vrouwenbesnijdenis

Vrouwenbesnijdenis In de Koran staat niets over vrouwenbesnijdenis, alleen over mannenbesnijdenis. Mohammed heeft wel ooit gezegd dat het een eer is voor vrouwen om besneden te worden. Er staat ook een vers in van iemand van een Shafi’i school over Abraham:’Toen openbaarden wij aan jou: Volgt het geloof van Abraham die het zuivere geloof aanhing, hij behoorde niet bij de veelgodendienaars.’ (Koran 16:123) Volgens het verhaal heeft Abraham zichzelf besneden. Met de bovenstaande vers wilde hij iedereen oproepen zich te laten besnijden, ook vrouwen. Maar hij zegt ook dat het beperkt moet blijven tot de minimale besnijdenis. Die vergelijkt hij met de besnijdenis van mannen. Maar het vers is te onduidelijk om er zeker van te zijn dat hij perse wilde dat vrouwen besneden worden. Daarom is het niet verplicht volgens de Koran. Na de dood van Mohammed kon iedereen die hem ooit iets had horen zeggen dit melden. Zulke uitspraken staan ook in de Koran. Uit zulke uitspraak zijn de eerste tweede en derde graden besnijdenissen bekent geworden. Daarvoor was er nog niets over bekent of gezegd. Het is niet zeker of de vrouw en kinderen van Mohammed besneden waren, omdat het niet bekend is. Bij niemand. Als het een Islamitisch ritueel was, had hij er zeker op gestaan dat dit gebeurde en dat mensen die hadden geweten. Op de zwaarste vorm van besnijdenis staat een straf binnen de islam. Vrouwen die dit is overkomen hebben recht op een schadevergoeding. Over de minimale besnijdenis (een klein stukje van de voorhuid van de clitoris) zijn de meningen binnen de Islam verdeeld. Vooral vroeger vonden ze het niet meer dan normaal dat de vrouw besneden werd. Tegenwoordig worden er steeds meer moslims van bewust dat het niet meer van deze tijd is. Daarom verbieden en bestraffen steeds meer geleerde en hoogopgeleiden ook de minimale vrouwenbesnijdenis. Het verhaal van een vrouw uit Senegal, die verteld over haar besnijdenis. Ze woont nu in België: Normaal gezien worden een heleboel meisjes tegelijk besneden, in het bos buiten het dorp. Daar blijven de meisjes verschillende weken om een heleboel te leren. Ze dansen en zingen en vieren feest. Omdat op die manier de besnijdenis heel veel geld kost, wordt het tegenwoordig niet meer op die manier gedaan. Nu wordt het eerder bij de mensen thuis gedaan. Bij mij was het ook thuis. Mijn moeder had de ‘ngamane’ laten komen. Dat is een vrouw die besnijdenissen uitvoert. Mijn moeder heeft haar rijst, zeep, twee kippen en wat geld gegeven. Het is belangrijk dat je de vrouw genoeg geeft, anders doet ze misschien haar werk niet goed. Mijn moeder heeft haar haar hut gegeven. De vrouw moest namelijk eerst zich voorbereiden. Ze moet een aantal gebeden doen om bescherming te vragen opdat de besnijdenis goed zou verlopen. Nadat de vrouw haar teken had gegeven, is mijn moeder mij komen halen. Ze heeft mij mee naar binnen genomen. Ik moest gaan zitten, mijn rokken omhoog doen, en mijn benen opendoen. Mijn moeder heeft mij vastgehouden. Het is namelijk belangrijk dat je heel stil zit. Als je beweegt, kan de vrouw haar werk niet goed doen. Dan snijdt ze misschien verkeerd en kan je doodbloeden… Het is ook belangrijk dat je niet huilt. Je moet een flink meisje zijn zodat iedereen achteraf zegt dat je een dappere vrouw bent. Het duurde niet lang maar het deed wel verschrikkelijk veel pijn. Ik moest bijna huilen. Gelukkig hield mijn moeder mij goed vast. Gelukkig was de wond ook snel genezen. De vrouw had speciale kruiden om erop te doen. Dat heeft mijn moeder dan gedaan gedurende een aantal dagen. Nadat ik genezen was moest ik samen met mijn moeder langs alle buren. Mijn moeder vertelde dan dat ik een echte vrouw geworden was. Ik kreeg kleine cadeautjes van ze en nieuwe kleren van mijn familie. Ook kreeg ik van mijn vader een gouden ketting. Dat was wel een groot cadeau. Nu ik zelf een dochter heb zie ik in hoe belangrijk het is om besneden te zijn. Mijn eigen moeder vraagt de hele tijd of haar kleindochter al besneden is. Dat is ze nog niet, omdat het niet makkelijk is om zomaar een ngamane (die de besnijding uitvoert) te laten komen. Dan moet ik die over laten komen of we moeten terug gaan naar Senegal. Het is niet zo dat ik mijn kind pijn wil laten lijden. Ik wil het beste voor haar en dat kan alleen als ze besneden is. Anders heeft ze geen aanzien. Mannen van onze stam willen geen vrouw die niet besneden is. Ze zullen nooit een serieuze relatie beginnen met vrouwen van de Wolof stam. Dat is een stam die vlak bij de onze leeft. Ik wil gewoon het beste voor mijn familie. Ze zullen me nooit meer aankijken als ik m’n dochter niet laat besnijden. Ook al weet ik dat het strafbaar is in België om een besnijdenis uit te voeren, ik zal het toch doen. Ook als ik daarvoor naar de gevangenis moet. God is groot. We willen het beste voor onze kinderen. Hij zal me beschermen. Alles wat ik in dit leven doe, wordt door Hem bepaald.