Der Untergang (2004)

Zakelijke informatie Ik heb de film in de tivoli gezien op vrijdag 12 november. De film heet Der Untergang, hij speelt zich af/is gemaakt in Duitsland, in 2004. Hij duurt 150 minuten. De film is geregisseerd door: Dit zijn de hoofdrolspelers: Adolf Hitler - Bruno Ganz
Traudl Junge - Alexandra Maria Lara
Magda Goebbels - Corinna Harfouch
Joseph Goebbels - Unrlich Matthes
Eva Braun - Juliana Köhler Objectieve beschrijving Een Samenvatting: Berlijn, april 1945. Duitsland staat op het punt van de totale ineenstorting. In de straten van de stad voltrekken zich hevige gevechten tussen de Duitsers en de Amerikanen. Maar deze film gaat over de laatste paar dagen van Hitler, en laat je de oorlog van een heel andere kant zien. Hitler heeft zich, met enige van zijn generaals en vertrouwelingen, verschanst in de bunker onder de Rijkskanselarij. Onder hen is ook Traudl Junge, Hitler’s prive secretaresse. Als alles fout gaat wil zij Hitler niet verlaten. Eerst wil Hitler niet inzien dan hij aan het verliezen is, en lat bijvoorbeeld zijn commandanten legers inzetten die helemaal niet meer bestaan. Terwijl de gevolgen van de verloren oorlog met alle macht over zijn volk heen vallen, werkt de Führer aan zijn eigen aftocht. Maar een paar uur voor hun gemeenschappelijke zelfmoord trouwt hij met Eva Braun. Nadat Hitler en Braun de zelfmoord hebben gepleegd (met een pistool EN vergiftigingscapsules) worden ze verbrand zodat hun lichamen niet in handen van de vijand vallen. Goebbels en de overgebleven generaals weigeren zich onvoorwaardelijk over te geven aan de Russen. Als de situatie nog hopelozer wordt besluit Magda Goebbels haar 6 kinderen te vergiftigen voordat zij zelf met haar man zelfmoord pleegt. Kort daarna weten Traudl Junge en enige ander zes en op het laatste moment te ontsnappen uit de bunker en de russen laten haar door….en dan is de film afgelopen.
Een beschrijving van de spelers: Hitler: De leider van het Duitse volk, ook al is het voor iedereen overduidelijk dat hij de oorlog gaat verliezen, ziet hij dat eerst niet in, ik vind het een beetje een psychoot, hij wordt op het einde ook hartstikke paranoia en gek. En hij is heel wreed, hij wil al de joden uitroeien en de zwarten, en wil dat de "ubermensch" regeert. Traudl: Een meisje wat zo nieuwsgierig is, dat ze ja heeft gezegd toen ze haar hebben gevraagd secretaresse te worden van Hitler. Ze weet niet wat er verder gaande is in de oorlog, dat Hitler heel wreed is, en ze heeft veel symphatiek voor hem. Magda en Joseph Goebbels: Ze zijn erg hitler-fan en geloven ook in al die onzin. Ze zijn ook erg koppig, ze willen zich op het laatst gewoon niet overgeven, dus vermoorden ze hun 6 kinderen en zichzelf maar. Eva: Ze wordt ook de bunker ingehaald om Hitler zijn laatste dagen bij te staan, en trouwt ook later met hem. Ze is erg hard, voor zichzelf EN anderen. De film speelt in Berlijn, in April 1945. De omgeving is de stad, en die ligt helemaal in puin. Het ziet er dus uit als een echt oorlogsveld. De muziek is weinig aanwezig, athans je merkt hem niet zoveel. Maar het is van die oorlogsmuziek en truerige muziek, en wat klassiek. De film is in kleur, en het filmwerk valt totaal niet op, geen momenten waar je op denk van nou dan is opvallend, dus gewoon heel onopvallend camerawerk. Bedoeling In de film is het thema duidelijk oorlog. Ik denk dat de maker er zeker mee wat heeft willen zeggen, daarom is die hele flim gemaakt. Het heeft de bedoeling om de laatste paar dagen van Hitler te laten zien, zo zie je gewoon de oorlog van een nog nooit eerder vertoonde kant, wat natuurlijk heel interessant is. De maker heeft er niet mee bedoeld dat je je oordeel moet trekken over Hitler ofzo, maar wel het je van een andere kant te laten zien, waardoor je gewoon meer afweet van Hitler, meestal is hij gewoon de slechterik maar gaan ze niet zo diep op hem in, in deze film draait het juist om hem. Subjectieve beschrijving Mijn mening over de film: Ik vond de film erg realistisch, waardoor hij ook gelijk heel erg hard was. Er gebeurden in die tijd hele erge dingen, en in deze film is dat dus ook zo. Ik zal een voorbeeld geven: Een uitgedoste soldaat krijgt de orders weer verder te vechten en moet daarvoor iemand meenemen. Hij vraagt een andere soldaat of hij mee gaat. Deze soldaat is zo in de war en levensmoe, dat hij na gezegd te hebben ik ga nergens meer heen zo een pistool in zijn eigen mond duwt en de trekker overhaalt. En je ziet dan ook volledig hoe dat er uit ziet. Nou geloof me, dat is niet voor kleine kinderen, maar toch wel erg realistisch. Ik vond de film dus ook erg hard, maar er zitten ook andere dingen in. Bijvoorbeeld het nieuwsgierige meisje Traudl maakt het verhaal wat menselijker, zij heeft symphatiek voor Hitler, en is eigenlijk gewoon een nieuwsgierig meisje zonder kwaad in haar hart. Alleen weet ze niet wat er gebeurt met de Joden en dat Hitler miljoenen onschuldige mensen afslacht. De Jodenvervolging en negervervolging word in deze film eigenlijk bijna niet besproken. Ik vind dat dat ook niet nodig was, want zoals ik al zei deze film gaat over de laatste paar dagen (ofzo) van Hitler en dat is dus in Berlijn. In berlijn waren geen joden en negers meer aan het eind van de oorlog (of ondergedoken), dus in het verhaal ook niet veel daar over. Logisch. Maar dat neemt niets weg aan de hardheid van de film, zo zie je een klein groepje kinderen van rond de 10 jaar met een pantzerfaust en zware artillerie, en een van de jongens hun vader wil gewoon zijn zoon terug, maar de jongen vind hem een lafaard. Op een gegeven moment zie je dat het kleine meisje dood word geschoten (dus ook niet voor tere zieltjes) en de jongen gaat gelukkig toch naar zijn vader. Je ziet ook precies hoe Hitler zelf nou is, wat in de meeste films bijna niet word laten zien. Je ziet ook dat zijn generaals heel wat mensenlijker zijn dan je zou denken, zij willen wel het beste voor het volk en willen toch heel wat minder doden dan hitler wil. Kortom: deze supergoede film laat de oorlog van een ander standpunt zien, waardoor je superveel leert, en er misschien ook anders over gaat denken. Ik vond het filmwerk erg onopvallend, en dat kan natuurlijk heel positief zijn, want dat betekent dat er geen fouten zijn gemaakt en dat de camera goed is gebruikt bij de scenes. Bijvoorbeeld in een oorlogsscene heel chaotisch, en in een scene in Hitler's bunker juist heel overzichtelijk. Goed dus. En hoe er gespeeld werd vond ik ook erg goed, het kwam allemaal superrealistisch over alsof het echt had kunnen gebeuren. Nou is het ook gebaseerd op iets waargebeurds (het is trouwens gebaseerd op een boek), maar hoe er geacteerd werd paste er ook erg goed in, vooral Hitler. Ervaring Het kijken naar dit soort film was gedeeltelijk nieuw voor me, en toch ook niet. Ik zal het uitleggen: Ik heb best vaak oorlogsfilms gezien, en ook oorlogsdrama's. Dit was eigenlijk een soort oorlogsdrama, maa wel heel anders als normaal, want het onderwerp van de film is gewoon nog nooit eerder zo vertoont. Want het is gelijk een film maar ook zo informatief dat het een documentaire had kunnen zijn waar een boek is van gemaakt. Ik kan moeilijk zeggen dat het een nieuw soort film is maa zo voelt het wel. Ik zou zeker iedereen willen aanraden naar deze film te gaan, je zult er veel van leren. Achtergrondinformatie filmrecensie: In Duitsland zorgde Der Untergang voor heel wat opschudding. De film, die de laatste dagen van Hitler toont, zou volgens critici aanzetten tot rehabilitatie van de Duitse dictator. Geen misselijke aantijging! Gelukkig voor regisseur Oliver Hirschbiegel staat een stevige rel in filmland meestal garant voor hoge bezoekersaantallen - iets wat Mel Gibson kan beamen; alleen al in Duitsland werd Der Untergang in 27 dagen door meer dan 3 miljoen mensen bezocht. En terecht! Der Untergang is een unieke film, waarin de gebruikelijke oorlogskarikaturen achterwege blijven. De waanzin van de Tweede Wereldoorlog is zelden zo getrouw en indringend op film vastgelegd. Berlijn 1945. De Tweede Wereldoorlog loopt ten einde en het Rode Leger trekt de Duitse hoofdstad binnen. Adolf Hitler heeft zich met Eva Braun en een schare van zijn trouwste officiers teruggetrokken in een enorme bunker. Terwijl buiten de Russische bommen onafgebroken blijven neerregenen, ondergaat Hitler de ondergang van zijn Derde Rijk. Toch weigert de Führer te capituleren, met als gevolg: duizenden extra doden. Pas als werkelijk alle hoop is verdwenen, slaat Hitler de hand aan zichzelf. De meeste officiers volgen zijn voorbeeld. Alleen Hitlers secretaresse Traudl Junge probeert te ontsnappen aan de hel van de bunker. Volgens critici in Duitsland zou Hitler in Der Untergang veel te menselijk worden afgeschilderd, waardoor je als kijker haast sympathie krijgt voor de dictator. Een dergelijk beeld van Hitler zou olie op het vuur zijn van het toch al steeds sneller groeiende rechts-extremisme. Onzin natuurlijk! Extremisten zijn sowieso nauwelijks voor rede vatbaar en zien wat zij willen zien. Geen enkele reden dus om zelfcensuur toe te passen. De ophef rond Der Untergang heeft misschien vooral te maken met de schok dat een van de grootste oorlogsmisdadigers uit de geschiedenis een man van vlees en bloed blijkt, en geen grotesk monster. Dit besef is essentieel. Als monster plaats je Hitler namelijk buiten de realiteit, terwijl het juist belangrijk is te erkennen dat extremisme des mensen is, en van alle tijden. Alleen op deze manier kunnen wij leren van de geschiedenis. Niets dan lof voor acteur Bruno Ganz. De drieënzestigjarige Zwitser zet Hitler op fenomenale wijze neer. Ganz houdt meesterlijk de balans tussen de menselijkheid en de slechtheid. Hitler is geen stereotiep monster of karikatuur; hij is een man van vlees en bloed. De Duitse dictator maakt grapjes tegen zijn secretaresse, hij aait vertederd zijn hond en huilt wanneer hij hoort dat Himmler zich heeft overgegeven. Dan weer schuimbekt hij van woede, laat hij zonder scrupules de zwager van zijn geliefde executeren en praat hij vol trots over de vernietiging van de Joden. Hitler was een mens…en met deze verschrikkelijke wetenschap zullen wij moeten leren omgaan. De decors in Der Untergang zijn spectaculair, het gebruik van licht en sounddesign indringend. De muren van de bunker komen op je af en het constante doffe gedonder van de Russische bombardementen zijn om gek van te worden. In deze laatste uren van de oorlog zoeken de bewoners van de bunker hun toevlucht in alcohol en vertier. Surrealistisch zijn de decadente feesten die zich onder in de bunker afspelen, terwijl bovengronds de stad aan puin wordt geschoten. Dit is waanzin, dit is surrealisme ten top, dit is de onafwendbare ondergang.
Hier nog wat info over de regisseur: Olivier Hirschbiegel heeft al behoorlijk wat werk afgeleverd (als regisseur, schrijver, acteur en componist), hier is het: regisseur: Der untergang, 2004
Mein letzter film, 2002
Das Experiment, 2001
Todfeinde - Die falsche Entscheidung (TV), 1998 (in Duitsland als promotienaam uitgebracht als Mortal friends) Trickser (TV), 1997
Das Urteil (TV) 1997
Baby Rex, das kleine Kommissar (TV) 1997
Kommissar Rex (TV series) 1994 (in Australie Inspector Rex en in de UK Rex: a cop's best friend) Tatort - Ostwärts (TV) 1994
Tatort - Kinderspiel (TV) 1992
Mörderische Entscheidung (TV) 1991 (in USA als Murderous Decisions) Das Go! Project (TV) 1986 Schrijver: Das Experiment, 2001 (internationaal met de titel The Experiment) Todfeinde - Die falsche Entscheidung (TV) 1998 (in Duitsland als promotienaam Mortal friends) Acteur: Losberg (TV) 1986

Rosemary's Hochzeit (TV) 1985 Componist: Das Urteil (TV) 1997