Vriendinnenkoppels gezocht!

Ben jij 13, 14 of 15 en kan je uren kletsen met je beste vriendin? Doe dan samen mee aan dit vriendschapsonderzoek van de Hogeschool Rotterdam.

Jong zwanger

Beoordeling 5.2
Foto van een scholier
  • Opdracht door een scholier
  • Klas onbekend | 1250 woorden
  • 2 december 2001
  • 21 keer beoordeeld
Cijfer 5.2
21 keer beoordeeld

ADVERTENTIE
Studeer met een open blik

Een studie die filosofie, psychologie en sociologie combineert, en waarin je ook nog eens goed leert te reflecteren en gesprekken te voeren – klinkt dat als jouw droomstudie? Dan is de bachelor Humanistiek misschien iets voor jou.
Kom kennismaken op de Open Dag van 16 november.

Meld je aan voor de Open Dag

Schrijf een interview met een van de hoofdpersonages: Wisselspoor door Mireille Cottenjé.

Naast mij zit Annabel, een achttienjarige moeder van Neill. Ze had een vaderloze en allesbehalve normale jeugd. Haar vriendinnen benijdden haar omdat ze zoveel mocht van thuis. Maar dat ze zo jong zwanger zou zijn, had ze ook niet verwacht. In dit interview zullen we haar enkele vragen stellen, waaruit jullie zullen beseffen dat alles eigenlijk niet zo gemakkelijk was voor haar.

- Dag Annabel. - Hallo. - Mag ik u enkele vragen stellen? - Natuurlijk doet u maar. - Dank u. Dus zoals we al weten hebt u een poosje geleden een kind gebaard, op vroege leeftijd toch. Hoe bent u het eigenlijk te weten gekomen? - Wel, ik was zes dagen over tijd, toen ik Maxim, de vader van Neill, op de hoogte bracht dat er een mogelijkheid was dat ik zwanger was. Hij overtuigde mij dat ik een predictor bij de apotheek moest halen. Hij zelf was ervan overtuigd dat hij me niet had zwanger gemaakt. We hadden het maar één keer zonder condoom gedaan en hij had teruggetrokken, probeerde hij me nog te overtuigen. Maar de test bewees het tegendeel, ik was zwanger. Zelf was ik in alle toeren, ik wist niet wat te doen. En toen Maxim over abortus begon, sloeg ik helemaal tilt. Ik wist totaal niet wat te kiezen: abortus plegen of niet. - Hoe hebt u de vader van Neill, Maxim dus, leren kennen? - In de Coupole, een dancing, heb ik hem voor het eerst gezien. Ik was helemaal niet op een relatie voorzien, laat staan seks. Maar zijn schoonheid viel op, hij had van die felblauwe ogen. En toen we op ‘Domino’ aan het dansen waren, vroeg hij of ik mee naar zijn hotel wou. En ja, van het ene komt het andere. - Nu, u zei zelf dat u niet wist of u zou doorgaan met de abortus. Wanneer en wat heeft de doorslag gegeven? - De dag voor da paasvakantie, voor we normaal naar Engeland zouden gaan om ons, neen mijn probleem op te lossen, belde hij, ik moest een beslissing maken. Abortus ja of nee? En ik zei onverwachts “ nee “. Ik was zelf geschrokken van wat ik zei. Ik wist niet wat ik wilde. Maxim zei dat ik net een slinger was en misschien had hij wel gelijk. Maar ik wist totaal niet hoe mijn omgeving erop zou reageren. Ik nam het zekere voor het onzekere. Dus ik bleef bij mijn beslissing: geen abortus. - U had Maxim ingelicht dat u zwanger was, maar na een tijdje vertelde u dat daar totaal niets van waar was. Dat alles slechts loos alarm was. Waarom? Ik wou mijn eigen lot in handen nemen, mijn eigen keuzen kunnen maken en eigen beslissingen nemen. Maxim wou liever zoals hij het zei van die wrat verlost zijn, gewoon zoals je ze zou wegbranden. En ik wou niet dat hij nog langer ermee inzat dat hij een kind verwekt had. Ik heb er soms wel aangedacht dat er een mogelijkheid was dat mijn kind later boos op me zou zijn dat het geen vader zou hebben. Maar daar dacht ik eigenlijk liever niet aan. - Bent u blij dat u voor het niet abortus plegen gekozen hebt? - Ja, zeker en vast. Ik wilde mijn kind niet afstaan, want ik was ervan gaan houden. Ik hield meer van hem dan ik ooit van iemand gehouden heb. Ja, in het begin stond ik er wat onzeker over, ook wist ik niet hoe ik mijn problemen moest oplossen. Maar ik wist wel dat ik mijn kind niet meer wilde loslaten, dat mijn klein lief hartje en ik zouden samenblijven. Ik luisterde naar mijn hart en niet met mijn verstand en ik ben daar blij om. Toen ik zwanger werd was er een besef in mij gerezen, een besef van volwassenheid. Later in Les Baux besefte ik toen ik een oud vrouwtje haar wenend kleinkind zachtjes in de holte van mijn schouder dat er ook van mij verantwoordelijkheid zou gevraagd worden. - En uw omgeving, hoe reageerde die erop? - Mijn beste vriendin Evelien was totaal overstuur, ze kon er niet bij dat ik zo een gewichtig geheim zo lang voor mezelf had gehouden. Mijn ma voelde zich schuldig, omdat ze er niets had van gemerkt, doordat ze bij opa zijn doodstrijd mij niet zag staan. Ze was zo waanzinnig blij met mijn kindje. Tom, mijn grote broer, de dokter, wou dat ik mijn kind afstond. Tegen mijn moeders wil in en tegen de mijne. Paul en Katrien vonden dat ik mijn kind mocht houden. Maar hiermee was Tom het totaal niet mee eens, hij wou niet dat zijn collega’s hier iets van te weten zouden komen. Dokterszus die het waagt zwanger schoolmeisje te zijn. Ho, ho, dat kon niet. Maar mijn moeder zei, net zoals mijn andere broer en zus dat hun dat niet kon schelen. Mij ook niet trouwens. Ik wist nu dat ik zorgeloos mijn zwangerschap doorzetten, want mijn familie, op Tom na, was tevreden met de komst van mijn kleintje maar toch waren ze wel bezorgd over hoe het in de toekomst verder moest. - En hoe moest het verder in de toekomst? Hebt u dan gekozen om op uw eigen benen te staan of om bij uw moeder in te wonen? - Op een dag toen ik thuiskwam bleef ik in de deuropening van de woonkamer als aan de grond genageld staan. Meubels waren verdwenen, de bibliotheek was leeggehaald. Ik vroeg aan mijn ma wat er aan de hand was. Ze was een kinderkamer aan het maken, maar ik wilde met mijn kind alleen wonen. Dan viel ik tenminste onder de categorie gezinshoofd en wordt mijn uitkering leefbaar, en tegen dat ik werk vond had ik het recht op een bestaansminimum. Mijn ma wilde niet dat haar dochter geen bedelaar was want dit was volgens haar voor bedelaars. Na dit gesprek zocht ik nog koppiger verder naar woonst en vond dat ook een huis van mijn werkgever, zij vertrokken namelijk naar Engeland want hun vakantie zat er weer op. En voorlopig mocht ik in hun huis intrekken, binnen het jaar had ik wel al iets anders gevonden. Het huisje overtrof mijn dromen: centrale verwarming, kabeltelevisie, video badkamer… Op kerstavond organiseerde ik een feest, mijn vrienden staarden naar Neill, die toen al vier kilogram woog volgens de dokters. - En wanneer is Neill dan te wereld gekomen? - Wel de dag erna gunde Neill mij een heerlijke rustdag, maar midden in de nacht was de pijn zo ondraaglijk dat ik mij klaarmaakte om naar het ziekenhuis te vertoeven. Op weg naar mijn Katrien brak mijn water midden op het trottoir, toen ik aankwam bij mijn zus voerde zij mij naar het ziekenhuis, het deed zo een zeer, ik beet mijn zakdoek stuk. Het was halfacht, tweede kerstdag toen Neill te wereld kwam. Toen hij begon te krijsen, overmeesterde een intense ontroering mij. Die dag waren we vrij, allebei vrij… - Wel, ik wens je nog veel geluk met je zoontje en ik dank u om naar de studio te komen. - Graag gedaan, ik wil nog een ding zeggen, aan alle jonge meisjes daar in de buitenwereld, geef het niet zo vlug op. Stem niet zo vlug in op abortus, want ik denk niet dat ik het me ooit zou kunnen vergeven hebben. Je bent misschien nog jong, maar geloof me niets schenkt je zoveel geluk als een kind.

REACTIES

M.

M.

mooi en ik heb een 10 voor mijn werkstuk
dank je

21 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.