Vetzucht in het westen en honger in het arme zuiden

Probleem: Vetzucht in het rijke westen en honger in het arme zuiden Wat is er eigenlijk aan de hand? De wereldvoedselproductie moet de komende 20 jaar verdubbelen, maar de beschikbare landbouwgrond die daarvoor schikt is groeit niet (sterker nog: die krimpt). Ook is het probleem dat in rijke landen de voedingstoffen in grote hoeveelheden wordt gebruikt. Dat leidt tot welvaartsziektes zoals vetzucht, tandbederf en hart- en vaatziektes. In Ontwikkelingslanden komen ziektes voor die veroorzaakt worden door te weinig voedingsstoffen (bijv. bloedarmoede, ondervoeding). Armoede en hongersnood worden veroorzaakt door wanbeleid en verkeerde maatregelen, want er is voldoende voedsel voor de hele wereld. Hoe is dat zo gekomen? Hongersnood wordt veroorzaakt door overstromingen, droogte, armoede en slecht beleid. Je kunt alle reden wel bedenken. Maar nu moeten we even door het perspectief kijken van de crisis in de landbouw. Dan zeg ik: Wij produceren te veel voor ons zelf -> Als er veel wordt verbouwd dan wordt er ook veel gebruikt. In Ontwikkelingslanden kunnen ze niet zoveel verbouwen omdat er te weinig technologie is. En dat kunnen ze ook niet betalen.
Hoe kan het anders? Ten eerste zou het rijke westen zelf wat mindert moeten produceren, stoppen om ontwikkelingslanden uit te persen en ze in plaats daarvan juist te helpen. Een belangrijke oorzaak van de hongersnood in ontwikkelingslanden is het slechte beleid. Dat wil zeggen, dat het zelfde stuk grond, ongerveer 6 keer zoveel zou kunnen opleveren. Als ik de helft van mijn ´rijkdom´ zou moeten weggeven om de situatie in andere landen te stabiliseren, zou ik dat zeker doen. Waar zijn mensen bang voor? Ik denk dat mensen het meest bang zijn, dat iemand anders helpen, ten koste van hunzelf gaat. Ze zeggen wel dat al die stervende kindertjes in het buitenland heel erg erg vinden, maar als ze zelf wat af moeten staan, dan is het zoiets van `Ho maar´. Ik bedoel: Als mensen nog niet eens tevreden zijn met wat ze hebben, dan zijn ze zeker nooit tevreden met minder wat ze (zouden kunnen) hebben, ook al helpen ze daar wel andere mensen een normaal bestaan op te bouwen. Als mensen die houding doorzetten, word het waarschijnlijk nooit wat met de ontwikkelingslanden.