Moord en rouw

Hulpkreet
Vermoord, Vermorzeld dan
Verbrand, a
Haar as zwerft nog over het
Land, a metamofoor
Het was een vreselijke moord, b
Ik het haar hulpkreet nog
gehoord…b….
Ik was te laat, ’t was al
gebeurt, c
En niemand die nog om haar
treurt, c
Zorg dat dit niet met jouw
gebeurt!!!.. c

Alliteratie
Assonantie
Beeldspraak

Gepaard rijm

De schrijfster zegt eigenlijk hoe erg moord is volgens mij is dit niet echt haar vriendin, maar heeft zij het gewoon verzonnen, haar hulkreet kan zij ook in haar hart hebben gehoord.

Moorden en Rouw
Schreeuwende stemmen, a

Nietigende gedachten. b
Het is even wennen, a
Dat we toen nog lachten. b

Huilende ziel c Personificatie
Bloedende voeten d
Je geest die viel c
Had dat echt gemoeten? d

Dode roos e
Moordende rouwen f personificatie
Een weg die ik koos e
En voor altijd nemen zou. g

Matthias de Jonge

Alliteratie
Assonantie
Beeldspraak

Gekruist rijm

Deze schrijver heeft zich misschien eenzaam gevoelt en behoefte gehad om een gedicht te schrijven. Hij heeft echt het gevoel van moet dat nu echt? Al deze akelige dingen?

Het leven
Een doel om te bereiken a metafoor
Een hindernis om te
Overwinnen b
Een doel om te nemen c

Een weg om in te slaan. d
Het leven om voor te gaan. d

Alliteratie
Assonantie
Beeldspraak

Gepaard rijm

De schrijver zegt hier eigenlijk dat het leven toch gewoon de moeite waard is. Misschien is er op dat moment iets leuks aan de gang waardoor het leven volgens hem toch de moeite waard is.

Ik wil rust
Ik wil stilte a
Ik wil rust b
Ik wil vrede c
Ik wil slapen d
En nooit meer ontwaken d
Gewoon in stilte e
Gewoon in rust f
Gewoon voor altijd in vrede
slapen. d

Gepaard rijm

Alliteratie
Assonantie
Beeldspraak

Deze schrijver heeft iets van ja waarom ben ik er op dit moment misschien ging het op dat moment niet goed een klein probleempje ofzo. Hij wil dus eigenlijk liever voor altijd in vrede slapen zegt hij.

Alliteratie

Assonantie
Beeldspraak


Levensbeschouwing
Vandaag ben ik tot inzicht
gekomen dat de wereld zal
doorgaan,
zelfs zonder mij.
Zielen zullen nog altijd
gekwetst worden, dieren
zullen nog altijd sterven.
De gruwelijke wereld die ik
ken,
Waarin ik ben opgegroeid,
maar niet aan de lijve heb
ondervonden.
Vroeger cijferde ik m’n
angsten weg, personificatie
maar dankzij dit inzicht heb ik
geen angsten meer om weg
te cijferen. Personificatie
Mijn leven werd vooral
beheerd door die angsten te
bevechten
nu heb ik niets meer om
tegen te vechten. metafoor

Vreemd toch, dat dan
die paar minuten dat je geen
angsten meer hebt,
die paar minuten dat je
verstand niet logisch
redeneert,
je pas dan de banale dingen
weer apprecieert. (waardeert)
Zoals de dauwdruppels
zachtjes wegstrelen van de
blaadjes van een haag, personificatie
of luister naar het geluid
van mijn voetstappen in de
stilte van de nacht.
Die paar minuten ben ik
volledig voldaan en geniet ik
van alles.
Dit is waarschijnlijk zoiets als
innerlijke rust vinden.
Maar toch vind ik geen
bevrediging van de rust die in
mij huist.
Ik vind dat deze rust mij niet
bevrijdt,
Maar mij een evenwicht

geeft.



Alliteratie
Assonantie
Beeldspraak

Een evenwicht waar ik al heel
m’n leven om strijdt,
maar waar ik mij
tegelijkertijd tegen verzet.
Dit boezemt mij angst in,
angst dat ik waarschijnlijk
nooit iemand zal vinden
die mij begrijpt.
En die ik kan
begrijpen.
Zo heb ik opnieuw iets om
tegen te vechten.
Dus blijft ook mijn wereld
doorgaan.
En blijf ik vechten Personificatie
Tot ik sterf
Alleen……

Tjoenie

Gedicht zonder rijmschema.

Deze schrijver ziet het leven eigenlijk aan als een donker gat waar je voor moet oppassen want je tuimelt zo in dat gat. Ze voelt zich ook eenzaam zoals ze in de laatste regel schrijft: tot ik sterf Alleen.