Inhoudsopgave
Algemene info over Mean Girls
Het Verhaal van de film
Vormgeving Mean Girls
De Hoofdpersonen
Het Thema
Mijn Mening
Recensie
Mean Girls is een film van regisseur Mark Waters, uit 2004. Dé hoofdpersoon van het verhaal is Cady Heron (Lindsay Lohan). Een sociaalmaagdelijk meisje dat in Afrika opgegroeid is en opeens naar Amerika verhuisd en daar naar een hogeschool gaat. Daar ontmoet ze de andere hoofdpersonen. Een andere belangrijke rol is van Rachel McAdams, die de wrede Regina George speelt. Dan zijn er nog de belangrijke rollen van Lacey Chabert, Regina’s beste vriendin Gretchen Wieners en Amanda Seyfried die de ultradomme derde vriendin, Karen Smith speelt.
Dan zijn er nog Cady’s echte vrienden Janis Ian, een rol van Lizzy Caplan, en Damian die “te-homo-om-te-functioneren” is, gespeeld door Daniel Franzese. And last but not least is er nog Regina’s ex-vriendje Aaron Samuels een komische rol van Jonathan Bennett.
Ik heb de film Mean Girls heel snel nadat hij uitkwam al gezien. Ik ging samen met een vriendin naar de bioscoop in Tiel want ik vond de trailer zo leuk en nieuwsgierig makend dat ik de film ook meteen wou zien. Ik vond het vooral een leuke film maar ook best indrukkwekkend.
Op de filmhoes staat dat de film onder comedy/family/drama valt. Comedy en drama kloppen in elk geval. De karakters doen de meest bizarre, en bovenal grappige dingen, om elkaar te dwars te zitten wat ook nog wel eens op een fiasco uitloopt. Daarnaast is er de nodige drama door het overdreven meidengevecht op school en de ruzies tussen de zogenaamde “vriendinnen”. Maar ik vind het niet echt een familie film. Ik denk niet dat kleine kinderen er bijvoorbeeld veel van snappen. Het is eerder een typische meidenfilm.
Het verhaal wordt chronologisch verteld met af en toe een paar rare scènes ertussendoor. De film wordt zeg maar begeleidt door de stem van Cady die bij sommige conflicten/subtiele ruzies denkt aan hoe het eraan toe zou gaan in “the Animal World”. Ze maakt in de film ook een soort onderscheid tussen de wereld waarin zij vooral is opgegroeid “the Animal World” die veilig en vertrouwd is en “Girl World” waarvan zij vrijwel geen regels en gebruiken kent en die ze een stuk gevaarlijker vind dan de jungle.
Het verhaal gaat voornamelijk over conflicten die zich op de middelbare school tussen meiden afspelen. Zoals achter elkaars rug om óver elkaar praten en gemene, subtiele dingen doen om je zin te krijgen.
Cady Heron verhuisd van Afrika naar Amerika en gaat van thuis les krijgen naar de hoge school waar ze terecht komt in “Girl World”. Aangezien Cady sociaal gezien nog redelijk “maagd” is weet ze weinig van alle regels daar af. In het begin maakt ze vrienden met twee “outcasts”; gothic-type Janis en “homo” Damian. Als de beruchtste groep meiden van de hele school Cady uitnodigt om bij hen een hele week te komen lunchen spoort Janis Cady aan om ja te zeggen wat ze uiteindelijk ook doet. Doel: lachen om de domme dingen die Regina en haar vriendinnen doen en zeggen.
In eerste instantie ziet Cady helemaal geen kwaad in de bijenkoningin Regina George tot deze de jongen kust waar Cady gek op is en hem als vriendje neemt (alweer). Cady bedenkt samen met Janis en Damian gemene plannen om Regina en haar truttenleger ten gronde te richten. En hoewel de eerste plannen mislukken krijgen ze succes als Regina’s vriendinnen haar dumpen, haar vriendje ook en ze steeds dikker wordt. Als Regina erachter komt wat Cady haar geflikt heeft breekt de hel pas echt los en dan ook letterlijk. Ze schrijft een stuk over zichzelf in het “Burn Book” (een boek met allemaal commentaar van Regina & co over alle 3de jaar meiden), verspreidt kopieën door de hele school en geeft Cady, Gretchen en Karen (voormalige vriendinnen Regina) de schuld. Cady die ook aan het boek heeft meegeholpen en zelf een rasechte “Plastic” (laten we zeggen: mooie bitch) is geworden neemt uiteindelijk alle schuld op zich en verontschuldigt zich tegenover iedereen. De hele school, inclusief Regina, Cady, Gretchen en Karen, heeft zijn lesje geleerd en er is eindelijk vrede in “Girl World”.
Het verhaal speelt zich vooral af op school en af en toe zie je een korte scène waarin de meiden thuis zijn. Vaak is dat als ze met z’n allen aan de telefoon hangen of tijdens een feestje. Maar het grootste gedeelte is gefilmd op school.
De belangrijkste locatie in de film vind ik de school want het verhaal draait immers om de klassenverschillen op school en de regels voor het gedrag van de meiden op school. Alle belangrijke personages kennen elkaar ook via school en hebben allemaal iets tegen iemand anders van school. Een rode draad van het verhaal is bovendien dat “The Plastics” zo’n beetje regeren op school.
Het verhaal wordt een beetje op de locatie gebaseerd. Het was niet meer dan logisch dat het verhaal voornamelijk op school gefilmd werd want dat is nog altijd een van de belangrijkste plekken waar het sociale leven van (jonge) tienermeiden (De hele school op z’n kop door ’t Burn Book)
zich afspeelt. De sfeer word er ook door beïnvloed. Als kijker herken je er veel dingen in en daarnaast zijn de subtiele manieren van doen in de film onder tienermeiden wel bekend. Daardoor leef je makkelijker mee met de hoofdpersonen.
De scènes worden niet op de één of andere een speciale manier belicht. Ze worden gewoon rechtstreeks overgebracht naar de kijker zonder poespas.
De hoofdpersonen dragen echt exact de goede kleding voor de film. De styliste heeft werkelijke de perfecte outfits gevonden voor elk karakter. The Plastics dragen allemaal dezelfde soort kleding. Korte sexy outfits, voornamelijk in het roze, met af en toe een schattig tintje en de hoogste hakken die je, je maar kan bedenken. Ook vaak in het roze. Het heet niet voor niks Girl World.
Outcasts Janis Ian en Damian dragen ook bijpassende kleding. Janis, die beginnende kunstenares is in de film, draagt gothic-achtige kleding vaak erg slordige gedrapeerd en met veel zwart. Damian, die beschouwd word als de ultieme homo, draagt vaak simpele kleding. Meestal een spijkerbroek en een polo in de één of andere vrolijke of felle kleur (en ja hij draagt ook roze).
Dan is er nog altijd Regina’s populaire, sexy (ex-)vriendje Aaron Samuels die simpele maar toch leuke kleding draagt. Spijkerbroeken met simpele truien of T-shirts.
Er wordt inderdaad muziek gebruikt in de film maar de muziek is er niet speciaal voor gecomponeerd. Het zijn leuke rock/pop songs met een paar erg bekende erin zoals ‘God is a DJ’ van Pink en ‘Milkshake’ van Kelis. Het is meer bijpassende muziek bij bepaalde scènes en als achtergrondmuziek.
Er wordt ook op heel passende wijze gebruik gemaakt van geluidseffecten. Dat is voornamelijk bij de scènes waarin Cady (Aaron geeft Cady bijles in wiskunde) verteld over hoe het eraan toe zou gaan in Animal World in plaats van in Girl World. In deze scènes gedragen de acteurs zich als dieren en er worden dan bijpassende geluidseffecten gebruikt zoals een brullende leeuw en krijsende aapjes.
De hoofdpersonen in deze film zijn natuurlijk Cady Heron (Lindsay Lohan) en de daarna belangrijkste rol is die van Regina George (Rachel McAdams). Dan zijn er nog andere (minder voorkomende) hoofdpersonen zoals Janis Ian (Lizzy Caplan), Gretchen Wieners (Lacey Chabert) en Aaron Samuels (Jonathan Bennett). Dan zijn er meerdere redelijk belangrijke bijrollen zoals die van Damian (Daniel Franzese), Karen Smith (Amanda Seyfried) en een aantal acteurs die ook allen mee hebben gedaan aan Saturday Night Live. Namelijk Mrs. Norbury (Tina Fey, tevens scriptschrijfster), Mr Duvall, het schoolhoofd (Tim Meadows) en twee kleine rollen als moeders van Regina en Cady, Mrs. George (Amy Poehler) en Mrs. Heron (Ana Gasteyer).
Cady Heron is op zich een vriendelijk meisje met een goed hart. Alleen is ze niet al te standvastig zoals je in de film wel kunt zien. Ze laat zich iets te vaak meeslepen door anderen en weet eerst nogal slecht ‘nee’ te zeggen. Uiteindelijk wordt ze van een erg verlegen, tot een nogal gemeen kind toch te transformeren in een vriendelijk, eerlijk persoon met een lichtelijk apart gevoel voor humor.
Regina George speelt de ultieme bitch, die nogal goed is in manipuleren en niet al te subtiele hints geven over andermans tekortkomingen. Ze is een beetje egoïstisch en behoorlijk agressief ingesteld. Aan het einde van de film begin je echter te denken dat Regina ook zo haar problemen heeft gehad en daarom zo gemeen geworden is. Dan zie je ook dat ze best ingetogen en vriendelijk kan zijn.
Janis Ian is een nogal uitgesproken persoonlijkheid. Ze heeft zo haar eigen ideeën over hoe iemand zich moet gedragen en is ook helemaal zichzelf. Aardig, een beetje dwingend en ergens ook lichtelijk kwaadaardig gezien ze nogal graag wraak neemt op Regina. Ze is ook niet op haar mondje gevallen en heeft duidelijk haar eigen stijl waar ze heel stoer voor uit komt.
Gretchen Wieners is nogal stupide. Ze laat zich teveel meeslepen en overheersen door andere mensen en vindt dat ze zich aan allerlei regeltjes moet houden om geaccepteerd te worden. Eigenlijk is Gretchen best lief en nogal onzeker. Ze is niet zozeer krengerig maar gewoon een beetje te zwak, laten we maar zeggen.
Aaron Samuels is echt de modeljongen in de film. Een absoluut aardig, sportief, leuk stuk. Bovendien is hij eerlijk en ook best vergevingsgezind. Maar ook hij kan een beetje naïef zijn, of ziet juist (enkel) de goede kanten van mensen - waarom zou je anders zo’n überkreng als Regina terugnemen?
Damian is een vriendelijk en beetje door mode geobsedeerde jongen zou je zo zeggen. Nogal apart maar toch vind je hem wel leuk. Maar ook hij kan best een beetje bitchy zijn. Als loyale aanhanger van Janis en weet hij zich in ieder geval behoorlijk staande te houden in “Girl World”.
Karen Smith is simpelweg een dom blondje. Ergens ook wel weer lief een beetje zoals Gretchen, dus dat ze gewoon meegaat met de rest, alleen dan nog tien keer dommer. Lichtelijk ordinair maar zeker niet zo gemeen. En om eerlijk te zijn is ze ook mijn favoriete personage!
Mr. Duvall is het vriendelijk sympathieke schoolhoofd met een goede
inborst, een hoop eerlijkheid en is nogal aandoenlijk.
Mrs. Norbury is de vriendelijk, begrijpelijke lerares wiskunde. Ze heeft nogal vaak pech maar blijft er toch redelijk vrolijk onder.
De onderlinge relaties zijn redelijk ingewikkeld in deze film. In eerste instantie staat Cady bijvoorbeeld redelijk neutraal/vriendelijk tegenover Regina tot deze Aaron Samuels recht voor haar ogen zoent. Dan behandelt ze Regina schijnheilig nog steeds als een vriendin terwijl ze ondertussen de gemeenste streken uithaalt. Uiteindelijk worden ze geen echte vriendinnen maar behandelen elkaar wel erg vriendelijk.
De relatie tussen Regina en Karen en Gretchen is redelijk makkelijk te beschrijven. Voor Regina zijn Karen en Gretchen meer een soort hondjes. Ze volgen haar overal en vinden zogenaamd alles geweldig wat ze doet, draagt en zegt. Maar intussen wisselen ze wel allemaal roddels over Regina uit, dus zo geweldig vinden ze Regina nou ook weer niet.
Regina kan ook behoorlijk bazig zijn over Aaron, (Cady biedt haar excuses aan)
heb ik zo de indruk. Aaron daarentegen is helemaal niet zo en ziet enkel de goede kanten van Regina. En als iemand erover begint dat Regina zo haar slechte kanten heeft reageert hij enkel dat zij er simpelweg wat meer voor uitkomt dan anderen.
De relatie tussen Cady en Aaron komt nogal sloom op gang. In eerste instantie zijn ze uitsluitend vriendelijk tegen elkaar en daarna worden ze iets closer. Ook als Regina alweer wat met Aaron heeft voelen ze zich nog steeds tot elkaar aangetrokken wat ook wel blijkt als ze elkaar zoenen tijdens Cady’s bijles. Het is dan ook niet zo raar dat ze uiteindelijk toch wat krijgen.
Janis is goed bevriend met Damian, heeft een hekel aan Regina en haar volgelingen en raakt snel bevriend met Cady. Als Cady haar uiteindelijk precies behandelt zoals Regina deed is ze eerste instantie erg kwaad (Damian uiteraard ook), maar na een tijdje vergeeft ze Cady en worden de drie weer een hecht groepje.
Dan zijn er nog Mr. Duvall en Mrs. Norbury (Iedereen belt iedereen) die elkaar behandelen als goede vrienden hoewel Mr. Duvall iets meer lijkt te willen. Eerst wil Mrs. Norbury dat niet omdat ze net gescheiden is maar uiteindelijk bloeit er ook tussen hen iets moois op. Tegen de leerlingen zijn ze beide erg vriendelijk en behulpzaam maar ook een beetje streng, wanneer dat nodig is.
De personages uit Mean Girls zijn in ieder geval geen vertegenwoordigers van een bepaald standpunt. Het zijn gewoon allerlei soorten mensen die je in het dagelijkse leven tegenkomt, en dan vooral op de middelbare/hoge school. Zoals bijvoorbeeld Janis en Damian, persoonlijk ken ik iemand die op Lek en Linge zit en me een klein beetje aan hem doet denken. En er zijn best veel mensen op school die me een beetje aan Janis Ian doen denken, alleen zijn die mensen vaak wat ingetogener. Janis is echt uniek.
Mensen als Regina zijn er bijvoorbeeld ook alleen dan wel iets minder
gemeen. Er zijn sowieso volop Gretchen’s; Gretchen vind ik het meest
realistische personage uit de film. Er zijn tal van mensen die met de meute
proberen mee te lopen, in de hoop zich zo beter te voelen. Dat zijn ook van
die mensen die nog liever ongelukkiger ín een groep zijn, dan er helemaal niet
bijhoren. Aaron vind ik dan weer een beetje te perfect. Ik had hem misschien
iets leuker gevonden als hij iets dommer was of misschien een aparte
gewoonte had.
Uiteindelijk heb ik toch het meest meegeleefd met Cady, hoewel ik me ook heel goed kon plaatsen in Janis en wat zij vond en dacht. Daarnaast had ik ook zo nu en dan behoorlijk medelijden met Karen, Regina en Gretchen. Ik denk dat het komt doordat je Cady het meeste volgt en ze nog veel moet leren dat je daarom toch partij voor haar kiest. Al die anderen mensen weten hoe het eraan toe gaat op zo’n middelbare school in Amerika. Cady wordt echt zomaar op de middelbare gedaan zonder ook maar iets van sociale vaardigheden. Vandaar waarschijnlijk dat ze zich zoveel laat meeslepen. En uiteindelijk leert ze na een aantal harde lessen dat je gewoon jezelf moet zijn en dat eerlijk het langst duurt.
Het meest belangrijke thema in de film is volgens mij jezelf en eerlijk zijn. Er wordt niet echt iets over gezegd in de film dat je gewoon jezelf en eerlijk moet zijn maar als je er goed over nadenkt is dat het denk ik toch. Zo houdt Cady aan het einde van de film een monoloog over het feit dat iemand anders dik noemen jou niet dunner maakt en iemand anders dom noemen jou ook niet slimmer maakt. En deze monoloog bevat denk ik een beetje de essentie van de film.
Ik denk niet dat de regisseur een bepaalde belangrijke bedoeling met de film had. Misschien dat hij wel wilde laten zien hoe het er nou eigenlijk aan toe gaat op een gemiddelde middelbare school (in Amerika) en heeft hij het nogal aangedikt om de film zo leuker en spectaculairder te maken. Ik denk dat het in ieder geval niet zo was dat hij dacht er prijzen mee te winnen. De film was waarschijnlijk meer bedoeld om mensen er een goed beeld van te geven hoe erg de hokjesgeest op middelbare/hoge scholen wel niet geldt.
Het verhaal van Mean Girls is wel gebaseerd op een boek, maar niet zozeer op een verhaal. Mean Girls is gebaseerd op Queen Bees & Wannabees van Rosalind Wiseman wat niet zozeer een verhaal bevat. Het is meer een informatief boek voor ouders en jongeren/pubers over hoe het eraan toe gaat als je jong bent en je moet schikken tussen een hoop andere jonge mensen die allemaal zo hun eigen ideeën en meningen. Hoe je je staande kunt houden tijdens puberteit, is een beetje het verhaal.
In eerste instantie dacht ik dat het gewoon een heel grappige film was maar uiteindelijke bleek het ook een goed doordachte en ook wel een beetje meeslepende film te zijn. In ieder geval voldeed de film niet alleen aan mijn verwachtingen, ik vond ‘m echt geweldig en werd er meteen verliefd op.
Er was niet echt een stuk wat ik het meest indrukwekkend vond. Ik vond het gewoon voor het grootste gedeelte een hele leuke film. Eigenlijk vond ik er ook niet echt scènes uitspringen, maar als ik zou moeten kiezen zouden het er twee zijn. De ene is de scène waarin Regina allemaal kopieën uit het “Burn Book” heeft verspreid en de rest van de school ze vind. Dan ontstaat er een ware en massale “girl fight”. Dat klinkt misschien raar alsof ik gewelddadige scènes leuk vind maar het einde van de scène vind ik juist vooral leuk wanneer het schoolhoofd naar buiten komt en het brandsysteem laat afgaan. Dan vergeten die meiden op slag dat ze ruzie aan t maken waren en rennen er zowat vandoor.
En de andere scène is degene waarin er eindelijk vrede is in “Girl World” en Cady aan komt lopen over het grasveld richting Damian en haar andere vrienden. Dan gaat ze naast Damian zitten die haar toekomstige “Plastics” aanwijst. In deze scène houdt Cady weer een monoloog en verteld er dan bij dat als er weer een nieuwe generatie Plastics komt dat ze dan weten wat ze ermee moeten doen. En terwijl je Cady dit hoort vertellen worden die nieuwe meiden overgereden door een bus. Daarna zegt Cady dan: “No I’m totally kidding” en zie je dat de meisjes gewoon ongedeerd weer verder lopen nadat ze geschrokken zijn van de bus.
Ik heb de recensie gevonden op http://www.filmfashion.nl/reviews/309.html. Vergeleken met mijn mening over de film Mean Girls komt deze recensie aardig overeen. Het is immers een tienerfilm, met typisch tienerhumor maar niet zoals bijvoorbeeld de American Pie films, die van een ander genre lijken. Ook een tienerkomedie alleen dan inderdaad met veel meer flauwe grappen en seks.
Op een bepaald punt ben ik het niet met de recensent eens die vind dat
Mean Girls een ‘rommelige’ komedie is. Dat punt zie ik helemaal niet en ik vind
er niks rommeligs aan. Daar kan ik me dus echt niet in vinden. Dat de
recensent vind dat er scherpe humor in de film zit, dat kan ik dan weer wel
begrijpen. Lichtelijk cynische, spottende humor maar toch ook intelligenter
dan de gemiddelde tienerkomedie waar meestal een paar van die hopeloze
personages voor de humor moeten zorgen.
Regie: Mark Waters | Cast: Lindsay Lohan (Cady Heron), Rachel McAdams (Regina George), Lacey Chabert (Gretchen Wieners), Amanda Seyfried (Karen Smith) e.a.
Tienerkomedies. Komedies over tieners die voor tieners gemaakt zijn, met flauwe grappen erin waarvan de makers denken dat tieners ze leuk vinden. Ze schieten tegenwoordig als paddestoelen uit de grond, zonder al te veel van elkaar te verschillen. In deze films speelt seks bijna altijd een grote rol. De rest van de films wordt opgevuld met ‘poep- en piesgrappen’, met af en toe wat extra gore zaken en stereotypes erbij. Maar af en toe ontstijgt er een film aan dit niveau. Flauwheid wordt ingeruild voor scherpheid en rake grappen gaan gepaard met enige intelligentie. De beste voorbeelden hiervan zijn films als Heathers en Election. Hoewel Mean Girls het niveau van die films niet haalt, heeft het wel genoeg scherpte om boven de middenmoot uit te stijgen en enigszins inhoudelijk te zijn.
Cady Heron is een 15-jarig meisje wier ouders zoölogen zijn. Zij reisden met hun dochter door Afrika en daar is Cady opgegroeid. Als haar ouders besluiten zich weer te vestigen in de Verenigde Staten, moet Cady voor het eerst naar de middelbare school. Daar blijkt dat de wereld van een Amerikaans tienermeisje heel wat gevaarlijker is dan de Afrikaanse jungle. Aan de top van de sociale hiërarchie in de school staan ‘de Plastics’, rijke, ‘perfecte’ tienermeisjes die mode en trends bepalen. Cady wordt al snel door hen opgenomen, maar zij begrijpt het roddelen over anderen en het achterbakse gedrag jegens andere meisjes wat deze meisjes dagelijks bezighoudt niet. Totdat de leidster van de groep, Regina George, iets heel gemeens doet om Cady dwars te zitten. Cady bedenkt daarop een nog veel gemenere list om Regina terug te pakken, en verandert zo zelf van een onschuldig meisje in een achterbaks, manipulatief kreng. Uiteindelijk komt ze echter weer tot inkeer en komt alles goed.
Het script van de film neemt de oppervlakkige manier van leven van vele Amerikaanse tienermeisjes met succes op de hak en bevat vele rake grappen. Vele individuele scènes werken erg goed, maar het geheel is een beetje onsamenhangend. Het is erg jammer dat in de finale de scherpte, die in de rest van de film heerste, wordt ingeruild voor sentimentaliteit en een voorspelbaar einde. Daardoor levert de film kwaliteit in voor conventionaliteit en springt hij minder ver boven het gemiddelde uit dan mogelijk was geweest.
Wat wel goed gedaan is, is de humor. Scherpe vergelijkingen tussen de middelbare school en de jungle (gemaakt door middel van een voice-over van Lohan), een zeer grappig uit de hoek komende rector en een stuntelende lerares zorgen voor de bulk van de humor, de Plastics nemen de rest voor hun rekening. Zo schreeuwt de zwarte rector vertwijfelt “I did not leave the Southside for this!”, als hij horden vechtende meisjes in zijn school ziet, heeft Gretchen een zeer uniek idee van feminisme en zorgt een hard rijdende schoolbus ook voor enige hilariteit.
Uiteindelijk blijft Mean Girls een beetje oppervlakkig, maar weet de film wel te amuseren. Het einde mag dan misschien sentimenteel zijn, ondanks dat is het toch goed te verteren. Gelukkig gaat men niet voor de goedkope grollen die men meestal in tienerkomedies aantreft, en blijven de gebruikelijke ‘poep- en piesgrappen’ achterwege. Wat overblijft is een soms zeer scherpe, soms hilarische en soms rommelige komedie die de meeste bezoekers ondanks alle gemeenheid in de film met een goed gevoel de bioscoop zal doen verlaten.
Algemene info over Mean Girls
Het Verhaal van de film
Vormgeving Mean Girls
De Hoofdpersonen
Het Thema
Mijn Mening
Recensie
Mean Girls is een film van regisseur Mark Waters, uit 2004. Dé hoofdpersoon van het verhaal is Cady Heron (Lindsay Lohan). Een sociaalmaagdelijk meisje dat in Afrika opgegroeid is en opeens naar Amerika verhuisd en daar naar een hogeschool gaat. Daar ontmoet ze de andere hoofdpersonen. Een andere belangrijke rol is van Rachel McAdams, die de wrede Regina George speelt. Dan zijn er nog de belangrijke rollen van Lacey Chabert, Regina’s beste vriendin Gretchen Wieners en Amanda Seyfried die de ultradomme derde vriendin, Karen Smith speelt.
Dan zijn er nog Cady’s echte vrienden Janis Ian, een rol van Lizzy Caplan, en Damian die “te-homo-om-te-functioneren” is, gespeeld door Daniel Franzese. And last but not least is er nog Regina’s ex-vriendje Aaron Samuels een komische rol van Jonathan Bennett.
Op de filmhoes staat dat de film onder comedy/family/drama valt. Comedy en drama kloppen in elk geval. De karakters doen de meest bizarre, en bovenal grappige dingen, om elkaar te dwars te zitten wat ook nog wel eens op een fiasco uitloopt. Daarnaast is er de nodige drama door het overdreven meidengevecht op school en de ruzies tussen de zogenaamde “vriendinnen”. Maar ik vind het niet echt een familie film. Ik denk niet dat kleine kinderen er bijvoorbeeld veel van snappen. Het is eerder een typische meidenfilm.
Het verhaal wordt chronologisch verteld met af en toe een paar rare scènes ertussendoor. De film wordt zeg maar begeleidt door de stem van Cady die bij sommige conflicten/subtiele ruzies denkt aan hoe het eraan toe zou gaan in “the Animal World”. Ze maakt in de film ook een soort onderscheid tussen de wereld waarin zij vooral is opgegroeid “the Animal World” die veilig en vertrouwd is en “Girl World” waarvan zij vrijwel geen regels en gebruiken kent en die ze een stuk gevaarlijker vind dan de jungle.
Het verhaal gaat voornamelijk over conflicten die zich op de middelbare school tussen meiden afspelen. Zoals achter elkaars rug om óver elkaar praten en gemene, subtiele dingen doen om je zin te krijgen.
Cady Heron verhuisd van Afrika naar Amerika en gaat van thuis les krijgen naar de hoge school waar ze terecht komt in “Girl World”. Aangezien Cady sociaal gezien nog redelijk “maagd” is weet ze weinig van alle regels daar af. In het begin maakt ze vrienden met twee “outcasts”; gothic-type Janis en “homo” Damian. Als de beruchtste groep meiden van de hele school Cady uitnodigt om bij hen een hele week te komen lunchen spoort Janis Cady aan om ja te zeggen wat ze uiteindelijk ook doet. Doel: lachen om de domme dingen die Regina en haar vriendinnen doen en zeggen.
In eerste instantie ziet Cady helemaal geen kwaad in de bijenkoningin Regina George tot deze de jongen kust waar Cady gek op is en hem als vriendje neemt (alweer). Cady bedenkt samen met Janis en Damian gemene plannen om Regina en haar truttenleger ten gronde te richten. En hoewel de eerste plannen mislukken krijgen ze succes als Regina’s vriendinnen haar dumpen, haar vriendje ook en ze steeds dikker wordt. Als Regina erachter komt wat Cady haar geflikt heeft breekt de hel pas echt los en dan ook letterlijk. Ze schrijft een stuk over zichzelf in het “Burn Book” (een boek met allemaal commentaar van Regina & co over alle 3de jaar meiden), verspreidt kopieën door de hele school en geeft Cady, Gretchen en Karen (voormalige vriendinnen Regina) de schuld. Cady die ook aan het boek heeft meegeholpen en zelf een rasechte “Plastic” (laten we zeggen: mooie bitch) is geworden neemt uiteindelijk alle schuld op zich en verontschuldigt zich tegenover iedereen. De hele school, inclusief Regina, Cady, Gretchen en Karen, heeft zijn lesje geleerd en er is eindelijk vrede in “Girl World”.
Het verhaal speelt zich vooral af op school en af en toe zie je een korte scène waarin de meiden thuis zijn. Vaak is dat als ze met z’n allen aan de telefoon hangen of tijdens een feestje. Maar het grootste gedeelte is gefilmd op school.
De belangrijkste locatie in de film vind ik de school want het verhaal draait immers om de klassenverschillen op school en de regels voor het gedrag van de meiden op school. Alle belangrijke personages kennen elkaar ook via school en hebben allemaal iets tegen iemand anders van school. Een rode draad van het verhaal is bovendien dat “The Plastics” zo’n beetje regeren op school.
Het verhaal wordt een beetje op de locatie gebaseerd. Het was niet meer dan logisch dat het verhaal voornamelijk op school gefilmd werd want dat is nog altijd een van de belangrijkste plekken waar het sociale leven van (jonge) tienermeiden (De hele school op z’n kop door ’t Burn Book)
zich afspeelt. De sfeer word er ook door beïnvloed. Als kijker herken je er veel dingen in en daarnaast zijn de subtiele manieren van doen in de film onder tienermeiden wel bekend. Daardoor leef je makkelijker mee met de hoofdpersonen.
De hoofdpersonen dragen echt exact de goede kleding voor de film. De styliste heeft werkelijke de perfecte outfits gevonden voor elk karakter. The Plastics dragen allemaal dezelfde soort kleding. Korte sexy outfits, voornamelijk in het roze, met af en toe een schattig tintje en de hoogste hakken die je, je maar kan bedenken. Ook vaak in het roze. Het heet niet voor niks Girl World.
Outcasts Janis Ian en Damian dragen ook bijpassende kleding. Janis, die beginnende kunstenares is in de film, draagt gothic-achtige kleding vaak erg slordige gedrapeerd en met veel zwart. Damian, die beschouwd word als de ultieme homo, draagt vaak simpele kleding. Meestal een spijkerbroek en een polo in de één of andere vrolijke of felle kleur (en ja hij draagt ook roze).
Dan is er nog altijd Regina’s populaire, sexy (ex-)vriendje Aaron Samuels die simpele maar toch leuke kleding draagt. Spijkerbroeken met simpele truien of T-shirts.
Er wordt inderdaad muziek gebruikt in de film maar de muziek is er niet speciaal voor gecomponeerd. Het zijn leuke rock/pop songs met een paar erg bekende erin zoals ‘God is a DJ’ van Pink en ‘Milkshake’ van Kelis. Het is meer bijpassende muziek bij bepaalde scènes en als achtergrondmuziek.
Er wordt ook op heel passende wijze gebruik gemaakt van geluidseffecten. Dat is voornamelijk bij de scènes waarin Cady (Aaron geeft Cady bijles in wiskunde) verteld over hoe het eraan toe zou gaan in Animal World in plaats van in Girl World. In deze scènes gedragen de acteurs zich als dieren en er worden dan bijpassende geluidseffecten gebruikt zoals een brullende leeuw en krijsende aapjes.
De hoofdpersonen in deze film zijn natuurlijk Cady Heron (Lindsay Lohan) en de daarna belangrijkste rol is die van Regina George (Rachel McAdams). Dan zijn er nog andere (minder voorkomende) hoofdpersonen zoals Janis Ian (Lizzy Caplan), Gretchen Wieners (Lacey Chabert) en Aaron Samuels (Jonathan Bennett). Dan zijn er meerdere redelijk belangrijke bijrollen zoals die van Damian (Daniel Franzese), Karen Smith (Amanda Seyfried) en een aantal acteurs die ook allen mee hebben gedaan aan Saturday Night Live. Namelijk Mrs. Norbury (Tina Fey, tevens scriptschrijfster), Mr Duvall, het schoolhoofd (Tim Meadows) en twee kleine rollen als moeders van Regina en Cady, Mrs. George (Amy Poehler) en Mrs. Heron (Ana Gasteyer).
Cady Heron is op zich een vriendelijk meisje met een goed hart. Alleen is ze niet al te standvastig zoals je in de film wel kunt zien. Ze laat zich iets te vaak meeslepen door anderen en weet eerst nogal slecht ‘nee’ te zeggen. Uiteindelijk wordt ze van een erg verlegen, tot een nogal gemeen kind toch te transformeren in een vriendelijk, eerlijk persoon met een lichtelijk apart gevoel voor humor.
Regina George speelt de ultieme bitch, die nogal goed is in manipuleren en niet al te subtiele hints geven over andermans tekortkomingen. Ze is een beetje egoïstisch en behoorlijk agressief ingesteld. Aan het einde van de film begin je echter te denken dat Regina ook zo haar problemen heeft gehad en daarom zo gemeen geworden is. Dan zie je ook dat ze best ingetogen en vriendelijk kan zijn.
Gretchen Wieners is nogal stupide. Ze laat zich teveel meeslepen en overheersen door andere mensen en vindt dat ze zich aan allerlei regeltjes moet houden om geaccepteerd te worden. Eigenlijk is Gretchen best lief en nogal onzeker. Ze is niet zozeer krengerig maar gewoon een beetje te zwak, laten we maar zeggen.
Aaron Samuels is echt de modeljongen in de film. Een absoluut aardig, sportief, leuk stuk. Bovendien is hij eerlijk en ook best vergevingsgezind. Maar ook hij kan een beetje naïef zijn, of ziet juist (enkel) de goede kanten van mensen - waarom zou je anders zo’n überkreng als Regina terugnemen?
Damian is een vriendelijk en beetje door mode geobsedeerde jongen zou je zo zeggen. Nogal apart maar toch vind je hem wel leuk. Maar ook hij kan best een beetje bitchy zijn. Als loyale aanhanger van Janis en weet hij zich in ieder geval behoorlijk staande te houden in “Girl World”.
Karen Smith is simpelweg een dom blondje. Ergens ook wel weer lief een beetje zoals Gretchen, dus dat ze gewoon meegaat met de rest, alleen dan nog tien keer dommer. Lichtelijk ordinair maar zeker niet zo gemeen. En om eerlijk te zijn is ze ook mijn favoriete personage!
Mr. Duvall is het vriendelijk sympathieke schoolhoofd met een goede
inborst, een hoop eerlijkheid en is nogal aandoenlijk.
Mrs. Norbury is de vriendelijk, begrijpelijke lerares wiskunde. Ze heeft nogal vaak pech maar blijft er toch redelijk vrolijk onder.
De onderlinge relaties zijn redelijk ingewikkeld in deze film. In eerste instantie staat Cady bijvoorbeeld redelijk neutraal/vriendelijk tegenover Regina tot deze Aaron Samuels recht voor haar ogen zoent. Dan behandelt ze Regina schijnheilig nog steeds als een vriendin terwijl ze ondertussen de gemeenste streken uithaalt. Uiteindelijk worden ze geen echte vriendinnen maar behandelen elkaar wel erg vriendelijk.
De relatie tussen Regina en Karen en Gretchen is redelijk makkelijk te beschrijven. Voor Regina zijn Karen en Gretchen meer een soort hondjes. Ze volgen haar overal en vinden zogenaamd alles geweldig wat ze doet, draagt en zegt. Maar intussen wisselen ze wel allemaal roddels over Regina uit, dus zo geweldig vinden ze Regina nou ook weer niet.
heb ik zo de indruk. Aaron daarentegen is helemaal niet zo en ziet enkel de goede kanten van Regina. En als iemand erover begint dat Regina zo haar slechte kanten heeft reageert hij enkel dat zij er simpelweg wat meer voor uitkomt dan anderen.
De relatie tussen Cady en Aaron komt nogal sloom op gang. In eerste instantie zijn ze uitsluitend vriendelijk tegen elkaar en daarna worden ze iets closer. Ook als Regina alweer wat met Aaron heeft voelen ze zich nog steeds tot elkaar aangetrokken wat ook wel blijkt als ze elkaar zoenen tijdens Cady’s bijles. Het is dan ook niet zo raar dat ze uiteindelijk toch wat krijgen.
Janis is goed bevriend met Damian, heeft een hekel aan Regina en haar volgelingen en raakt snel bevriend met Cady. Als Cady haar uiteindelijk precies behandelt zoals Regina deed is ze eerste instantie erg kwaad (Damian uiteraard ook), maar na een tijdje vergeeft ze Cady en worden de drie weer een hecht groepje.
Dan zijn er nog Mr. Duvall en Mrs. Norbury (Iedereen belt iedereen) die elkaar behandelen als goede vrienden hoewel Mr. Duvall iets meer lijkt te willen. Eerst wil Mrs. Norbury dat niet omdat ze net gescheiden is maar uiteindelijk bloeit er ook tussen hen iets moois op. Tegen de leerlingen zijn ze beide erg vriendelijk en behulpzaam maar ook een beetje streng, wanneer dat nodig is.
De personages uit Mean Girls zijn in ieder geval geen vertegenwoordigers van een bepaald standpunt. Het zijn gewoon allerlei soorten mensen die je in het dagelijkse leven tegenkomt, en dan vooral op de middelbare/hoge school. Zoals bijvoorbeeld Janis en Damian, persoonlijk ken ik iemand die op Lek en Linge zit en me een klein beetje aan hem doet denken. En er zijn best veel mensen op school die me een beetje aan Janis Ian doen denken, alleen zijn die mensen vaak wat ingetogener. Janis is echt uniek.
Mensen als Regina zijn er bijvoorbeeld ook alleen dan wel iets minder
gemeen. Er zijn sowieso volop Gretchen’s; Gretchen vind ik het meest
realistische personage uit de film. Er zijn tal van mensen die met de meute
proberen mee te lopen, in de hoop zich zo beter te voelen. Dat zijn ook van
die mensen die nog liever ongelukkiger ín een groep zijn, dan er helemaal niet
bijhoren. Aaron vind ik dan weer een beetje te perfect. Ik had hem misschien
iets leuker gevonden als hij iets dommer was of misschien een aparte
gewoonte had.
Het meest belangrijke thema in de film is volgens mij jezelf en eerlijk zijn. Er wordt niet echt iets over gezegd in de film dat je gewoon jezelf en eerlijk moet zijn maar als je er goed over nadenkt is dat het denk ik toch. Zo houdt Cady aan het einde van de film een monoloog over het feit dat iemand anders dik noemen jou niet dunner maakt en iemand anders dom noemen jou ook niet slimmer maakt. En deze monoloog bevat denk ik een beetje de essentie van de film.
Ik denk niet dat de regisseur een bepaalde belangrijke bedoeling met de film had. Misschien dat hij wel wilde laten zien hoe het er nou eigenlijk aan toe gaat op een gemiddelde middelbare school (in Amerika) en heeft hij het nogal aangedikt om de film zo leuker en spectaculairder te maken. Ik denk dat het in ieder geval niet zo was dat hij dacht er prijzen mee te winnen. De film was waarschijnlijk meer bedoeld om mensen er een goed beeld van te geven hoe erg de hokjesgeest op middelbare/hoge scholen wel niet geldt.
Het verhaal van Mean Girls is wel gebaseerd op een boek, maar niet zozeer op een verhaal. Mean Girls is gebaseerd op Queen Bees & Wannabees van Rosalind Wiseman wat niet zozeer een verhaal bevat. Het is meer een informatief boek voor ouders en jongeren/pubers over hoe het eraan toe gaat als je jong bent en je moet schikken tussen een hoop andere jonge mensen die allemaal zo hun eigen ideeën en meningen. Hoe je je staande kunt houden tijdens puberteit, is een beetje het verhaal.
In eerste instantie dacht ik dat het gewoon een heel grappige film was maar uiteindelijke bleek het ook een goed doordachte en ook wel een beetje meeslepende film te zijn. In ieder geval voldeed de film niet alleen aan mijn verwachtingen, ik vond ‘m echt geweldig en werd er meteen verliefd op.
Er was niet echt een stuk wat ik het meest indrukwekkend vond. Ik vond het gewoon voor het grootste gedeelte een hele leuke film. Eigenlijk vond ik er ook niet echt scènes uitspringen, maar als ik zou moeten kiezen zouden het er twee zijn. De ene is de scène waarin Regina allemaal kopieën uit het “Burn Book” heeft verspreid en de rest van de school ze vind. Dan ontstaat er een ware en massale “girl fight”. Dat klinkt misschien raar alsof ik gewelddadige scènes leuk vind maar het einde van de scène vind ik juist vooral leuk wanneer het schoolhoofd naar buiten komt en het brandsysteem laat afgaan. Dan vergeten die meiden op slag dat ze ruzie aan t maken waren en rennen er zowat vandoor.
En de andere scène is degene waarin er eindelijk vrede is in “Girl World” en Cady aan komt lopen over het grasveld richting Damian en haar andere vrienden. Dan gaat ze naast Damian zitten die haar toekomstige “Plastics” aanwijst. In deze scène houdt Cady weer een monoloog en verteld er dan bij dat als er weer een nieuwe generatie Plastics komt dat ze dan weten wat ze ermee moeten doen. En terwijl je Cady dit hoort vertellen worden die nieuwe meiden overgereden door een bus. Daarna zegt Cady dan: “No I’m totally kidding” en zie je dat de meisjes gewoon ongedeerd weer verder lopen nadat ze geschrokken zijn van de bus.
Ik heb de recensie gevonden op http://www.filmfashion.nl/reviews/309.html. Vergeleken met mijn mening over de film Mean Girls komt deze recensie aardig overeen. Het is immers een tienerfilm, met typisch tienerhumor maar niet zoals bijvoorbeeld de American Pie films, die van een ander genre lijken. Ook een tienerkomedie alleen dan inderdaad met veel meer flauwe grappen en seks.
Op een bepaald punt ben ik het niet met de recensent eens die vind dat
Mean Girls een ‘rommelige’ komedie is. Dat punt zie ik helemaal niet en ik vind
recensent vind dat er scherpe humor in de film zit, dat kan ik dan weer wel
begrijpen. Lichtelijk cynische, spottende humor maar toch ook intelligenter
dan de gemiddelde tienerkomedie waar meestal een paar van die hopeloze
personages voor de humor moeten zorgen.
Regie: Mark Waters | Cast: Lindsay Lohan (Cady Heron), Rachel McAdams (Regina George), Lacey Chabert (Gretchen Wieners), Amanda Seyfried (Karen Smith) e.a.
Tienerkomedies. Komedies over tieners die voor tieners gemaakt zijn, met flauwe grappen erin waarvan de makers denken dat tieners ze leuk vinden. Ze schieten tegenwoordig als paddestoelen uit de grond, zonder al te veel van elkaar te verschillen. In deze films speelt seks bijna altijd een grote rol. De rest van de films wordt opgevuld met ‘poep- en piesgrappen’, met af en toe wat extra gore zaken en stereotypes erbij. Maar af en toe ontstijgt er een film aan dit niveau. Flauwheid wordt ingeruild voor scherpheid en rake grappen gaan gepaard met enige intelligentie. De beste voorbeelden hiervan zijn films als Heathers en Election. Hoewel Mean Girls het niveau van die films niet haalt, heeft het wel genoeg scherpte om boven de middenmoot uit te stijgen en enigszins inhoudelijk te zijn.
Cady Heron is een 15-jarig meisje wier ouders zoölogen zijn. Zij reisden met hun dochter door Afrika en daar is Cady opgegroeid. Als haar ouders besluiten zich weer te vestigen in de Verenigde Staten, moet Cady voor het eerst naar de middelbare school. Daar blijkt dat de wereld van een Amerikaans tienermeisje heel wat gevaarlijker is dan de Afrikaanse jungle. Aan de top van de sociale hiërarchie in de school staan ‘de Plastics’, rijke, ‘perfecte’ tienermeisjes die mode en trends bepalen. Cady wordt al snel door hen opgenomen, maar zij begrijpt het roddelen over anderen en het achterbakse gedrag jegens andere meisjes wat deze meisjes dagelijks bezighoudt niet. Totdat de leidster van de groep, Regina George, iets heel gemeens doet om Cady dwars te zitten. Cady bedenkt daarop een nog veel gemenere list om Regina terug te pakken, en verandert zo zelf van een onschuldig meisje in een achterbaks, manipulatief kreng. Uiteindelijk komt ze echter weer tot inkeer en komt alles goed.
Het script van de film neemt de oppervlakkige manier van leven van vele Amerikaanse tienermeisjes met succes op de hak en bevat vele rake grappen. Vele individuele scènes werken erg goed, maar het geheel is een beetje onsamenhangend. Het is erg jammer dat in de finale de scherpte, die in de rest van de film heerste, wordt ingeruild voor sentimentaliteit en een voorspelbaar einde. Daardoor levert de film kwaliteit in voor conventionaliteit en springt hij minder ver boven het gemiddelde uit dan mogelijk was geweest.
Uiteindelijk blijft Mean Girls een beetje oppervlakkig, maar weet de film wel te amuseren. Het einde mag dan misschien sentimenteel zijn, ondanks dat is het toch goed te verteren. Gelukkig gaat men niet voor de goedkope grollen die men meestal in tienerkomedies aantreft, en blijven de gebruikelijke ‘poep- en piesgrappen’ achterwege. Wat overblijft is een soms zeer scherpe, soms hilarische en soms rommelige komedie die de meeste bezoekers ondanks alle gemeenheid in de film met een goed gevoel de bioscoop zal doen verlaten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden