The lord of the rings: The return of the king (2003)

Filmverslag The Lord of the Rings Part III: The Return of the King 1. Algemene Gegevens Titel: Lord of the Rings: The Return of the King
Regie: Peter Jackson
Producer: Barry M. Osborne
Filmmaatschappij: New Line Cinema
Première datum: 17 december 2003
Kijkwijzer: Minimum leeftijd 12 jaar, spanning en geweld
Genre: Fantasy, avontuur
Bijzonderheden: Laatste deel van de verfilming van de Lord of the Rings trilogie van J.R.R. Tolkien 2. Plot Vertellen waar Lord of the Rings over gaat is onderhand hetzelfde als uitleggen dat een bal rond is. Peter Jackson verfilmt de trilogie van Tolkien en voor het derde deel begint draait het simpelweg om twee vragen: Lukt het Frodo en Sam om de ring te vernietigen in de Doemberg? En kunnen de verenigde volken der mensheid, onder aanvoering van Aragorn, Gandalf, Legolas en Gimli, in de tussentijd stand houden tegen het overweldigende leger van opperslechterik Sauron? Het eens zo grote koninkrijk heeft een nieuwe koning nodig, maar zal Aragorn de zware last van zijn roeping kunnen volgen?
3. Middelen Het verhaal speelt zich op onmogelijk veel plaatsen af. Allereerst volgen we Frodo en Sam op hun weg naar Mount Doom, tegelijkertijd volgen we Gandalf die op weg is naar Aragorn, die op zijn beurt weer op weg is naar de Gondoriaanse hoofdstad Minas Tirith. De omgevingen zijn geweldig knap gemaakt, niet alleen om de adembenemende scenes in de bergenen bossen, maar het feit dat het allemaal fantasie is, vormgegeven door een paar 'artists'. De klederdracht deed een beetje Middeleeuws aan, maar natuurlijk zijn er ook fantasie-achtige tinten aan toegevoegd. Je hoeft alleen maar een blik op de elfenkleding te werpen en je ziet wat voor werk men alleen daaraan al heeft gehad. Speciaal gecomponeerde muziek door onder andere Enya maken de film nóg boeiender, wanneer je het wapengekletter op je in laat werken. Kortom, bijna alles klopt en past als een fantastische legpuzzel in elkaar. De verdiende oscars zijn volkomen terecht. 4. Personages Aragorn of Stapper, Aragorn is de erfgenaam van Isildur. Hij ontmoet Frodo al vroeg in het verhaal en zorgt altijd voor zijn veiligheid.. Hij heeft veel omgang met Elven, die hem helpen met problemen. Aragorn is iemand die heel mysterieus doet. Hij ontmoet Frodo in Breeg , en helpt hem en zijn vrienden vanaf daar. Hij steunt en vecht voor hen, en hij zorgt goed voor ze. Frodo Balings, Frodo, de neef van Bilbo, geadopteerd op zijn 20e (Hobbits worden pas op hun 33e volwassen), is de belangrijkste persoon van het boek, want hij moet de Ring vernietigen. De Ring heeft hij geërfd van Bilbo die hij op zijn avontuur naar de eenzame berg vond. Hoe verder Frodo komt op zijn reis naar Mordor, hoe erger hij “In de de ban van de Ring” komt. Hierdoor wordt hij een beetje gek , en denkt dan dat iedereen “zijn” Ring wil stelen. In het begin van het boek is Frodo nog een klein kwetsbaar jongetje, maar verder op in het boek wordt hij steeds meer volwassen, en gaat steeds beter nadenken. Gandalf de Grijze, Gandalf is een tovenaar met grote krachten. Hij is een goede vriend van Bilbo en later ook van Frodo. Hij is degene die beseft dat de toverring van Bilbo in werkelijkheid de Meesterring is waar Sauron op aast en terug wil hebben. Gandalf "sterft" in de loop van het verhaal, maar herrijst als Gandalf de Witte en is dan sterker dan ooit. Gimli de Dwerg, Hij blijft tijdens het hele avontuur bij Legolas. Hij is klein maar erg
sterk. Samen met Legolas doet hij dan ook vaak wedstrijdje wie de meeste Orks dood. Legolas de Elf, Hij is een specialist met de boog. Dat komt dan ook vaak goed te pas als hij niet alleen tegen orks, maar ook tegen Gimli "strijdt". Hij kan ook heel ver zien, dat komt doordat hij een elf is. Meriadoc of Merijn, Hij is een Hobbit en is per toeval meegekomen op reis. Hij is een broer van Pepijn. Meriadoc is klein maar is in staat om grote daden te doen. Je ziet hem ook groeien in het verhaal, van jong en onbevangen tot oud en groots. Peregrijn of Pepijn, Hij is ook een Hobbit. Sauron denkt op een gegeven moment dat hij de ring heeft en stuurt zijn legers (zo’n 200.000 orks) op hem af, maar Gandalf had hem al meegenomen naar Minas Tirith. Daar gingen ze ten strijde tegen de orks samen met alle inwoners van Minas Tirith. Het lijkt dat ze verliezen maar de Ruiters van Rohan komen net op tijd en ze winnen de veldslag. Sam Gewissies, Hij is het “hulpje” van Frodo maar haast net zo belangrijk. Hij bevrijdt Frodo uit de Zwarte Toren terwijl hij de ring heeft. Samen gaan ze naar de Doemberg waar ze de ring moeten vernietigen. Ze worden tegengehouden door Gollem, de ring was eens van hem en hij wil hem terug. Een gevecht tussen Frodo en Gollem is het resultaat. Uiteindelijk
krijgt Gollem de ring te pakken en begint te dansen. Daardoor valt hij
in het vuur van de doemberg en is de ring vernietigt. 5. Thematiek en Interpretatie Het is een fantasiefilm, met logischerwijs als grootste doel vermaak. Het is een verfilming van het boek. Hoewel voor het grootste gedeelte in de film vastgehouden wordt aan de literaire waarde van het boek, zijn er toch stukken weggelaten, wat ik bijzonder jammer vind. Begrijpen doe ik het wel, om er nou nog een uur aan vast te plakken is wel erg veel van het goede. Op den duur gaat zoiets de kijker vervelen. 6. Boeiende werking Storend wordt dit hele epos eigenlijk maar heel eventjes, helemaal op het eind. Als de twee belangrijkste vragen zijn beantwoord en het volgens Peter Jackson tijd wordt om nog even uitgebreid uit te leggen hoe en wat de overlevende helden hun leven verder gaan leiden. Hiermee blijft Jackson trouw aan het boek van Tolkien, die ook een uitgebreide epiloog schreef, maar hij had het beter achterwege kunnen laten. Een anti-climax van jewelste is het gevolg, ik had veel liever een van de schijnbaar talloze deleted scenes van eerder in het project gezien, in plaats van dit tenenkrommende slot.
7. Camerawerk en montage Eigenlijk heb ik het gevoel dat alle scènes gelijk zijn in deze film. Omdat het een fantasy-film is, weet je niet precies wat je te wachten staat, mits je het boek gelezen hebt. De film blijft daarom de hele tijd boeiend met afwisselende shots en grote veldslagen, meestal computergeanimeerd of bijgewerkt. 8. Recensie Na een jaar wachten was 'ie er dan eindelijk! Het laatste deel uit de Lord of the Rings-trilogie. In The Return of the King wordt het verhaal dat de kijker al jarenlang in de ban houdt, op spectaculaire wijze tot een einde gebracht. In het laatste deel wordt de kijker voor de laatste maal nog 210 minuten meegenomen naar Midden-Aarde. Liefde, moeilijke keuzes, oorlog en hoop: alles wordt nog een keer doorlopen in het laatste deel van de queeste van de ringdrager. De film start met een flashback. Hierin krijgt de kijker te zien hoe de ring, die Frodo nu om zijn hals draagt, Smeagol gemaakt heeft tot Gollem. Frodo en Sam worden door Gollem begeleidt op hun tocht naar Mount Doom in Mordor, de plek waar de ring gesmeed is en weer vernietigd moet worden. Hoe dichter het drietal Mount Doom nadert, des te meer Frodo in de ban van de ring raakt. Het verschil tussen vriend en vijand vervaagd steeds meer voor hem. Gandalf, Aragorn, Legolas en Gimli gaan ondertussen richting Isengard. Hier vinden ze de hobbits Pippin en Merry terug. Vlak voordat ze met z’n allen verder willen trekken, vindt Pippin een Palantir van Saruman. Dat is een van de zeven bollen die de gebruiker in contact kan brengen met Sauron. Ondanks de waarschuwingen van Gandalf gebruikt de eigenwijze Pippin de Palantir toch en dat brengt natuurlijk een hoop narigheid met zich mee. Toen Pippin in de Palantir keek, kreeg hij namelijk een korte blik in de toekomst over Minas Tirith (de Witte Stad). Hij heeft de stad zien branden. Omdat de hobbit de Palantir heeft gebruikt, denkt Sauron dat Pippin de ringdrager is. Zich bewust van het gevaar neemt Gandalf de hobbit mee naar Minas Tirith, waar het dan nog veilig is. De wegen van het Fellowship kruisen elkaar weer bij de slag om Pellenor Fields. Hier moet Minas Tirith verdedigd worden. In Minas Tirith hoort de koning te zetelen, maar momenteel wordt de stad bestuurd door een wanhopige stadhouder. De stadhouder Denethor drijft zichzelf compleet tot waanzin na de dood van lievelingszoon Boromir. Denethor is zo wanhopig dat hij weigert hulp in te roepen voor de op handen zijnde oorlog. Gandalf negeert de wil van de stadhouder en roept alsnog de hulp van het leger van Rohan in. In de tussentijd moet Aragorn zich bewijzen op het pad der doden. Een weg die hij aflegt met Legolas en Gimli aan zijn zijde. Maar ook een weg die, eenmaal ingeslagen, nog nooit iemand overleefd heeft. The Return of the King zit vol met magische beelden. De slag om Pellenor Fields is enorm indrukwekkend. Duizenden orcs die ten strijde trekken voor Sauron. Uit de kluiten gewassen olifanten met meer slagtanden dan goed voor ze is, denderen over het scherm voorbij. Gigantische trollen lopen met rotsblokken te slingeren. En niet te vergeten de Zwarte Ruiters, die rondvliegen op een draak die zo ijzingwekkend krijst dat je het liefst je vingers in je oren wilt stoppen. Magisch zijn de beelden waarin lichtbakens ontstoken worden op toppen van bergen als kreet om hulp. Net als de routes die Gandalf aflegt op zijn paard Shadowfax. En Gollem met zijn gespleten persoonlijkheid blijft ook een indrukwekkend portret. Aan alle goede dingen komt een eind en na drieënhalf uur moet de kijker dan toch echt met afscheid nemen van de reisgenoten. En dat met kippenvel. De prachtige avonturen waarop de kijker werd meegenomen door het gezelschap, zijn nu ten einde. Lord of the Rings: The Return of the King. Een indrukwekkend einde van een fantastische film-trilogie.