Rabbit-Proof Fence (2002)

Film verslag van: Rabbit proof fence. 1. Algemene gegevens. De film is gemaakt door: Phillip Noyce uit het jaar 2002. Het speelt zich af in Australië De hoofdrolspelers zijn de 3 kinderen die vluchten uit "het kamp" en terug gaan naar hun moeder. Ze heette Molly, Daisy en Gracie. Ik heb de film tijdens de activiteitenweek op school gezien en de film valt onder drama. 2. Plot A.O. Neville (Kenneth Branagh) is verantwoordelijk voor de 'opvang' van de halfbloed kinderen. Hij houdt bij waar deze kinderen wonen, hoe oud ze zijn, en of de tijd rijp is om ze op te nemen in de nieuwe gemeenschap. Op een dag worden drie meisjes bij hun moeders weggehaald. Molly, Daisy en Gracie worden 1200 mijl van hun oude woonplaats gestationeerd in een soort van opleidingsschool. Opstand wordt niet gewaardeerd, wie ontsnapt wordt opgespoord door Moodoo de 'tracker' (spoorzoeker) en daarna naar behoren gestraft. Molly, de oudste van de drie meisjes en tevens een persoon van weinig woorden (zeer vervelend soms), besluit al gauw te ontsnappen. Daisy (die gedurende de reis steeds weer moeilijk doet, en dat zal haar opbreken ook) is er niet zo zeker van of dit wel zo'n goed idee is en voelt de hete adem van de 'tracker' al in haar nekharen. Toch laat ze zich overhalen en beginnen ze samen met Gracie aan de tocht van hun leven. Ze moeten 1200 mijl overbruggen om weer veilig thuis te komen. Met de 'tracker' op de hielen en nauwelijks eten of drinken zetten ze door tot het bittere einde. In 1931 was men in Australië druk bezig met het aanleggen van een hek dat het land doorkruiste. Op deze manier werden de konijnen gescheiden van het land waarop men eten wilde gaan verbouwen. In de woonplaats van de meisjes werd ook aan dit hek gewerkt. Molly komt dan op het idee om het hek op te zoeken en deze als leidraad te gebruiken om weer thuis te komen. Natuurlijk komen ook de achtervolgers op dit idee wat uitmondt in enkele spannende ontmoetingen. Nadat Daisy op een gegeven moment toch weer gepakt wordt, weten Molly en Gracie toch nog thuis aan te komen. Aan het eind vertelt ze dat ze dat haar kind nu ook in dat kamp zit. 3. Middelen De eigenlijke belangrijkste scène uit de film speelt zich af "naast" het hek. De kinderen volgen het hek om thuis te komen en de film speelt zich het meest daar af. Ze lopen het meest op een grote, kale vlakte met de tracker achter hen aan. De belichting is niet echt nodig geweest omdat ze in de woestijn liepen en de zon fel boven hen staat. Er speelde ook een scène af waar het donker was en je vanuit de zaal eigenlijk niets zag. De spelers waren niet zichtbaar gegrimeerd maar de kleren speelde wel een belangrijke rol omdat ze lieten zien hoe ze waren. Arm, ze droegen dan ook weinig en oude kleren. Muziek werd er niet echt gebruikt maar als het gebruikt werd was het om de stilte aan te duiden of een spanning op te bouwen bij enkele spannende scènes Er waren zover ik weet geen speciale geluidseffecten gebruikt.
4. Personages De belangrijkste persoon uit de film was toch wel Molly, de oudste die eigenlijk de weg wees. Ze was een erg slim meisje die uit een arm gezin komt. Je kreeg informatie over haar door wat je te zien kreeg. Ze deed slimme acties om de tracker hen niet te laten pakken. Je hoorde ook wat de mensen uit "het kamp" over haar zeiden. Ze was dus een meisje die ook in het opvoedkamp zat en iedereen was braaf maar zij wist al vanaf het begin dat ze weg wilden wat haar ook lukte. 5. Thematiek en interpretatie De belangrijkste thema van de film is dat ze proberen de halfbloedjes tot gehele Australische mensen te vormen zodat je niets meer ziet van de oorspronkelijke kenmerken van de aboriginals. Volgens mij wilde de regisseur laten zien dat deze bedoeling en handeling fout was en veel mensen hebben laten lijden door het verlies van kinderen. Doris Pilkington heeft het boek geschreven maar ik heb er geen stuk meer uit gelezen. 6. Boeiende werking. De film was op zich wel mooi, het was een mooi verhaal alleen was het heel erg langdradig. Ook zaten er niet zoveel spannende scènes in dus dit genre van films trekt me niet echt zo. De regisseur heeft het af en toe wel geprobeerd spannend te maken door bijvoorbeeld een scène te maken waarin de tracker ze op het spoor was en het midden in de nacht was en hij in de donker 2 meter voor hen stond en ze niet zag…dat was wel spannend. Ook aan het eind waren ze uitgeput en vielen ze op een kale plek neer. Ik dacht dat ze dood waren maar ze werden wakker en Molly herkende de vogel en toen wist ze dat ze bijna thuis waren. 7. Camerawerk en montage De scène die ik hierboven heb beschreven van dat de tracker ze bijna vond in het donker gebruikte ze een laag camera standpunt waardoor je zag dat de tracker ze goed zocht in het donkere veld voor hem, voor de boerderij waar ze zo juist sliepen. De camera speelde best een grote rol in de film omdat de camera liet zien hoe ver ze bijvoorbeeld gelopen hebben. Dan zag je ze van ver af lopen of hoe ver ze nog moesten lopen. 8. Recensie Ik vind dat de regisseur het verhaal goed gebracht heeft maar het is wel zeer langdradig. Het is wel een geloofwaardige film. Ik vind niet echt dat ik kan zeggen dat ie zwakke of sterke punten heeft, het enige is eigenlijk de langdradigheid. De hoofdrolspelers vond ik goed omdat ze goed werk hebben geleverd terwijl ze heel jong waren en best een zware taak hadden. De muziek was wat minder, er is me niets van bij gebleven maar van het camerawerk wel. Dat was goed omdat er een mooie speling was van afstand. Als ik een punt moest geven op de schaal van 1 tot 10 zou ik deze film een 7 geven.