Quotering van examens

In het Hoger onderwijs zijn er vier manieren om een student te beoordelen. Men beschikt over het multiple choice-examen, het gewone schriftelijke (open vragen) examen en het mondelinge examen. Drie verschillende vormen om eigenlijk hetzelfde aan te tonen: Heeft de student het genoeg geleerd en beschikt hij over voldoende kennis. Om na te gaan welke van de drie testen het meest geschikt is om te gebruiken, krijgen wij vanuit de theorie 3 handige factoren om de testen te beoordelen. Namelijk betrouwbaarheid, validiteit en ijking. We gaan nu per factor de drie examentypes vergelijken. Betrouwbaarheid: Is de mate waarin bij herhaaldelijke metingen, onder zelfde omstandigheden, de uitslag van de test gelijk blijft. Hierbij maken we nog een onderscheid tussen intrinsieke(IN) en Extrinsieke(Ex) factoren. Intrinsieke storende factoren duiden vooral op het belang om over een voldoende aantal vragen te beschikken. Bij multiple choice-examens is dit geen probleem, men kan vele vragen stellen waardoor ieder hoofdstuk evenveel aan bod komt. Bij open vragen wordt het al wat moeilijker om ieder aspect te belichten, maar het aantal vragen kan volstaan. Bij mondelinge examens is het helemaal dramatisch. Hier worden er slechts een heel beperkt aantal vragen gesteld, waardoor men een miniem deel van de cursus kan ondervragen. Extrinsieke storende factoren slaan op standaardisatie en objectiviteit. De objectiviteit bij MC-examens is zeer groot, een antwoord kan enkel juist of fout zijn, geen twijfel mogelijk. Bij schriftelijke en mondelinge examens ligt dit echter anders. Wanneer een docent een "kwalitatieve beoordeling geeft, kan hij punten geven aan iedereen, zoveel hij wil. Natuurlijk kan je ook vertrouwen geven aan de docenten dat zij eerlijk en oprecht zullen beoordelen, maar daar zijn wij nu echter niet zoveel mee. Voor standaardisatie liggen de verschillen niet zo ver uit elkaar. De test wordt steeds in zo goed mogelijke omstandigheden afgelegd en voor iedere test hetzelfde.
Validiteit: Is de mate waarin de test meet wat het moet meten. Bij het beoordelen van de examens zullen we vooral de inhoudsvaliditeit moeten bekijken. De inhoudsvaliditeit heeft te maken met de vragen die je voorgeschoteld krijgt. Het wil nagaan of de gestelde vragen wel ieder deel uit de cursus dekt. Is er over ieder hoofdstuk een vraag gesteld en zij er evenveel vragen over ieder hoofdstuk? Bij een multiple choice-examen kan er geen twijfel bestaan, de mogelijkheid is er om over ieder hoofdstuk minstens een vraag te stellen. Bij een schriftelijk examen wordt dit al wat moeilijker omdat het examen heel uitgebreid zou worden, maar er zijn een genoeg aantal vragen om de kennis van de student te testen. Bij mondelinge examens wordt het echt problematisch. Vaak krijg je maar twee of drie vragen voorgeschoteld. Het is onmogelijk om dan ieder deel van cursus aan bod te laten komen. Het ergste het ergste dat kan gebeuren is dat die 2 of 3 vragen allemaal uit hetzelfde deel komen. IJking Over de ijking van de testen valt er niet zoveel te zeggen. Iemands positie wordt bekeken in procenten of in punten. Iemand die meer dan de helft heeft is erdoor, iemand die minder dan de helft heeft is gebuisd. Wanneer we nu een de resultaten van de tests bekijken zien we dat het multiple choice-examen als beste eruit komt, gevolgd door het open vragen examen. En met een serieuze achterstand is het mondelinge examen als laatste geëindigd. Dit is echter nog niet het einde. Zoals je hebt kunnen lezen in het beginzin er 4 manieren om iemand te evalueren. Ik heb bewust 1 manier niet genoemd, namelijk de gestalt-quotatie omwille van het feit dat deze "test" op alle drie de factoren slecht scoort. Deze test is zeer objectief, niet betrouwbaar en ook de standaardisatie is slecht. Wanneer men iemand permanent wil evalueren zou men beter het systeem van het middelbaar gebruiken waarbij men de leerlingen aanspoorde om te leren door ze iedere week een test te laten maken, de befaamde (of beruchte) SB. Hier werden de studenten ook permanent geëvalueerd maar konden de leerkrachten niet hun favoriete leerlingen meer punten geven (in theorie toch niet) We kunnen nu gerust stellen dat multiple choice de beste methode is om studenten te beoordelen … of toch niet? Het is belangrijk om niet alleen naar de theorie te kijken. Multiple choice-examens zijn dan misschien theoretisch de beste test, toch stuitte de opgang van deze examenmethode op veel onbegrip van schrijvers, acteurs, … die vonden dat de opkomst van multiple choice zorgde voor een teloorgang van het onderwijs. "Wat motten doen voor ondergoed wat de zure regen voor bomen doet, wat Satan deed voor het Paradijs doet multiple choice voor het onderwijs" Ik kan mij wel aansluiten bij die mening. Multiple choice-examens sporen enkel aan tot papegaaienwerk. De student moet geen inspanning meer doen om zijn zinnen te vormen, ze op papier te zetten, zijn gedachten te ordenen. Men moet enkel een bolletje kleuren. Ik wil geen pleidooi voeren voor onze “mooie Nederlandse taal” maar schrijven en taal beheersen is toch wel zeer belangrijk. In onze toekomstige job is contact met mensen van levensbelang en dat contact verloopt bijna altijd via taal. Wij denken ook in het Nederlands. Door te leren schrijven leren wij ook hoe te denken en hoe je ideeën moet ordenen. Wanneer je dit alles naast elkaar zet, wordt het moeilijk om de testen in een rangorde te plaatsen. Multiple choice en open vragen liggen zeer dicht bij elkaar. Beide hebben hun voor en nadelen. Maar voor mij persoonlijk staat het examen met open vragen toch nog steeds het hoogst aangeschreven.