Moulin Rouge! (2001)

Algemene gegevens: Titel: Moulin Rouge
Regisseur: Baz Luhrmann
Jaartal: 2001 - Je kunt de film indelen bij het melodrama. In Moulin Rouge spelen gevoelens een heel belangrijke rol. Ook zijn er een hoop mooie, gevoelige liedjes die dit versterken. De film was vrij sentimenteel, op het einde moesten sommigen toch wel een traantje wegpinken. Plot: De film speelt in het Parijs van 1900. Het gaat over een jongen (Christian) die verhuist naar de grote stad. Christian is schrijver en niet erg rijk. Bij toeval wordt hij door een toneelgroep gevraagd om het verhaal voor een toneelstuk te bedenken. Op een avond gaat hij met een groepje mannen naar een soort nachtclub, genaamd Moulin Rouge. Daar ontmoet hij de beeldschone courtisane Satine. Hij wordt verliefd op haar. Er is alleen één probleem: Een rijke hertog is ook verliefd op Satine. Op een avond is Christian alleen met Satine en hij vertelt haar dat hij verliefd op haar is. Satine reageert een beetje terughoudend: ze zegt tegen hem dat ze nooit echt van iemand zou kunnen houden omdat ze courtisane is. Op een dag maakt de hertog bekend dat hij Moulin Rouge om wil bouwen tot een theater. Hij zal alles financieren op voorwaarde dat hij Satine mag hebben. De eigenaar van de Moulin Rouge heeft geen keus en zet zijn handtekening onder de verklaring dat hij instemt met het plan. Ondertussen wordt Satine toch verliefd op Christian en ze weet niet wat ze moet doen. Om de Moulin Rouge te redden moet ze met de hertog trouwen, maar haar hart zegt dat ze de rest van haar leven bij Christian wil blijven. Omdat Satine een keer na een voorstelling in elkaar zakt en bijna stikt van het hoesten laten ze haar door een dokter onderzoeken. Het blijkt dat ze aan tering lijdt en niet meer heel lang te leven heeft. Eerst proberen ze dit voor haar verborgen te houden, maar ze komt er op een gegeven moment toch achter. Als de hertog er op een gegeven moment achter komt dat Satine helemaal niet van hem houdt maar van Christian wordt hij razend en wil hij hem vermoorden. Dit lukt hem bijna, maar gelukkig weten een aantal andere toneelspelers dit te voorkomen. Op het einde komen Christian en Satine toch bij elkaar, maar zij krijgt direct hierna een hoestaanval en sterft. Middelen: - De film speelt zich af in de hoofdstad Parijs, rond het jaar 1900. De plaats waar het allemaal om draait is natuurlijk de Moulin Rouge. Een heel groot gedeelte van de film is hier ook opgenomen en dit bepaalt veel van de sfeer. In één stuk staan Satine en Christian op het dak van de Moulin Rouge, hier verklaart hij zijn liefde aan haar. Dit is een heel romantisch gedeelte van de film. - Belichting speelt een belangrijke rol in deze film. Voorbeeld: op een gegeven moment staan Satine en Christian in Satine’s kamer. Ze staan voor een groot hart van lichtjes als hij haar vertelt dat hij van haar houdt. Verder is het licht heel belangrijk als ze stukken laten zien die in de Moulin Rouge zijn opgenomen tijdens een show. - de courtisanes zijn heel sexy gekleed omdat zij de mannen moeten verleiden. De mannen zijn erg netjes gekleed en hebben eigenlijk de hele film een net pak aan. Verder gaat de film over toneelspelers die een toneelstuk maken, dus zij zijn telkens verkleed als hun personage. Iedereen in de film draagt pruiken, bakkebaarden, kunstwimpers, ogenzwart, lippenrood, sterrenstof… - Muziek speelde een hele belangrijke rol in de film, er werd met name heel erg veel in gezongen (vooral door Satine en Christian, zij hadden een aantal keer een duet samen) De complete tracklist van de soundtrack: 1. Nature Boy

2. Lady Marmalade
3. Because We Can
4. Sparkling Diamonds
5. Rhythm of the Night
6. Your Song
7. Children of the Revolution
8. One Day I'll Fly Away
9. Diamond Dogs
10. Elephant Love Medley
11. Come What May
12. El Tango De Roxanne
13. Complainte De La Butte
14. Hindi Sad Diamonds
15. Nature Boy - Er was niet echt sprake van speciale geluidseffecten Personages: -Nicole Kidman als Satine: (A kiss on the hand may be quite continential but diamonds are a girls best friend) Satine is een courtisane van de Moulin Rouge. Ze is erg mooi en veel mannen willen haar hebben. Ze maakt daar handig gebruik van, maar ze heeft geleerd nooit verliefd te worden. Aan het begin van de film wordt al verklapt dat Satine aan een dodelijke ziekte lijdt (de tering) en ze gaat dood op het moment dat ze eigenlijk pas echt haar grote liefde heeft gevonden. -Ewan McGregor als Christian: (Above all things he believes in love) Christian is de arme schrijver die verliefd wordt op Satine (die onbereikbaar voor hem lijkt). Het is een hele romantische jongen die alles voor zijn grote liefde over heeft. -Richard Roxburgh as The Duke of Monroth (I don’t like people touching my things) Satine laat de hertog beloven dat zij van hem houdt, omdat dat nodig is om de Moulin Rouge te redden. De hertog is erg egoïstisch en wil alleen maar met Satine (zijn ‘Sparkling Diamond’) pronken. Als hij er achter komt dat Satine een geheime affaire heeft met Christian wil hij dat koste wat kost vorkomen. Desnoods door Christian te doden. -Jim Broadbent als Harold Zidler (“The show must go on”) De eigenaar van de Moulin Rouge. Hij is een echte showbusinessman. Geen show, geen zaken. Hij heeft er alles voor over om Moulin Rouge om te bouwen tot theater. Hij wil er zelfs Satine voor uitleveren aan de hertog. Thematiek en interpretatie - Het belangrijkste thema van de film is een verboden liefde (Christian wordt verliefd op Satine, maar zij moet trouwen met een ander) - De bedoeling van de regisseur is volgens mij geweest om je een kijkje te laten nemen in het Parijs van 1900. Omdat er veel liedjes van deze tijd in zitten lijkt het wel alsof het tijdperk dichterbij wordt gehaald.
Boeiende werking: In Moulin Rouge is alles heel erg overdreven gedaan. In het begin is alles echt overweldigend. Schreeuwerige decors, overdadige kostuums en duizelingwekkende camerabewegingen. In contrast hiermee zingen Nicole Kidman en Ewan McGregor met hun eigen stemmen. De stemmen komen heel teer en puur over omdat ze zo tegengesteld zijn tot de rest van de sfeer. Het zingen vond ik absoluut het meest boeiende in de film, ik heb eigenlijk nog bijna nooit een film gezien waarin zo mooi gezongen werd. De regisseur heeft alles expres opzienbarend onecht of overdreven gemaakt. Het verhaal is eigenlijk heel simpel, maar dat wordt aangekleed door het overweldigende wat eromheen is verzonnen. Wat ik niet zo boeiend vond was het verhaal. Dat was echt heel simpel, er gaan honderden ander films en boeken over een verboden/onbereikbare liefde. Camerawerk en montage: De twee scènes die mij het meest zijn bijgebleven zijn de ene waarin Satine en Christian op het dak van de Moulin Rouge staan, en de slotscène waarin ze bij elkaar komen, maar waar Satine uiteindelijk toch sterft. In die eerste scène is veel vanuit kikkerstandpunt (ja, zo heet dat toch?) gefilmd. In de laatste is juist een beetje van bovenaf gefilmd, als Christian, omgeven door allemaal rozenblaadjes, met een gestorven Satine in zijn armen. Recensie: Mijn eigen mening: Ik vond het een heel erg mooie film. In het begin van de film vond ik alles zwaar overdreven en vond ik het een beetje een belachelijk verhaal, maar na een tijdje begon het me steeds meer aan te spreken. Het zingen van Nicole Kidman en Ewan McGregor vond ik echt fantastisch! Wat een stemmen! Wat ik al zei: het verhaal was erg simpel en af en toe was het decor een beetje overdreven, maar over het algemeen vond ik het een hele goede film die me erg aansprak. Het is alleen denk ik geen film die je een tweede keer zou willen zien. Een andere recensie: De Australische regisseur Baz Luhrmann weet hoe je met de deur in huis moet vallen. Zijn opvallende debuut Strictly ballroom opent met een danswedstrijd waarbij de paren als gladiatoren om elkaar heen cirkelen. In William Shakespeares Romeo + Juliet ontvoert hij de bard in een scène die CNN's Breaking News combineert met de stijl van een gangsterrap video
En in zijn laatste extravagante spektakel Moulin Rouge stopt hij zelfs het logo van 20th Century Fox in een ouverture die de kijker naar het Parijs van 1900 meeneemt, althans de Luhrmann-versie daarvan, die eruitziet en klinkt als een popquiz gekruist met het werk van Toulouse-Lautrec. En daarmee houden de associaties niet op. Luhrmann gooit de hele populaire geschiedenis van de laatste twee eeuwen, van Nirvana tot Gene Kelly, van Marlene Dietrich tot Madonna, in een blender en tovert het ene na het andere spektakelstuk uit de hoed, bijeengehouden door het verhaal over de verboden liefde tussen een schone courtisane (Nicole Kidman) en een arme schrijver (Ewan McGregor). Hun liefde wordt gedwarsboomd door de Duke van Worcester (Richard Roxburgh) die geld wil steken in een grote nieuwe show voor de Moulin Rouge in Parijs in ruil voor de gunsten van de ster van de show. Moulin Rouge in natuurlijk geen historische film over de gelijknamige legendarische nachtclub, zoals An American in Paris ook geen film over Parijs was. Luhrmann heeft zich duidelijk laten inspireren door de manier waarop in een klassieke Amerikaanse musical van het leven een theaterstuk wordt gemaakt en de nadruk juist op het artificiële wordt gelegd. We zien voortdurend doeken opgaan die moeten aangeven dat we in een soort theatrale Droste Cacaobus zijn beland, waarin de grenzen tussen theater en film, het toneel en de werkelijkheid worden overschreden. En het werkt allemaal omdat Luhrmann een ongelofelijke visuele en muzikale flair heeft. Alleen al de openingsscène, waarin de berooide schrijver voor het eerst een avond in Moulin Rouge meemaakt en zijn hart verliest aan de schone Kidman, die inderdaad alle fatale vrouwen in de filmgeschiedenis - en Madonna - lijkt te belichamen, verstookt genoeg ideeën om drie musicals en een rockopera mee te vullen. In het duet tussen de heren in rokkostuum en de courtisanes in alle kleuren van de regenboog horen we flarden van LaBelle en - om maar eens wat te noemen - Smells like teen spirit (Here we are now Entertain us! zingen de heren) voorbijkomen, wervelt de camera tussen de personages door alsof hij deel uitmaakt van de choreografie, en hanteert Luhrmann een kleurenpalet ontleend aan de laat negentiende-eeuwse Parijse schilders. En dat is dan nog maar de openingsscène - waaruit overigens blijkt dat Nicole Kidman een overtuigende zangstem heeft. De volumeknop blijft voluit staan in alle volgende scènes en het enige wat Luhrmann verweten kan worden, is dat het soms te veel van het goede is. Zijn gevaarlijke spel om elk cliché binnenstebuiten te keren, pakt goed uit. Moulin Rouge is een luchtballon in feestverpakking, maar wat een verpakking en wat een prachtige ballon. © Het Parool, 19-9-2001