Waterkringloop

De Waterkringloop

Water maakt deel uit van de hydrologische cyclus, ofwel de waterkringloop. Dit is een oneindig proces waarbij water in de vorm van neerslag op de aarde valt en daarna zijn weg terugvindt naar waar het vandaan komt.
Laten we beginnen bij de zon, de motor van de waterkringloop; door haar inwerking verdampt het oppervlaktewater (water in bijvoorbeeld de zee of in een rivier). De onzichtbare waterdamp klontert samen, stijgt door haar erg kleine dichtheid op en vormt een wolk. De wolk blijft stijgen en koelt door de koudere lucht steeds meer af. Doordat koude lucht minder waterdamp kan bevatten verandert de overmaat aan waterdamp weer in water. Dit proces heet condensatie.
Water heeft weer een veel hogere dichtheid dan waterdamp en valt daarom naar beneden in de vorm van neerslag (regen, hagel en sneeuw). Deze neerslag komt weer neer in oppervlaktewater (waarna het bovengenoemde proces zich weer herhaalt) of op het landoppervlak, waar het de grond in zakt en grondwater vormt.


Grondwater verplaatst zich langzaam van gebieden met een hoge hoogte en druk naar gebieden met een lage hoogte en druk. Het kan eeuwen duren voordat grondwater weer aan de oppervlakte komt om opnieuw te verdampen.
Ondertussen nemen planten en andere vegetatievormen grondwater op. Dit grondwater helpt dus met het in stand houden van het leven op aarde.
Planten scheiden hun overmaat aan water weer uit in de vorm van waterdamp (uitwaseming), waarna het proces van opstijging, condensatie en neerslag opnieuw wordt herhaald.
Het overige grondwater verplaatst zich, als het weer aan de oppervlakte is verschenen, via een watervoerende laag (bijvoorbeeld een rivier of beekje) naar de zee of oceaan.
Hierna begint de cyclus weer opnieuw.
Er wordt aangenomen dat de hele kringloop in een blijvend dynamisch evenwicht blijft. Dit evenwicht van de waterkringloop binnen een afgebakend gebied zoals een rivierbekken of een waterloop noemt men de waterbalans. Dit is het evenwicht tussen de wateraan- en waterafvoer van dat gebied. De kennis van de waterbalans is van groot belang voor het waterbeheer ervan.
Dit natuurlijke evenwicht kan verstoord worden door natuurverschijnselen als droogte en wateroverlast, maar ook door de mens. Door de snelle afvoer van neerslagwater via de riolering, en door de toegenomen verharding van de ondergrond van onze woonomgeving, krijgt het water onvoldoende tijd en gelegenheid om door te dringen tot in de ondergrond. Dit heeft een dalende grondwatertafel , de bovenste begrenzing van het grondwater, tot gevolg. Dit moet zoveel mogelijk worden voorkomen (onder andere om de waterkringloop in stand te houden), met name door het voeren vaneen duurzaam en geïntegreerd waterbeleid.