Leesautobiografie

Al vanaf dat ik in de wieg lag, werd ik voorgelezen door mijn ouders. De boeken die ze voorlazen vonden ze meestal zelf ook erg leuk. In het begin lieten ze natuurlijk alleen de plaatjes zien. Later, toen ik een jaar of 3 was, werd ik echt voorgelezen. Mijn ouders lazen mij altijd voor, als ik naar bed ging. Daarna kon ik dan altijd lekker slapen. En niet alleen thuis werd ik voorgelezen. Ook als ik op vakantie ging, werd ik altijd voor het slapengaan voorgelezen. Dat waren natuurlijk heel veel prentenboeken. Ik kan mij nog erg goed herinneren dat Pluk van de Petteflet mij erg vaak is voorgelezen. Dat personage heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik vond het zo dapper dat hij in z’n eentje allemaal avonturen beleefde en hij maakte ook erg snel vrienden. Uit datzelfde boek, kan ik me mevrouw Helderder ook nog herinneren. Ik vond haar helemaal niet aardig, want ze had een hekel aan Pluk en dat vond ik zielig. Toen ik in de kleuterklas zat, kon ik al zelf lezen. Dat kwam doordat ik elke dag naar Sesamstraat keek. De andere kinderen vonden dat helemaal geweldig zodat ik ze af en toe wel eens mocht voorlezen. Dat ging toen nog niet zo snel, maar toen ik eenmaal in groep 3 zat en ik echt leerde lezen, ging dat al een stuk sneller. Je moest daar ook wel eens boekjes lezen. Dat vond ik altijd erg leuk. In groep 4 begon ik al wat meer boekjes te lezen dan Ik, roos, vis. Het lezen bouwde zich langzaam op, tot groep 8. Vanaf groep 8 begon ik al een beetje met de echt moeilijke boeken. Mijn eerste echt moeilijke boek, was de Tao van Poeh. Ik wilde dat erg graag lezen, omdat ik Winnie de Poeh erg leuk vind, maar dit boek bleek toch niet zo’n verhaal te zijn. Het bleek erg moeilijk te zijn. Dus ik ben niet zo heel erg ver gekomen. Ik wil het boek nog wel erg graag lezen, dus dat ga ik binnenkort in de komende vakantie doen. Ik houd nu erg van thrillers, detectives, romans en geschiedenisverhalen. Vroeger hield ik van de boeken die Carry Slee had geschreven en Anke de Vries. Die boeken zijn zo echt geschreven, dat ik me er helemaal bij in kon leven. Ik hield vroeger helemaal niet van geschiedenisverhalen. Die vond ik heel erg saai. Daarom wilde ik ook nooit Saartje Tadema van Thea Beckman lezen. Mijn moeder zei altijd dat ik dat boek moest lezen. Uiteindelijk heb ik het boek 2 jaar geleden toch gelezen, en ik vond het helemaal geweldig. Nu lees ik steeds meer geschiedenisverhalen zoals De kleine blonde dood en Oorlogswinter. Romans vind ik erg leuk, omdat het heel vaak zo echt is geschreven en soms lees ik ook iets wat ik zelf mee heb gemaakt. Ik vind het dan erg leuk om te lezen hoe andere mensen er mee omgaan. Als ik me er niet zo veel bij voor kan stellen, vind ik boeken al heel snel niet leuk meer. Laatst heb ik In de klauwen van de duivel gelezen. Dat is geschreven door Patrick Lagrou. Het leek mij eerst een erg leuk boek, maar toen ik eenmaal aan het lezen was, ben ik snel gestopt. Bij een boek moet niet alles helemaal uitgelegd worden anders kan ik mijn fantasie niet laten gaan. Dat boek was dus zo geschreven en ik vond het veel te langdradig. Ik ben er snel mee gestopt. Dat was het enige boek dat ik niet uit heb gelezen. Ook houd ik van detectives, omdat ik er zelf ook erg van houd om op onderzoek uit te gaan en meer van iets te weten te komen. Thrillers vind ik ook leuk om te lezen en om naar te kijken. Als het een goede thriller is, leef ik er erg in mee. Ik ben ‘s avonds vaak alleen thuis en als het dan donker is, fantaseer ik dan ook wel eens wat er dan met mij zou kunnen gebeuren. Bijvoorbeeld iets wat ik net heb gelezen of gezien. Nu ben ik De kleine blonde dood aan het lezen en dat vind ik een erg leuk en mooi boek. Dit boek ben ik aan het lezen voor mijn lijst, maar ik zou het boek ook vrijwillig willen lezen. Mijn top 3 van boeken die ik heb gelezen: 1. Pijnstillers: het boek Pijnstillers staat in mijn top 3, omdat het mij erg aansprak. Het boek gaat over een jongen en zijn moeder krijgt kanker. Zij overlijdt daar later aan. Ik herken dit, want bij mijn moeder is dat ook gebeurd. 2. Saartje Tadema: het boek Saartje Tadema staat in mijn top 3, omdat ik het een erg leuk boek vind. Ik vind Saartje erg eigenwijs, maar dan wel op een leuke manier. Van al die avonturen die zij beleeft, zou ik zelf ook wel eens wat mee willen maken. Ik weet bijvoorbeeld niet hoe het is om op een meisjesschool te zitten. Dat zou ik gewoon wel eens mee willen maken. 3. Pluk van de Petteflet: Pluk van de Petteflet staat in mijn top 3, omdat ik het erg grappig vind, dat Pluk allerlei avonturen beleefd. Het boek is voor kleine kinderen ook niet erg voorspelbaar. Toen ik in deze zomer het boek las, dacht ik opeens: heeft Pluk eigenlijk wel ouders, en: waar woonde Pluk eigenlijk voordat hij in de Petteflet kwam wonen? Maar dat zijn vragen waar ik nooit antwoord op zal krijgen.