Abortus Provocatus

Indien wordt vastgesteld dat de foetus en/of de moeder zeer nadelige gevolgen van de zwangerschap kunnen ondervinden, kan men overgaan tot een abortus provocatus, dat is een opzettelijke abortus. Om psychologische en/of maatschappelijke redenen kan een vrouw een zwangerschap ongewenst vinden. Ook in dit geval kan overgegaan worden tot een abortus provocatus. Over de toelaatbaarheid van abortus provocatus bestaan verschillende opvattingen. Argumenten voor en tegen abortus Wij hebben gewoon hier en daar eens gevraagd wat de mening is van mensen over abortus. Veel voorstanders gaven aan dat het de foetus eigenlijk nog geen leven is en dat je, als vrouw zijnde, recht hebt in eigen buik. Stel dat een zwangerschap ongewenst is, is het denken aan je eigen toekomst belangrijker dan die zwangerschap. Tenslotte verandert jouw leven er in zijn geheel door en het kind (in de buik) heeft nog geen recht van spreken. Voorstanders gaven aan christen te zijn en te weten dat God de macht heeft over leven en dood en niet de mens. Daarom zou geen abortus gepleegd moeten worden. Een ander argument was, dat het kind dat in je groeit er geen schuld aan heeft ongewenst te zijn en dus recht op leven heeft, net als ieder ander (wel gewenst) kind. Ook was er iemand die het ‘kindermoord’ noemde, iets waar de gemiddelde mens toch wel van afschrikt, maar abortus schijnt weer wel te mogen, terwijl dat in principe ook kindermoord is. Het is dus heel erg afhankelijk van je principes, en vooral of je wel of geen christen bent, wat je mening of oordeel is over abortus.
Wetgeving in Nederland In 1887 werd abortus strafbaar gesteld. Tot halverwege de jaren zestig werd abortus beschouwd als misdrijf. Alleen op medische indicatie kon een gynaecoloog in het ziekenhuis een abortus uitvoeren. Een vrouw die geen medische indicatie had, was aangewezen op een illegale behandeling. Halverwege de jaren zestig veranderde de opvatting over anticonceptie en abortus. De pil werd ontwikkeld en gezinsplanning mogelijk. Nu is abortus in Nederland toegestaan. De Wet afbreking zwangerschap (WAZ) uit 1981 houdt in dat abortus is toegestaan als het een noodgeval is. De beslissing kan alleen door de vrouw worden genomen. Tussen de beslissing en behandeling zitten vijf dagen bedenktijd en de vrouw moet er met een arts over gepraat hebben. Abortus mag alleen worden uitgevoerd door ziekenhuizen en klinieken met een vergunning. Abortus staat nog steeds in het Wetboek van Strafrecht. Het wordt dus niet beschouwd als een gewone medische ingreep. De ingreep Wie een abortus overweegt, gaat meestal eerst naar de huisarts. Die verwijst door naar een abortuskliniek. Het is ook mogelijk om rechtstreeks met een abortuskliniek contact op te nemen en een afspraak te maken voor een gesprek met een medewerker, waarin de keuze voor wel of geen abortus besproken wordt. De abortus gebeurt door middel van zuigcurettage. De arts zuigt via een buisje de baarmoeder leeg. De baarmoedermond wordt eerst verdoofd. Soms kan gekozen worden voor een licht narcose. De ingreep duurt enkele minuten. Na één tot twee uur kan de vrouw weer naar huis. Drie weken later volgt een nacontrole, dit kan door de eigen huisarts. De ingreep is niet bijzonder pijnlijk. Meestal voelen vrouwen alleen wat kramp, zoals tijdens de menstruatie. Voordat de abortus wordt verricht, is er eerst een gesprek met één van de medewerkers van de kliniek, dit zijn vaak maatschappelijk werkers. Dit gesprek gaat over het besluit en over het gebruik van voorbehoedmiddelen na de ingreep. Verder wordt vooraf een echo onderzoek gedaan om de ligging van de baarmoeder te bepalen en om de duur van de zwangerschap vast te stellen. Tot 18 weken is de kans op complicaties klein. Bij een zwangerschap die verder gevorderd is, is de kans op complicaties na een abortus wat groter. Er kunnen bloedingen optreden en de baarmoeder kan worden beschadigd. Soms is verdere behandeling in een ziekenhuis nodig. Meer dan 90% procent van alle abortussen in Nederland vindt plaats in abortusklinieken. De voordelen daarvan zijn dat er gespecialiseerde medewerkers zijn die vrouwen begeleiden en behandelen, vrouwen psychosociale begeleiding kunnen krijgen en abortusklinieken geen wachtlijsten kennen. Beroepen binnen de abortusklinieken Aan de hand van de beschrijvingen van het proces van de ingreep hebben wij een lijstje gemaakt met beroepen. Volgens ons bestaan er binnen de abortusklinieken de volgende beroepen: - Maatschappelijk medewerkers - Laboratoriummedewerkers (voor bloedonderzoek) - (uitvoerend) arts
Om als maatschappelijk medewerker aan de slag te kunnen, moet je de opleiding SPW, SPH of MWD gedaan hebben. Artsen moeten geneeskunde gestudeerd hebben en laboratoriummedewerkers moeten een opleiding ‘biologie en medisch laboratoriumonderzoek’ gedaan hebben. Geen van deze beroepen zouden wij echt uit willen voeren. Misschien nog wel als maatschappelijk werker, maar zeker niet in een abortuskliniek. Onze mening over abortus Als christen zijnde, zijn wij absolute tegenstanders van het plegen van abortus provocatus. God heeft de wereld in Zijn hand en beslist over leven en dood, dat recht hebben wij, als mensen, niet. Tenslotte is de foetus, het kind dat in de vrouw groeit, ook een schepsel van God. Het is leven wat je min of meer vermoord. De argumenten van ‘recht in eigen buik’ willen we ontkrachten door aan te geven dat jij geen eigendom bent van jezelf, maar van Jezus Christus. We hebben dus helemaal niet te beslissen over het leven dat in een vrouw groeit. Ook dat kindje is eigendom van God. Op zich trekken wij dan dus ook geen grenzen, we zouden hen gewoon niet toestaan. We kunnen geen situatie bedenken waarin het wel toegestaan zou zijn.