Titanic (1997)

Opbouw: Het verhaal is niet-chronologisch opgebouwd. Een oude vrouw vertelt over haar ervaringen met de scheepsramp Titanic, waar zij bij aanwezig was. Ze heeft dus al het nodige meegemaakt wanneer ze dit vertelt. Het doel hiervan is volgens mij dat de kijker zich directer betrokken voelt bij het verhaal, men leeft mee met de gevoelens van de vrouw. De film start met een inleiding. Je ziet een man die met een gespecialiseerd duikteam gaat zoeken naar goud in het scheepswrak van de Titanic. Hij denkt alleen maar aan geld. Dan ontmoet hij Rose, een overlevende van de ramp, die hem haar ervaringen vertelt. Het effect van deze inleiding op de rest van het verhaal is, dat je steeds meer gaat beseffen hoe verschrikkelijk een dergelijke ramp eigenlijk is en dat de schatzoeker fout bezig is door alleen met geld bezig te zijn, en niet met de gevoelens van de nabestaanden. De spanning wordt ingezet door spannende muziek, op het moment dat Rose zelfmoord wil plegen. De spanning houdt de hele film aan. Je stelt jezelf verschillende vragen zoals: “ Zal Rose zelfmoord plegen?” “Zal Rose haar verloofde verlaten om bij Jack te kunnen zijn?”, “Zullen Jack en Rose gepakt worden door de bediende?”, “Zal Jack op tijd kunnen ontsnappen uit de kamer van de provoost?”, “Zal Rose iets vinden waarmee ze Jack kan bevrijden, voordat het water te hoog staat?” “Zal Rose wel in een reddingssloep stappen?” “Zullen Jack en Rose het koude water overleven?” “Zal Rose na de dood van Jack terugkeren bij haar verloofde?” “Hoe heeft het leven van Rose er na de ramp uitgezien?” Nadat je jezelf een van de bovenstaande vragen hebt gesteld gaat het stuk van de film dat volgt, over het beantwoorden van alleen die vraag. Je zit dus nooit met twee vragen tegelijk, maar er is wel sprake van voortdurende spanning doordat er steeds nieuwe vragen opduiken. De grootste open plek in de film is de vraag of Jack en Rose bij elkaar zullen komen en blijven. Dit is in de film nog belangrijker dan de scheepsramp. Op het einde krijg je antwoord op deze vraag door het overlijden van Jack. Dit is het belangrijkste climaxmoment in de film. Tijd: Het verhaal speelt zich in het heden af. Dit blijkt uit de moderne apparatuur en duikboten die worden gebruikt. Het grootste gedeelte van de film bestaat echter uit een flashback naar 1912, het jaar dat Titanic zonk. Dit is te zien aan de ouderwetse kleding en de datum onder een schilderij, dat in de film gemaakt wordt. Het verhaal dat in de film verteld wordt beslaat ongeveer 5 dagen, vanaf het vertrek van de Titanic tot het zinken van het schip. Ook wordt er een verhaal verteld, 84 jaar later, dat 2 dagen in beslag neemt; één dag wordt er gedoken naar het wrak en de tweede dag blikt Rose terug op de ramp. De verteltijd van de film bedraagt 3 uur en 13 minuten. Een leuke wetenswaardigheid hierbij is dat het zinken van het schip in de film net zoveel tijd in beslag neemt, als het in werkelijkheid heeft geduurd, namelijk ongeveer 2 uur. Het verhaal is niet-continue verteld, omdat het grootste deel van de film bestaat uit een flashback van Rose naar haar tijd op de Titanic. Deze flashback is echter wel continue. De gebeurtenissen op het schip worden precies in de volgorde verteld zoals ze gebeurd zijn.
Verhaalverloop Het verhaal verloopt als volgt: Rose ziet op tv dat er naar schatten gezocht wordt in het wrak van de Titanic, en besluit haar ervaringen met de scheepsramp aan de initiatiefnemer hiervan te vertellen -> In de flashback naar de tijd op de Titanic komt Rose voor een moeilijke keuze te staan: doen wat er van haar verwacht wordt en trouwen met haar saaie en rijke verloofde Cal, of de vrijheid tegemoet gaan met de arme Jack, waar ze diep in haar hart veel meer van houdt -> Cal komt erachter dat Rose vreemdgaat met Jack en uit woede laat hij Jack door de provoost oppakken voor een diefstal die hij niet gepleegd heeft. Jack wordt vastgeketend, terwijl het schip ondertussen volloopt met water -> Hoewel Jack op tijd door Rose bevrijd wordt uit de kamer van de provoost, overlijdt hij na een lange tijd met Rose in het ijskoude water gelegen te hebben uiteindelijk toch -> Rose heeft het na de ramp moeilijk maar ze besluit haar leven te gaan leiden zoals Jack het haar verteld heeft: paardrijden als een man, trouwen, kinderen krijgen en nooit opgeven, wat er ook gebeurt.De schatzoeker begrijpt eindelijk dat niet alles om geld draait, maar dat ook gevoelens een belangrijke rol spelen. De film heeft een gesloten einde. Je ziet dat de oude Rose na haar terugblik afstand doet van al haar herinneringen aan de Titanic. Ze gooit haar kostbare diamant, die ze op het schip van haar verloofde Cal kreeg, in de zee. ’s Nachts droomt ze van zichzelf en Jack op het schip. In deze droom accepteert iedereen hun relatie. Aaneengesloten of fragmentarisch? Het verhaal wordt fragmentarisch verteld, omdat de flashback af en toe onderbroken wordt door beelden uit het heden. Verhaallijnen: De film heeft 4 verhaallijnen: Verhaallijn 1 is die van de schatzoeker. Bij de inleiding van de film bekijk je alles vanuit zijn standpunt. Verhaallijn 2 is die van de oude Rose, die terugblikt op de scheepsramp. Deze verhaallijn overkoepelt in feite het hele verhaal, omdat vanuit deze verhaallijn de hele flashback voortkomt. Verhaallijn 3 is die van de jonge Rose, in haar tijd op de Titanic. Dit is in de flashback de belangrijkste verhaallijn, omdat er het meest vanuit haar standpunt gekeken wordt. Verhaallijn 4 is die van Jack. Deze verhaallijn is ook zeer belangrijk. Doordat er vanuit het standpunt van zowel Rose als Jack wordt gekeken, krijg je een goed beeld van hun wederzijdse gevoelens voor elkaar. Mijn mening: Ik vind “Titanic” een hele aangrijpende film, omdat je bij het kijken steeds in je achterhoofd houdt dat er in werkelijkheid 1500 mensen bij deze ramp zijn omgekomen. De muziek op de achtergrond is erg mooi en maakt het geheel extra indrukwekkend, omdat de gevoelens van de personages erdoor benadrukt worden. Voor Rose vind ik het erg zielig dat haar grote liefde op het laatste moment, net voor de reddingsboten komen, overlijdt. De film is ook gemakkelijk. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt en de opbouw is overzichtelijk en goed te volgen. Van Titanic wordt je blij, door het verhaal van ware liefde; twee mensen die samen alles aankunnen. Van de andere kant grijpt de enorme scheepsramp je ook aan en roept het een trieste sfeer op. Het gevoel is dus heel dubbel. Titanic is een erg mooie film die iedereen gezien zou moeten hebben! Dat meer mensen er zo over denken blijkt wel uit de 11 Oscars die de film gekregen heeft.