In Her Shoes (2005)

Algemene gegevens De titel van de film is: In Her Shoes. De regisseur is Curtis Hanson. De datum van uitkomst is 30 november 2005. Het land van herkomst is de USA. De hoofdrolspelers zijn: Cameron Diaz en Toni Collette. Ook spelen Shirley MacLaine, Max Feuerstein, Anson Mount, Candice Azzara en Jason Peck in de film. Ik ben maandagavond 9 januari 2006 naar Cinestar in Enschede geweest om de film te kijken. Om half 7 begon de film. Om 10 over 9 zat ik weer in de auto op weg naar huis. Ik zou de film bij de genre tragikomedie indelen. Het is een beetje een liefdesfilm, ook is hij wel een beetje grappig, maar vooral ook zielig. Samenvatting De film In Her Shoes gaat over twee zussen. Ze hebben eigenlijks niks gemeen, alleen hun schoenmaat. Maggie Feller (Cameron Diaz) is een echt feestbeest, ze heeft iedere week een ander baantje, en het enige waar het bij haar om draait is haar uiterlijk, haar make-up en kleding. Rose Feller (Toni Collette) is de grote zus van Maggie. Ze is een advocate in een top kantoor. Ze heeft een prachtig appartement, en daar kan ze even ontvluchten van de buitenwereld. Soms als ze in een slechte bui is, koopt ze massa’s schoenen om zichzelf op te vrolijken. Ze is altijd bezig met haar gewicht. De moeder van Rose en Maggie is al vanaf hun jeugd overleden. Ze hebben wel een stiefmoeder, de vriendin van hun vader, maar dat is geen aardige vrouw, ze praat alleen maar over hoe perfect haar eigen dochter is. Als Maggie weer eens een keer op zoek gaat naar geld in de laatjes van haar stiefmoeder, vind ze bij toeval erg veel brieven van haar oma, die ze dus blijkbaar nog heeft. Hier is nooit wat over verteld. Bij ieder kaartje zit ook geld. Ze neemt alle brieven mee en gaat weg. Rose gaat op zakenreis, en Jim (Jason Peck), haar liefde, gaat ook mee. Als ze daar aankomt, merkt ze dat niet Jim maar Simon Stein (Mark Feuerstein) mee is op de zakenreis, daar zat ze dus helemaal niet op te wachten. Rose beland in bed met haar minnaar Jim. Als ze ’s nachts liggen te slapen wordt Rose opgebeld door een man, hij vraagt of ze Maggie kent, ze is dronken en is op een schoolreünie. Rose haalt Maggie op, en laat haar op de bank slapen. Als Rose de volgende dag van het werk terug komt, treft ze Maggie met Jim in bed aan. Rose stuurt Maggie weg. Maggie wil op weg gaan naar New York. Ze besluit eerst langs haar oma, Ella Hirsch (Shirley MacLaine), te gaan, om haar te leren kennen. Als ze daar komt, blijkt dat haar oma in een bejaardencentrum woont. In het begin doet ze niets anders dan een beetje luieren aan het zwembad, niks nuttigs. Ze gaat zelfs bij haar oma die ze net kent, opzoek naar geld in alle laatjes. Als haar oma haar ziet, bied ze Maggie een baan aan. Maggie gaat in het bejaardencentrum als verzorgster werken. Ze gaat ook steeds bij een oude man langs die haar gedichten laat lezen, zodat ze van haar dyslexie afkomt. Ondertussen is Rose vaak uit eten geweest met Simon, het gaat steeds beter tussen hun. Uiteindelijk zijn ze verloofd. Ook is ze tijdelijk gestopt met haar baan als advocaat, ze laat nu honden uit. Het gaat ook steeds beter met Maggie, ze is een aardig, vriendelijk meisje geworden, niet meer te lui om iets te doen. Als ze op een dag weer bij de man komt waaraan ze altijd gedichten voorleest, is zijn kamer leeg, het blijkt dat hij is overleden. Als ze op een gegeven moment met één van de oma’s in het bejaardencentrum praat over kleding, besluit ze kleding voor deze mevrouw te kopen, het bevalt haar zeer goed, en ze besluit hier haar baan van te maken, styliste. Als Ella er op aandringt dat Maggie haar zus uitnodigt om ook naar het bejaardencentrum te komen, wil Maggie dat niet. Het lukt Ella niet om Maggie om te praten, dus besluit ze zelf een brief te sturen. Als Rose bij Ella binnen komt ziet ze Maggie ook staan. Als Maggie het verhaal hoort van Rose, dat ze verloofd is maar nu ruzie met Simon heeft, lokt Maggie hem met een smoes naar het bejaardencentrum toe, ze zegt dat Rose zwanger is, Simon komt meteen. Ella heeft al een tijdje een beetje sjans met een man uit het bejaardencentrum, op een feestje in het centrum gaat ze met die man dansen, en ook Simon komt daar. Rose praat met Simon en het is weer goed. De volgende dag verlaten Rose en Simon het bejaardencentrum. Bij de bruiloft van Rose en Simon leest Maggie een heel mooi gedicht voor, zonder moeilijkheden in het lezen. Dan trouwen ze.
Middelen De plaatsen waar de film zich afspeelt, zijn het huis van Rose, het advocatenkantoor, het bejaardencentrum en het huis van Ella. Het huis van Rose is een modern huis, mooi aangekleed, er ontbreekt eigenlijk niks. Het advocatenkantoor is een typisch kantoor, waar Rose soms tot laat in de avond aan het werk is. Het bejaardencentrum is een aardig luxe plek. Het bevat een zwembad, een park en nog veel meer dingen, zodat de bejaarden altijd wat te doen hadden. Het huis van Ella bevindt zich in het bejaardencentrum. Het is wel een mooi, luxe huis, alleen er is geen tv en andere erg luxe apparaten. Later in de film komt er wel een tv. De belichting in de scènes speelt niet bepaald een rol. De hoofdpersonen waren verschillend gekleed. Maggie was zeer modern gekleed, vaak sexy, lage truitjes. Rose was niet zo modern gekleed, droeg vaak zakenkleren, omdat ze een zakenvrouw is, wanneer ze honden uitlaat, draagt ze aardig sportieve kleren. Qua make-up waren ze niet erg opvallend, Maggie had soms wel veel oogschaduw op, maar niet zo veel dat het vervelend was. Nog wel normaal. Er kwam wel muziek voor in de film, vooral op de momenten dat één persoon alleen was. Niet alle muziek was speciaal gecomponeerd voor de film, er kwam ook wel bekende muziek in voor, maar sommige stukken zouden wel speciaal voor de film gecomponeerd kunnen zijn. De muziek diende eigenlijk alleen als achtergrondmuziek. Er kwamen ook niet erg speciale geluidseffecten in de film voor, in ieder geval niet zo belangrijk dat ik het heb onthouden. Personages De belangrijkste personen in de film zijn Rose en Maggie Feller. Rose Feller is een vrouw van ongeveer 32 jaar oud. Ze is een serieuze vrouw, met een goede baan. Ze is vaak bezig met haar gewicht, want ze vind zichzelf te dik. Relaties heeft ze ook niet vaak. Als ze in een depressieve bui is koopt ze veel schoenen, maar draagt deze bijna nooit. Maggie is ongeveer 30 jaar oud. Ze is zeer modieus, alles in haar leven draait om uiterlijk. Mooie kleding, mooi opgemaakt. Ze heeft bijna nooit langer dan ongeveer 2 week dezelfde baan, en ook niet langer dan ongeveer een maand dezelfde man. Ook is ze een echt feestbeest. Ook steelt of leent ze vaak spullen, zoals geld en de schoenen van haar zus. Je weet deze dingen doordat Rose er niet tiptop uitziet, ze ziet er erg zakelijk uit, en heeft vooral erg veel schoenen in haar kast staan die ze nooit draagt, dit legt ze uit aan iemand. Maggie’s details krijg je te weten doordat ze er perfect bijloopt, doordat ze Rose’s schoenen leent. Maggie reageert op bepaalde dingen heel anders dan hoe Rose daarop reageert. Rose reageert vaak serieus, terwijl Maggie het een beetje als een grap opvat, Maggie gaat er niet erg serieus mee om. Thematiek en interpretatie Het thema van de film is liefde en vriendschap tussen zussen. Ik denk niet dat de regisseur een bepaalde bedoeling met de film heeft. In In Her Shoes houdt de schrijver de reacties normaal. Er wordt ruzie gemaakt, maar ze denken ook over dingen na. Zelfs de verandering van het karakter van Maggie wordt geloofwaardig verteld. Het is een film waarbij echte gevoelens in voorkomen, je kunt echt meeleven met de personen. Frustraties omdat je zus voor de zoveelste keer dronken van een feestje gehaald moet worden en boosheid omdat ze met je grote liefde slaapt. Met deze gevoelens kun je erg goed meeleven. De film vermaakt je goed, dat is dus waarschijnlijk ook de bedoeling van de regisseur. Boeiende werking Wat mij boeide in deze film is ten eerste dat het een echte meiden film is, daar hou ik al van. Films waar liefde in voorkomt, ook verdriet, maar waarbij het toch weer goed komt. Dat vind ik ook leuk aan deze film. Het is wel een zielige film aan de ene kant, maar er komt ook weer blijdschap en geluk in voor. Daardoor is het geen saaie film en blijft het interessant om te weten wat er gaat komen. Volgens mij heeft de regisseur extra acteurs en actrices gekozen die geschikt waren voor de rollen in de film. Een script van een film kan erge geloofwaardig en mooi zijn, maar dan moet dit nog wel gerealiseerd worden. Hiervoor zijn de drie meest voorkomende actrices Cameron Diaz, Toni Collette en Shirley MacLaine zeer geschikt. Het is leuk om naar een film te kijken als gevoelens goed worden overgebracht zonder te overdrijven, dat is in deze film erg goed gedaan. Ik vond eigenlijk niks in deze film niet boeiend. Alles paste op zijn/haar beurt wel weer in de film. Alles wat erin voorkwam maakte de film af. Zoals dat Maggie op een dag met Rose door het bejaardencentrum wandelt, en Maggie zegt: “Hallo” of “Hoi” tegen iedere bejaarde die voorbij kwam. Dit had niet perse in de film gemoeten, maar het maakte het toch af, Rose zag nu dat Maggie verandert was. Zo waren er nog meer dingen die de film toch net afmaakten. Camerawerk en Montage De scène dat Rose ontdekt dat Maggie met Jim slaapt is mij als één van de beste scènes bijgebleven. Eerst zie je vanuit Rose’s woonkamer hoe Rose binnenkomt. Daarna hoort Rose geluiden in haar slaapkamer. Dan zie je vanuit Rose’s ogen dat de deur open staat, en wat er daarbinnen gaande is. De cameravoering en montage over de hele film gezien is niet erg bijzonder, er zijn niet zeerbijzondere cameravoeringen, meestal gewoon vanuit één punt gezien wat er gaande is. Erg bijzondere montage is er ook niet, meestal gewoon vanuit het ene punt gezien, dan gaat het over naar een ander punt, bijvoorbeeld naar een andere hoek van de kamer. Maar verder geen echte bijzonderheden.
Recensie Ik vind dat de regisseur het hoofdthema erg goed heeft uitgewerkt. Het thema liefde en vriendschap tussen zussen wordt goed beschreven, zoals in het gewone leven, dat er ooit eens ruzie kan zijn, maar dat zo’n goeie band tussen zussen niet zomaar verloren gaat, en dat het daarom dus weer goed komt, dat vind ik goed aan de film, omdat dat ook realiteit is. Ik vind het wel een geloofwaardige film, het zou zeker in het echt kunnen gebeuren. Familieruzie’s bestaan, en velen worden ook wel weer opgelost. De film is geloofwaardig omdat je jezelf erin zou kunnen herkennen, ik heb gelukkig een gewoon gezin, maar er zijn mensen die deze problemen wel hebben, en doordat je zo’n soort film ziet, zou je kunnen inzien hoe zoiets gaat. Het zou waar gebeurd kunnen zijn, en daardoor is deze film geloofwaardig. Het spel van de spelers in de film is erg goed, ze zijn goed gecast voor deze rollen. Op de momenten dat de spelers verdrietig moesten zijn, leek het ook alsof ze dat echt waren, dit is bij de meeste films ook zo, maar zonder dat zou het een slechte film zijn. Ik vond de spelers die meededen geschikt voor de rollen, alleen Jim was erg gespierd, terwijl hij een zakenman van een advocatenkantoor is, dat zou kunnen, als hij veel zou trainen, maar het lijkt mij niet dat hij daar erg veel tijd voor heeft. Maar dat stoorde verder niet in de film. Ik vond de kleding van de spelers toepasselijk, Maggie had zeer moderne kleding aan, en dat paste heel goed bij haar rol, Rose had minder moderne kleding aan, maar zo wordt ze ook beschreven, dus dat klopte allemaal. Ella is al een oude dame en heeft dus ook wat ouderwetsere kleding aan, maar dat hoort allemaal bij de personages dus dat vond ik goed aan de film. De make-up was ook goed, niet storend en ook niet te weinig, dus goed. Mijn totale eindoordeel is dat ik het een leuke, mooie en goede film vond! Ik vond het zeker geen tijdsverspilling. In de film heb ik bijna geen negatieve punten gevonden. Het is ook een film die mijzelf persoonlijk erg aantrekt, ik kijk vaak van dit soort films. Dit was mijn verslag over de film: In Her Shoes. Ik hoop dat het goed is.