The Green Wave (2010)

Geregisseerd door Ali samadi ahadi:

Ali Samadi Ahadi is geboren in 1972 in Azerbaijan in Iran. Tijdens de Irak- Iran oorlog ontsnapte Ali, alleen, van huis toen hij 12 jaar oud was. Hij kwam aan in Duitsland zonder zijn familie en deed daar een opleiding in Hannover. Op een universiteit in Duitsland is hij afgestudeerd in visuele communicatie. Hij heeft al vele korte films geregisseerd. Namelijk:

•  2004 “Lost Children”, documentaire met olivier stoltz
• 2003 “Culture Clan”, documentaire
• 2002 “Africa-mayibuye”, documentaire
• 2000 “Black-Coloured-White”, documentaire
• 1999 “Boot-Piepel”, script voor een toekomstige

film

• 1998 “Goodbye Matze”, korte film
• 1996 “Geburtstag mit der Omi”, korte film

 Belevingsverslag

Toen begon de film. Het was allemaal heel echt, er waren totaal geen beelden verzonnen. Je voelde gewoon aan dat wat er gebeurde in de film menens was en niet verzonnen was door een groep boze mensen. Het was half in animatie en de andere helft waren gefilmde beelden, wel van slechte kwaliteit, er waren veel dingen gefilmd met mobieltjes en slechte camera’s, wat het effect dat het echt was gebeurd wel versterkte. Er werd niet heel veel filmmuziek gebruikt, alleen soms wat violen om een zielig moment nét wat te versterken, het was een gepaste hoeveelheid filmmuziek voor een documentaire. Je hoorde heel veel geschreeuw en in de geanimeerde stukken werd er ook veel geluid ingeplakt. De nadruk van het verhaal lag heel erg op de mensen die stemden, hoe ze zo hun best deden voor een goede regering en hoe ze demonstreerden en gemarteld werden voor hun poging tot een democratie. Dat werd op verschillende manieren verteld, door gewoon stemmen, video-opnames, en een blog van een vrouw. Ik ben van mening dat de film is bedoeld als politieke provocatie, dat de mensen zo verontwaardigd waren dat Ali het niet kon laten om dit nog een keer onder de aandacht te brengen. Daar ben ik het mee eens en ook al was de film schokkend, ik vond het goed. Er was een scène in de film waarbij er heel veel demonstranten in een gevangenis zaten. Ze waren van de straat geplukt door de corrupte politie die ingehuurd waren om de demonstranten te stoppen, op welke manier dan ook en met welke middelen dan ook. De scène in de gevangenis was alleen maar animatie. Je zag en hoorde de mensen constant jammeren, de ruimte was veel te klein en al hun mensenrechten werden de mensen totaal ontnomen. Er ging zelfs iemand dood, door alle verwondingen die van te voren door een politieman waren aangebracht aan hem. Ook doordat ze alle basisbehoeften misten werden alle mensen lichamelijk heel zwak, ik kan me niet voorstellen hoe geestelijk zwak ze zich gevoeld moeten hebben! Af en toe kwam er een politieman binnen of kwamen er politiemannen binnen, die liepen dan gewoon heel grof en bruut over mensen heen en begonnen mensen te mishandelen. Het was een vreselijk gruwelijke scène die veel indruk heeft gemaakt. Ook zag je mensen vertellen over de demonstraties buiten de demonstraties zelf om. Er was bijvoorbeeld een Iraanse man die gewoon in een luxe kamer binnen zat. Hij vertelde over hoe erg hij het vind, en dat al hun mensenrechten gewoon totaal worden geschonden. Je zag aan hem dat hij het er echt moeilijk mee had. Een stuk wat ook veel invloed op me maakte is dat er een vrouw, werd neergeschoten terwijl ze over straat liep, tussen de demonstranten. Het was nog maar een jonge, onschuldige vrouw. Het is vreselijk dat dat gebeurde. De opname was met een mobieltje opgenomen. Ze liep daar gewoon en ineens werd er richting haar hoofd geschoten. Mensen zeiden dat je haar hoofd gewoon kon zien ontploffen, alsof het zo uit elkaar viel. Iedereen was vol afschuw over wat er gebeurde en van alle kanten hoorde je mensen huilen en schreeuwen.