Lectuurtaak 2: het schrijven van een leesautobiografie

Als kind las ik zelf al vele boekjes (lees: ik keek veel naar de prentjes in de boekjes). Ik was een grote fan van Musti en Nijntje. Deze korte verhaaltjes vond ik zo fascinerend. Wat ik nog leuker vond, was wanneer ik werd voorgelezen. Mijn mama kon dit heel goed, zij las altijd voor uit het grote sprookjesboek en juffrouw Karin van het eerste kleuterklasje was hier een held in: elke dag gingen we allemaal in een kringetje zitten op de grond tussen de kussens en zij vertelde ons een prachtig verhaaltje. Het waren niet de eerste de beste boekjes die ze voorlas, ze zocht voor ons altijd iets anders, iets speciaals.

Heel soms gingen mijn zusje en ik bij mijn oma en tante logeren. Voordat we dan echt gingen slapen vertelde tante Inge ons een verhaaltje. Het was altijd weer hetzelfde verhaal, maar mijn zusje en ik konden er geen genoeg van krijgen. Het was een variant van De wolf en de drie biggetjes. Het verhaaltje heette: Patatje, Frietje, Kroketje en de boze Frikandel. Dit verhaal, samen met het sprookje De wolf en de zeven geitjes, waren mijn lievelingsverhalen. Zelf luisterde ik in mijn bed ’s avonds ook naar verhaaltjes. Dat waren vaak die van Plop en Musti.

In het eerste leerjaar leerde ik lezen, dat vond ik fantastisch. Ik las heel graag boeken samen met mijn klasgenootjes. Soms kwam er eens een toets waarbij je moest lezen op punten, dat was niet echt mijn ding, want ik had altijd veel stress en het lezen ging dan minder vlot. Ook was ik verslaafd aan Jommeke- en Suske-&-Wiske-stripverhalen lezen. Volgens mij heb ik van allebei bijna alle verhalen gelezen. De personages in deze boeken beleefden iedere keer weer een ander avontuur, dat was heel spannend. Zelf heb ik nooit om boeken gevraagd als cadeau, toch kreeg ik verscheidene boeken per jaar. Nu nog altijd trouwens. Fijn vind ik dat wel, zo leer ik ook andere genres kennen dan ik gewoon ben.

In de basisschool lazen we de eerste jaren elke week in groepjes met de zogenoemde leesmoekes. Zij begeleidden ons met het lezen, we lazen hen voor en zij lazen ons voor. Ook gingen we om de twee maanden met onze klas naar de bibliotheek. Dit was voor mij echt een topmoment. Ik vond het zo leuk om te snuffelen tussen de boeken en er zelf uit te kiezen. Vaak koos ik dezelfde boekjes, zoals Jip en Janneke en Floddertje. Deze boeken hebben we later thuis ook gekocht, ze staan nog altijd in mijn kast, soms lees ik er zelfs nog eens een verhaaltje uit.

Met de school gingen we wel eens naar jeugdtheaters. Deze konden wel grappig zijn, maar ik ging toch liever naar balletvoorstellingen en musicals kijken met mijn ouders. Ik vond dat amusanter omdat er ook veel meer muziek aan te pas kwam. Zelf heb ik ook nog meegespeeld in de musical Pippi Langkous, dat was echt geweldig.

Vanaf de middelbare school ben ik meer echte boeken gaan lezen. In de eerste las ik vooral Thea Beckman; ik vind haar echt een heel goede schrijfster. Ze schrijft niet zo gemakkelijk, maar het was te doen. Nadat ik veel van deze boeken gelezen had, wou ik ook eens iets anders proberen. Ik begon aan de portretreeksen van verschillende auteurs. Deze boeken vind ik heel interessant. De hoofdpersonages zijn altijd ietsje anders dan de ‘normale’ mens: een beperking, een heel hoog IQ, een ziekte... Uit deze boeken leerde ik dat niemand perfect is en dat er vele jongeren rond lopen die ietsje anders zijn. Ik kreeg ook meer respect voor dezen in het echte leven.

Ik had vrienden die wel eens boeken aanbevolen. Ik begon dan altijd wel aan die boeken, maar ik had toch liever mijn eigen stijl. Wanneer er iets in het nieuws kwam van bijvoorbeeld vluchtelingen of oorlog ging ik in de bieb op zoek naar boeken die daarmee te maken hadden. Zo je kom je in het standpunt van die mensen terecht en kon ik het nieuws ook beter begrijpen en volgen.

In het begin van mijn middelbareschoolcarrière las ik nog graag fictieboeken, maar vanaf de tweede klas eigenlijk niet meer. Fictie is veel interessanter, uit deze boeken leer je nog iets over de mens. De enige non-fictieboeken die ik wel nog graag las, was de reeks over Julia van Finn Zetterholm. Ik vond deze tof omdat je veel te weten komt over schilders en componisten van vroeger, Julia inspireerde mij.

Deze zomer heb ik wel wat boeken gelezen. Het waren vooral luchtige romantische verhalen, want veel zin had ik niet om een zwaar verhaal te lezen. Ook heb ik geprobeerd om op de iPad boeken te lezen, dit vind ik eigenlijk niet zo leuk. Ik ga veel liever in de bieb papieren boeken lenen.

Ik denk dat ik dit schooljaar minder zal lezen dan vorig jaar, want dit jaar wordt een heel druk jaar voor school en de muziekschool. Veel tijd zal ik dus niet hebben om te lezen, maar het plezier om te lezen zal zeker blijven! Ik kijk al uit naar de lectuuropdrachten van school, want dan word ik verplicht om te lezen en zal ik mijn piano even aan de kant moeten schuiven.

Zelf denk ik dat ik op niveau 4 zit van de competentiematrix. Ik lees heel graag, ook al is het niet altijd gemakkelijk. Ik wil ook zeer graag me volledig in kunnen leven in alle personages, ik wil al hun gevoelens kunnen snappen. Een verhaal analyseren vind ik ook interessant, zo ga je het boek beter begrijpen wanneer je de opbouw weet. Wat ik heel leuk vind zijn stijlfiguren en spanningstechnieken.

Als laatste wil ik nog mijn top die van verhalen voorleggen. Op de derde plaats staat het boek Ule van Marc de Bel. Dit boek vind ik echt prachtig. Het gaat over een meisje, ongeveer even oud als ik, dat de vreselijke gebeurtenissen van de Eerste Wereldoorlog meemaakt. Op sommige momenten is het boek heel spannend en op andere momenten zou je kunnen huilen. Het is een boek dat heel meeslepend is en daar houd ik van. Dit boek heb ik nu al vier keer gelezen in twee jaar tijd.