The lord of the rings: Fellowship of the ring (2001)

Het reisgenootschap is uit elkaar gevallen. 3. Middelen. De hele film is opgenomen in Nieuw Zeeland, en er is ook enorm veel met de computer gemaakt. Ik denk dat alle landschappen belangrijk waren. Mordor was bijvoorbeeld een plaats waar heel veel schaduw was, en veel lava, die je vanuit de toren waarop Gandalf gevangen was goed kon zien. Dat was een plek waar je niet graag zou willen zijn. De plek waar de elfen wonen was heel mooi, lijkt wel een beetje op de droomvlucht van de Efteling en daar zou je weer wel graag willen zijn. Ik denk dat alle langschappen even belangrijk zijn om je goed in te kunnen leven, en je goed thuis the kunnen voelen bij de goeierikken. De belichting is eigenlijk hetzelfde. De schaduw van Mordor, de donkere grotten waar de dwergen wonen, zijn plaatsen waar je op gaat letten omdat je bang bent dat er zo’n schrikmoment komt. En als het heel licht is ga je toch wat meer ontspannen zitten kijken. Je kreeg in de film ook steeds minder belichting als de ringgeesten dichterbij kwamen, en dan weet je dus dat het spannend gaan worden. De kostuums waren echt geweldig. Gandalf was echt zoals ik me voorgesteld had. Blauw gewaad en een muts met zo’n brede rand. Hij had een lange grijze baard. De Hobbits zijn ook precies zoals ze in de Hobbit beschreven zijn. Ik keek in het begin meteen naar de voeten, en da vond ik wel grappig. Het waren echt van die lange harige voeten. Ze hadden allemaal lange haren. En van die, eigenlijk toch wel gewone pakjes die je ook in elke middeleeuwse film zou kunnen zien. Alle elfen hadden van die puntige oren. Maar waren eigenlijk wel gewoon gekleed, net zoals de andere personages. De orcs hadden wel hele speciale kleding en grime. Waren van die lelijke groene wezens. Ze hadden niet echte kleding. Maar wel heel aparte wapens. En de echt mooiste kostuums (vind ik zelf dan) waren van de ringgeesten. Van die lange zwarte gewaden, het gezicht kon je niet zien omdat het geesten zijn. (In deze kostuums zat ruim 15 meter stof.) Ze zaten op paarden en deze hadden harnassen om. Er was heel veel muziek om spanning en een goeie sfeer te geven. De muziek was natuurlijk speciaal gecomponeerd voor deze film. De belangrijkste geluidseffecten waren de geluiden die alle monsters maakten. Er zaten er nogal wat in, een die maakten ook allemaal andere geluiden.

4. Personages. De belangrijkste personen zijn Frodo en Gandalf. Frodo is een Hobbit, en hobbits zijn over het algemeen wezens die houden van een rustig leven. Ze houden niet van avontuur, en blijven het liefste altijd in hun hol die onder de grond. Frodo is eigenlijk ook zo, totdat hij de ring krijgt. Vanaf dat moment wordt hij heel dapper omdat hij bang is voor wat er gaat gebeuren als hij de tocht niet maakt. Gandalf is een tovenaar. Hij is een wijs man, precies wat je van een echte tovenaar kunt verwachten. Hij is ook dapper, en heel vriendelijk en iedereen mag hem ook, net als iedereen Frodo mag. Je kreeg alleen informatie over de personages door te zien wat er gebeurt. Je ziet niet echt uit door de ogen van iemand en ook zijn er geen flashbacks. Je krijgt dus alleen infomatie door te zien hoe ze reageren. Ik denk dat elk wezen in de film zijn eigen soort vertegenwoordigt. Een heel goed voorbeeld hiervan is Boromir. Hij is een mens en hij laat zien hoe mensen in de ban van iets kunnen raken en hoe hebberig ze dan kunnen zijn.

Dit wil je ook lezen:

Zo schrijf je een goed opiniestuk

5. thematiek en intrpretatie. Het belangrijkste is het verschil tussen goed en kwaad. Doordat het kwaad de ring wil hebben loopt het goede gevaar, maar ontstaan er wel hele goeie vriendschappen. Ik denk dat het enige doel van de regisseur was een zo goed mogelijke film te maken waarmee iedereen een goed inzicht krijgt over hoe het boek moet zijn, maar ook dat voor iedereen het verhaal te begrijpen is. Ik ben nog niet aan het lezen van het boek (dat ik na het zien van de film meteen gekocht heb) toegekomen omdat ik heel veel andere boeken moet lezen. Ik heb wel de hobbit gelezen, en ik denk dat die een beetje in dezelfde stijl is geschreven als in de ban van de ring, en ik denk dat zo over het algemeen best veel op elkaar lijken. In de film zijn er natuurlijk heel veel dingen weggelaten, en ook dingen bijgekomen (die zijn niet verzonnen, maar stonden in aanhangsels bij in de ban van de ring). De regisseur heeft zich goed aan de verhaallijn gehouden denk ik. Maar dat is ook niet zo heel moeilijk want Tolkien heeft zijn boek ook in zo veel detail beschreven, zodat denk ik iedereen wel dit boek zou kunnen verfilmen.

6. Boeiende werking. De hele film heeft mij geboeid. Ik heb maanden vooruit zitten kijken, wachtend totdat de film eindelijk uit zou komen. Ik was heel nieuwsgierig naar de kostuums en de landschappen, en ik denk dat die mij het meest geboeid hebben. Er was zo veel in de landschappen te zien, en heel veel details ook. 7. Camerawerk en montage. Het meest zijn me bijgebleven het vuurwerk op Bilbos verjaardag, het voorbijgaan van de schildwachten van Númenor, en hoe Boromir sterft. De camera heeft daar niet echt een heel belangrijke rol bij. Daarbij gaat het bij de eerste 2 vooral om wat je ziet. Het is heel mooi (je ziet bijvoorbeeld een hele grote vuurdraak van vuurwerk) gemaakt. En bij de dood van Boromir vind ik dat zijn doorzettingsvermogen iets heel speciaals is. Hij is halfdood, en hij probeert dan toch nog te zorgen dat zijn vrienden verder kunnen. 8. Recensie. Ik vind dat de regisseur heel erg geslaagd is. Ik ga de film zeker nog een keer zien, en ik zit nu al te wachten op volgend jaar als deel 2 uitkomt. De film is niet echt geloofwaardig. Er bestaan natuurlijk geen elfen en tovenaars en trollen (wel hele lelijke mensen, maar dat zijn geen trollen), maar dat zijn juist de sterke punten. Dat geeft de film toch iets heel origineels, en daarmee geeft het (vind ik dan) toch weer een voorsprong op bijvoorbeeld Harry Potter. De spelers vond ik heel goed. Iedereen was heel anders dan dat hij/ zij in het echt is, maar ze spelen toch heek goed, en je gaat bijna geloven dat de wezens echt bestaan (hebben). De special effects waren heel goed gebruikt. In deze film moet je die ook wel gebruiken omdat je de landschappen in het echt nergens zou kunnen vinden. Het vuurwerk dat je ziet bestaat in het echt ook niet. De muziek is ook heel goed gebruikt. Het paste echt bij de omgeving en bij wat er gebeurde.

6. Boeiende werking. De hele film heeft mij geboeid. Ik heb maanden vooruit zitten kijken, wachtend totdat de film eindelijk uit zou komen. Ik was heel nieuwsgierig naar de kostuums en de landschappen, en ik denk dat die mij het meest geboeid hebben. Er was zo veel in de landschappen te zien, en heel veel details ook. 7. Camerawerk en montage. Het meest zijn me bijgebleven het vuurwerk op Bilbos verjaardag, het voorbijgaan van de schildwachten van Númenor, en hoe Boromir sterft. De camera heeft daar niet echt een heel belangrijke rol bij. Daarbij gaat het bij de eerste 2 vooral om wat je ziet. Het is heel mooi (je ziet bijvoorbeeld een hele grote vuurdraak van vuurwerk) gemaakt. En bij de dood van Boromir vind ik dat zijn doorzettingsvermogen iets heel speciaals is. Hij is halfdood, en hij probeert dan toch nog te zorgen dat zijn vrienden verder kunnen. 8. Recensie. Ik vind dat de regisseur heel erg geslaagd is. Ik ga de film zeker nog een keer zien, en ik zit nu al te wachten op volgend jaar als deel 2 uitkomt. De film is niet echt geloofwaardig. Er bestaan natuurlijk geen elfen en tovenaars en trollen (wel hele lelijke mensen, maar dat zijn geen trollen), maar dat zijn juist de sterke punten. Dat geeft de film toch iets heel origineels, en daarmee geeft het (vind ik dan) toch weer een voorsprong op bijvoorbeeld Harry Potter. De spelers vond ik heel goed. Iedereen was heel anders dan dat hij/ zij in het echt is, maar ze spelen toch heek goed, en je gaat bijna geloven dat de wezens echt bestaan (hebben). De special effects waren heel goed gebruikt. In deze film moet je die ook wel gebruiken omdat je de landschappen in het echt nergens zou kunnen vinden. Het vuurwerk dat je ziet bestaat in het echt ook niet. De muziek is ook heel goed gebruikt. Het paste echt bij de omgeving en bij wat er gebeurde.

De film vind ik één van de beste films die ik ken. Hij is gewoon heel anders dan gewone films. Het verhaal is ook heel goed. Lord of the rings is niet voor niets een van de beste boeken van het vorige millennium. Deze film ga ik nog een keer zien, dat weet ik zeker. Ik moet nog wel even kwijt: er bestaan enorme domme mensen. We liepen na de film de zaal uit. En ik hoorde iemand achter me zeggen: ‘wat was dit een domme tekenfilm zeg!’ en toen werd ik echt boos. Iedereen heeft het recht op z’n eigen mening, maar dit vergelijken met een tekenfilm…dan ben je echt een cultuurbarbaar..!! The Lord of the rings: the fellowship of the rings
MARK MOORMAN
Misschien moet deze recensie beginnen met een beginselverklaring: Ik las In de ban van de ring driemaal achter elkaar tussen mijn twaalfde en veertiende. En toen had ik het uit. Voor de trilogie van J.R.R. Tolkien geldt, denk ik, een beetje wat de afgelopen weken vaak is aangehaald: aan iemand onder de vijftien die het niet het beste boek vindt dat hij ooit heeft gelezen, is een steekje los, enaan iemand van boven de vijftig die het nog steeds het beste boek vindt, is definitief een steekje los. Tolkiens werk had al die jaren de reputatie van toevluchtsoord voor pubers met een oververhitte verbeelding en van wereldvreemde folkloristen die zich wensten te verdiepen in een fictieve cultuur, omdat ze hun eigen cultuur niet aan konden.Tolkien was eerder in een weinig geslaagde animatieversie tot ons gekomen, maar de stand van de techniek maakt het nu mogelijk Midden-Aarde en hordes Orks en trollen op te roepen.The Lord of the rings is verreweg het duurste filmproject aller tijden. De drie delen werden in één lange ruk opgenomen in Nieuw-Zeeland en na The fellowship of the ring zullen met kerst 2002 en kerst 2003 de andere delen volgen.Het eerste deel van The lord of the rings is een imponerend spektakel, waarin alle duidingen van Tolkiens werk - en er ís wat afgeduid - in een groots en verrassend duister verband worden gezet. Tolkien had een soort omgekeerde Graalmythe op het oog, zij het dat er geen queeste is naar een voorwerp dat het goede brengt, maar men probeert het werktuig van het kwaad te vernietigen. Hij baseerde zich op dezelfde Scandinavische legenden waaruit ook Richard Wagner putte. Tolkien schreef overigens geen pacifistisch boek. Zo vlak na de Tweede Wereldoorlog was hij van mening dat om het Kwaad te verslaan, alle middelen geoorloofd waren. Het kwaad kwam in de vorm van de onmenseijke gestalten van de Orks en de trollen, met aan de geallieerde kant - in het fictieve Midden-Aarde wel te verstaan - het onwaarschijnlijke verbond (of coalitie; zoek de overeenkomsten) van mensen, hobbits, dwergen, elven en tovenaars.Jackson heeft de ernstige ondertoon van Tolkiens verhaal als leidraad genomen. De uitstekende acteurs spelen hun rol met de bloedige ernst van een koningsdrama van Shakespeare. Zo is Ian Holm een prachtige tragische figuur als Bilbo de hobbit, die met moeite afstand kan doen van zijn ring, en is Ian McKellen imposant als de tovenaar Gandalf, die de volle omvang van het kwaad onder ogen ziet. Geen campy rollen hier, niet een soort Keltische versie van Star Wars, maar een volbloed drama over de strijd tussen goed en kwaad, en dat is de acteurs aan te zien. Jackson keert in zijn drie uur durende film ook steeds terug naar een sterk centraal beeld: de ring die in een uitgestrekte hand ligt en voor iedereen die hem ziet een gevaarlijke verlokking betekent.De film opent misschien wat verwarrend voor mensen die nog nooit in Midden-Aarde zijn geweest, met een proloog waarin de voorgeschiedenis van de ring wordt geschetst, maar gaat al gauw in een hogere versnelling als de ring in handen van de hobbit Frodo valt en de machten van het kwaad zich verzamelen om de ring terug te halen.Jackson weet tussen de grote actiescènes, die stuk voor stuk een nieuwe standaard zetten voor dit genre, bewonderenswaardig de emotionele kern - over loyaliteit en verleiding - van zijn verhaal vast te houden. De digitaal gemanipuleerde landschappen down under, de muziek van Howard Shore en het camerawerk van Andrew Lesnie dragen bij aan de magische sfeer. Deel twee laat helaas nog een jaar op zich wachten.© Het Parool, 19-12-2001