Plato

Een wetenschappelijk verslag van 'Het Feest' van Plato Geef aan waar en hoe het gesprek over de liefde/ het verlangen begint Het verhaal begint ermee dat een man (Glaukon) Apollodoros roept. Glaukon vertelt dat hij van Fionix, de zoon van Filippos, had gehoord dat er op de avond bij Agathon dingen over liefde zijn gezegd. Apollodoros vertelt dat het gesprek al lange tijd geleden heeft plaatsgevonden, en hij er zelf niet bij is geweest, maar dat Aristodemos het aan hem verteld heeft. Apollodoros zegt tegen de lezers dat hij het hele verhaal pas aan Glaukon heeft verteld en hierdoor goed is voorbereid om het ons te vertellen. Apollodoros begint te vertellen: Er is een feest bij Agathon en Aristodemos (de man die het verhaal aan Apollodoros heeft verteld) word meegenomen door Socrates. Op het feest besluiten ze geen drinkgelag te houden, maar gewoon voor hun plezier te drinken en een gesprek te gaan voeren. Eryximachos doet een voorstel, iedereen prijst Eros zo goed als hij kan. Door Faidros de eerste spreker komt het gesprek op het onderwerp 'liefde' in verband met Eros. In het verhaal komen de volgende personages voor, maar ze zijn lang niet allemaal even belangrijk. Welke personages komen er in het verhaal voor? - Apollodoros (is de 'verteller' van het hele verhaal) - Glaukon (komt alleen in het begin van het boek voor) - Agathon - Aristodemos - Eryximachos - Pausanias - Aristofanes - Faidros - Alkibiades - Sokrates - Diotima (Zij was niet bij het diner zelf maar Sokrates vertelt een gesprek dat hij en Diotima een keer hebben gehad, hierin is Diotima vaak aan het woord)
Twee personages werk je uit: beschrijf ze, geef aan wat hun kenmerkt Aristofanes = De verhalenverteller, hij was van plan een ander soort betoog te houden dan Pausanias en Eryximachos. Hij gelooft dat de mensen nooit hebben opgemerkt hoe machtig de liefde eigenlijk is. Hij begint te vertellen hoe de liefde is ontstaan zijn verhaal is kort samen te vatten. Je had drie soorten mensen: -mannen -vrouwen -manwijfen
Allen hadden zij vier armen, vier benen, 2 gezichten enz. enz. Zij waren cirkelvormig. Op een gegeven moment willen deze mensen de goden in de hemel aanvallen. De goden willen dit voorkomen en maken de mens zwakker door ze in tweeën te delen. Ieder mens is nu dus op zoek naar zijn oorspronkelijke wederhelft om de menselijke natuur te genezen. De vroegere mannen zijn nieuwsgierig geworden naar vrouwen en worden dus verliefd op vrouwen. En de vrouwen zijn nieuwsgierig naar de mannen en worden dus verliefd op mannen. Bij manwijfen die later dus in een man en een vrouw zijn gedeeld zit het anders. De latere man die vroeger een stuk van een vrouw besteed weinig aandacht aan vrouwen en word nieuwsgieriger naar mannen. Bij vrouwen uit manwijfen zit het net zo. Dit werden dus de homo’s en de lesbiennes van nu, volgens Aristofanes. We moeten volgens hem ook nog steeds de goden blijven eren, omdat ze ons anders misschien wel nog een keer door midden snijden. En dan zullen we hulpeloos op de wereld rond hinken met één arm en één been. Aristofanes heeft het in zijn verhaal erover hoe de liefde, en dan vooral die in betrekking tot de mens, is ontstaan. Ook heeft hij een heel eigen opvatting over hoe de mens nou eigenlijk is ontstaan. Sokrates = Het verhaal van Sokrates zat een stukje moeilijker in elkaar. Voor hij aan zijn verhaal begint gaat hij Agathon wat vragen te stellen over zijn lof aan Eros. Sokrates probeert met Agathon achter de 'echte' Eros te komen. Zo komen ze er achter dat Eros eigenlijk helemaal niet zo mooi is als Agathon hem liet lijken. Dan begint Sokrates aan een verhaal wat hij van Diotima heeft gehoor. Diotima had hem een ondervraging onderworpen. Het was een erg lang verhaal, en moeilijk samen te vatten maar de hoogtepunten zal ik proberen er uit te halen. In het begin overtuigd Diotima Sokrates ervan dat Eros niet mooi of lelijk, niet iemand met inzicht of juist van onwetenheid is, maar overal is hij net iets tussenin. Ook vertelt Diotima hoe Eros nou eigenlijk geboren is. Hieruit kun je halen hoe het komt dat Eros niet mooi maar ook niet lelijk is. Zijn ouders waren namelijk Succes en Armoede. Van liefde zei Diotima: "Het komt erop neer dat al dat verlangen naar 'waardevolle dingen' en 'gelukkig zijn' ieders grootste verraderlijke liefde is". Ook was liefde volgens haar gericht op 'baren en verwekken bij het mooie', en niet bij op dat wat mooi is. Ook werd in dit gesprek vaak het argument 'men begeert wat men mist en niet heeft' gebruikt. Dit stuk ging niet echt over Sokrates maar meer over Diotima. Sokrates zelf kwam eigenlijk het best tot uiting in het stuk waarin hij Agathon overtuigd dat Eros eigenlijk helemaal niet zo mooi is zoals Agathon hem presenteert. Ook is er in het verhaal een keer gezegd dat het niet echt uit maakt wat er van het diner terechtkwam als hij maar iemand heeft om mee te discussiëren. Ook wordt hij een paar keer 'expert van erotiek' genoemd. Ik krijg ook de indruk dat Sokrates een lage dunk van zichzelf heeft, hij zegt namelijk de hele tijd dat hij de andere betogen zelf nooit zal overtreffen, maar ondertussen houd hij zelf een hartstikke goed betoog. Je geeft je mening over hun argumentatie: wat vind je van de inhoud? En wat van de vorm? (is de vorm logisch?) Aristofanes: Hij heeft een hele eigen kijk op het ontstaan van de mens. Ook zijn argumentatie voor wat liefde nou precies is vond ik heel erg goed. Het stuk uit zijn verhaal wat mij het meeste aansprak was waarom wij de goden moesten eren. Dat klopt echt heel goed met de rest van het verhaal, en hij brengt het ook heel geloofwaardig. Zijn verhaal was goed te begrijpen en echt goed te begrijpen. Sokrates: Het verhaal van Sokrates vond ik veel moeilijker te begrijpen. Ik moest het twee keer lezen voordat ik het echt begrijp. Het stuk waarin Sokrates Agathon ervan overtuigd dat Eros helemaal niet zo mooi is vind ik heel goed. Van de ene kant is het een beetje ver gezocht maar doordat hij wéér dat argument 'men begeert wat men mist en niet heeft' gebruikt, klinkt het redelijk logisch, en ik vind het dan ook heel goed gevonden. Het verhaal van Diotima vond ik weer wat vager, ik had een beetje het gevoel dat er van alles door elkaar liep, en ik het daarom niet echt snapte. Je kreeg in dit stuk wel een heel duidelijk beeld van hoe Diotima nou precies over de liefde denkt, en dat is weer op een hele andere manier dan Aristofanes doet. Tot slot geef je je mening over de dialoog als zijn geheel: wat vond je ervan? Wat was (on)interessant? Ik vond het wel een interessante dialoog, hier en daar wat te ingewikkeld, maar over het geheel wel goed te volgen. Het leuke aan deze tekst was, dat je op een hele andere manier tegen de liefde aankijkt. De ene manier klonk iets geloofwaardiger dan de andere, maar ze waren allemaal goed gevonden en ook goed beargumenteerd. In deze tekst kon je ook heel goed de denkwijzenvan de verschillende personen zien. Ieder had een heel eigen stijl. Je kon ze allemaal goed van elkaar onderscheiden.