Essay- Als ik zelf erts was.
Het wetenschappelijke wereldbeeld beschrijft de wereld als een objectief iets totaal zonder gevoel, er zijn geen kleuren er is ook niets zinvols te bedenken aan het bewegen van materie. Zij doet dat niet met een bepaald doel (zover als wij daar iets van kunnen weten natuurlijk)
Het natuurlijke wereldbeeld is precies het tegenovergestelde. Hierin draait alles juist wel om de beleving van de mens; hoe zij dingen ervaren en daar op reageren. Dit wereldbeeld wordt ook wel aangeduidt met de naam romantiek
Zo ontstaan er twee heel verschillende houdingen over de natuur. In de wetenschappelijke lijkt geen plaats te zijn voor de mens, immers de ideeën en gevoelens tellen niet mee. Maar deze houding heeft ook voordelen; er zijn dijken, bruggen en aquaducten gebouwd. De wereld heeft en had veel voordeel aan als deze uitvindingen maar op deze manier gaan we de natuur wel steeds meer op een afstand houden. De natuur wordt meer iets wat je alleen op zondag “doet”. Een wandeling in het park ofzo. De natuur is echter veel meer dan dat. Want er valt niet aan te ontkomen dat wij ook tot de natuur behoren, we zijn er uitvoortgekomen (hier laat ik gemakshalve religieuze overwegingen buiten beschouwing). En al zijn we ons steeds meer distantiëren van de natuur door huizen te bouwen en natuur achter te laten door de deur achter ons dicht te trekken en tegen de kachel aan te kruipen er moet toch een keer worden ingezien dat we niet onze afkomst moeten gaan verloochenen. Het lijkt alsof de mens de strijd heeft aangebonden met de natuur, wij zullen haar bedwingen en dus overwinnen. De vraag blijft natuurlijk wel: is dit wel de goede weg? Misschien is dit inderdaad de goede weg maar dat levert mijns inziens toch een redelijk afschrikwekkend toekomst beeld op. Want hoe ver moet je gaan in deze oorlog tegen de natuur? Moeten we doorgaan totdat er alleen nog maar beton? Misschien vinden sommigen het prettig om alles onder menselijke controle te hebben en de natuur iets te maken waar je voor kiest. Ik denk echter dat we al te ver zijn gegaan. We zijn als mensheid maar een onderdeel van de wereld, een schakel in de levenscyclus maat toch hebben we met dat kleine groepje al opwarming van deze aarde kunnen veroorzaken. We vervuilen de lucht en laten poolkappen smelten. Zijn we dan goed bezig? Ik denk van niet. Natuurlijk is het ook mogelijk om het wetenschappelijke wereld beeld op een andere manier te gaan “gebruiken”. Als we kunnen bedenken hoe we de lucht moeten vervuilen dan is er ook vast een manier te bedenken hoe we de lucht weer schoon kunnen maken. Hier dwars tegenover staat het natuurlijke wereld beeld. Hierin wordt de natuur beschouwd als iets dat is opgebouwd uit gevoelens, datgene wat we om ons heen beleven. Hierin word de natuur dus iets dat eigenlijk vooral in onze gedachte bestaat. Hoewel er zeker vele (grote) verschillen zijn tussen het wetenschappelijke en het natuurlijke wereldbeeld is er een overeenkomst; de mens. Wij plaatsen in beide gevallen de mens voorop, het lijkt in beide gevallen erop de aarde om de mens draait en ook al denk ik dat dit fundamenteel verkeerd is zal ik verder niet op ingaan aangezien het geen onderdeel van de opdracht is. Het natuurlijke wereld beeld is veel makkelijke te aanvaarden dan het wetenschappelijke wereld beeld om dat het makkelijker wordt om dingen te verklaren. Je kunt dan dingen aannemen gewoon omdat je ze voelt of meemaakt. Je hoef niets te bewijzen en het mooiste is nog wel dat je je mening niet hoeft te verantwoorden tegenover andere mensen. Iedereen heeft binnen het natuurlijke wereld beeld recht op een eigen mening. De meeste dichters nemen deze mening aan, omdat het stof geeft tot het beschrijven van de natuur zoals mensen dat het liefst zouden zien. Belangrijk in de discussie over welk wereldbeeld nou de beste is, speelt ook de discussie verstand/gevoel mee. Het verstand hoort bij dat eerste, het wetenschappelijke wereldbeeld. Hierin laten we dus ons gevoel buiten beschouwing. Omdat wij dit doen zullen mensen het ook haast altijd met elkaar eens moeten zijn want je kunt immers niet ontkennen dat een appel valt omdat er zwaartekracht is. De gevestigde mening is in de wetenschap het belangrijkst en daarom is het voor een wetenschapper die iets anders denkt moeilijk om serieus te worden genomen. Maar zo kunnen wel belangrijke ontdekkingen worden gemist onder het mom van: wat een onzin! In het stuk van Theo de Boer waarschuwt hij voor hoogmoed. Ik denk zeker dat dit op zijn plaats is want wij als mens zijn gaan denken dat we de natuur moeten overheersen, dat we geen keus hebben want anders overleven we niet. Denk bijvoorbeeld maar aan dijken of stuwdammen. Dit kan natuurlijk ook anders. Wij hebben ooit besloten dat we hier in Nederland vlak bij de zee willen wonen maar omdat we dat doen brengen we ons zelf in gevaar voor overstromingen en dus gaan we dijken bouwen. Maar we kunnen ook besluiten ergens anders te gaan wonen en de natuur te laten voor wat hij is. Natuurlijk is dat niet zo gemakkelijk als het klinkt, we hebben veel te veel mensen en hebben weinig keus meer in waar we willen leven. Het lijkt of er geen weg meer terug is en dat we net zo lang zullen blijven doorgaan met het vernietigen van de wereld totdat deze kapot is. Ik denk echter dat moeder natuur voor die tijd zal ingrijpen. We hebben als mens al te maken gekregen met verschillende virussen die allemaal in meer of mindere maten de mensheid hebben aangetast. Denk bijvoorbeeld aan de pest of Ebola. Onze nieuwe bedreiging is natuurlijk AIDS. Sommige noemen dit de staf van God maar als een overtuigde atheïst kan ik daar niks mee. Ik denk dat de natuur zich niet zomaar gewonnen zal geven in de strijd met de mensheid, en haar best zal doen om de natuur zoveel mogelijk te beschermen. Of dat inhoudt dat de mens moet worden uitgeroeid? Misschien, maar wij weten nog zo weinig over de natuur dat het onmogelijk is om te voorspellen wat zij zal doen. Ik denk dat we de natuur zoveel mogelijk moeten behouden en de schade die we hebben verricht zoveel mogelijk terug te draaien. Om deze reden zie ik ook meer in het natuurlijk wereldbeeld.
Zo ontstaan er twee heel verschillende houdingen over de natuur. In de wetenschappelijke lijkt geen plaats te zijn voor de mens, immers de ideeën en gevoelens tellen niet mee. Maar deze houding heeft ook voordelen; er zijn dijken, bruggen en aquaducten gebouwd. De wereld heeft en had veel voordeel aan als deze uitvindingen maar op deze manier gaan we de natuur wel steeds meer op een afstand houden. De natuur wordt meer iets wat je alleen op zondag “doet”. Een wandeling in het park ofzo. De natuur is echter veel meer dan dat. Want er valt niet aan te ontkomen dat wij ook tot de natuur behoren, we zijn er uitvoortgekomen (hier laat ik gemakshalve religieuze overwegingen buiten beschouwing). En al zijn we ons steeds meer distantiëren van de natuur door huizen te bouwen en natuur achter te laten door de deur achter ons dicht te trekken en tegen de kachel aan te kruipen er moet toch een keer worden ingezien dat we niet onze afkomst moeten gaan verloochenen. Het lijkt alsof de mens de strijd heeft aangebonden met de natuur, wij zullen haar bedwingen en dus overwinnen. De vraag blijft natuurlijk wel: is dit wel de goede weg? Misschien is dit inderdaad de goede weg maar dat levert mijns inziens toch een redelijk afschrikwekkend toekomst beeld op. Want hoe ver moet je gaan in deze oorlog tegen de natuur? Moeten we doorgaan totdat er alleen nog maar beton? Misschien vinden sommigen het prettig om alles onder menselijke controle te hebben en de natuur iets te maken waar je voor kiest. Ik denk echter dat we al te ver zijn gegaan. We zijn als mensheid maar een onderdeel van de wereld, een schakel in de levenscyclus maat toch hebben we met dat kleine groepje al opwarming van deze aarde kunnen veroorzaken. We vervuilen de lucht en laten poolkappen smelten. Zijn we dan goed bezig? Ik denk van niet. Natuurlijk is het ook mogelijk om het wetenschappelijke wereld beeld op een andere manier te gaan “gebruiken”. Als we kunnen bedenken hoe we de lucht moeten vervuilen dan is er ook vast een manier te bedenken hoe we de lucht weer schoon kunnen maken. Hier dwars tegenover staat het natuurlijke wereld beeld. Hierin wordt de natuur beschouwd als iets dat is opgebouwd uit gevoelens, datgene wat we om ons heen beleven. Hierin word de natuur dus iets dat eigenlijk vooral in onze gedachte bestaat. Hoewel er zeker vele (grote) verschillen zijn tussen het wetenschappelijke en het natuurlijke wereldbeeld is er een overeenkomst; de mens. Wij plaatsen in beide gevallen de mens voorop, het lijkt in beide gevallen erop de aarde om de mens draait en ook al denk ik dat dit fundamenteel verkeerd is zal ik verder niet op ingaan aangezien het geen onderdeel van de opdracht is. Het natuurlijke wereld beeld is veel makkelijke te aanvaarden dan het wetenschappelijke wereld beeld om dat het makkelijker wordt om dingen te verklaren. Je kunt dan dingen aannemen gewoon omdat je ze voelt of meemaakt. Je hoef niets te bewijzen en het mooiste is nog wel dat je je mening niet hoeft te verantwoorden tegenover andere mensen. Iedereen heeft binnen het natuurlijke wereld beeld recht op een eigen mening. De meeste dichters nemen deze mening aan, omdat het stof geeft tot het beschrijven van de natuur zoals mensen dat het liefst zouden zien. Belangrijk in de discussie over welk wereldbeeld nou de beste is, speelt ook de discussie verstand/gevoel mee. Het verstand hoort bij dat eerste, het wetenschappelijke wereldbeeld. Hierin laten we dus ons gevoel buiten beschouwing. Omdat wij dit doen zullen mensen het ook haast altijd met elkaar eens moeten zijn want je kunt immers niet ontkennen dat een appel valt omdat er zwaartekracht is. De gevestigde mening is in de wetenschap het belangrijkst en daarom is het voor een wetenschapper die iets anders denkt moeilijk om serieus te worden genomen. Maar zo kunnen wel belangrijke ontdekkingen worden gemist onder het mom van: wat een onzin! In het stuk van Theo de Boer waarschuwt hij voor hoogmoed. Ik denk zeker dat dit op zijn plaats is want wij als mens zijn gaan denken dat we de natuur moeten overheersen, dat we geen keus hebben want anders overleven we niet. Denk bijvoorbeeld maar aan dijken of stuwdammen. Dit kan natuurlijk ook anders. Wij hebben ooit besloten dat we hier in Nederland vlak bij de zee willen wonen maar omdat we dat doen brengen we ons zelf in gevaar voor overstromingen en dus gaan we dijken bouwen. Maar we kunnen ook besluiten ergens anders te gaan wonen en de natuur te laten voor wat hij is. Natuurlijk is dat niet zo gemakkelijk als het klinkt, we hebben veel te veel mensen en hebben weinig keus meer in waar we willen leven. Het lijkt of er geen weg meer terug is en dat we net zo lang zullen blijven doorgaan met het vernietigen van de wereld totdat deze kapot is. Ik denk echter dat moeder natuur voor die tijd zal ingrijpen. We hebben als mens al te maken gekregen met verschillende virussen die allemaal in meer of mindere maten de mensheid hebben aangetast. Denk bijvoorbeeld aan de pest of Ebola. Onze nieuwe bedreiging is natuurlijk AIDS. Sommige noemen dit de staf van God maar als een overtuigde atheïst kan ik daar niks mee. Ik denk dat de natuur zich niet zomaar gewonnen zal geven in de strijd met de mensheid, en haar best zal doen om de natuur zoveel mogelijk te beschermen. Of dat inhoudt dat de mens moet worden uitgeroeid? Misschien, maar wij weten nog zo weinig over de natuur dat het onmogelijk is om te voorspellen wat zij zal doen. Ik denk dat we de natuur zoveel mogelijk moeten behouden en de schade die we hebben verricht zoveel mogelijk terug te draaien. Om deze reden zie ik ook meer in het natuurlijk wereldbeeld.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden