Brief aan Kitty.
Beste Kitty .
Mijn naam is Sofie , ik ben 14 jaar net zoals jij . Ik heb 'De Antimeid' onlangs gelezen en ben heel erg getroffen door alles wat je hebt meegemaakt. Op sommige momenten had je het heel moeilijk om verder te gaan met je leven en liep je met donkere gedachten rond. Het greep me zo erg aan dat ik de pijn die je voelde ook zelf in men hart kon voelen. Maar ik begrijp niet hoe je je zo hebt kunnen laten meeslepen door de pillen, het was een verslaving die je leven kapot maakte. Ik wou dat ik je kon helpen en je van je verslaving kon 'genezen'. Ik voelde me zo onmachtig , verslagen en soms wel kwaad. Jammer dat je moeder je zoveel vrijheid gaf , moest ze dat niet gedaan hebben dan was het misschien nooit zover gekomen. Door het boek te lezen besefte ik dat ik het thuis heel goed heb door de warmte van mijn gezin , iets wat bij jou ontbrak. Mocht je wat steun gehad hebben van familie dan zou je misschien niet verslaafd geraakt zijn aan de pillen. Je moeder lijdde er ook enorm onder , je verteld dat je het jammer vond maar je sprak er nooit over met haar omdat je steeds weer elke avond de drang naar de pillen en de vrijheid kreeg. Teveel vrijheid is voor iemand van onze leeftijd niet goed , we weten niet goed hoe we die vrijheid moeten aanpakken en we zijn nog té beïnvloedbaar. Je stond er alleen voor en het leek alsof je alleen in de wereld was. Ik heb uit je verhaal geleerd dat je niet iedereen onmiddellijk mag vertrouwen en beter wat wantrouwig kan zijn t.o.v vreemden. Je kende Johnny niet maar toch liet je je omkopen door de pillen. Wanneer iemand echt niet geholpen wil worden kan het wel moeilijk worden voor je omgeving om je te helpen. De wil moet in de eerste plaats van het slachtoffer zelf komen.
Beste Kitty .
Mijn naam is Sofie , ik ben 14 jaar net zoals jij . Ik heb 'De Antimeid' onlangs gelezen en ben heel erg getroffen door alles wat je hebt meegemaakt. Op sommige momenten had je het heel moeilijk om verder te gaan met je leven en liep je met donkere gedachten rond. Het greep me zo erg aan dat ik de pijn die je voelde ook zelf in men hart kon voelen. Maar ik begrijp niet hoe je je zo hebt kunnen laten meeslepen door de pillen, het was een verslaving die je leven kapot maakte. Ik wou dat ik je kon helpen en je van je verslaving kon 'genezen'. Ik voelde me zo onmachtig , verslagen en soms wel kwaad. Jammer dat je moeder je zoveel vrijheid gaf , moest ze dat niet gedaan hebben dan was het misschien nooit zover gekomen. Door het boek te lezen besefte ik dat ik het thuis heel goed heb door de warmte van mijn gezin , iets wat bij jou ontbrak. Mocht je wat steun gehad hebben van familie dan zou je misschien niet verslaafd geraakt zijn aan de pillen. Je moeder lijdde er ook enorm onder , je verteld dat je het jammer vond maar je sprak er nooit over met haar omdat je steeds weer elke avond de drang naar de pillen en de vrijheid kreeg. Teveel vrijheid is voor iemand van onze leeftijd niet goed , we weten niet goed hoe we die vrijheid moeten aanpakken en we zijn nog té beïnvloedbaar. Je stond er alleen voor en het leek alsof je alleen in de wereld was. Ik heb uit je verhaal geleerd dat je niet iedereen onmiddellijk mag vertrouwen en beter wat wantrouwig kan zijn t.o.v vreemden. Je kende Johnny niet maar toch liet je je omkopen door de pillen. Wanneer iemand echt niet geholpen wil worden kan het wel moeilijk worden voor je omgeving om je te helpen. De wil moet in de eerste plaats van het slachtoffer zelf komen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden