Leesautobiografie

Leesautobiografie Vroeger, toen ik kleiner was, las mijn moeder me wel eens een boekje voor, het gaat dan natuurlijk over boekjes als Jip en Janneke, het tijdschrift Bobo, pipo de clown, allerlei sprookjes en andere kinderboeken. Ik vond het altijd erg leuk om naar haar te luisteren, wat ik zo leuk vond in die boeken was waarschijnlijk de humor. Zelf had ik nog geen pogingen gedaan om te leren lezen en schrijven. Later, toen ik naar de basisschool ging, las de juf in groep 1 en 2 ook vaak boekjes aan de klas voor. Je hoefde in groep 1 en 2 niet meer te doen dan in de blokkendoos te spelen en soms een kleurplaat in te kleuren. In groep 3 begonnen we te leren lezen en schrijven, het begon met woordjes als boom en roos en eindigde met zinnen als piet klimt in de boom, ook kregen we allerlei boekjes om te leren lezen en schrijven, dit waren vaak saaie boekjes die niet erg leuk waren om te lezen. Ik huurde en kocht vaak zelf boekenserietjes bij de Bruna of Hulskes. Dit waren leuke boekjes die steeds in moeilijkheidsgraad stegen. In groep 5,6 en 7 moesten we boeken lezen en over die boeken vervolgens boekbesprekingen houden, dit waren kleine verslagen waarin een korte samenvatting van het boek stond, hoe je het boek vond en de beoordeling die je zou geven. Mijn boekbesprekingen gingen vaak over griezelboeken als ‘de griezelbus’en ‘vampier in de school. Ik vond ze leuk omdat ze spannend en vlot om te lezen waren. Favoriete auteurs van die boeken vond ik Paul van Loon, R.L. Stine en J.R. Black. In groep 5 moesten we ook zelf simpele boekjes schrijven, hier kreeg je dan een punt voor. In groep 6 was er bij ons op de basisschool het project de rode draad, dit project hield in dat je boeken uit een kar moest uitkiezen en die lezen. Als je klaar was met het boek moest je het boek aanprijzen bij een andere klas. Dat hield in dat je er een bespreking over moest maken en die dan aan de andere klas moest vertellen. In groep 7 begon ik meer serieuze boeken te lezen, jeugdromans. De boeken die ik las waren vooral de boeken van Carry Slee, ze waren makkelijk om te lezen, en je had ze zo uit. In groep 8 begon ik boeken als oorlogswinter te lezen, ik vond de dunne boekjes namelijk niet zo leuk en spannend meer en begon dikkere boeken te lezen. In groep 8 werden we niet gedwongen om boeken te lezen, je las ze in je vrije tijd en je hoefde ook niets meer met die boeken te doen als ze uit waren, geen boekverslagen ofzo. Toen ik de basisschool had afgerond ging ik naar het *vul hier de naam van je school in*. In de eerste klas hadden we *vul hier leraar/lerares in*, op zich een best goede lerares. Bij het eerste boekverslag wat we moesten maken keurde ze gelijk de boeken van Carry Slee af, ze vond ze te veel op elkaar lijken, ze gingen steeds over hetzelfde onderwerp. Ook vond ze dat de boeken van Carry Slee totaal geen diepgang hadden. Mijn eerste boekverslag deed ik over een boek van Thea Beckman: kruistocht in spijkerbroek. Ik vond het een erg leuk boek, het was spannend, niet zo voorspelbaar en het ging over de geschiedenis, over een kinderkruistocht. Mijn tweede boekverslag ging over koning van katoren, een boek van Jan Terlouw, een leuk boek over draken en een fantasieland. Eigenwijs als ik was, ging mijn derde en laatste boekverslag van dat jaar over een boek van Carry Slee: Spijt!. Toch werd het met een redelijk cijfer beloond, in het boekverslag had ik namelijk de nodige kritiek over de boeken van Carry Slee geschreven, net als mevrouw Hilterman vond ik de boeken erg op elkaar lijken, na één boek hoef je de rest niet meer te lezen. Ook vond ik dat Carry Slee zich erg vaak herhaalt in haar boeken, dat maakt de boeken blijkbaar makkelijker om te lezen, maar wel saaier. In de tweede klas had ik *vul hier docent in* als docente. Thea Beckman was een van mijn favoriete schrijv(st)ers, ik deed in dat jaar namelijk over twee boeken van haar een boekverslag: stad in de storm, een boek over het 18e eeuwse Utrecht dat bedreigt wordt door de Fransen, en de doge-ring van Venetië, Een boek over twee monniken die voor hun klooster in Venetië een relikwie moeten halen. Mijn derde boekverslag ging over oorlogswinter van Jan Terlouw, een boek over een jongen die in de 2e wereldoorlog leefde. In de derde klas had ik als docent weer *vul hier naam docent in*. Mijn eerste boekverslag ging over niemand anders dan ik van Cynthia Voigt, een boek over een jongen die zijn hele leven bij zijn vader woonde omdat zijn ouders gescheiden waren, en zijn moeder leert kennen, ik vond dit boek persoonlijk niet erg leuk: er zat geen spanning in, de auteur beschreef alles zeer langdradig en ik kon me niet goed inleven in de hoofdpersoon. Mijn tweede boekverslag ging over het boek Zwendelaars? Van Johan Diepstraten, het boek ging over een zwerver die beweerde dat hij de vader van de hoofdpersoon was, maar dit bleek een leugen te zijn. als laatste moesten we nog een speciaal verslag maken: we moesten een boek, dat verfilmd is, lezen en de film bekijken, en dan de verschillen tussen de film en het boek opschrijven. Mijn boek/film verslag deed ik samen met *vul hier naam van klasgenoot in* en het ging over het boek Phileine zegt sorry van Ronald Giphart. Doordat ik ouder ben geworden en met veel soorten teksten in aanraking ben gekomen, is mijn smaak in de loop der jaren veranderd. Vroeger vond ik de dunne boekjes altijd het leukst, ze waren snel uit en je hoefde niet veel moeite te doen om ze te lezen omdat ze meestal makkelijker te lezen waren. Nu vind ik ook dikkere boeken leuker omdat die meestal meer diepgang hebben, ze beschrijven bijvoorbeeld de personen beter waardoor je beter in het verhaal kan inleven. In de vierde klas moeten we de overstap maken van jeugdboeken naar volwassen literatuur. De boeken die ik waarschijnlijk ga lezen zijn de boeken van Tim Krabbé, ze zijn volgens veel mensen makkelijk om te lezen waardoor je goed aan de literatuur kunt wennen. Ik ga denk ik ook de passievrucht en misschien ook oom adolf lezen. Ik denk dat mijn smaak in de komende jaren wel zal veranderen, door de overgang naar de volwassen literatuur ga ik waarschijnlijk pas echt ontdekken wat mijn smaak is.