Waarom werden de joden vervolgd?

Waarom werden de joden vervolgd? Op 30 januari 1939, in de Rijksdag, had Hitler zelf gesproken van een vernietiging van het Joodse ras: Hitler: Wenn es dem internationalen Finanzjudentum in und ausserhalb Europas gelingen sollte, die Völker noch einmal in einen Weltkrieg zu stürzen, dann wird das Ergebnis nicht der Sieg des Judentums sein, sondern die Vernichtung der jüdischen Rasse in Europa! Uit: De bezetting van Dr. L. de Jong. Maar waarom werden nu juist de joden vervolgd? Een duidelijke verklaring is er niet aan te wijzen, maar hier zijn een aantal mogelijke oorzaken: · Joden werden door de meeste mensen wel beschouwd als een geschenk van de duivel. Een verklaring voor deze haat voor de joden, is waarschijnlijk te vinden in de tijd van de heksenjachten. Heksen waren een soort zondebok, voor het onverklaarbare, zoals bliksems en mislukte oogsten. Mensen hadden iets of iemand nodig om er de schuld aan te geven. De joden waren ook een zondebok geworden, en voor van alles, waar ze eigenlijk niets mee te maken hadden of waar geen duidelijke schuldige voor aan was te wijzen. · In het boek van ‘Hitlers gewillige beulen’ staan wat opvattingen over Joden in Duitsland: Joden: - waren kwaadaardig - een bedreiging - waren onberekenbaar - waren extreem - wilden Duitsland vernietigen - waren verantwoordelijk voor hun eigen kwaadaardigheid · Volgens het boek ‘Wij verkiezen een Führer’, konden de middenstanders en arbeiders geen concurrentie verdragen van nieuwkomers, en het succes van de nieuwkomers, zoals de joden die hun sociaal isolement compenseerden met spaarzaamheid, beroepseer en inventiviteit (vindingrijkheid). Ook waren de joden oververtegenwoordigd, in de topposities aan universiteiten, theaters en staatsopera’s. · Het is overigens niet uit te sluiten dat er veel mensen achter de joden aan gingen om er zelf beter van te worden. Als bijvoorbeeld de Joodse winkels, en andere Joodse zaken door de Duitsers overgenomen werden, gingen zij er financieel op vooruit. · Tijdens de Eerste Wereldoorlog beschuldigden de Duitsers de joden ervan om niet actief te hebben meegevochten in de oorlog, en daardoor het vaderland ook niet goed genoeg hadden verdedigd. De joden zouden de oorlog gebruikt hebben om te handelen op de zwarte markt, zodat ze er financieel beter van zouden worden. · Na de eerste wereldoorlog had Duitsland een slechte reputatie. Duitsland had de schuld gekregen van de Eerste Wereldoorlog. Duitsland stond hierdoor ook in enorme schulden, die Duitsland o.a. aan Frankrijk moest betalen, denk maar aan het verdrag van Versailles. Men zocht eigenlijk naar een zondebok, en vonden deze in de joodse bevolking. En door het wraakzuchtige voornemen, (door de beschuldiging) ontstond de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB). Deze beweging wilde van het begin af aan al uitstoting van de joden. Deze beweging was onder leiding van Adolf Hitler Gottfried Feder in 1933 ontstaan. Toen deze beweging aan de macht kwam, leidde dit tot een massamoord, waarbij er in totaal ongeveer zes miljoen joden bij omkwamen. · Volgens het ani-semitisme gold ook, hoe gevaarlijker en slechter de tijden werden in Duitsland, des te gevaarlijker de joden voor de rest van de bevolking van Duitsland zouden worden. Het is dus ook wel begrijpelijk dat in een land waar de jodenhaat al zo ver verspreid was, de bevolking wilde voorkomen dat het nog slechter zou gaan met hun land, en daarom de joden weg wilde hebben. · Niet alleen de joden waren het slachtoffer, maar ook de ‘minderwaardige’ mensen zoals zigeuners, homoseksuelen of gehandicapten werden vervolgd. Zo kregen deze mensen de schuld van o.a. de ‘beurskrach’ in Washington, maar ze kregen voornamelijk de schuld van de economische crisis waar Duitsland na de Eerste Wereldoorlog in verkeerde. Joden mochten in het begin geen ambtenaren meer zijn. En later mochten ze ook niet meer werkzaam zijn in het theater, bioscoop en mochten geen beroep meer uitoefenen zoals schrijver, psychiater of dokter en meer van dat soort ‘hooggewaardeerde’ beroepen. En zoals eerder verteld, hadden de joden vaak deze beroepen. Ook werden de joden het land uitgezet of weggepest, omdat ze bijvoorbeeld gebruik wilde maken van het openbaar vervoer. Geschiedenis van de joden De meeste joden beweren dat het jodendom is ontstaan uit de zonen van Abraham. Abraham leefde in Babylonië rond 1800 v. Chr. In 1250 v. Chr. krijgen de joden de Tien Geboden via Mozes. Mozes bevrijdt ze uit Egypte waar ze werden vastgehouden. Ze moesten toen veertig jaar door de woestijn zwerven. Nadat de joden veertig jaar door de woestijn hadden gezworven, kwamen ze in Palestina en moesten ze ophouden met zwerven (nomaden). Ze moesten een vaste woonplaats zien te vinden. Dat betekende dat ze deze woonplaats ook moesten verdedigen. In die tijd werd Palestina voortdurend bedreigd door buurvolken, en zo ontstond langzamerhand de behoefte aan éen centrale leider. Dat werd Saul, de eerste koning. Het rijk werd pas echt een eenheid rond 1000 v. Chr. onder de tweede koning, David. Hij koos Jeruzalem tot hoofdstad, en overwon de buurvolken. Na de dood van Salomo, de derde koning, in 933 v. Chr. viel het rijk uiteen in een Noord-rijk (Israël) met als hoofdstad Samaria en een Zuid-rijk (Juda) met als hoofdstad Jeruzalem. Het Noord-rijk hield op te bestaan toen in 722 v. Chr., Samaria werd veroverd door de Assyriers. Een groot deel van de bevolking werd weggevoerd naar Ninive, vermengde zich daar met de bevolking en verdween zo uit de geschiedenis. Het Zuid-rijk hield op in 587 v. Chr. met de verovering en vernietiging van Jeruzalem, en de ballingschap van het volk in Babylon. Na de terugkeer uit de Babylonische ballingschap in 538 v. Chr. is er een nieuw begin van de joodse godsdienst en het joodse volk. In 135 na Christus, toen Palestina onder Romeinse overheersing stond, moesten de joden Palestina verlaten en werden verstrooid over de gehele wereld. Dit wordt de Diaspora genoemd.
De middeleeuwen Toen het christendom in de middeleeuwen de staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk werd, werd de positie van de joden in de maatschappij slechter. De christelijke leiders probeerden de joden er met uitzonderingsmaatregelen en geweld toe te brengen dat zij zich zouden bekeren. De joden zijn de gehele middeleeuwen, soms met een korte tussenpauze, vervolgd. Vooral tijdens de kruistochten bereikten de jodenvervolgingen een hoogtepunt. Valse beschuldigingen van rituele moord, hostieschending en bronnenvergiftiging leidden tot massamoord, gedwongen doop, verdrijving uit vele landen en verbranding van joodse boeken. De joden zagen hun lijden als een soort proef van Jahweh en ze zagen de christenen als misleidende vervolgers. De christenen meenden juist dat de totale wereldverlossing nog slechts wachtte op de bekering van de joden. De belangrijkste joodse centra in Europa bevonden zich in Duitsland, Noord- Frankrijk, Engeland en Spanje. In Duitsland, Frankrijk en Engeland leidde groeiende onrust tot een sterke vervolging. In Duitsland waren de joden veelal door keizerlijke privileges beschermd, maar de prijs van deze bescherming werd steeds hoger. Ook in het christelijke Spanje, waar de joden enige eeuwen welvaart hadden genoten, werden ze vanaf 1391 bloedig vervolgd. Veel joden werden bankier, omdat de kerk dit als een zondig beroep beschouwde, en ze het dus wel mochten uitoefenen. Er zaten ook veel joden in de diamanthandel. Als ze dan moesten vluchten of onderduiken wegens vervolgingen, konden ze hun bezit gemakkelijk meenemen en ergens anders weer opnieuw beginnen.