Ganges-Brahmaputra Delta Bangladesh

Ganges-Brahmaputra Delta Bangladesh.

De problemen en pluspunten in Bangladesh qua bescherming tegen/problemen met het water.

Problemen
- De bevolking & regering zijn arm (Bangladesh is een ontwikkelingsland), waardoor er minder geld beschikbaar is voor bescherming, zoals voor waarschuwingssystemen.
- Het Himalaya-gebergte ligt veel dichter bij Bangladesh dan de Alpen bij Nederland.
- Hevige regenval door stuwingregens en moessons.
- De lage ligging van Bangladesh. Het water van de omliggende landen gaat via Bangladesh naar zee.

- Weinig tot geen overstromingsbestendige infrastructuur. Hulpdiensten kunnen moeilijk ter plaatse komen.
- Door overstromingen mislukken oogsten. Bangladesh moet hierdoor ook voedsel importeren, naast de andere producten die het moet importeren. De overige industrieën produceren niet genoeg om de export gelijk te stellen aan de import. Dat zorgt voor een scheve betalingsbalans.

Pluspunten
- Door het vlakke land van Bangladesh is aanleg van wegen en kanalen goed mogelijk en wordt het niet belemmerd door bergketens e.d.
- Door de overstromingen worden er op de akkerlanden nog steeds vruchtbare laagjes slib afgezet (sedimenten) zodat de bodem in vergelijking met de zeespiegel niet verder uit elkaar groeit en de akkers vruchtbaar blijven.
- Een van de gewassen die enigszins tegen overstromingen bestand is, is rijst. De meeste soorten houden het 3 a 4 dagen vol, sommigen 12 dagen. Als deze soorten worden gebruikt, kan de schade meevallen.

Ideale uitgangssituatie Bangladesh
Er zijn verschillende oplossingen te bedenken. Het nadeel hiervan is, dat bijna elke oplossing, elk idee, een nadelige kant heeft. Denk aan de bedijking. Het voordeel is dat het land niet meer overstroomt. Het nadeel is, dat het water geen vruchtbare laagjes slib meer kan afzetten en daardoor het land inklinkt.

Dit is volgens ons de ideale eindsituatie voor Bangladesh:
- Het smeltwater van de Himalaya kan worden tegengehouden door stuwdammen, zoals je die in Frankrijk en andere berglanden regelmatig tegenkomt. Het voordeel hiervan is dat de rivieren niet overbelast worden door het smeltwater in de natte moessontijd en dat in de droge tijd de boeren met dit water kunnen irrigeren. Ook zou hiermee elektriciteit kunnen worden opgewekt. Dat is nu nog niet van belang, omdat er geen duidelijk nationaal energiebeleid is opgesteld.

- Het aanleggen van dijken lijkt ons niet echt een goed idee. Doordat de rivieren hun eigen weg zoeken en na overstromingen de rivieren soms van weg veranderen (de zn. wilde rivieren) is het aanleggen van dijken een moeilijke zaak, omdat er geen vast stroomtraject is waarlangs gebouwd kan worden. Het grootschalig aanleggen van kanalen en dijken kan dus een oplossing zijn. Het nadeel hier aan is dat het landschap ingrijpend veranderd moet worden, akkers verplaatst moeten worden, mensen moeten verhuizen en de rivieren uitgebaggerd moeten worden. Alles samen, hier komt ook het onderhoud voor de kanalen natuurlijk bij, is zeer duur en kapitaalintensief. De zwakke economie van Bangladesh kan dit geld niet opbrengen en zou dus volledig afhankelijk zijn van buitenlandse hulp.


- Het aanleggen van drainage zou ook een oplossing kunnen zijn, doordat een goede drainage de waterstand verlaagd. In het moessonseizoen zou dit een prachtige oplossing zijn, maar in de droge tijd van het jaar is het een groot nadeel. Het gebied zou erdoor verdrogen.

- Om voor de landbouw de sedimenten te behouden, kunnen er 2 dijken worden aangelegd.
Tijdens de overstromingen, voor het moessonseizoen, is de 1e dijk hoog genoeg om de gewassen te beschermen. De boeren kunnen dan oogsten. Als de moesson is aangebroken, overstroomt de 1e dijk, maar houdt de 2e dijk het water tegen. Doordat de gewassen al geoogst zijn, gaat er dus niets verloren en worden de akkers toch met de vruchtbare sedimenten bedekt.

De ideale situatie zou dus kunnen zijn:
Om de landophoging en de sedimenten te behouden te werken met 2 dijken. Ook het aanleggen van stuwdammen (waarvoor veel buitenlandse hulp nodig is, alleen al om het geld bij elkaar te krijgen) lijkt ons een goede oplossing. Het aanleggen van dijken is niet handig, dat leert men nu ook uit de situatie in Nederland. Door de delta, de wilde rivieren en de grote druk die het stijgende waterpeil met zich mee zou brengen, zijn de dijken op langere termijn zinloos.

Menselijke factoren
In theorie lijkt alles zo mooi en uitvoerbaar, maar in de praktijk is het natuurlijk anders.
Met de natuurlijke factoren moet men altijd rekening houden. Maar ook met de menselijke. Deze factoren zijn voor ons lastig om de ideale situatie te bereiken:

1) De plaatselijke belangen.
Men kan mooie plannen bedenken voor Bangladesh, maar er moet natuurlijk ook gekeken worden naar wat de behoeften zijn van de inwoners zelf.
De vaak multilaterale buitenlandse hulp kijkt niet naar de belangen van de plaatselijke inwoners. Het Northeast Regional Water management Plan (NERP) kijkt wel naar die behoeften. Want je kunt wel dijken en kanalen aanleggen, maar als deze niet worden onderhouden door de plaatselijke bevolking heeft het weinig nut.
Als het landschap wordt aangepast, kunnen deze mensen ook tegenstand bieden, omdat zij hun huizen moeten verlaten, of nu niet meer hun akkers kunnen verbouwen.


2) De bevolkingsdichtheid.
Als men dijken gaat aanleggen, zullen er gebieden zijn die meer beschermd zijn dan andere gebieden. In die beter beschermde gebieden zullen zich meer mensen gaan vestigen, vanwege de veiligheid. De bevolking zal daar dus groeien en de bevolkingsdichtheid toenemen. Overstromingen zijn echter nooit uit te sluiten. Mocht er dan een overstroming optreden die door de aanleg van dijken heftiger zal zijn door het gestegen waterpeil, zullen er dus veel meer slachtoffers vallen en zullen er dus grotere economische gevolgen volgen. De bescherming die men dus probeerde te bieden, zal alleen maar grotere catastrofes geven.

3) Het gevolg van de projecten voor de economie
De projecten die worden opgestart moeten de overstromingen beperken. Dit betekent dat er aangrijpende veranderingen komen in de traditionele landbouwsector. Voor vissers betekent dit dus bijvoorbeeld: Als het stroomgebied van de rivier wordt beperkt, zullen de vissen minder ruimte hebben en zich ook naar andere gebieden verplaatsten. De vissers zijn dus tegen die projecten, die een verslechtering van hun bestaan zouden leiden. Voor boeren betekent het dat er vruchtbare sedimenten meer op hun land wordt afgezet. Zij protesteren, omdat hun land onvruchtbaarder wordt.
Organisaties moeten dus iedereen tevreden krijgen, iets wat nooit gaat lukken.