De man zonder ziekte

samenvatting

Deel I

Het boek begint met te vertellen dat Sam(arendra) Ambani een jonge ambitieuze architect is uit Zwitserland. Hij heeft een Indiase vader die een onsuccesvolle uitvinder is die ook nog eens, toen Sam zestien was, in de bergen om het leven kwam. Er is ook een jonger zusje, Aida genaamd, die door Sam en zijn moeder wordt verzorgd omdat ze lijdt aan een ’bijzonder zeldzame steeds erger wordende’ spierziekte. Sams doel is om genoeg geld te verdienen met een veelbelovend architectenbureau opgezet door Sam en zijn compagnon Dave, om Aida in Amerika te kunnen laten genezen. Hij heeft ook een vriendin die Nina heet.

In het begin van het verhaal gaat Sam met het vliegtuig naar Irak omdat hij bij de drie mogelijke prijswinnaars van het ontwerpen van een operagebouw in Bagdad zit. Georganiseerd Door het World Wide Design Consortium (WWDC). De prijsvraag werd gesteld door Hamid Shakir Mahmoud, een steenrijke Irakees en medeoprichter van het WWDC. Omdat Nina twijfels had over de veiligheid heeft Sam met hem gebeld. Zijn veiligheid werd gegarandeerd.

Aangekomen in Arbil (Irak) zit het hem niet echt mee:

• De douaneformaliteiten duren lang

• Hij kan zijn koffer pas na lang zoeken vinden

• Er is geen spoor van de andere prijswinnaars

• De hotelkamer is erg gehorig

De volgende dag is ook geen feest:

• Zijn bewakers van de vorige dag zijn plots vervangen

• De autorit naar Bagdad duurt lang, o.a. door controles

• De merkkleding uit zijn koffer blijkt te zijn vervangen door oude, muffe, goedkope kleding

• Zijn kamer in de villa waar ze verblijven is vies

• Het eten is smakeloos

• Het internet doet het niet

Nadat hij daar enkele dagen heeft verbleven, ziet hij op de tv, die er nog net wel is, dat Mahmoud is omgekomen bij een aanslag.

Op een ochtend blijkt iedereen weg te zijn. Sam is het zat en besluit de veilige villa te verlaten. Op zoek naar de Zwitserse ambassade. Zijn taxi onderweg daarnaartoe wordt aangehouden door één van de vele controleposten die er zijn. Omdat Sam zijn paspoort niet kan tonen, doordat Hassan (een van zijn bewakers) die nog had, wordt hij meegenomen. Ze beschouwen hem als spion. Hij wordt verhoord, maar blijft beleefd. Als hij de verhoorders probeert om te  kopen valt dat slecht en ze slaan hem een gebroken neus. Vervolgens komen er zes gemaskerde mannen die hem uitkleden, boeien, in een cel smijten, op hem urineren en hem ‘Dog’ noemen. Het enige wat hij in die cel krijgt, zijn verhoren, diarree en kleine beetjes eten die net binnen zijn bereik op de vieze met urine doordrenkte grond  worden gegooid.

Enkele dagen of weken later wordt hij bevrijd door mensen van het Rode Kruis die hem vragen waar hij ‘in godsnaam mee bezig was’. Hij kan weer terug naar Zwitserland. Aldaar probeert Sam weer contact op te nemen met het WWDC en de andere prijswinnaars. Het WWDC blijkt onbereikbaar en de overige prijswinnaars hebben er nog nooit van gehoord. Sam voelt zich beetgenomen. Aan dat avontuurtje in Irak houdt hij concentratieproblemen, een scheve neus en de behoefte om ‘Dog’ genoemd te worden over. Tevens wil hij dat Nina op hem urineert. Ze vindt het raar, maar doet het toch.

Deel II

Een paar maanden later krijgt Sams architectenbureau een eervolle opdracht binnen om een bibliotheek in Dubai te gaan bouwen. Er komt ook een grote bunker onder, maar die moet worden geheim gehouden. Sam en Dave werken hard om het project zo goed mogelijk te volbrengen.

Op een dag zoekt ene John Brady contact met Sam via de mail, omdat ze een ‘gemeenschappelijke vriend’ zouden hebben in Bagdad. Sam weet daar echter niks vanaf en laat het voor wat het is. Na enig aandringen maken ze uiteindelijk toch een afspraak. Daarin vraagt John of Sam informatie wil verzamelen in Dubai. Tegen een vergoeding welteverstaan. Sam gaat akkoord.

Dave en Sam gaan voor drie dagen naar Dubai en worden daar luxueus onthaald. Er is alleen nog geen spoor van de directe opdrachtgevers. Ook ontmoeten ze niemand die van de geheime bunker gehoord heeft. Vlak voor vertrek zien ze nog wel hoe iemand op een brancard onder een wit laken naar buiten wordt gereden. ‘Een oudere man die onwel geworden is tijdens het sporten’ is de verklaring.

Na een maand moeten ze om technische redenen terug naar Dubai. Sam gaat dit keer alleen omdat Dave’s vrouw hoogzwanger is. Na aankomst gaat, net als in Irak, veel anders dan gepland:

• De gastvrouw Rose blijkt veranderd te zijn

• Er zitten mini-kakkerlakken in zijn hotelkamer

• Zijn schoonmaakster is vooral masseuse die niks tegen de kakkerlakken doet

• Hij krijgt een berichtje van Hamid Shakir Mahmoud ( van het WWDC) die al dood was

• Hij wordt aangereden met een aanhouding tot gevolg

Hij krijgt echter vóór zijn aanhouding wel nog de projectleider en bouwput van hun bieb te zien.

De aanrijding komt, doordat Sam na een pokeravondje met zijn huurauto met nog wat alcohol, in de achterbak en in zijn bloed naar het hotel rijdt. Toch wordt híj door een jeep geschept. Maar het gebrek aan een alcoholvergunning zorgt voor zijn aanhouding. Wederom probeert Sam omkoping, wat wederom averechts werkt. Ze verhoren hem meermalig. Het  blijkt dat ze Sam verdenken van spionage en de moord op Mahmoud al-Mabhouh, de leider van Hamas. Die al-Mabhouh blijkt degene te zijn geweest die op een brancard het hotel uit werd gereden.

De feiten dat hij daarbij aanwezig was en zijn contact met John Brady werken daarbij niet in zijn voordeel. Sam zou als achtentwintigste lid van een team van de Mossad (Israëlische  veiligheidsdienst) opereren en de schuilnaam ‘De man zonder ziekte’ hebben. Drie getuigen verklaren dat onder ede. Sam is snapt er niks van. Zelfs zijn Egyptische advocaat, die de beste van het Midden-Oosten zou zijn, kan hem niet helpen. De uitspraak luidt doodstraf. En zelfs in hoger beroep wordt er niks van die uitspraak afgesnoept.