De Atheense polis
Een polis uit de tijd van de Grieken was een versterkte, ommuurde burcht, meestal in de bergen, waar mensen uit de omgeving hun toevlucht zochten als er gevaar dreigde. Het was een kleine, goed georganiseerde gemeenschap die verdedigt werd door hoplieten. Het had stevige huizen, een marktplaats en minstens één tempel. Elke polis had zijn eigen bestuur en maakte zijn eigen wetten. In het begin was er één leider en een groepje adviseurs. Daarna kwam de aristocratie met nieuwe, meestal welgestelde leiders iedere paar jaar.
De stad Athene is een voorbeeld van zo’n polis. Net als vele ontwikkelde deze polis zich tot een machtige stadsstaat. Samen heersten de poleis over een groot deel van het Middellandse Zeegebied.
De Grieken leefden van veeteelt en landbouw. Toen in Athene het handel in wijn en olijfolie en de import van graan begon, moesten de meeste boeren overschakelen op olijfolie en wijn of gaan handelen. Niet elke boer had daar het geld en de gelegenheid voor en er ontstond een grote groep armen, al dan niet met een grote schuld. Met de handel in graan, wijn en olijfolie kwamen er ook veel nieuwe rijken.
Met deze grote sociale verschillen ontstonden de problemen. De nieuwe armen wilden meer macht in de polis om iets aan hun armoede te kunnen doen en de nieuwe rijken wilden macht vanwege hun handelsbelangen. Om alle problemen op te lossen werd er één man de macht gegeven: de tiran. In het begin lukte dat heel aardig. Pisistratus verdeelde in alle grond onder de armen in een poging de armoede te verdrijven. Maar de onrust bleef. Tiran Cleisthenes kwam met de oplossing: de democratie. Een regering van het volk waarbij de burgers, min de vrouwen, buitenlanders en slaven, gelijke rechten hadden en samen de belangrijke beslissingen namen.
Het ostracisme werd ontwikkelt om te voorkomen dat één politieke leider de macht zou grijpen. Ieder jaar werd door middel van een stemming besloten welke leider een jaar verbannen moest worden. Namen werden op scherven gekrast, verzamelt en geteld. Athene beleefde zijn grote bloeiperiode onder het bewind van Pericles.
Hij was bijna dertig jaar de geliefde leider van Athene. Hij verbeterde de democratie door ambtenaren en burgers compensatie te betalen voor het bijwonen van de volksvergaderingen waar alle belangrijke beslissingen werden genomen.
In Sparta, een andere machtige polis, bedacht de wetgever Lycourgus een bestuur dat precies het tegenovergestelde was van de Atheense democratie. Sparta werd een militaire dictatuur waarin een individu juist niet telde. Oorlog tussen Athene en Sparta/Perziё maakte bruut een einde aan zowel het leven van Pericles als aan de bloeiperiode van Athene.
Een polis uit de tijd van de Grieken was een versterkte, ommuurde burcht, meestal in de bergen, waar mensen uit de omgeving hun toevlucht zochten als er gevaar dreigde. Het was een kleine, goed georganiseerde gemeenschap die verdedigt werd door hoplieten. Het had stevige huizen, een marktplaats en minstens één tempel. Elke polis had zijn eigen bestuur en maakte zijn eigen wetten. In het begin was er één leider en een groepje adviseurs. Daarna kwam de aristocratie met nieuwe, meestal welgestelde leiders iedere paar jaar.
De stad Athene is een voorbeeld van zo’n polis. Net als vele ontwikkelde deze polis zich tot een machtige stadsstaat. Samen heersten de poleis over een groot deel van het Middellandse Zeegebied.
Met deze grote sociale verschillen ontstonden de problemen. De nieuwe armen wilden meer macht in de polis om iets aan hun armoede te kunnen doen en de nieuwe rijken wilden macht vanwege hun handelsbelangen. Om alle problemen op te lossen werd er één man de macht gegeven: de tiran. In het begin lukte dat heel aardig. Pisistratus verdeelde in alle grond onder de armen in een poging de armoede te verdrijven. Maar de onrust bleef. Tiran Cleisthenes kwam met de oplossing: de democratie. Een regering van het volk waarbij de burgers, min de vrouwen, buitenlanders en slaven, gelijke rechten hadden en samen de belangrijke beslissingen namen.
Het ostracisme werd ontwikkelt om te voorkomen dat één politieke leider de macht zou grijpen. Ieder jaar werd door middel van een stemming besloten welke leider een jaar verbannen moest worden. Namen werden op scherven gekrast, verzamelt en geteld. Athene beleefde zijn grote bloeiperiode onder het bewind van Pericles.
Hij was bijna dertig jaar de geliefde leider van Athene. Hij verbeterde de democratie door ambtenaren en burgers compensatie te betalen voor het bijwonen van de volksvergaderingen waar alle belangrijke beslissingen werden genomen.
In Sparta, een andere machtige polis, bedacht de wetgever Lycourgus een bestuur dat precies het tegenovergestelde was van de Atheense democratie. Sparta werd een militaire dictatuur waarin een individu juist niet telde. Oorlog tussen Athene en Sparta/Perziё maakte bruut een einde aan zowel het leven van Pericles als aan de bloeiperiode van Athene.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
K.
K.
saaaaaiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
6 jaar geleden
Antwoorden