Vooraf:
Van tevoren heb ik over de film gelezen. We kregen ongeveer 5 minuten voor het begin van de film een blaadje, waar op stond waar de film over ging. Zo heb ik me dus voorbereid.
Ik vond de film ontroerend, vooral het eind, waar Simon op bed ligt, met al zijn vrienden eromheen. Ik vond het een hele mooie film, goed bedacht, mooi gefilmd.
Het eerste dat me opviel was dat Cees Geel een drugsdealer speelde. Ik heb hem voor het eerst gezien in de musical ‘de 3 Musketiers’, dit is dus wel een hele andere rol. Verder vielen me de ‘kostuums’ op. Het komt echt uit de tijd, waarin gespeeld werd, 1988 en 2002, dat vond ik dus heel goed.
De film liet bij mij een nieuwsgierig en droevig gevoel achter. Nieuwsgierig, omdat ik wel wil weten hoe het met de kinderen en Camiel afloopt, nadat Simon dood is.
Droevig, omdat het een heel droevig eind was, er ging iemand dood, dat is (bijna) altijd droevig.
Vorm:
Titel: Simon
Regisseur: Eddy Terstal
Jaar: 2004
Tijd: 100 minuten
De speelfilm is gemaakt in Nederland, en het is niet gebaseerd op een boek. De acteurs zien er normaal uit, ze hebben alledaagse, moderne, kleding aan. In 1988 hadden Cees Geel (Simon) en Marcel Hensema (Camiel) volgens mij wel een pruik op, maar het viel niet op. De titelrol was voor Simon, een stoere vrije jongen, een oer-hetero met een klein hartje. De andere hoofdrol was voor Camiel, een homo en een vriend van Simon. De meest bekende acteurs die in de film spelen zijn Cees Geel, Marcel Hensema, Nadja Hüpscher en Johnny de Mol. Cees Geel vond ik het best spelen Inhoud: In het begin zie je Camiel bijna aangereden worden, door Simon. Dan ga je terug in de tijd, naar het moment dat Simon en Camiel elkaar ontmoeten. Ook een aanrijding. Je ziet hoe hun vriendschap groeit. Ze worden elkaars beste vrienden; een patjepeeër en een kaknicht. Ze gaan uiteindelijk naar Thailand, waar de kinderen van Simon wonen. Camiel en Sharon, de vriendin van Simon, hebben seks in Thailand (ze zijn allebei half dronken). Camiel gaat eerder dan gepland terug naar Nederland, hij kan Simon niet onder ogen komen. 14 jaar later komen ze elkaar dus weer tegen, en gaat het begin verder, vanaf de tweede ‘aanrijding’. Het blijkt dat Simon een ongeneeslijke hersentumor heeft. Simon besluit euthanasie te nemen. Camiel en de kinderen van Simon, Joy en Nelson, worden ook ‘close’. Simon vraagt dan ook of Camiel, als hijzelf dood is, voor zijn kinderen wil zorgen. Natuurlijk heeft Camiel dat wel over voor zijn beste vriend. De laatste dag van Simon, brengen ze eerst door op het strand, met een afscheidsfeest. Alle vrienden (en kinderen) zijn er. ’s Avonds krijgt Simon euthanasie, en iedereen staat om het bed. Dan zie je een flashback van het enige moment dat Simon bang was; hij was stuntman in een film, en hij moest van een rots in het water springen. Dat was het eind. De muziek voor de film is geschreven door Paul de Munnik, het zorgde voor de effecten. Ware vriendschap is onverwoestbaar. Dat is het uitgangspunt van Simon. Functie: De film is denk ik gemaakt voor iedereen, niet speciaal voor een bepaalde leeftijd. Het is een mooie film voor iedereen. Simon is gemaakt om een verhaal te vertellen. Je blijft erover nadenken. Terugblik: Mijn indruk van de film: mooi, droevig. Ik ben nieuwsgierig naar de mensen, vrienden, die achterblijven. Ik vraag me af hoe hun leven is, zonder Simon. De mooiste scene vond ik de het afscheid van Simon, zijn laatste dag op het strand. Niemand dacht er echt over na dat Simon er de volgende dag niet mee zou zijn. Iedereen was, voor zover dat kan op zo’n dag, gelukkig. Recensie: 'Simon' is voor de première al vaak in het nieuws geweest. De Nederlandse inzending voor de Oscars dit jaar en de openingsfilm van het Nederlands Film Festival op 22 september in Utrecht. De verwachtingen zijn hooggespannen. Die verwachtingen komen uit. 'Simon' is een film zoals er, jammer maar waar, weinig van gemaakt worden in ons land. Scenario goed, technisch prima verfilmd, cast geloofwaardig. 'Simon' is het verhaal over de vriendschap tussen Simon (Cees Geel) en Camiel (Marcel Hensema). Simon is extrovert en een vrouwenjager, Camiel is een introverte homo. Toch voelt Camiel zich thuis in Simons kleurrijke vriendenkring. De vriendschap gaat stuk wanneer er op een gezamenlijke vakantie in Thailand iets voorvalt tussen Camiel en de vriendin van Simon, Sharon (Rifka Lodeizen). Veertien jaar later komen Camiel en Simon elkaar per toeval tegen. Simon heeft een hersentumor en Camiel steunt Simon tijdens de laatste maanden. Terstall schreef het verhaal van 'Simon' op basis van autobiografische elementen. Hij verloor zijn beste vriendin en vertaalde haar karakter naar de mannelijke hoofdpersoon Simon. De kracht van de film ligt in de manier waarop Terstall het verhaal vertelt. Tot aan het einde toe, zelfs op de meest schrijnende momenten, blijft de film een relativerende toon behouden. Cees Geel is perfect gecast als het titelpersonage. Als Simon weet hij de kijker zowel aan het lachen te brengen als te ontroeren. Marcel Hensema is ook goed als Camiel maar minder opvallend omdat hij een introvert personage speelt. De andere rollen zijn goed vertolkt, waarbij alleen Nadja Hüpscher met haar 32 jaar niet kan overtuigen als twintigjarige dochter van Simon. Dat kan haar niet worden verweten. 'Simon' is één van de beste Nederlandse films sinds jaren en heeft alle potentie om volle zalen te trekken. En misschien om dat felbegeerde beeldje te winnen.... Om het maar even heel kort te zeggen, ik ben het eigenlijk helemaal eens met de recensie. Het was mij ook al op gevallen dat Nadja Hüpscher te oud was voor de rol. Ik vind het een hele mooie film, en ik ga hem zeker nog een keer kijken. Toen ik Cees Geel aan het begin van de film zag, dacht ik aan de 3 Musketiers. Als ik Cees Geel nu zie, denk ik gelijk aan Simon (en de 3 Musketiers). Een geweldige (Nederlandse) film!
Jaar: 2004
Tijd: 100 minuten
De speelfilm is gemaakt in Nederland, en het is niet gebaseerd op een boek. De acteurs zien er normaal uit, ze hebben alledaagse, moderne, kleding aan. In 1988 hadden Cees Geel (Simon) en Marcel Hensema (Camiel) volgens mij wel een pruik op, maar het viel niet op. De titelrol was voor Simon, een stoere vrije jongen, een oer-hetero met een klein hartje. De andere hoofdrol was voor Camiel, een homo en een vriend van Simon. De meest bekende acteurs die in de film spelen zijn Cees Geel, Marcel Hensema, Nadja Hüpscher en Johnny de Mol. Cees Geel vond ik het best spelen Inhoud: In het begin zie je Camiel bijna aangereden worden, door Simon. Dan ga je terug in de tijd, naar het moment dat Simon en Camiel elkaar ontmoeten. Ook een aanrijding. Je ziet hoe hun vriendschap groeit. Ze worden elkaars beste vrienden; een patjepeeër en een kaknicht. Ze gaan uiteindelijk naar Thailand, waar de kinderen van Simon wonen. Camiel en Sharon, de vriendin van Simon, hebben seks in Thailand (ze zijn allebei half dronken). Camiel gaat eerder dan gepland terug naar Nederland, hij kan Simon niet onder ogen komen. 14 jaar later komen ze elkaar dus weer tegen, en gaat het begin verder, vanaf de tweede ‘aanrijding’. Het blijkt dat Simon een ongeneeslijke hersentumor heeft. Simon besluit euthanasie te nemen. Camiel en de kinderen van Simon, Joy en Nelson, worden ook ‘close’. Simon vraagt dan ook of Camiel, als hijzelf dood is, voor zijn kinderen wil zorgen. Natuurlijk heeft Camiel dat wel over voor zijn beste vriend. De laatste dag van Simon, brengen ze eerst door op het strand, met een afscheidsfeest. Alle vrienden (en kinderen) zijn er. ’s Avonds krijgt Simon euthanasie, en iedereen staat om het bed. Dan zie je een flashback van het enige moment dat Simon bang was; hij was stuntman in een film, en hij moest van een rots in het water springen. Dat was het eind. De muziek voor de film is geschreven door Paul de Munnik, het zorgde voor de effecten. Ware vriendschap is onverwoestbaar. Dat is het uitgangspunt van Simon. Functie: De film is denk ik gemaakt voor iedereen, niet speciaal voor een bepaalde leeftijd. Het is een mooie film voor iedereen. Simon is gemaakt om een verhaal te vertellen. Je blijft erover nadenken. Terugblik: Mijn indruk van de film: mooi, droevig. Ik ben nieuwsgierig naar de mensen, vrienden, die achterblijven. Ik vraag me af hoe hun leven is, zonder Simon. De mooiste scene vond ik de het afscheid van Simon, zijn laatste dag op het strand. Niemand dacht er echt over na dat Simon er de volgende dag niet mee zou zijn. Iedereen was, voor zover dat kan op zo’n dag, gelukkig. Recensie: 'Simon' is voor de première al vaak in het nieuws geweest. De Nederlandse inzending voor de Oscars dit jaar en de openingsfilm van het Nederlands Film Festival op 22 september in Utrecht. De verwachtingen zijn hooggespannen. Die verwachtingen komen uit. 'Simon' is een film zoals er, jammer maar waar, weinig van gemaakt worden in ons land. Scenario goed, technisch prima verfilmd, cast geloofwaardig. 'Simon' is het verhaal over de vriendschap tussen Simon (Cees Geel) en Camiel (Marcel Hensema). Simon is extrovert en een vrouwenjager, Camiel is een introverte homo. Toch voelt Camiel zich thuis in Simons kleurrijke vriendenkring. De vriendschap gaat stuk wanneer er op een gezamenlijke vakantie in Thailand iets voorvalt tussen Camiel en de vriendin van Simon, Sharon (Rifka Lodeizen). Veertien jaar later komen Camiel en Simon elkaar per toeval tegen. Simon heeft een hersentumor en Camiel steunt Simon tijdens de laatste maanden. Terstall schreef het verhaal van 'Simon' op basis van autobiografische elementen. Hij verloor zijn beste vriendin en vertaalde haar karakter naar de mannelijke hoofdpersoon Simon. De kracht van de film ligt in de manier waarop Terstall het verhaal vertelt. Tot aan het einde toe, zelfs op de meest schrijnende momenten, blijft de film een relativerende toon behouden. Cees Geel is perfect gecast als het titelpersonage. Als Simon weet hij de kijker zowel aan het lachen te brengen als te ontroeren. Marcel Hensema is ook goed als Camiel maar minder opvallend omdat hij een introvert personage speelt. De andere rollen zijn goed vertolkt, waarbij alleen Nadja Hüpscher met haar 32 jaar niet kan overtuigen als twintigjarige dochter van Simon. Dat kan haar niet worden verweten. 'Simon' is één van de beste Nederlandse films sinds jaren en heeft alle potentie om volle zalen te trekken. En misschien om dat felbegeerde beeldje te winnen.... Om het maar even heel kort te zeggen, ik ben het eigenlijk helemaal eens met de recensie. Het was mij ook al op gevallen dat Nadja Hüpscher te oud was voor de rol. Ik vind het een hele mooie film, en ik ga hem zeker nog een keer kijken. Toen ik Cees Geel aan het begin van de film zag, dacht ik aan de 3 Musketiers. Als ik Cees Geel nu zie, denk ik gelijk aan Simon (en de 3 Musketiers). Een geweldige (Nederlandse) film!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden