Dieren

Inleiding Ik heb dit werkstuk gemaakt omdat het een opdracht van Biologie was. Ik heb de dieren de dolfijn en het zeepaardje gekozen omdat ik de dolfijn een mooi dier vind en over het zeepaardje wist ik nog niet zo veel. Dolfijnen Afdeling en groep
Orde: Walvisachtige
Onderorde: Tandwalvissen
Familie: Dolfijnen
Geslacht en soort: Trunsiops truncatus. De voortplanting: de tuimelaar is geslachtsrijp als hij ongeveer 8 jaar is. Er is geen vaste paartijd maar de meeste tuimelaars worden in de zomer geboren. Op deze foto paren de 2 onderste dolfijnen. De moeder zoogt haar jong minstens 16 maanden. Daardoor heeft ze maar eens in de 2 of 3 jaar een nieuw jong. Een paar moeders met hun jong. De ademhaling: een dolfijn haalt adem door het blaasgat/spuitgat dat boven op het hoofd zit. Ze ademen via de longen. Omdat het blaasgat maar heel even boven water is moet de ademhaling snel en krachtig zijn. Vaak zie je dolfijnen water omhoog spuiten als ze boven water zijn. Dit ontstaat doordat de temperatuur van de uitgeademde lucht verschilt van de lucht boven water. Onder water wordt het blaasgat/spuitgat afgesloten met een soort klepje. Dit is natuurlijk wel handig want anders zou de dolfijn allemaal water binnen krijgen. Hier zie je een dolfijn waar je het spuitgat kunt zien. Tuimelaars kunnen zo’n 15 minuten onder water blijven en er zijn zelfs soorten dolfijnen die dit een uur volhouden. De lichaamstemperatuur: een dolfijn is warmbloedig en heeft een constante lichaamstemperatuur van ongeveer 37 graden. Waar het dier in het wild voorkomt: de tuimelaar komt wereldwijd in tropische en gematigde zeeën en oceanen voor. Meestal in de buurt van de kust. Waar het voedsel van de tuimelaar uit bestaat: het voedsel van de tuimelaar bestaat uit verschillende soorten vis, inktvis en schaaldieren. Wat zijn natuurlijke vijanden zijn: de natuurlijke vijanden van de tuimelaar zijn de orka en de haai. Soortbehoud: Tuimelaars worden niet direct met uitsterven bedreigd, in tegenstelling tot andere dolfijnen. Verwante soorten: familieleden van de tuimelaar zijn bijvoorbeeld de Giltuimelaars en de Rode Zeetuimelaar. Dolfijnen kunnen zo’n 30 jaar worden. Hoe dolfijnen met elkaar praten: Dolfijnen oriënteren zich met hulp van een sonar(geluidsecho). Als een dier een serie hoge,klikkende tonen uitstoot, vormen deze een ‘golffront’ dat zich door het water verplaatst en een echo teruggeeft zodra het geluid op een vast voorwerp stuit. De hersenen van een dolfijn zijn erop gebouwd om de echo’s die door het water teruggekaatst worden,te verwerken. Hij vertolkt ze als een ‘klankbeeld’ van zijn omgeving, waardoor hij de grootte van een buit, maar ook de richting en de afstand, waar de buit zich bevind te bepalen. Zeepaardje Orde: Stekelbaarsachtigen

Familie: Zeenaalden
Geslacht en soort: hippocampus
Het zeepaardje is 1 van de sierlijkste leden van de zeenaaldenfamilie. Het diertje ziet er uit als een schaakstuk, zwemt rechtop en ontloopt zijn vijanden door de kleuren van de waterplanten aan te nemen. De sierlijke zeepaardjes zweven als het ware door het water van de warmere oceaangebieden. Zij houden zich met behulp van hun rugvin rechtop in het water. Er zijn 35 soorten bekend, van het 2½ cm kleine dwergzeepaardje tot het 25 cm grote Maleisische zeepaardje. Dit is het grote Maleisische zeepaardje. Dit is het kleine dwergzeepaardje. Kenmerken van het zeepaardje
De beweeglijke ogen geven het zeepaardje de mogelijkheid hun prooi roerloos te beloeren. Om vijanden te ontlopen nemen zeepaardjes de kleur aan van planten om hen heen. Voortplanting: Paartijd: In tropische wateren het hele jaar, in koudere wateren in het voorjaar en in de zomer. De paring gebeurt bij volle maan. Jongen komen normaal na 14 tot 28 dagen uit, afhankelijk van de watertemperatuur. Aantal jongen: ongeveer 50, afhankelijk van de soort. Mannenwerk: Iedereen denkt dat vrouwtjes alleen maar zwanger kunnen worden. Wel dit is niet waar. Bij de zeepaardjes is dit anders. Het vrouwtje geeft de eitjes aan het mannetje. Dit kunnen er wel 200 zijn. Het mannetje bewaart ze in de buidel waar ze dan ook geboren worden. Het mannetje bevalt dus van de kleine zeepaardjes. Na deze gebeurtenis is het mannetje vaak totaal uitgeput en sterft dikwijls. Het babyzeepaardje ziet er zoals een volwassen diertje uit, alleen veel kleiner. Ademhaling: De ademhaling van het zeepaardje gebeurt via de kieuwen, net zoals bij vissen. Lichaamstemperatuur: zeepaardjes zijn vissen en zijn koudbloedig, hun lichaamstemperatuur past zich vaak aan de omgevende watertemperatuur. Waar het zeepaardje in het wild voorkomt: langs de kust van Indonesië tot Australië, de Atlantische kusten van Europa, Afrika en Noord-Amerika. Enkele soorten leven in de Stille Oceaan voor de kust van Noord-Amerika. Waar het voedsel van het zeepaardje uit bestaat: Het zeepaardje eet plankton en andere kleine zeedieren zoals vissen. Natuurlijke vijanden: De enige echte vijand van het zeepaardje is de zeekrab, voor de rest heeft het zeepaardje geen vijanden, dat komt omdat het zeepaardje slecht verteerbaar en graterig is. Om door de zeestromingen niet af te drijven, slaat het zeepaardje zijn staart om plantenstengels. Verwante soorten: Familie van het zeepaardje zijn de zeenaalden en de trompetvissen. Dit is een zeenaald Dit is een trompetvis. Bronvermelding Ik heb de informatie en de plaatjes van internet gehaald. Ook heb ik informatie uit mijn biologieboek en uit een encyclopedie. Nawoord Ik vond het erg leuk om dit werkstuk te maken. De dolfijn is mijn lievelingsdier en ik ben al vaak in het Dolfinarium geweest. Het zeepaardje vind ik een mooi dier. Toen ik op vakantie ging naar de Filippijnen, het geboorteland van mijn moeder, hebben een paar neven en nichten van mij een zeepaardje gevangen, hij zat in een potje en ik mocht hem ook zien, ze hebben hem daarna wel weer vrijgelaten. Het zeepaardje is echt een mooi dier.