Gedicht over een meisje dat bang is voor het verleden.
In de schaduw van herinneringen verstrikt, Een meisje dat met angst haar verleden omarmt. Haar ogen, een spiegel van doorstane pijn, Onthullen het verhaal dat ze zo lang heeft verborgen.
In de stille nachten fluistert ze haar angsten, Een symfonie van tranen die ongezien blijven. De donkere stormen in haar hart, o zo diep, Bewegen als een dans, maar niemand die het ziet.
Ze draagt de last van het verleden in stilte, De ketenen van angst die haar ziel vasthouden. Maar in haar breekbaarheid schuilt moed, Een onverwoestbaar verlangen naar innerlijke rust.
REACTIES
1 seconde geleden