Geweld op tv

Maatschappijleer KWT-opdracht B, onderdeel A en B Onderdeel A: 1. Bronnen: internet -www.scholieren.com; betoog -www.xs4all.nll ~kspaink/parool 19970210.html; -een artikel van Karin Spaink -www.trouw.nl; een artikel van Torn Rooduijn. 2) Kernvraag: Kunnen we kinderen beschermen tegen geweld op de televisie? *Hoeveel geweld is er op tv? Er is sowieso veel geweld op tv. Want anders zou door niemand over dit onderwerp worden nagedacht. En zou dit onderwerp onbekend zijn
Arg 1: volgens onderzoekers zouden Amerikaanse kinderen die de high-school hebben verlaten. al ongeveer 13000 mensen op tv aan een gewelddadige dood hebben zien sterven (Berding et al.1991) In Nederland is ook zo'n soort onderzoek gedaan en daaruit is gebleken dat een week tv kijken, 131 doden telt

Arg 2: volgens een ander onderzoek is het geweldniveau op tv nog nooit zo hoog geweest als nu. Op sommige netten bevat 85% van de programma’s geweld *Worden kinderen hierdoor beïnvloed? Je ziet dat kinderen hierdoor worden beïnvloed. Kijk maar naar wat sommige kinderen voor hun verjaardag vragen. En hoe ze spelen op straat, veel vechten. Arg 1: volgens de sociale leertheorie van Albert Bandura leren we door observatie van het gedrag van anderen. Arg 2: of kinderen het televisiegeweld overnemen is ook afhankelijk van hoe goed zij zien of
Iets fictie is of werkelijkheid. Als het net echt lijkt is het moeilijker na te gaan of de agressie wel of niet normaal is
Arg 3: als de slechte partij geweld gebruikt en daarvoor wordt gestraft, leren kinderen dat het niet goed is om geweld te gebruiken. Maar als de goede partij geweld gebruikt is het wel nadelig. Dan lijkt het namelijk of het goed is en dat kan kinderen op verkeerde ideeën brengen volgens Albert Bandura is het overnemen van geweld het sterkst als de kinderen zien dat de uitkomsten van het gedrag positief zijn en als de persoon wordt gewaardeerd *Wat is hier het gevolg van? Voor sommige kinderen hoeft het geen gevolgen te hebben. Elk kind is anders. Een van nature rustig kind zal minder snel agressief worden dan een kind dat in aanleg al wat agressiever is Het verschilt ook in geslacht. een meisje kijkt minder naar agressieve programma's en neemt het ook minder snel over
Arg 1: uit een Unesco onderzoek kwam naar voren dat van kinderen uit milieus met veel agressie 51% zich met de Terminator identificeert. terwijl dat in milieus met weinig agressie 37% is
Arg 2: kinderen kunnen door het zien van films en programma's met gespeeld geweld dingen overnemen. Arg 3: geweld heeft ook invloed op de emoties van kinderen, ze kunnen er bang van worden. En als ze slapen kunnen die angsten omgezet worden in nachtmerries
Arg 4: gevolgen van geweld van de slachtoffers zijn bijna nooit te zien, hierdoor krijgen kinderen het idee dat het goed is om zo je problemen op te lossen. Dit kan leiden tot latere criminaliteit.
*Wat kan eraan gedaan worden? Het is moeilijk om iets aan dit probleem te doen. Ze zijn al heel lang bezig met onderzoeken. En uit de meeste onderzoeken is gebleken dat geweld op tv echt invloed heeft op kinderen. Daarom proberen ze er in Amerika iets aan te doen door een nieuwe wet. Die wet houdt in dat producenten van tv 's verplicht zijn om in elk toestel een chip in te bouwen die het geweld tegenhoudt. En dus niet uitzenden. Arg 1: als we die wel in Nederland nou ook aannemen, dat scheelt al een stuk. Het meeste geweld wordt hierdoor tegengehouden
Arg 2: het uitzenden van geweld na een bepaalde tijd zou ook al helpen
Arg 3: en als ouders proberen zoveel mogelijk mee te kijken met hun kinderen. Zodat als ze bang worden of als ze vragen hebben er meteen op kunnen reageren. Hoe ouders zeIf reageren op geweld is een voorbeeld voor kinderen Zo weten ze hoe ze ermee om kunnen gaan. *Conclusie Ik vind dus dat het geweld zo veel mogelijk van de tv af moet. Misschien door zo’n chip, maar ik denk dat dat ook niet veel helpt want als ze het echt willen zien kunnen ze bij een vriendje kijken of waar dan ook. Geweld is misschien spannend om te zien maar het heeft op veel kinderen een negatief effect. Ik denk dus dat ze geweld gewoon moeten verbieden, of als ze die programma's maken, de gevolgen van het slachtoffer laten zien. Laten zien dat het niet goed is en dat je niet je problemen makkelijk kunt oplossen door geweld. lk denk dat jongeren ook door geweld worden beïnvloed zinloos geweld is, denk ik, gewoon uitproberen van wat ze op tv hebben gezien. Midden in het debat over kindermoorden en mediastilte wijdde de VPRO gisteravond drie uur en elf sprekers aan geweld
De psycholoog Wiegman leek een aanhanger van de copycat-theorie: zien doet volgen. Hij had kinderen laten spelen met computers, de ene helft kreeg educatieve spelletjes. De andere helft mocht zich op vechtspelletjes storten Volgens Wiegman reageerde de groep die vechtspelletjes had gedaan. Na afloop aanzienlijk agressiever in gesprekken dan de groep die educatieve spelletjes had gedaan, interessanter lijkt mij echter om na te gaan in hoeverre dergelijk gedrag beklijft wie net uit een voetbalwedstrijd komt, is waarschijnlijk ook agressiever dan wie de hele middag thuis heeft zitten borduren of tekeningen heeft zitten inkleuren. Maar de vraag is of dat iets zegt over iemands dagelijks gedrag En misschien is voor de kinderen die voetbal kiezen, en die na afloop licht geënerveerd rondlopen, dat spelletje juist een prettige uitlaatklep voor energie en onrust die anders een minder prettige vorm zou krijgen. Ander onderzoek van deze zelfde Wiegman had uitgewezen dat veel ouders een groot voorstander zouden zijn van een geweldsfilter in televisies, juist omdat ze bezorgd zijn over de hoeveelheid agressie die kinderen via de televisie te zien krijgen en ongerust zijn over de effecten daarvan op hun kind. Toestellen waarin zo’n chip geïnstalleerd is, schakelen over op een andere zender of slaan af zodra er een overmaat aan geweld op een kanaal is te zien. Een dergelijke oplossing lijkt me vrij onzinnig Niet alleen vanwege het gigantische definitieprobleem - is een cartoon van Tom & Jerry die elkaar op alle denkbare manieren de hersens inslaan, gewelddadig? - maar vooral omdat het zo'n stupide oplossing is: schuif het probleem maar af op de techniek. De interviewer vroeg Wiegman quasi-onschuldig of ouders die voorstander van zo'n chip waren, die tv dan niet gewoon zelf konden uitzetten; waarna Wiegman iets onduidelijks mompelde over dat pappa's en mamma's toch niet altijd thuis zijn. Het kwam me over als een uiterst naïef onderzoek. Natuurlijk zeggen alle ouders dat ze zich zorgen maken over het geweld waaraan kinderen blootstaan; dat vindt namelijk iedereen, tegenwoordig. Maar tegen professor Wiegman zeggen dat ze dat zelf wel regelen en van tijd tot tijd ferme discussies voeren met de kroost dat de Power Rangers of de Teenage Mutant Ninja Turtles toch niet met het heuse leven verward dienen te worden, en dat met twee woorden spreken en beleefd zijn veel belangrijker is dan het been tot op borsthoogte kunnen schoppen - welnee. Een handige chip in de tv en alle ouders kunnen weer rustig slapen. Iets zegt me dat zulks te simpel gedacht is. En zich baseert op afgeschoven verantwoordelijkheid Vermoedelijk is die chip vooral aanleiding voor kinderen om hun soldeerboekjes uit de kast te halen, en uit te zoeken boe die chip valt te omzeilen. Op het net woedden vergelijkbare discussies over het weren van geweld en ander voor kinderen ongeschikt materiaal - lees: seks. Er zijn browsers in omloop, programma’s om homepages te bekijken, die een ingebouwd filter hebben en kinderen verhinderen de seks- en geweldpagina's te bezoeken Sommige van die browsers werken op basis van een door anderen aangeleverd filter; het probleem daarmee is tweeledig. Ten eerste zijn er zoveel pagina’s op het net en veranderen die met een dusdanige regelmaat dat indexering alleen uit te voeren is op grond van trefwoorden, en de controlerende instantie er meer dan een dagtaak aan heeft om de te censureren pagina's bij te houden En ten tweede weet je als ontvangende partij van deze moderne Codex nooit precies op grond waarvan de selectie plaatsvindt Zo bleek zeer recent dat een van deze beschermende browsers, CyberSitter. Niet alleen de homepage van de in- en inkeurige National Organization of Women (zoiets als Opzij) verboden stelde, maar ook alle pagina’s die over homoseksualiteit handelen. De journalist die een en ander wereldkundig maakte, zag de homepage waarop zijn artikel over deze kwestie stond prompt eveneens gecensureerd door CyberSitter Andere browsers stellen ouders zelf in staat een serie woorden op te geven die als filter worden gebruikt, geen seks, geen geweld, geen - nu ja - wat ze ook maar niet willen dat hun kinders zien. Maar kinderen zijn slim met computers Die wijzigen zo'n lijstje zo, en het is een kleine moeite voor een whizzkid in spe om zelf stiekem een volwassen browser - zoals Netscape - op te halen van het net. Waarna je geen last meer hebt van ouderlijke restricties. Omdat je die hele CyberSitter niet hoeft te gebruiken Wat me speet was dat het Japanse fenomeen gedurende die drie uur nergens echt aan de orde kwam; er waren hooguit wat allusies. Japan is een land waar verhoudingsgewijs zeer weinig geweldsmisdrijven voorkomen, maar waar de media niettemin vergeven zijn van geweld. De mangastrips, actie- en horrorfilms waarin het bloed alle kanten opspat en hele volksstammen onderling venijnig strijd leveren, zijn niet te overzien; en de consumptie van dergelijke genres wordt als heel oirbaar beschouwd Maar van imitatiegedrag - of van de angst daarvoor - is in Japan kennelijk geen sprake Waarom niet? Omdat discipline in Japan zo voorop staat? Omdat veel mensen van jongs af aan gestileerde vormen krijgen aangereikt om geweld in te verpakken, namelijk de Japanse vechtsporten. Omdat beheersing en respect in de omgang met anderen zo'n grote rol speelt? In de VPRO-uitzending noemde Phillip Walker gebrek aan zelfrespect als de voornaamste reden waarom mensen geweld pleegden. Wie zichzelf niet respecteert, heeft niets te verliezen; die kent geen grenzen meer, betoogde hij. In Japan gaat het echter niet om zelfrespect, iets privé 's: daar gaat het om eer, de communale tegenhanger van zelfrespect. Je mag jezelf verachten, zolang je een ander maar hooghoudt. Ik vind dat een mooie gedachte. Gewelddadigheid als onontkoombaar kwaad In een drie uur durend themaprogramma probeert de VPRO-televisie morgenavond een verklaring te vinden voor de gewelddadigheid in de mens: waar komt het vandaan, hoe wordt het aangewakkerd en ligt het in de genen besloten? De mens is voorbestemd gewelddadig te zijn. die conclusie kan worden getrokken uit het ambitieuze programma ‘Het kwaad in de mens’ van Rob van Hattum en Wim Schepens De programmamakers spraken met wetenschappers, onderzoekers en kunstenaars en beschouwden de problematiek onder meer op haar historische, psychologische, filosofische, fysiologische en ethologische merites. Met een interessant resultaat. Van de elf geraadpleegde geweldvorsers komen er drie door het hele programma heen. Aan het woord: de Amerikaanse bioloog Howard Bloom, de psycholoog Nico Frijda en de Israëlische militair historicus Martin van Creveld Bloom, getroffen door de ziekte ME zet, liggend op een bed temidden van lege medicijnflesjes en -ampullen, zijn geweldstheorieën uiteen. Geweld zit zo diep in de mens verscholen, meent Bloom, dat zijn existentie erdoor is bepaald. Destructie en natuur houden direct met elkaar verband; de natuur kent geen moreel oordeel, agressie is evolutionair noodzakelijk. De aanvankelijk aarzelend sprekende Frijda (“ik snap niks van geweld“) ontwikkelt gedurende de uitzending steeds pregnanter ideeën over het onderwerp. Volgens Frijda is niet het individu gewelddadig. Maar wordt die gewelddadigheid gemobiliseerd door idealen en ideologieën. Geweld schept vrijheid, betoogt Frijda, want niet alleen tegenover de samenleving wordt een grens overschreden, ook overstijgt de geweldpleger zijn eigen afkeer en belemmeringen. Geweld is voor de aanstichters het middel bij uitstek om macht te consolideren, voegt Van Creveld daaraan toe. Dat het grotendeels mannen zijn die geweld plegen. Verklaart Van Creveld uit de compensatie die deze 'beklagenswaardige sekse' moet leveren voor het feit dat zij niet de voortplanting bepaalt De makers van ‘Het kwaad in de mens’ brachten een bezoek aan bioloog en etholoog Frans de Waal, die eerder uitvoerig op de VPRO-tv aan het woord kwam in de geheugenserie van Wim Kayzer ‘Nu is De Waal’ te zien bij zijn chimpanseekolonie; theorie en praktijk worden zo op aanschouwelijke wijze vervlochten. Moord, sadisme en agressie, de eigen soort aangedaan, is niet voorbehouden aan de mens, zoals lang is aangenomen. Ook in de apenwereld komt het voor, stelt de onderzoeker, zij het op aanzienlijk kleinere schaal. Antropologen schreven wel liefdevol over vredelievende stammen, merkt hij op, maar die leefden niet voor niets diep verscholen in het oerwoud, om van lieverlede onder druk van agressiever stammen weg te kwijnen. Een fascinerende bijdrage levert de Amerikaanse paleopatholoog Philip Walker, die skeletten en schedels uit verscheidene werelddelen onderzocht op verwondingen en doodsoorzaken. Hij bracht in kaart hoe de wijze waarop mensen elkaar slaan. Mutileren of vermoorden zowel cultureel, historisch als geografisch is bepaald. Zo blijkt de vuistslag in het gezicht pas in zwang te zijn geraakt na de
popularisering van de bokssport. De periodiek oplaaiende discussie met als inzet of het zien van geweld in films en op televisie ook geweld veroorzaakt, komt in het programma ook aan bod. De psycholoog Oene Wiegman concludeerde na uitgebreid onderzoek, stelliger dan menig collega in dit vakgebied, dat het bekijken van agressieve films de kijker wel degelijk tot agressie kan aanzetten. Slechte beelden maken slechte mensen, betoogt Wiegman aan de hand van zijn onderzoek met kinderen die aantoonbaar agressiever werden van geweldfilms dan van neutraal materiaal. Zeker wanneer op televisie iets wordt vertoond dat nauw aansluit bij de belevingswereld van de kijker, concludeerde Wiegman, is de imitatiekans groot. Vooral als gewelddadigheid wordt gerelativeerd of met humor wordt gepresenteerd, verlaagt de barrière om het na te doen. Wiegman noemde als voorbeeld een uitzending in december van Paul de Leeuw, waarin de komiek kirrend van de lach met vuurwerk een panklare kerstkalkoen tot ontploffing bracht. In de dagen na de uitzending vonden verscheidene gevallen plaats van eenden die levend met rotjes waren opgeblazen Wiegman (Het voorbeeld kan milder zijn dan de daad erna) toont zich dan ook een voorstander van een door de overheid opgelegde beperking van geweld op tv, daarbij verwijzend naar de toename van geweldsdelicten onder jongeren. “Ais het idee er niet is, gebeurt het ook niet", bevestigt Nico Frijda. Hij gelooft niet in de theorie van het geweld dat in ieder mens wortelt en er hoe dan ook uit moet Er is volgens hem veel te zeggen voor een isolatie van het geweld in de amusementscultuur, desnoods met behulp van de 'violence-chip' Als de agressie dan nog niet is te beteugelen. Zou de 'anti-agressiepil' dan soelaas kunnen bieden? Die vraag wordt in het programma bevestigend beantwoord door Berend Olivier. Psychopharmacoloog bij Solvay Duphar Dit farmaceutische bedrijf investeerde 200 miljoen gulden in die pil. Maar blies het onderzoek af nadat de Amerikaanse markt moest worden uitgesloten omdat agressie daar niet als 'ziekte' bleek te worden beschouwd. Misschien hebben zij, dacht ik na het zien van het programma, daarin ook wel gelijk. Het individu, zo blijkt, is gemakkelijk tot gewelddadigheid aan te zetten, zolang de 'vijand' maar wordt ‘ontmenselijkt’ of als minderwaardig schepsel wordt afgeschilderd. En een samenleving heeft er evenmin moeite mee. Zoals Van Creveld op zeker moment opmerkt: een situatie van vrede is niet denkbaar zonder dat daar gewelddadigheid aan vooraf gaat. 3) Ik denk wel dat Wiegman gelijk heeft wat betreft het zien doet volgen. Maar ik denk dat ook vooral de opvoeding heel veel uitmaakt voor de ontwikkeling van agressief gedrag. Als een kind door ouders op zijn gedrag word gewezen zal hij of zij, denk ik, toch meer waarde hechten aan de mening van de ouder dan aan zo'n gewelddadig computerspelletje. Wat echter wel zo is, denk ik, dat als je regelmatig geweld ziet op televisie, in je omgeving of bij een computerspelletje dat je er wel steeds meer "vertrouwd mee raakt". Maar de grootste invloed blijft toch wel je ouders en vriendjes. Hierdoor is de stelling van Wiegman: zien doet volgen slechts gedeeltelijk waar, volgens mij dan. Waar ik het absoluut niet mee eens ben is dat slechte beelden, slechte mensen maken. Dan was nu de hele menselijkheid al slecht geweest want iedereen ziet wel eens moorden en ander geweld in series en films. 4) Wiegman lijkt uit te gaan van het slechte, mensen worden zeer negatief beïnvloed door geweld in de media. Hij zegt immers zien doet volgen en slechte beelden, slechte mensen. 5) In Nederland is er mogelijkheid om mensen zwaar te straffen als zij de normen niet naleven die gelden voor kinderen tot 16 jaar. Er zijn wel kijkwijzers met adviezen voor ouders zoals leeftijd en of er veel geweld of seks in voorkomt. Dit kun je als ouder bijvoorbeeld nagaan door in de NCRV gids te kijken.
Onderdeel B: 2. - Mensen blijven elkaars kijkgedrag op elkaar afstemmen, ondanks dat mensen tegenwoordig bijna allemaal een eigen televisie tot de beschikking hebben. - Mensen passen zich aan elkaar aan, op het gebied van de tijdstippen dat ze televisiekijken. - Vrouwen passen zich voor 's weekends sneller bij het kijkgedrag van de mannen aan. Waarschijnlijk omdat er dan meer sport op tv is. - Er zit een ritme in het levenspatroon van mensen; vaak doen mensen bepaalde dingen op dezelfde tijd. Van 24-uurseconomie is dan ook geen sprake. - Omdat televisiekijken een routine-activiteit is, is het moeilijk voor mensen om daar een grens op het gebied van tijd aan te geven. Meestal denken mensen dat ze langer televisie hebben gekeken dan dat ze werkelijk gedaan hebben. 3. Televisiekijken is een onderwerp van 'alle dag'. Mensen praten er graag over, en reageren op elkaars kijkgedrag. Het feit dat iedereen een eigen televisie heeft tegenwoordig, gaat dus niet betekenen dat dit verdwijnt. Want mensen vinden het nog steeds belangrijker om samen in een centrale ruimte in het huis televisie te kijken. En ze blijven sowieso hun kijkgedrag op elkaar afstemmen. Op den duur zal dus de vraag naar televisie teruglopen, omdat iedereen dan weer voor 'de gezamenlijke' televisie gaat.