Tirza (2010)

Dinsdag 2 november ben ik naar het Arcaplex in Spijkenisse geweest, dit deed ik met nog een paar honderd leerlingen. Het werd dit maal namelijk door de school betaald, en we zijn tenslotte verplicht om een x aantal activiteiten te doen, dus ook deze was mooi mee genomen om het maar zo te zeggen.

Rond half 2 stonden wij met nog zo'n 300 leerlingen voor het complex, en mochten we naar binnen. Het viel mij op dat er geen popcorn te koop was, dit is normaal wel het geval, want ze zullen er alles aan doen om zo veel mogelijk geld uit je zak te kloppen (zo maken ze de popcorn ook extra zout, zodat ze meer cola verkopen).

Ik kom heel af en toe in de bioscoop, en dan erger ik mij altijd aan de grote hoeveelheid reclame die er vooraf gedraaid wordt. Het viel mij dan ook reuze mee dat dit deze keer maar ongeveer 5 minuten was. Normaal is dit al snel een kwartier (dan wordt er ook reclame getoond voor films die binnenkort uitkomen). Het kan zijn dat dit zo is omdat dit soort film een ander publiek trekt, mensen die naar deze film gaan zitten niet te wachten op de nieuwe Rambo 26, maar die zullen pas naar een film toegaan als ze er iets positief over gelezen hebben.

De bioscoop ervaring was vrij “basic”, alleen zat de zaal vol (iets dat tegenwoordig zelden het geval is), en was iedereen aan het eten.

Kort samengevat ging de film als volgt:

Jörgen Hofmeester heeft geen werk en is gescheiden. Zijn jongste dochter Tirza is bevriend met Choukri een Marokkaanse jongen. Jörgen Hofmeester denkt steeds dat Choukri, Mohammed Atta is. Zijn dochter is op vakantie naar Namibië met Choukri. Als ze niets meer van haar laat horen, dan gaat hij op zoek naar haar maar later blijkt dat Jörgen Hofmeester zijn eigen dochter heeft vermoord.

Maar het gaat natuurlijk om de kunst achter de film, want het verhaal op zich is zwak, en als je deze film eenmaal gezien hebt, dan hoef je hem nooit meer te zien, want je weet toch al hoe het afloopt.

Zo wordt er bijvoorbeeld een scène in een woestijn afgespeeld, dit zou dan de leegte om Jörgen Hofmeester kunnen voorstellen. Zo heeft hij geen vrouw en kinderen meer.

Ook wordt hij op een gegeven moment als hij in Namibië loopt achtervolg door een klein getint meisje, dat steeds aan hem vraagt: “Do you want company sir?”. Jörgen heeft hier echter geen behoefte aan, en probeert haar af te schudden, maar dit lukt hem niet waarom hij haar op een gegeven moment toch meeneemt. Dit meisje zou zijn donkere verleden voor kunnen stellen, waardoor hij steeds achtervolgt wordt. Ook zou het kunnen dat dit hemzelf voor moet stellen, omdat dit meisje materieel niet heeft, en hij immaterieel niets over heeft (vrouw, kinderen en baan is hij kwijt).

Dan hebben we nog de scène met het zeehondje dat doodgebeten wordt, hierbij ziet Jörgen dat er een zeehondje aangevallen wordt door een wolf, Jörgen pakt een steen, om het beest weg te jagen. Hij gooit de steen echter te laat, en de wolf heeft het zeehondje al te pakken. Deze scène is te vergelijken met de scène waarbij Jörgen toekijkt als Tirza en Choukri seks hebben, hierbij staat hij ook toe te kijken en grijpt hij pas later in.

De muziek was zeer discreet aanwezig, zo is mij deze nauwelijks opgevallen. Ook tijdens spannende delen werd dit niet aangewakkerd door de muziek (tenminste niet merkbaar), er wordt veel cellomuziek gebruikt, omdat Tirza cello speelt.

De belichting was niet héél bijzonder, wel kan ik mij donkere scènes herinneren die perfect belicht waren, en de zonsopgang na zijn eerste dag in het hotel, ziet er mooi uit.

Over het algemeen vind ik het een mooie film, alleen het verhaal vind ik “gezocht”. Het is erg onwaarschijnlijk dat een redelijke man zijn eigen dochter en schoonzoon ombrengt, en dat vervolgens zelf niet weet. Ook is het jammer dat als je dit weet je de film eigenlijk niet meer hoeft te zien.

Verder viel het mij op dat er nog wat sluikreclame inzat (Vodafone voicemail, Yahoo email, Xs4all email, gebruik van een Apple computer), dit vind ik erg goedkoop staan, als je een niet-commerciële film maakt, doe dat dan ook.)