Leesautobiografie

Toen ik nog heel klein was  werd ik al elke avond voorgelezen. Veel uit de boeken van Dick Bruna, zoals Nijntje, Opa en oma en Pluis. Anders wilde ik niet slapen. Als peuter vond ik de boeken Jip en Janneke, Pluk van de Petteflat en Otje heel leuk, van Annie MG Schmidt.

Op de basisschool las ik regelmatig boeken. Vaak waren het dezelfde soort horrorboeken en allemaal fantasie. Ik weet nog dat ik ongeveer één keer in de twee weken naar de bibliotheek ging met mijn moeder en broertje. Zij vond het belangrijk dat ik boeken las en omdat mijn woordenschat vroeger al erg slecht was, raadde mijn lerares het ook aan. Wat voor boeken maakte niet uit, want ik moest het ook met plezier lezen. Mijn voorkeur ging meestal uit naar de jeugdboekenserie van ‘Kippenvel’. Deze werden geschreven door de Amerikaanse auteur R.L. Stine. Deze boeken waren bedoeld voor kinderen tussen de 10 en 13 jaar. Ik weet nog dat ik deze boeken vaak leende toen ik 8/9 jaar was. De boeken van Paul van Loon vond ik ook heel leuk. Het boek ‘Volle Maan’ heb ik héél vaak gelezen. Ik was al vroeg goed in het lezen van boeken. Ik had als eerst uit de klas AVI 9  gehaald. Op mijn verjaardag kreeg ik ook vaak boeken voor mijn verjaardag.

Toen ik net in de bovenbouw van de basisschool kwam vond ik oude boeken al niet leuk. Ik had ook echt een hekel aan het vak geschiedenis. Het deed me gewoon niks. Nu nog steeds niet trouwens, maar gek genoeg ga ik er wel examen in doen. De enige reden dat ik het nog heb, is omdat het verplicht in mijn vakkenpakket zat. En helaas moest ik in groep 5 een boekbespreking houden over een oud boek. Iets met oorlogen uit de 19e eeuw of iets dergelijks. Dat boek heb ik geloof ik twee keer moeten verlengen bij de bibliotheek. Ik vond er geen zak aan en ik moest echt gedwongen worden om het te gaan lezen.  Daardoor haalde ik ‘maar’ een ruimvoldoende voor mijn boekbespreking, wat zelden voorkwam. Normaal gesproken haalde ik het hoogste. Dingen die me interesseerde kon ik ook gewoon makkelijk onthouden. Zonder op mijn blaadje te kijken vertelde ik alles aan de klas. Maar tijdens deze boekbespreking ging het mis.

Zoals ik al had geschreven vond ik op de basisschool horrorverhalen erg leuk. In de onderbouw van de middelbare had ik nog steeds wel dat ik fantasieboeken graag las, maar ik ging ook meer interesse tonen voor boeken die realistischer waren. Ik werd te oud voor dingen die eigenlijk nergens over gingen. Daarom lees ik tegenwoordig alleen nog maar boeken die realistisch zijn. Dan kan ik me meestal toch beter inbeelden in de hoofdpersonen. Ik zal nooit meer een boek nemen waarin alles nep is. Mensen die veranderen in zombies. Nee, daar ben ik nu denk ik toch te oud voor.

Toch zijn er ook nog wel dingen in mijn smaak over boeken hetzelfde gebleven. Op de basisschool waren het horrorverhalen die mijn aandacht trokken, maar nu houd ik vooral van thrillers. Mijn voorkeur gaat dus nog steeds wel uit naar spannende boeken. Een leuk boek voor mij is een boek waarvan je meteen in het verhaal zit. Je moet het verhaal je kunnen voorstellen, alsof je het zelf meemaakt. De  boeken die ik tot nu toe met plezier op het middelbaar onderwijs heb gelezen. Wel, dat zijn er best veel. De meeste van deze boeken zijn literaire thrillers. De boeken van Twilight zijn niet echt thrillers, maar waren wel spannend. Deze boeken heb ik tijdens mijn 1ste en 2de jaar gelezen. Het waren mijn laatste fantasieboeken. Daarna werden het realistische boeken. De drie opvolgende boeken heb ik dan ook in de 3e  klas gelezen. In elk boek wordt de hoofdrolspeler gechanteerd. Daardoor waren de boeken zo spannend. Ooggetuige en Bon Bini Beach lazen gewoon lekker weg. Simpele vakantieboeken. Last minute was ook best simpel geschreven, maar zette je wel aan het denken. Dat vond ik daarom ook een beter boek dan de andere twee. Het diner heb ik sinds een paar dagen uit. Geen thriller, maar wel een boek wat een duidelijk doel had. Je ging erover nadenken. Het gaat erom wat jij zou doen in zo’n situatie. Daarom hebben de lezers verschillende meningen over dat boek. En dat was ook de rede dat het boek mij aantrok.          

Eigenlijk heb ik op de middelbare geen boek gelezen wat me echt niet aansprak. Meestal ging ik ook niet zomaar een boek lezen. Ik keek dan eerst naar de recensies op het internet of er was iemand die mij het boek aanraadde. Als een boek me echt niet aansprak, ging ik veranderen van boek. Maar op de middelbare is dit tot nu toe nog niet voorgekomen.

De komende tijd ga ik waarschijnlijk minder boeken lezen die ‘gewoon lekker weg lezen’. Ik denk dat ik dan liever boeken heb waar je meer over na moet denken. Ik ben nu ook wel verplicht om dat te doen, i.v.m. de boekenlijst. Maar ondanks dat vind ik het zelf tegenwoordig ook belangrijker om boeken te lezen waar je iets van leert. Hoe mijn smaak de komende jaren gaat ontwikkelen weet ik nog niet. Eerlijk gezegd denk ik niet dat het veel gaat veranderen. Wel hoop ik dat mijn woordenschat eens wat beter gaat worden en ik daarom met minder moeite boeken kan lezen.