Imperfectus

Imperfectus Imperfectus was een boer die woonde in het stadje genaamd Forta. Hij was 32 jaar oud, maar gedroeg zich nog als een kind. Hij dronk alleen maar bier, en was alsmaar dronken. Vrouw en kinderen had hij niet, en het plattelands leven bracht hem ook niet veel op. Imperfuctus betekent mislukkeling. Zijn moeder had hem die naam gegeven omdat hij een vinger miste. Alles wat hij deed, mislukte. Iemand maakte hem ooit wijs dat hij alles in goud kon veranderen als hij het maar met de punt van zijn tong aanraakte. Het eerste wat hij daarmee aanraakte was een pan met kokend water. En ook vertelde een vriendje van hem dat hij geld zou krijgen als hij voor 1 uur zijn adem in kon houden. Imperfectus geloofde dit allemaal, en deed iedere keer zijn naam eer aan. Op een dag ging Imperfectus weer eens naar de plaatselijke taverna, genaamd ‘De Neptunes’. Daar zag hij een paar stoere mannen om een tafel heen zitten. Imperfectus heeft altijd bij de stoere mannen willen horen, en met hun mee praten, maar daar slaagde tot nog toe niet in. Imperfectus maakte wel eens waar veel mee, maar nooit wist hij iets te vertellen om over te pronken. Toch besloot Imperfectus om bij de stoere mannen te zitten. Ze praatten over de prinses van Forta, Petunia. De prinses was ijverig op zoek naar een man, om mee in het huwelijksbootje te stappen. Ze was weliswaar erg lelijk, toch wilden veel mannen haar huwen. Ze had eenmaal bezit over een groot fortuin, en haar nieuwe man zou machtig worden. Tot nog toe had ze alle mannen afgewezen, en het leek erop dat de stad verder moest gaan zonder een man aan het roer. Dit was de nieuwe gesprekstof in Forta, iedereen was ten slotte radeloos wie Petunia moest huwen. Toen werd Brutus naar voren geschoven, de zoon van Cornelius, was een sterk atleet en werd befaamd door vele vrouwen. Ook hij vroeg de hand van de prinses, maar ook hij werd afgewezen. Toen raakte het geduld van koning Reginus, leider van Forta en vader van prinses Petunia op, zijn gezondheid was ten slotte niet erg goed, en Forta had snel een nieuwe leider nodig. Hij beval dat zijn dochter binnen 6 dagen een man moest vinden, anders zou ze Brutus huwen. Aan dezelfde tafel van de stoere mannen, zat ook Brutus, en iedereen wist dat niemand in de komende dagen het ook maar in zijn hoofd moest halen om Brutus op de zenuwen te werken.Voor de eerste keer in het hele gesprek zei Imperfectus wat. Hij vroeg of hij prinses Petunia vandaag nog kon bezoeken. Toen ontplofte Brutus. Hij verhief zijn stem richting Imperfectus en vertelde hem zich daar niet mee te bemoeien. De Neptunes was in één keer stil. Nu was het serieus, als je ruzie kreeg met Brutus, kon je jezelf nog een eer aandoen door jezelf om ‘t leven te brengen. Maar Imperfectus snapte de ernst van de zaak nog niet, en bleef rustig in de richting van Brutus kijken. Brutus reageerde boos, maar hield zichzelf onder controle. ‘Ik zou je zo in mootjes kunnen hakken Imperfectus! Maar ik houd me koest!’ schreeuwde hij. ‘Verdwijn uit mijn ogen, en bespaar jezelf ‘t mislukte leven van je!’ Imperfectus reageerde hier niet op, en bleef droog voor zich uit staren. Brutus sloeg zijn vuist vol op de tafel, en langzaam glipte de mensen uit de Neptunes, nu had de sensatie inmiddels een negatieve draai gekregen. ‘Ik weet het goed gemaakt!’ bulderde Brutus. ‘Ik moet straks hardlopen, en jij doet mee! We maken er een wedstrijd van, wie als eerste 3 keer om het paleis heeft gerend, heeft gewonnen. Hier zijn natuurlijk wel consequenties aan verbonden; als ik win, mag ik alles met je doen, je wordt mijn slaaf, of zelfs nog minder, en win jij…’ ‘Dan wip ik even langs bij Petunia’, zei Imperfectus hoopvol. ‘Vervolgens gaan we samen hier naar de taverna een biertje halen, en dan dauw ik een ringetje om haar vinger heen, en klaar…’ De overgebleven mannen uit de Neptunes schreeuwde het uit van ’t lachen. Imperfectus loopt tegen Brutus, de sterkste atleet van Forta, zoon van Cornelius, dit zou een ware slachting worden voor Imperfectus. ‘Oké, zei Brutus. Morgen, als de zon op het hoogste punt staat, verzamelen we bij de poort van het paleis… Ik zal koning Reginus laten uitkijken naar zijn aankomende schoonzoon…’ Nog die dag verspreidde het nieuws zich als een lopend vuurtje. Ook was het nieuws gearriveerd bij het paleis, bij koning Reginus en zijn dochter Petunia. Zij besloten de volgende dag ook de hardloop de bezichtigen. Nu kon Brutus zijn waarde voor Forta waarmaken. Petunia was opgelucht toen ze hoorde dat er nog een andere man voor haar in de strijd was, want in haar ogen was ten slotte alles beter dat Brutus. De volgende morgen verzamelden honderden soldaten, gillende vrouwen, de vaste bezoekers van de Neptunes, prinses Petunia, Koning Reginus en Brutus zich rondom het paleis. Om ooghoogte te nemen van het spektakel, ze waren allen niet echt geïnteresseerd in de hardloopwedstrijd, maar de afloop daarvan. Brutus zou Imperfectus afranselen en Forta voor eeuwig bevrijden van deze mislukkeling. Iedereen was er al, behalve Imperfectus, waar zou hij nou zijn? Ineens werd Imperfectus wakker, Gesarius, zoon van Marius, gooide een emmer water over hem heen. ‘Imperfectus! Wakker worden, je moet vandaag hardlopen! Jij bent mijn held! Loop die patser van een Brutus eruit, en jij zult eeuwige beloning toegediend krijgen! Over enkele ogenblikken zal de zon op zijn hoogste punt staan, en moet de wedstrijd beginnen. Snel, trek je kleren aan, en haast je naar het paleis, ik zal zeggen dat je onderweg bent!’ Terwijl Gesarius zich naar het paleis snelde, wikkelde Imperfectus snel een handdoek om zich heen, want waar hij zijn kleren gisteren had gelaten, wist hij niet meer. Hij propte een paar zelf geoogste mislukte aardbeien in zijn mond, en haastte zich naar het paleis. Het was nog een aardig stukje lopen toen Imperfectus uiteindelijk aankwam bij het paleis. Daar zag hij Brutus, uit het zicht van de koning, bezig met de gillende vrouwen. Zij staken allemaal hun handen uit, wanden ze wilden hem aanraken maar ook vele van hem wilden een zoen van de held Brutus, hijzelf had hier geen moeite mee, maar toch keek hij iedere keer even om, om te kijken of te koning niet over zijn schouder mee keek. Ook zag Imperfectus de koning, die er met de dag slechter uitzag. Daarnaast stond prinses Petunia, de meest volmaakte vrouw van zijn leven. Imperfectus en Petunia maakten voor het eerst oogcontact, het was liefde op het eerste gezicht. Ze bruine ogen die eigenlijk veel te dicht bij elkaar stonden, maar voor Imperfectus waren het net kristallen. Ze zette een brede glimlach op, ze had gouden kronen in haar mond, al zag Imperfectus de gouden kronen als rijkdom. Nu wist hij wat hij moest doen, Brutus verslaan, als held de boeken ingaan en natuurlijk Petunia huwen. Imperfectus liep richting Brutus, om hem vervolgens te melden dat hij klaar was voor de wedstrijd. Brutus draaide zich verstoord om, en duwde Imperfectus opzij. Hij liep richting de koning, naar de plek waar wedstrijd zou beginnen. ‘3 rondes om het paleis heen lopen en ik kan gaan zuipen met Petunia’, dacht Imperfectus. Met zijn ogen strak op de finish en dus ook het startpunt, concentreerde hij zich op de wedstrijd. Brutus, scheen zich niet al te veel zorgen te maken over de wedstrijd. Hij bleef zijn aandacht aan de vrouwen aan de kant geven. Maar toen de wedstrijd begon, was hij razendsnel van start. Bij de eerste ronde kwam hij al langs het startpunt toen Imperfectus nog maar op de helft was. Imperfectus sukkelde door, terwijl Brutus op een atletische manier langs het paleis denderde. Maar toen hij zag dat hij Imperfectus op grote achterstand had gezet, deed hij kalm aan, hij keek weer naar de vrouwen, en liep meer dan hij rende. Toen Imperfectus weer langs de prinses kwam, zag hij haar gezicht weer. Het gaf hem weer energie, en hij rende snel weer door. Hij had nog minstens een halve ronde achterstand op Brutus, en moest dus nog flink doorlopen. Met het beeld in zijn hoofd van hij en prinses Petunia, samen een biertje drinkend aan de bar, denderde ook hij verder. Halverwege de derde ronde kwam Brutus in eens weer in zicht. Zijn kansen waren nog niet verkeken. Brutus had niet door dat Imperfectus hem al zo had genaderd. Er waren nog tientallen meters af te leggen, en het verschil tussen de twee werd steeds kleiner. Brutus was nog altijd bezig met de vrouwen, en pas toen Imperfectus hem ruimschoots gepasseerd was, merkte hij dat hij al lang geen voorsprong meer had. Brutus zette een oppermachtige sprint in, en dreigde Imperfectus in te halen. Er was echter een obstakel, de vrouwen. Toen Brutus naar de zijkant van de baan rende om Imperfectus in te halen, stak een vrouw haar hand uit. Deze kwam vol tegen zijn gezicht aan, Brutus ging gestrekt op de grond. Zonder enige problemen kon Imperfectus de wedstrijd uitlopen. Nadat Imperfectus prinses Petunia had opgehaald en samen met haar naar de taverna was gelopen en wat biertjes had gedronken, vroeg hij haar ten huwelijk. Toen op de trouwdag ook hij een ring toegewezen kreeg bleek dat hij geen ringvinger had. Hij besloot deze uiteindelijk om z’n duim heen te doen. De twee waren nu de trotse eigenaar van het paleis, en kregen een dochter zonder navel; Perfecta!