Leesautobiografie

Allemaal plaatjes. Het lezen begon allemaal met simpele boekjes vol met plaatjes. Ik wilde dan dat mijn moeder hier verhaaltjes bij verzon. Uren kon ik naar die verhaaltjes luisteren. Ook mijn opa las vaak voor. Ik kan me nog herinneren dat mijn opa altijd voor moest lezen uit een heel dik boek met een mooie kaft. Het boek stond vol met sprookjes, ik dacht dat het boek Meer dan 100 sprookjes heette. Mijn moeder ging bij de Disney Boekenclub. Elke maand kregen wij dan 1 boek van Goofy of Donald binnen. Deze boekjes lazen mijn opa en mijn moeder zo vaak voor dat ik er zelf een aantal helemaal van buiten kende. Toen ik naar de basisschool ging las de juffrouw voor uit een boek van Annie M.G. Smith. Het was een heel dik boek over Puk van de Petteflat. Het boek ging over een klein mannetje, genaamd Puk. Puk beleefde allerlei avonturen met zijn hijskraanwagen en zijn kakkerlak. Elke keer nadat de juf uit het boek voorgelezen had vertelde ik het verhaal thuis zo gedetailleerd mogelijk na. De eerste stap op weg. In groep drie en vier leerde we al langzaamaan enkele woorden te lezen en te schrijven. Al gauw moesten we zelf een poging doen tot het lezen van dunne boekjes. De boekjes waren van verschillende niveaus. De ouder die luisterde terwijl je voorlas bepaalde of je naar het volgende niveau kon overstappen. De eerste boekjes die we toen lazen gingen over Kees en Miep die samen gingen vissen, maar geleidelijk steeg het niveau wel. Bij mij ging het lezen redelijk goed en ik had dan ook al snel het hoogste niveau bereikt. Geen zin meer? Nadat ik het hoogste niveau had bereikt heb ik een hele tijd geen boeken meer gelezen. Dit kwam zeker niet omdat ik er geen tijd voor had. Integendeel ik had er zeer veel tijd voor, maar ik ging toen veel liever buiten spelen. Tot in groep 7 heb ik geen boek langer dan 5 minuten voor mijn neus gehad. In groep 7 kwam weer een vorm van lezen terug. We moesten klassikaal boekjes lezen die gingen over de geschiedenis. In deze boekjes bestormde een groep revolutionairen de Bastille. Deze boekjes waren op zich leuk om te lezen en ze waren natuurlijk erg leerzaam. In groep 8 heb ik ook geen boek meer gelezen.
Het echte begin of toch niet. Op het voortgezet onderwijs aangekomen kreeg ik al de eerste les te horen dat we het eerste jaar 6 boeken moesten lezen. Dat was schrikken!!! Achteraf viel het allemaal best mee. Ik kocht op school een serie van 6 boeken, waar ik er uiteindelijk maar drie van heb hoeven lezen. Ik begon met het boek De blauwe boekanier. Het was een zeer avontuurlijk boek dat zich grotendeels op zee afspeelde. Uit de serie las ik ook nog De metro van de angst en een boek waar ik de titel niet meer van weet. Ik weet nog wel dat het in ieder geval ging over een olifant die van zijn andere dierenvrienden was weggelopen. Het boek Metro van de angst heb ik wel helemaal uitgelezen. Alleen af en toe als ik dan ’s avonds lag te lezen werd ik wat bang. In de tweede klas heb ik voor school ook nog 1 boek gelezen. Het boek was geschreven door Jan Terlouw en heette Eigen Rechter. Ik vond het boek van Jan Terlouw heel fijn om te lezen. Het gaat over een puber die zelf alles een beetje regelt. Het boek van Carry Slee, Kappen was mij nog beter bevallen dan Eigen Rechter. Ook dit boek gaat over een jongen die in een benauwde positie is gekomen door zijn vrienden. Hij kon er echter zelf niets aan doen. Kappen was het laatste boek dat ik heb gelezen. Ik ben nu van plan om het boek Turks Fruit van Jan Wolkers nog te gaan lezen. Ook zal ik beslist voor school nog eens het boek De Aanslag van Harry Mulisch lezen. Het lijkt mij wel een mooi boek, zeker omdat het gaat over de tweede wereldoorlog. Van dit soort boeken hou ik wel. Het lezen van boeken zal mijn hobby echter nooit worden. Mijn moeder vindt dit best jammer, want die leest zelf graag. Mijn vader leest alleen de krant en technische boeken. Ikzelf lees wel graag boeken over computers en technische dingen vind ik wel interessant om over te lezen. Ik ben dan ook lid van de Computer Idee. En daar leer ten minste ook nog wat van.