Poezieverslag Levi Weemoedt

Schrijver: Levi weemoedt

Roomse Jool

Kaarsen, zegt men, zijn zo sfeervol! A
’n Kaars spreidt zo’n gezelligheid! B
Maar ’n vriend van mij liet er een branden: C
Plotsklaps is hij alles kwijt: B

Al zijn boeken, al zijn meubels, E
Al zijn leden van ’t gezin. F
’t Vloog die nacht bij vriend’lijk kaarslicht G
onbediend de Hemel in. F

O, ’t leven heeft veel licht verloren H
Voor mijn vriend sedert die klap. I
Dat hij piekert, kan ‘k nog volgen J
Maar, ach vriend! Wat ik niet snap: I

dat jij niet voor hen die Boven K
worst’len in het Vagevuur L
Van tijd tot tijd een kaarsje opsteekt! M
’t Helpt wel deeg’lijk op den duur! L

Eerste persoonlijke interpretatie:

Dit gedicht gaat naar mijn idee over een persoon die verteld over een vriend die zijn spullen en dierbaren heeft verloren bij een brand. De persoon die hierover verteld drijft daar de spot mee door hem te verwijten dat die vriend geen kaarsje voor zijn dierbaren brandt.

Beknopte analyse over de formele kenmerken:

Strofebouw:

Je hebt hier steeds blokjes van 4 versregels (een kwatrijn), waarin steeds 2 versregels daarvan rijmen. De twee kwatrijnen achter elkaar vormen een octaaf, maar de twee kwatrijnen daarna vormen volgens mij geen wending. Er is in versregel 7 en 8, 13 en 14 sprake van een enjambement.

Rijm:

Rijmschema ABCB EFGF HIJI KLML
In dit gedicht is sprake van eindrijm en binnenrijm, namelijk volrijm: gezelligheid -kwijt, gezin -in, klap –snap en Vagevuur –duur.
en assonantie of klinkerrijm: spreidt – gezelligheid, vriend –liet.
Geen alliteratie.
In elk kwartijn van dit gedicht is gebroken rijm aanwezig.

Metrum:

In dit gedicht is er trochee aanwezig.

Beeldspraak en stijlfiguren:

Maar ’n vriend van mij liet er een branden ( metafoor )
’t Vloog die nacht bij vriend’lijk kaarslicht ( synesthesie )

Al zijn boeken, al zijn meubels,
Al zijn leden van ’t gezin. ( opsomming en herhaling )
dat jij niet voor hen die Boven
worst’len in het Vagevuur ( cliché )
O, ’t leven heeft veel licht verloren ( cliché )
Verder is er in het hele gedicht veel sarcasme aanwezig. Alles word heel sarcastisch gebracht.

Informatie over de dichter:

Lévi Weemoedt, een van de weinige auteurs die te Assen huist, werd geboren op een sproeierige regendag op die deprimerende 22ste oktober 1948 te Vlaardingen. Hij bleef er tot 1992 wonen en werken alvorens naar Drenthe te verkassen. Weemoedt debuteerde in 1977 met de bundel Geduldig lijden (Erven Thomas Rap, Baarn) en verkreeg middels een interview in 1985 een fictieve literaire prijs van een niet bestaande uitgeverij. Zijn bundel Van Harte Beterschap (Bert Bakker, 1982) beleefde vele herdrukken. Met Hans Dorrestijn trad hij jarenlang op met literair-muzikale programma's, waaronder deze. Zijn recentste werken zijn Ons soort mensen (verhalenbundel, Ad. Donker, 1999) en Rijk verleden (gedichten, Ad. Donker, 1999). Elke zaterdag levert hij een column voor het Algemeen Dagblad.
In het stemmenkabinet van 'De Opkamer' zijn twee voordrachten van hem te beluisteren.

Persoonlijke beoordeling:

Het is een mooi gedicht, met een mooi thema. Het onderwerp komt alleen ontzettend anders over, door de sarcastische vertelwijze. Meestal word met zo’n onderwerp voorzichtig omgesprongen en raak je in een wat triestere stemmig als je er (meestal gevoelige) gedichten over leest. Dat is bij dit gedicht dus absoluut niet het geval, wat het voor mij een heel speciaal en vooral humoristisch gedicht maakt.
Het gedicht is makkelijk te begrijpen, geen moeilijke woorden of zinnen.

Schrijver: Levi Weemoedt

Het Rode Kruis

Mijn bloed, ik sta ’t luid zingend af, A
Keer lichter huiswaarts, op een draf A

Maar ergens, in dit dwaas heelal, B
Slaat iemand na een noodgeval B

Kleurloos en triest de ogen op C
En belt om scheermes, gif en strop. C

Eerste persoonlijke interpretatie:

Naar mijn mening gaat het over twee dingen, die toch met elkaar in verband staan. Sommige mensen staan eens in de zoveel tijd bloed af aan het Rode Kruis, zodat dat bloed kan worden toegediend aan de mensen die het nodig hebben, bijvoorbeeld na een ongeval. Aan de andere kant van dit gedicht verteld over mensen die hun eigen doodvonnis tekenen, doordat ze geen bloed toegediend willen krijgen. Dit kan bijvoorbeeld zijn vanwege het geloof, of omdat iemand zelfmoord wilde plegen en dit niet is gelukt omdat hij bloed toegediend kreeg. “ en belt om scheermes, gif en strop” staat voor je eigen doodvonnis tekenen.

Beknopte analyse over de formele kenmerken:

Strofenbouw:

Het gedicht bestaat uit 3 keer 2 regels (distichon), waarbij telkens 2 versregels rijmen. In regel 3,4 en 5 is er sprake van enjambement, daardoor rijmen de versregels weer op elkaar.

Rijm:

Rijmschema: AA BB CC dus heel duidelijk gepaard rijm.
In dit gedicht is sprake van eindrijm en binnenrijm, namelijk volrijm: af –draf, heelal –noodgeval en op –strop
En assonantie of klinkerrijm: zingend –lichter.

Metrum:

In dit gedicht is er Dactylus aanwezig.

Beeldspraak en stijlfiguren:

En belt om scheermes, gif en strop. ( metonymia )

scheermes, gif en strop ( opsomming en herhaling )
Mijn bloed, ik sta ’t luid zingend af,
Keer lichter huiswaarts, op een draf ( deze strofe vormt een tegenstelling met de laatste twee ).

Persoonlijke beoordeling:

Het is een heel mooi gedicht, je moet er even over nadenken voor je hem snapt. Het is knap dat je in zo weinig woorden zo veel duidelijk kunt maken, want het is toch heel duidelijk waar het gedicht over gaat. Het thema is ook van deze tijd, want er zijn veel mensen die met zelfmoord kampen of mensen die geen bloedtransfusie willen vanwege hun geloof. In veel ziekenhuizen is het vaak een probleem als mensen geen bloed toegediend willen hebben, omdat hun leven dan soms niet meer te redden is.
Er staan geen moeilijke zinnen of woorden in dit gedicht die ik niet begrepen heb, en ook de beeldspraak en stijlfiguren zijn niet moeilijk. Ik vind de zin En belt om scheermes, gif en strop heel erg mooi gevonden om daarmee ‘je eigen doodvonnis tekenen’ uit te beelden.
Het gedicht is erg droevig, gevoelig en realistisch. Het sprak me meteen aan toen ik het de eerste keer las.