American History X
Genre: Drama.
Fase a:
Bij Fase a wordt aan mij gevraagd hoe de film mij geraakt heeft. De meeste films raken mij eigenlijk niet. En ik moet nu ook weer toegeven dat de film mij niet heeft geraakt, op enkele momenten loop ik mij te verbazen over de gedachten die mensen er op na houden. Maar daar ga ik me dan ook niet druk over lopen te maken. Dan kan je wel overal druk over gaan maken. En dat was niet mijn plan. Ik ga nog maar een keer op de lijst kijken die u heeft gemaakt misschien staat er nog een gevoel op, die de film bij mij opriep. Verbijstering staat op de lijst maar dat is hetzelfde als verbazing. Dacht ik, dat zal dan wel niet zo zijn. Dan kies ik wel afschuw je hebt er toch twee nodig. oh wacht ik lees het weer verkeerd. Je moet uit iedere rij twee woorden kiezen. Dan krijg je aanzienlijk meer emoties, maar dat moet dan maar. Ik zal het even opsommen, ik zal ze ook wel onderstrepen, dan ziet u het makkelijker, en hoeft u niet zoveel te zoeken. Uit het eerste rijtje kies ik: onbegrip en afschuw. Uit de tweede rij kies ik verbijstering en de rest kom niet bij emoties uit. Dus ik kies hier noppes. En dan heb je nog de derde rij, en daar kies ik uit verbazing en spanning.
Dan ga ik nu een regel naar onderen op mijn vragenlijst. Hier kom ik de vraag tegen waar kom ik deze emoties tegen in de film. Ik mag hierbij denken aan personages -die zal ik dan wel op internet moeten gaan op zoeken, want die weet ik niet meer uit mijn hoofd- Ik kan ook nog denken aan scènes. Wat een keuze heb ik. Ik begin wel bij het eerste rijtje dat is het makkelijkst. En er zit dan ook nog een soort structuur in, ook niet onbelangrijk. De eerste die ik heb gekozen is onbegrip. Waarom heb ik onbegrip gekozen. dat is een goede vraag. Zelfs voor mij is dat een goede vraag. Het onbegrip in de film komt vooral voor in de film zelf. Het zit door de hele film heen. Ik zie niet in waarom je mensen met een ander huidskleur moet aanvallen, vernietigen of een hoofd op een stoep rand leggen om er vervolgens er op te gaan stampen. Sommige mensen vinden dit natuurlijk leuk om te doen in hun vrije tijd. Maar ik zie niet in waarom het moet. Ik kan er geen begrip voor opbrengen wanneer je iemand op zo’n afschuwelijke wijze moet ombrengen. Niet dat ik het goed vind, als hij het had gedaan met een pistool of enig ander wapen. Dan zit ik vol met afschuw. Nou kan iemand anders zo’n leuk bruggetje maken dan ik. Hoe kom ik er op. Mijn tweede punt is namelijk afschuw. Dan doet Philip Freriks van het acht uur journaal mij niet na, wat een bruggetje. Terwijl ik mij verbaas over hoe goed ik niet ben in bruggetjes verzinnen. Ga ik gewoon verder met het werkstuk. Afschuw was mijn tweede punt, wanneer had ik mijn lijf vol met afschuw. Dat was natuurlijk weer bij de scène van de stoeprand. Maar ook bij het dagelijks leven van deze mensen. De plaatselijke supermarkt overvallen en iedereen kort en klein slaan, is weer wat anders dan je ergeren aan winkelbediendes die niks weten. Maar dit ga toch weer een brug te ver. Leuk dat terug komend effect van die bruggen. Wat ik ook al zei, dit verdient de afschuw van alle mensen, niet alleen van mij, je kan niet mensen neer gaan slaan, omdat ze een andere afkomst hebben dan jij. Dan ga ik weer een leuk bruggetje lopen te verzinnen voor het volgende onderwerp. Op deze manier kan het misschien ook wel. Zoveel over bruggen praten dat mensen vergeten waar je het ervoor over gehad hebt. Nou ik hoop dat het zijn vruchten heeft afgeworpen, dan kan ik nu beginnen over verbijstering. Ik had nog een woordenboek voor mijn neus dus ik heb het even opgezocht wat het precies betekent. Verwarrend. Het is natuurlijk niet al te begrijpelijk wanneer je na een nacht aan een werkstuk zit, dat je gelijk veranderd van mening. Dat vind ik verwarrend. Misschien kan iemand mij dat uitleggen. Je kan niet in een nacht zeggen, oh ja ik heb het helemaal verkeerde gedacht, je heb absoluut gelijk. Ik verander vandaag nog. Natuurlijk kan je van mening veranderen. Maar kan je dat in een nacht, dat lijk mij niet. Daar kan je aardig over verbazen. Ik heb me er erg over verbaasd tenminste. Dat is ook mijn volgende emotie, wat een toeval. Verbazing loopt ook door de hele film heen. zoals veel emoties als een rode draad door de film heen lopen. Je kan je eigenlijk overal over verbazen. Hoezo laat je een hakenkruis op je borst tatoeëren. Het is wel origineel, dat zou wel komen doordat niet veel mensen zo’n tatoeage willen hebben. Ik hou sowieso niet van tatoeages, maar laten we het maar niet over mijn smaak hebben. En hij schaamt zich ook niet voor zijn tatoeage. Zo gaat hij bijvoorbeeld in de gevangenis gewichtsheven met die tatoeage vol in zicht van een stel Mexicanen. Daar heb ik mij over verbaast. En de laatste is spanning. Dit keer doe ik het zonder bruggetje. Is weer wat anders dacht ik. Maar goed, spanning. Ik wist niet dat spanning ook een emotie was. Maar ik heb hem wel gekozen omdat de rest helemaal niet op mijn emoties inspelen. Ik vond de film wel op enige stukken spannend. Bijvoorbeeld dat gevecht in de douche. Niet dat ik er veel van mee heb gekregen want ik ging toen naar het toilet. Maar dat was wel spannend, heb ik mij laten vertellen.
Vraag b is of ik deze scènes ooit in mijn eigen leven heb meegemaakt of aan iets deed denken in mijn eigen leven. Daar moet ik een negatief antwoord op geven. Het doet mij aan niks uit mijn eigen leven denken. Is wel een hele goede vraag. Mijn complimenten. De film is voor mij een ver van mijn bed show. Ik weet niet of u denk dat ik een extreme rechtse gedachtegoed er aan over houd. Maar dit is niet het geval. Ik kan nogmaals mijn afschuw over het geweld uitspreken, wat ik ook doe in het dagelijks leven. Dat is dan ook de enige ervaring die het uit mijn eigen leven naar boven roept.
Dan heb je ook nog vraag c. in wie herken je het meeste van jezelf? Welk personage zou ik kunnen spelen zonder toneel te spelen. Op wie lijk ik het meest in de film? Dat zijn drie keer dezelfde vraag. Waar ik alle drie de keren het antwoord op zou geven: ik weet het niet. Ik ben niet iemand die in zulke kringen rond loop. Dus ik kan niet zeggen, ja ik lijk op de hoofdfiguur. Omdat ik mijzelf niet kan verglijken met iemand anders. Op de basisschool zeiden ze altijd: iedereen is anders. En ik ben anders dan acteurs die de rollen spelen van rechtsextreme jongeren. Dus ik kan mij niet verplaatsen in een van de figuren.
Dan zijn we al weer fase B.
Wat voor thema zit in de film, het thema is racisme op de uiterste vorm, het opkomen van extreem rechts. En vervolgens moet ik de scène er bij noemen. Maar als zo vaak zit de haat, het thema, door de hele film heen. Het is als een soort vochtige kauwgum, wanneer je aan deel gaat trekken trek je een heel groot stuk mee. Dus ik kan wel een scène noemen maar die scène is het niet alleen. Ik kan bijvoorbeeld de scène met de beroemde stoeprand er weer bijhouden. Maar dat gaat verder dan het stoeprand incident. De haat, racisme zit door de hele film heen gewikkeld. Het is dan ingewikkeld om te zeggen: ja die scène met dat basketbalveld. Daar heb ik dan wel weer genoeg arbeid aan besteed. De gebeurtenissen: die kun je in drie stukken snijden of hakken, het is maar hoe je het wilt hebben. Je kan het eerste blok noemen racisme, het tweede verandering over proberen te brengen, en het derde blok verandering noemen.
De film probeert natuurlijk een bijdrage te leveren aan de discussie over extreemrechts. Er wordt meer en meer geschreven over dit probleem. Waar wordt over dit probleem gesproken. Dat kan weer overal zijn, het misschien weer een onduidelijk antwoord, maar dat krijg je met die onduidelijke vragen. Waar? Het kan bij het oude damesclubje om de hoek zijn. Waar ze elke week een kopje thee drinken en de problemen van Nederland bespreken. Het kan ook bouwvakker Jan zijn, die de wereldproblematiek aan de kaak stel. Er wordt overal over gesproken.
Fase C.
Welk schema herken je in de film?
Dat is het eerste schema. Ik ga nu wat korter antwoorden, want ik heb ook nog andere dingen te doen.
B.
Wat is de visie van de regisseur op de thematiek die hij of zij in de film aansnijdt, het makkelijkste antwoord op deze vraag is natuurlijk vraag het de regisseur. En het is ook het kortste antwoord. Maar meestal is het kortste antwoord niet het juiste. Dus ik zal er weer de moeite voor nemen om het uit te leggen. Een regisseur die een film maakt heeft meestal een diepere bedoeling met zijn film dan geld verdienen. De regisseur wil laten zien hoe de wereld van extreemrechts er uit ziet. Hoe moeilijk het is om uit die wereld te ontsnappen. De film heeft door de regisseur een diepere betekenis meegekregen, het moraal uit het verhaal is een politieke boodschap plus een maatschappelijke boodschap. Dat het niet van een, twee, drie, nu ben ik niet meer extreemrechts, maar dat het moeilijk is om van vriendengroep te veranderen, en als die vriendengroep afhangt van je gedachtegoed is het nog een stap moeilijker wordt.
C
Is mijn visie anders geworden op de problematiek of het hoofdthema? Nee, mijn visie is niet veranderd. Als een groep de wet overtreedt door te discrimineren moeten deze mensen aangepakt worden. Wanneer je een samenleving wil hebben waar iedereen zich op zijn plaats voelt, moet je niet in gaan op de huidskleur of ras. Maar mensen gewoon accepteren hoe ze zijn. Dat was mijn gedachtegang al, en dat is het nu nog steeds.
Genre: Drama.
Fase a:
Bij Fase a wordt aan mij gevraagd hoe de film mij geraakt heeft. De meeste films raken mij eigenlijk niet. En ik moet nu ook weer toegeven dat de film mij niet heeft geraakt, op enkele momenten loop ik mij te verbazen over de gedachten die mensen er op na houden. Maar daar ga ik me dan ook niet druk over lopen te maken. Dan kan je wel overal druk over gaan maken. En dat was niet mijn plan. Ik ga nog maar een keer op de lijst kijken die u heeft gemaakt misschien staat er nog een gevoel op, die de film bij mij opriep. Verbijstering staat op de lijst maar dat is hetzelfde als verbazing. Dacht ik, dat zal dan wel niet zo zijn. Dan kies ik wel afschuw je hebt er toch twee nodig. oh wacht ik lees het weer verkeerd. Je moet uit iedere rij twee woorden kiezen. Dan krijg je aanzienlijk meer emoties, maar dat moet dan maar. Ik zal het even opsommen, ik zal ze ook wel onderstrepen, dan ziet u het makkelijker, en hoeft u niet zoveel te zoeken. Uit het eerste rijtje kies ik: onbegrip en afschuw. Uit de tweede rij kies ik verbijstering en de rest kom niet bij emoties uit. Dus ik kies hier noppes. En dan heb je nog de derde rij, en daar kies ik uit verbazing en spanning.
Dan ga ik nu een regel naar onderen op mijn vragenlijst. Hier kom ik de vraag tegen waar kom ik deze emoties tegen in de film. Ik mag hierbij denken aan personages -die zal ik dan wel op internet moeten gaan op zoeken, want die weet ik niet meer uit mijn hoofd- Ik kan ook nog denken aan scènes. Wat een keuze heb ik. Ik begin wel bij het eerste rijtje dat is het makkelijkst. En er zit dan ook nog een soort structuur in, ook niet onbelangrijk. De eerste die ik heb gekozen is onbegrip. Waarom heb ik onbegrip gekozen. dat is een goede vraag. Zelfs voor mij is dat een goede vraag. Het onbegrip in de film komt vooral voor in de film zelf. Het zit door de hele film heen. Ik zie niet in waarom je mensen met een ander huidskleur moet aanvallen, vernietigen of een hoofd op een stoep rand leggen om er vervolgens er op te gaan stampen. Sommige mensen vinden dit natuurlijk leuk om te doen in hun vrije tijd. Maar ik zie niet in waarom het moet. Ik kan er geen begrip voor opbrengen wanneer je iemand op zo’n afschuwelijke wijze moet ombrengen. Niet dat ik het goed vind, als hij het had gedaan met een pistool of enig ander wapen. Dan zit ik vol met afschuw. Nou kan iemand anders zo’n leuk bruggetje maken dan ik. Hoe kom ik er op. Mijn tweede punt is namelijk afschuw. Dan doet Philip Freriks van het acht uur journaal mij niet na, wat een bruggetje. Terwijl ik mij verbaas over hoe goed ik niet ben in bruggetjes verzinnen. Ga ik gewoon verder met het werkstuk. Afschuw was mijn tweede punt, wanneer had ik mijn lijf vol met afschuw. Dat was natuurlijk weer bij de scène van de stoeprand. Maar ook bij het dagelijks leven van deze mensen. De plaatselijke supermarkt overvallen en iedereen kort en klein slaan, is weer wat anders dan je ergeren aan winkelbediendes die niks weten. Maar dit ga toch weer een brug te ver. Leuk dat terug komend effect van die bruggen. Wat ik ook al zei, dit verdient de afschuw van alle mensen, niet alleen van mij, je kan niet mensen neer gaan slaan, omdat ze een andere afkomst hebben dan jij. Dan ga ik weer een leuk bruggetje lopen te verzinnen voor het volgende onderwerp. Op deze manier kan het misschien ook wel. Zoveel over bruggen praten dat mensen vergeten waar je het ervoor over gehad hebt. Nou ik hoop dat het zijn vruchten heeft afgeworpen, dan kan ik nu beginnen over verbijstering. Ik had nog een woordenboek voor mijn neus dus ik heb het even opgezocht wat het precies betekent. Verwarrend. Het is natuurlijk niet al te begrijpelijk wanneer je na een nacht aan een werkstuk zit, dat je gelijk veranderd van mening. Dat vind ik verwarrend. Misschien kan iemand mij dat uitleggen. Je kan niet in een nacht zeggen, oh ja ik heb het helemaal verkeerde gedacht, je heb absoluut gelijk. Ik verander vandaag nog. Natuurlijk kan je van mening veranderen. Maar kan je dat in een nacht, dat lijk mij niet. Daar kan je aardig over verbazen. Ik heb me er erg over verbaasd tenminste. Dat is ook mijn volgende emotie, wat een toeval. Verbazing loopt ook door de hele film heen. zoals veel emoties als een rode draad door de film heen lopen. Je kan je eigenlijk overal over verbazen. Hoezo laat je een hakenkruis op je borst tatoeëren. Het is wel origineel, dat zou wel komen doordat niet veel mensen zo’n tatoeage willen hebben. Ik hou sowieso niet van tatoeages, maar laten we het maar niet over mijn smaak hebben. En hij schaamt zich ook niet voor zijn tatoeage. Zo gaat hij bijvoorbeeld in de gevangenis gewichtsheven met die tatoeage vol in zicht van een stel Mexicanen. Daar heb ik mij over verbaast. En de laatste is spanning. Dit keer doe ik het zonder bruggetje. Is weer wat anders dacht ik. Maar goed, spanning. Ik wist niet dat spanning ook een emotie was. Maar ik heb hem wel gekozen omdat de rest helemaal niet op mijn emoties inspelen. Ik vond de film wel op enige stukken spannend. Bijvoorbeeld dat gevecht in de douche. Niet dat ik er veel van mee heb gekregen want ik ging toen naar het toilet. Maar dat was wel spannend, heb ik mij laten vertellen.
Dan heb je ook nog vraag c. in wie herken je het meeste van jezelf? Welk personage zou ik kunnen spelen zonder toneel te spelen. Op wie lijk ik het meest in de film? Dat zijn drie keer dezelfde vraag. Waar ik alle drie de keren het antwoord op zou geven: ik weet het niet. Ik ben niet iemand die in zulke kringen rond loop. Dus ik kan niet zeggen, ja ik lijk op de hoofdfiguur. Omdat ik mijzelf niet kan verglijken met iemand anders. Op de basisschool zeiden ze altijd: iedereen is anders. En ik ben anders dan acteurs die de rollen spelen van rechtsextreme jongeren. Dus ik kan mij niet verplaatsen in een van de figuren.
Dan zijn we al weer fase B.
Wat voor thema zit in de film, het thema is racisme op de uiterste vorm, het opkomen van extreem rechts. En vervolgens moet ik de scène er bij noemen. Maar als zo vaak zit de haat, het thema, door de hele film heen. Het is als een soort vochtige kauwgum, wanneer je aan deel gaat trekken trek je een heel groot stuk mee. Dus ik kan wel een scène noemen maar die scène is het niet alleen. Ik kan bijvoorbeeld de scène met de beroemde stoeprand er weer bijhouden. Maar dat gaat verder dan het stoeprand incident. De haat, racisme zit door de hele film heen gewikkeld. Het is dan ingewikkeld om te zeggen: ja die scène met dat basketbalveld. Daar heb ik dan wel weer genoeg arbeid aan besteed. De gebeurtenissen: die kun je in drie stukken snijden of hakken, het is maar hoe je het wilt hebben. Je kan het eerste blok noemen racisme, het tweede verandering over proberen te brengen, en het derde blok verandering noemen.
De film probeert natuurlijk een bijdrage te leveren aan de discussie over extreemrechts. Er wordt meer en meer geschreven over dit probleem. Waar wordt over dit probleem gesproken. Dat kan weer overal zijn, het misschien weer een onduidelijk antwoord, maar dat krijg je met die onduidelijke vragen. Waar? Het kan bij het oude damesclubje om de hoek zijn. Waar ze elke week een kopje thee drinken en de problemen van Nederland bespreken. Het kan ook bouwvakker Jan zijn, die de wereldproblematiek aan de kaak stel. Er wordt overal over gesproken.
Fase C.
Welk schema herken je in de film?
Dat is het eerste schema. Ik ga nu wat korter antwoorden, want ik heb ook nog andere dingen te doen.
B.
Wat is de visie van de regisseur op de thematiek die hij of zij in de film aansnijdt, het makkelijkste antwoord op deze vraag is natuurlijk vraag het de regisseur. En het is ook het kortste antwoord. Maar meestal is het kortste antwoord niet het juiste. Dus ik zal er weer de moeite voor nemen om het uit te leggen. Een regisseur die een film maakt heeft meestal een diepere bedoeling met zijn film dan geld verdienen. De regisseur wil laten zien hoe de wereld van extreemrechts er uit ziet. Hoe moeilijk het is om uit die wereld te ontsnappen. De film heeft door de regisseur een diepere betekenis meegekregen, het moraal uit het verhaal is een politieke boodschap plus een maatschappelijke boodschap. Dat het niet van een, twee, drie, nu ben ik niet meer extreemrechts, maar dat het moeilijk is om van vriendengroep te veranderen, en als die vriendengroep afhangt van je gedachtegoed is het nog een stap moeilijker wordt.
C
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden