Crouching Tiger, Hidden Dragon (2000)

De decors waren wel belangrijk, maar hadden zeker niet de meeste aandacht. Bijvoorbeeld bij de vechtscène in het restaurant, je let het meeste op wat er precies gebeurt en niet echt op de decorstukken maar die hebben wel degelijk een functie. Het is natuurlijk veel spectaculairder wanneer iemand van de balustrade afvalt dan wanneer hij gewoon neervalt. De kostuums waren wel heel belangrijk, je kon er een deel van het personage in herkennen. Neem: Li Mu Bai – was ‘goed’, - droeg eenvoudige grijze kleren (geen persoonlijke trots/afstand van het aardse, niets mooier maken dan het is.) hij wil zijn leven wijden aan meditatie en doet afstand van het zwaard. Of Bìahuri – was ‘slecht’,- droeg zwarte/donkere kleren, wat staat voor het kwade. De kleren van Shaolòng – in het restaurant zag ze eruit als een man en wordt ook als man aangesproken, het zorgt voor veel verwarring. Kleuren. Rood – als teken van hartstocht; en pijn. (Spaans gezegde: Waar liefde is, is pijn.) Groen – mystiek bij het zwaard en bij de vecht- /vliegscène in de bomen.
Licht. Ik weet niet wat ik hier op moet antwoorden. Camera. Je werd door de camera betrokken bij de situatie. Er was een bepaalde scène; ik weet niet meer precies wanneer maar toen kreeg Shu Lien iets te horen waar ze geschokt, een beetje teleurgesteld en verdrietig van werd, toen had ik een bepaalde drang om haar te troosten. Ook bij de achtervolg / vliegscène over de daken, dan lijkt het net of je zelf mee rent. Ik denk dat alle camera standpunten wel zijn gebruikt. Voor mijn gevoel waren er genoeg beeld wisselingen. Ik vond het goed zoals het was. Als het er meer waren geweest was het veel onrustiger geworden. Bij ‘veel’ heb ik gauw de neiging om het storend te gaan vinden en nu vond ik het juist heel prettig om het van meerdere kanten te zien en toch niet te vaak van beeld te veranderen. Locatie. Ik heb geen idee, het zag eruit alsof het allemaal echt was en daardoor heb ik de neiging om te gaan denken dat het allemaal op locatie was gefilmd. Maar doordat sommige dingen niet echt konden, zoals het vliegwerk in de bomen denk ik toch dat het gefilmd is in een studio. Muziek. Bij vechtscènes werd er gebruik gemaakt van bij mij rustig overkomende trommels of ritmische muziek. Ik denk dat de muziek de sfeer wel goed ondersteunde. Ik heb er niet echt op gelet, ik werd gewoon meegesleept in het verhaal en vond de muziek geweldig, maar ik weet niet goed waarom en wanneer ik wat hoorde. Bij mij is het eerder zo dat als ik de muziek niet mooi vind of als het heel opjagend werkt ik het dan irritant vind en me er dan aan ga ergeren. Waardoor ik het juist onthoud. Omgevinggeluiden heb ik dan ook niet echt gehoord, alleen in het begin als Shu Lien de stad in komt en daar allemaal mensen druk bezig hun eigen ding. Ik weet niet of er veel special effects waren, ik heb het niet bewust gehoord. 3. Waarom. Verhaal. De regisseur wilde de tegenstelling tussen sociale verplichtingen en persoonlijke vrijheid laten zien, ik denk dat hem dat erg goed is gelukt. Dat is de Chinese cultuur. Ik weet niet of er een verhaal achter het verhaal zit. Misschien dat de regisseur duidelijk wil maken dat niet alles is wat het lijkt. Als mens idealiseer je veel dingen, de werkelijkheid is vaak veel minder mooi. Shaolòng wil graag vrij zijn, ze wil vechten zoals Shu Lien en Li Mu Bai, zonder ouders die haar huwelijk arrangeren en die er vervolgens achterkomt dat deze vrijheid ook een keerzijde heeft; dat je er ook veel vijanden mee maakt. Er is veel symboliek gebruikt. Het rode, wat eerder al is genoemd. De kleding; eerst is Shaolòng gekleed in nette, dure chique in het keurslijf proppende, hoe houd ik de schijn zo goed mogelijk op kleren, dan steelt ze het zwaard en draagt ze zwarte kleren, zwart om het slecht van haar daad te benadrukken. Het is natuurlijk ook wel om niet op te vallen in de nacht. Op het laatst draagt ze lichte gele of wittige kleren; als teken voor het goede. Ze probeert Shu Lien en Li Mu Bai te helpen maar het is al te laat. Ook de vlieg/vechtscène is er een vol symboliek. Het bamboebos symboliseert rechtschapenheid en is daardoor de ideale plek voor een duel. Ik denk dat de scène waarin Shaolòng half verdoofd in de regen gaat zitten ook meer symbolisch bedoeld is, alsof ze het slechte van zich afwast.
Effecten. Ik kon mezelf goed verplaatsen in de personages. Ik schreefeerder al dat ik een bepaalde drang voelde om Shu Lien te troosten, waarom weet ik eigenlijk niet eens goed. Ook kon ik heel goed begrijpen dat Shaolòng vrij wilde zijn al heeft zij wel veel meer moed en is ze wat ‘vechteriger’ dan ik. – Ik zou wel willen vechten maar ik heb meer een grote mond. Ik zou echt niet in een restaurant tegen een grote groep volwassen mannen gaan vechten. Ik schreef ‘vechteriger’ omdat ik agressief niet het juiste woord vind. Agressief is niet sierlijk en er zit geen rust en beheersing in. Bij haar manier van vechten is het juist heel gecontroleerd. Ik vond het een heel meeslepende film. Zoals gezegd bij de camera vraag had ik het gevoel dat ik het goed kon zien, alsof ik erbij was en ze volgde. De muziek klopte, het was spannend en toch mooi. Ik heb niet de neiging gehad om mijn handen voor mijn ogen te doen of te stoppen met kijken. Ik denk dat de bedoeling was de tegenstelling tussen sociale verplichtingen en persoonlijke vrijheid te laten zien, verder moest het gewoon een mooie film worden. 4. Conclusies. De kwaliteit. Ik vond het een goede film, mijn vooroordeel was dat het met teveel vechtscènes en vooral veel bloed en rondvliegende ledematen echt een verschrikkelijke film zou zijn. Gelukkig was dat totaal niet zo. Ik vond dat het goed op elkaar was afgestemd, er werd niet teveel gevochten, maar ook niet teveel gepraat. Mijn betrokkenheid. Doordat ik eerst een heel ander beeld had van dit soort films, moest ik er even ‘inkomen’. Ik denk juist doordat het zo anders was heb ik zo geboeid zitten kijken. Ik heb mezelf er een stuk of drie keer op betrapt dat ik mijn mond open had. Ik vond het mooi, het vechten had inderdaad veel van een snelle dans weg. Het had een heel waardige en gecontroleerde uitstraling, als westerlingen vechten dan rammen ze er maar een eind op los, maar die Chinezen vechten zo strak. Heel mooi. Tijdens de film dacht ik op een gegeven moment ‘het is heel gedragen’ omdat het vrij rustig was. Ik ben ‘iets wijzer geworden’. Mijn vooroordelen waren totaal niet terecht. De taal die zij spraken is niet ‘irritant’, daar was ik van tevoren juist heilig van overtuigd. Het vechten was niet afschuwelijk, maar juist heel mooi. En vooral: het was niet alleen maar vechten, er werd ook in geacteerd en er was ruimte voor een verhaal. Het zag er ook niet uit als een slechte irritante Aziatische film. Ik vond het bekijken heel zinvol. Mijn vooroordelen zijn nog niet helemaal weg. Eèn zwaluw maakt nog geen zomer. Dat dit een goede film was, maakt nog niet dat alle Aziatische films goed zijn. Ik weet niet of ik zelf nog een keer naar zo’n film zou gaan. Maar wanneer er vanuit school word gezegd ‘dit is een goede film, die moet je zien.’, dan denk ik dat ik misschien toch zal gaan kijken. De film was plezierig om naar te kijken, misschien omdat ik niet zovaak in de bioscoop kom. Het enige irritante was dat de meiden links naast en achter mij, de hele tijd aan het gillen waren of dingen zeiden als; ‘Oh nog maar een uur, dat houden we wel uit.’, zodat ik ‘uit de film werd gehaald’.