We staan voor de Verkadefabriek. We weten eerst niet waar we naar binnen kunnen, maar uiteindelijk komen we via een of andere ‘achter’ ingang naar binnen. We wachten met z’n allen op mevrouw Van der Vliet en ja hoor, ze komt naar binnen met een leuke smile op haar gezicht. Ze krijgt de kaartjes bij de balie en deelt ze uit. We gaan met z’n allen in de rij staan en het lijkt erop dat het erg druk zal worden. Ja ja, we zijn in de zaal en het is inderdaad erg druk en wat me gelijk opvalt, is dat er niet veel jonge mensen bij zitten, maar vooral mensen vanaf ongeveer 35 jaar. Het is een dramatische film en dan zijn er blijkbaar meer oudere mensen geïnteresseerd dan jonge mensen. Maar oké, de film gaat beginnen, laten we stil zijn…
Vorm
Het verhaal speelt zich af in Frankrijk. In het begin in een weeshuis waar Gabrielle bleef, maar toen ze ouder werd, kwam ze in een landhuis terecht. Deze film speelt zich af rond 1900 in Zuid-Frankrijk. Gabrielle was een jong meisje dat zich altijd heel simpel aankleedde en zich altijd afzonderde van de rest. Ook met haar karakter, maar ook met haar uiterlijk. In de film is Audrey Tautou heel naturel opgemaakt en heeft ze af en toe donkerrode lippenstift op. De andere dames in de film zijn integendeel erg dik opgemaakt en hebben erg tuttige jurken aan. De film speelde zich uiteindelijk het meest af in het landhuis van Étienne Balson, omdat zij daar lang heeft gewoond toen ze bezig was met haar carrière. De film was zelf heel ouderwets gefilmd. Niet zozeer ouderwets, maar door de kleur en dergelijke was duidelijk te zien dat de film een tijd liet zien rond 1900.
In de film was er natuurlijk muziek gebruikt, Gabrielle was degene die aan het zingen was in een cafeetje. Hier zong ze ‘Qui a vu Coco?’ Dit is een erg vrolijk liedje dat ik eigenlijk niet bij haar stijl vind passen. Ze is zelf heel naturel en ze toont soberheid aan, dit liedje is echter heel vrolijk en amuseert mensen. Achtergrondmuziek was er zeker ook, maar ik kan nu niet echt goed achterhalen hoe het de sfeer bepaalde, omdat de sfeer sowieso nooit vrolijk was. Tenminste bijna nooit. Het was natuurlijk vrolijk tijdens bepaalde gelegenheden en toen zij bijvoorbeeld naar de casino ging met Boy en zo, maar voor de rest was haar leven niet echt vrolijk. Ik kan niet zeggen dat ze een leuk, vrolijk leventje had totdat ze carrière maakte natuurlijk.
Het verhaal werd in een chronologische volgorde vertelt. Eerst liet de film haar jeugd zien toen ze naar het weeshuis moest. Dat lieten ze een heel kort stukje zien en daarna werd het plotseling 15 jaar later en toen was ze in het cafeetje aan het zingen met haar zus. Ook werkte ze in een naaiatelier, dus ze had eigenlijk dubbel werk. Dit had ze nodig omdat ze anders niet rond zouden kunnen komen.
Ik vond dat de film echt super goed opgenomen was. Alles leek echt werkelijkheid en er was helemaal niets waarvan je dacht, o dit is nep. Nee, zo een stukje was er absoluut niet. Het stukje dat haar zus opeens naar haar toe komt en zegt : ‘Boy heeft een auto-ongeluk gehad’, waarop Gabrielle vraagt: ‘Ligt hij in het ziekenhuis?’, waarop haar zus weer huilend zegt: ‘Nee’. Dat stukje deed mij echt iets. Het was echt een schok, want zoiets had ik totaal niet verwacht. Het ging zo snel allemaal. Je wist gewoon aan het woordje ‘nee’ dat hij dood was. Ik vond het ook erg zielig voor Gabrielle toen ze naar de plek ging waar het ongeluk was gebeurd. Het was toen een beetje een bewolkte dag en volgens mij was het aan het regenen. Zij begon zachtjes te huilen, maar op dat moment hoopte ik zo erg dat Boy plotseling tevoorschijn zou komen en zou zeggen: ‘Gabrielle, ik leef nog’. Maar helaas, dat was niet zo. Dat fijns gunde. Had ze eindelijk de liefde van haar leven gevonden, was die dood. Dat vond ik echt erg zielig en vooral als je dan bedenkt dat het allemaal in de werkelijkheid ook zo verlopen is. Helaas kun je bepaalde dingen niet terugspoelen in het leven… Na al deze dingen die ik verteld heb, kom ik tot de conclusie dat deze film een biografie, drama is.
Inhoud
korte samenvatting
Deze film gaat over de beroemde modeontwerpster die nu al overleden is, maar nog een hele grote naam heeft: Chanel. Ze is opgegroeid in een weeshuis en komt later terecht in een cafeetje waar ze zingt met haar zus. Hier zingen ze samen ‘Qui a vu Coco?’ Ze ontmoet hier Étienne en krijgt contact met hem en gaat later ook naar zijn landhuis. Ze zegt dat ze daar naar toe ging, omdat ze naar haar zus was gegaan die vlakbij hem woonde, maar haar zus was niet thuis. Daarom wilde ze even bij hem gaan logeren. Dit was natuurlijk een en al gespeeld door Gabrielle. Haar eigenlijke plan was om bij hem in te trekken en omdat hij erg rijk is, hoopte ze op een betere toekomst. Misschien dat hij iets kon regelen. Étienne negeert haar als hij bezoek e.d. heeft, maar als ze alleen zijn, doet hij integendeel erg aardig en gaat hij zelfs met haar naar bed. In dit landhuis ontmoet Gabrielle die intussen Coco wordt genoemd, Boy. Boy is een rijke zakenman en ze mogen elkaar wel. Boy vindt Coco erg en bijzonder omdat ze heel slim is en vooral omdat ze mannenkleren draagt en er niet bepaald vrouwelijk uitziet door de kleding die ze draagt. Uiteindelijk gaan zij samen een paar dagen weg, met toestemming van Étienne. Als ze terugkomen is Coco nog verliefder dan ze al was. Ze is helemaal weg van Boy en hij ook van haar. Daarna moet Boy naar Engeland voor zaken, hij is namelijk Engels. In deze tussentijd vertelt Étienne aan Coco dat Boy al gaat trouwen met een Engelse, omdat die Engelse een dochter is van de steenkolenmijnhouwer. Dat was voor Boy de kans om rijk te worden namelijk. Coco schrikt hier eigenlijk best wel van, maar uiteindelijk is ze een soort van maîtresse van Boy, omdat ze nog een relatie blijven houden, terwijl hij al getrouwd is met een Engelse. Hij komt regelmatig naar Frankrijk om haar te zien. In deze tussentijd is Coco een goede naaister geworden en krijgt ze veel verzoek om bepaalde dingen te naaien. Zelfs Étienne heeft gevraagd of zij met haar wilde trouwen maar ze heeft geweigerd door de liefde die ze voor Boy had. Daarna gaat Boy plotseling dood door een auto-ongeluk. Hierna richt Coco zich helemaal op het naaien en ontwerpen van kleren en uiteindelijk heeft ze een hele collectie en is ze wereldwijd bekend.
Ze is nooit getrouwd geweest…
Coco is in deze film de belangrijkste persoon. Het gaat dan natuurlijk om haar biografie, dus dat is logisch. Ook de mensen om haar heen hebben veel invloed in haar leven gehad, zoals Étienne. Door Étienne heeft ze bepaalde mensen leren kennen die beroemd waren en die beroemde mensen wilden dat zij een paar dingen voor hun maakten zoals kleding en hoeden. Het waren voornamelijk hoeden. Bovendien heeft ze door Boy geleerd wat liefde is. Zij was eerder dan Boy nog nooit echt verliefd geweest. Gabrielle is een heel naturel persoon. Ze draagt geen make-up en doet nooit overdreven kleding aan. Ze is helemaal tegen die tuttige jurken die die mensen in die tijd aanhadden. Ook vond ze hun hoedjes lelijk en daarom ontwierp ze na een tijd zelf hoeden. Ze is een erg slimme vrouw en heeft overal een antwoord op, bijna zonder na te denken. Ze is erg uniek en in haar omgeving was er echt niemand zoals haar, behalve de mannen qua uiterlijk. Ze was een hele mooie vrouw met perfecte gezichtsvormen die ze had en vooral het natuurlijke van haar gezicht. Ik denk dat dat natuurlijke van haar gezicht indruk maakte op Étienne en vooral op Boy.
Étienne was een erg vrolijke en vooral slimme man. Hij was helemaal van het feesten en dergelijke, maar toch was hij onder de indruk geraakt van Coco. Omdat Coco echt gewoon heel anders was dan de rest. Zoals de andere vrouwen, waren er veel om zich heen, maar zoals Coco waren er geen om zich heen. Coco was juist een vrouw die echt wist wat ze NIET wilde. Haar doel was geld verdienen en niet geld verdienen zoals Étienne door niks te doen, maar geld verdienen door het echt doen van het werk, doordat je er een geestelijke en lichamelijke inspanning voor moet verrichten. Dat was wat ze wilde en wat ze niet wilde was zoals al die andere vrouwen zijn. Ze wilde geen korset dragen bijvoorbeeld, maar ook geen hakken.
Het inlevingsvermogen met Gabrielle was voor mij eigenlijk een beetje moeilijk. Ze heeft een karakter die je niet zo vaak ziet. Ik kon me eigenlijk niet zo goed inleven. Ik snapte natuurlijk wel dat ze moeilijke tijden heeft meegemaakt en zo, maar ik vond het moeilijk om het er over eens te zijn met de besluiten die ze maakte. Bijvoorbeeld dat ze bleef doordringen om te blijven bij Étienne. Ik zou nooit van mijn leven bij iemand willen blijven die mij voor mensen verstopt en mij maar een beetje voor schut zet. Gabrielle wist dat hij dit allemaal deed, maar toch wilde ze bij hem blijven omdat ze werk wilde. Oké, dat snap ik allemaal wel, maar ik zou het echt niet gedaan hebben. Ik zou ergens anders heen geweest zijn en niet meer bij een man die mij gebruikte voor alles en nog wat. Wel kon ik me inleven toen ze een beetje verlegen voor zich uitkeek toen Boy naar haar zat te kijken en toen ze heel erg verlegen was. Dat verlegen gevoel komt denk ik bij iedereen wel eens voor, dat je even niet meer weet wat je moet zeggen. Maar daarna zegt Coco weer iets slims, waarop ik dacht: ‘Nee, dat zou ik zelf nooit bedacht hebben.’
Functie
De film wil informatie verstrekken, namelijk de biografie van Coco Chanel. Ze willen ons informeren hoe zij tot haar status is gekomen.
Maar de film wil ook een mening of boodschap overbrengen, namelijk dat je een hoge status krijgt, als je er echt voor gaat. Dat heeft Coco Chanel bereikt, een enorme hoge status, want haar merk is nu overal bekend…
Je wilt blijven kijken naar de film, omdat je nieuwsgierig bent hoe ze nu uiteindelijk zo beroemd is geworden en hoe ze het voor elkaar heeft gekregen om van arm naar rijk te gaan.
Mijn Reactie
Ik wist eigenlijk helemaal niks over deze film. Ik wist alleen dat deze Coco Chanel heette en voor de rest wist ik echt niks. Ik heb de recensies of affiches ook niet gelezen op het laatste moment om het een beetje op een verrassing te houden. Uiteindelijk was het niet erg verrassend hoor, ik wist al wel een beetje dat het een dramatische film was. Dat zag je ook aan de affiche omdat ze er erg zielig of tenminste, heel diepzinnig kijkt.
De meeste indruk die op mij is gemaakt, is Coco zelf. Ik heb nog nooit van mijn leven zo een karakter en persoon gezien. Ze is echt heel apart en ik denk dat er weinig mensen zijn zoals haar op deze wereld. Er zullen vast wel mensen zijn zoals haar, maar ik geloof niet dat die er veel zijn. Ik vond in de film het aller aller-leukste dat zij en Boy gingen dansen in de casino. Ik vond het zo schattig die twee samen. Ik had toen echt gewild om in haar plaats te zijn. Ze keek zo gelukkig, zo vredig dat iedereen wel in haar plaats wilde zijn denk ik. Ze dansten samen ook zo soepel, het leek of ze allebei aan het zweven waren. Hun liefde voor elkaar was gewoon te zien aan de blik die ze hadden als ze naar elkaar keken. Ze keken elkaar heel diep in de ogen aan en ze waren allebei echt verliefd. Het was daarom ook erg duidelijk dat Boy met die Engelse wilde trouwen omdat ze rijk was. Ik weet zeker dat daar geen andere reden achter zit. Zoals ik het nu vertel, lijkt het alsof de hele film over een liefdesverhaal gaat, alsof de thema van de film over liefde gaat. Dat is eigenlijk niet zo, maar die stukjes hebben ze zo goed geacteerd dat je dan even vergeet dat de film ging over het doel die Coco had.
Vorm
Het verhaal speelt zich af in Frankrijk. In het begin in een weeshuis waar Gabrielle bleef, maar toen ze ouder werd, kwam ze in een landhuis terecht. Deze film speelt zich af rond 1900 in Zuid-Frankrijk. Gabrielle was een jong meisje dat zich altijd heel simpel aankleedde en zich altijd afzonderde van de rest. Ook met haar karakter, maar ook met haar uiterlijk. In de film is Audrey Tautou heel naturel opgemaakt en heeft ze af en toe donkerrode lippenstift op. De andere dames in de film zijn integendeel erg dik opgemaakt en hebben erg tuttige jurken aan. De film speelde zich uiteindelijk het meest af in het landhuis van Étienne Balson, omdat zij daar lang heeft gewoond toen ze bezig was met haar carrière. De film was zelf heel ouderwets gefilmd. Niet zozeer ouderwets, maar door de kleur en dergelijke was duidelijk te zien dat de film een tijd liet zien rond 1900.
Het verhaal werd in een chronologische volgorde vertelt. Eerst liet de film haar jeugd zien toen ze naar het weeshuis moest. Dat lieten ze een heel kort stukje zien en daarna werd het plotseling 15 jaar later en toen was ze in het cafeetje aan het zingen met haar zus. Ook werkte ze in een naaiatelier, dus ze had eigenlijk dubbel werk. Dit had ze nodig omdat ze anders niet rond zouden kunnen komen.
Ik vond dat de film echt super goed opgenomen was. Alles leek echt werkelijkheid en er was helemaal niets waarvan je dacht, o dit is nep. Nee, zo een stukje was er absoluut niet. Het stukje dat haar zus opeens naar haar toe komt en zegt : ‘Boy heeft een auto-ongeluk gehad’, waarop Gabrielle vraagt: ‘Ligt hij in het ziekenhuis?’, waarop haar zus weer huilend zegt: ‘Nee’. Dat stukje deed mij echt iets. Het was echt een schok, want zoiets had ik totaal niet verwacht. Het ging zo snel allemaal. Je wist gewoon aan het woordje ‘nee’ dat hij dood was. Ik vond het ook erg zielig voor Gabrielle toen ze naar de plek ging waar het ongeluk was gebeurd. Het was toen een beetje een bewolkte dag en volgens mij was het aan het regenen. Zij begon zachtjes te huilen, maar op dat moment hoopte ik zo erg dat Boy plotseling tevoorschijn zou komen en zou zeggen: ‘Gabrielle, ik leef nog’. Maar helaas, dat was niet zo. Dat fijns gunde. Had ze eindelijk de liefde van haar leven gevonden, was die dood. Dat vond ik echt erg zielig en vooral als je dan bedenkt dat het allemaal in de werkelijkheid ook zo verlopen is. Helaas kun je bepaalde dingen niet terugspoelen in het leven… Na al deze dingen die ik verteld heb, kom ik tot de conclusie dat deze film een biografie, drama is.
Inhoud
korte samenvatting
Deze film gaat over de beroemde modeontwerpster die nu al overleden is, maar nog een hele grote naam heeft: Chanel. Ze is opgegroeid in een weeshuis en komt later terecht in een cafeetje waar ze zingt met haar zus. Hier zingen ze samen ‘Qui a vu Coco?’ Ze ontmoet hier Étienne en krijgt contact met hem en gaat later ook naar zijn landhuis. Ze zegt dat ze daar naar toe ging, omdat ze naar haar zus was gegaan die vlakbij hem woonde, maar haar zus was niet thuis. Daarom wilde ze even bij hem gaan logeren. Dit was natuurlijk een en al gespeeld door Gabrielle. Haar eigenlijke plan was om bij hem in te trekken en omdat hij erg rijk is, hoopte ze op een betere toekomst. Misschien dat hij iets kon regelen. Étienne negeert haar als hij bezoek e.d. heeft, maar als ze alleen zijn, doet hij integendeel erg aardig en gaat hij zelfs met haar naar bed. In dit landhuis ontmoet Gabrielle die intussen Coco wordt genoemd, Boy. Boy is een rijke zakenman en ze mogen elkaar wel. Boy vindt Coco erg en bijzonder omdat ze heel slim is en vooral omdat ze mannenkleren draagt en er niet bepaald vrouwelijk uitziet door de kleding die ze draagt. Uiteindelijk gaan zij samen een paar dagen weg, met toestemming van Étienne. Als ze terugkomen is Coco nog verliefder dan ze al was. Ze is helemaal weg van Boy en hij ook van haar. Daarna moet Boy naar Engeland voor zaken, hij is namelijk Engels. In deze tussentijd vertelt Étienne aan Coco dat Boy al gaat trouwen met een Engelse, omdat die Engelse een dochter is van de steenkolenmijnhouwer. Dat was voor Boy de kans om rijk te worden namelijk. Coco schrikt hier eigenlijk best wel van, maar uiteindelijk is ze een soort van maîtresse van Boy, omdat ze nog een relatie blijven houden, terwijl hij al getrouwd is met een Engelse. Hij komt regelmatig naar Frankrijk om haar te zien. In deze tussentijd is Coco een goede naaister geworden en krijgt ze veel verzoek om bepaalde dingen te naaien. Zelfs Étienne heeft gevraagd of zij met haar wilde trouwen maar ze heeft geweigerd door de liefde die ze voor Boy had. Daarna gaat Boy plotseling dood door een auto-ongeluk. Hierna richt Coco zich helemaal op het naaien en ontwerpen van kleren en uiteindelijk heeft ze een hele collectie en is ze wereldwijd bekend.
Ze is nooit getrouwd geweest…
Coco is in deze film de belangrijkste persoon. Het gaat dan natuurlijk om haar biografie, dus dat is logisch. Ook de mensen om haar heen hebben veel invloed in haar leven gehad, zoals Étienne. Door Étienne heeft ze bepaalde mensen leren kennen die beroemd waren en die beroemde mensen wilden dat zij een paar dingen voor hun maakten zoals kleding en hoeden. Het waren voornamelijk hoeden. Bovendien heeft ze door Boy geleerd wat liefde is. Zij was eerder dan Boy nog nooit echt verliefd geweest. Gabrielle is een heel naturel persoon. Ze draagt geen make-up en doet nooit overdreven kleding aan. Ze is helemaal tegen die tuttige jurken die die mensen in die tijd aanhadden. Ook vond ze hun hoedjes lelijk en daarom ontwierp ze na een tijd zelf hoeden. Ze is een erg slimme vrouw en heeft overal een antwoord op, bijna zonder na te denken. Ze is erg uniek en in haar omgeving was er echt niemand zoals haar, behalve de mannen qua uiterlijk. Ze was een hele mooie vrouw met perfecte gezichtsvormen die ze had en vooral het natuurlijke van haar gezicht. Ik denk dat dat natuurlijke van haar gezicht indruk maakte op Étienne en vooral op Boy.
Étienne was een erg vrolijke en vooral slimme man. Hij was helemaal van het feesten en dergelijke, maar toch was hij onder de indruk geraakt van Coco. Omdat Coco echt gewoon heel anders was dan de rest. Zoals de andere vrouwen, waren er veel om zich heen, maar zoals Coco waren er geen om zich heen. Coco was juist een vrouw die echt wist wat ze NIET wilde. Haar doel was geld verdienen en niet geld verdienen zoals Étienne door niks te doen, maar geld verdienen door het echt doen van het werk, doordat je er een geestelijke en lichamelijke inspanning voor moet verrichten. Dat was wat ze wilde en wat ze niet wilde was zoals al die andere vrouwen zijn. Ze wilde geen korset dragen bijvoorbeeld, maar ook geen hakken.
Het inlevingsvermogen met Gabrielle was voor mij eigenlijk een beetje moeilijk. Ze heeft een karakter die je niet zo vaak ziet. Ik kon me eigenlijk niet zo goed inleven. Ik snapte natuurlijk wel dat ze moeilijke tijden heeft meegemaakt en zo, maar ik vond het moeilijk om het er over eens te zijn met de besluiten die ze maakte. Bijvoorbeeld dat ze bleef doordringen om te blijven bij Étienne. Ik zou nooit van mijn leven bij iemand willen blijven die mij voor mensen verstopt en mij maar een beetje voor schut zet. Gabrielle wist dat hij dit allemaal deed, maar toch wilde ze bij hem blijven omdat ze werk wilde. Oké, dat snap ik allemaal wel, maar ik zou het echt niet gedaan hebben. Ik zou ergens anders heen geweest zijn en niet meer bij een man die mij gebruikte voor alles en nog wat. Wel kon ik me inleven toen ze een beetje verlegen voor zich uitkeek toen Boy naar haar zat te kijken en toen ze heel erg verlegen was. Dat verlegen gevoel komt denk ik bij iedereen wel eens voor, dat je even niet meer weet wat je moet zeggen. Maar daarna zegt Coco weer iets slims, waarop ik dacht: ‘Nee, dat zou ik zelf nooit bedacht hebben.’
De film wil informatie verstrekken, namelijk de biografie van Coco Chanel. Ze willen ons informeren hoe zij tot haar status is gekomen.
Maar de film wil ook een mening of boodschap overbrengen, namelijk dat je een hoge status krijgt, als je er echt voor gaat. Dat heeft Coco Chanel bereikt, een enorme hoge status, want haar merk is nu overal bekend…
Je wilt blijven kijken naar de film, omdat je nieuwsgierig bent hoe ze nu uiteindelijk zo beroemd is geworden en hoe ze het voor elkaar heeft gekregen om van arm naar rijk te gaan.
Mijn Reactie
Ik wist eigenlijk helemaal niks over deze film. Ik wist alleen dat deze Coco Chanel heette en voor de rest wist ik echt niks. Ik heb de recensies of affiches ook niet gelezen op het laatste moment om het een beetje op een verrassing te houden. Uiteindelijk was het niet erg verrassend hoor, ik wist al wel een beetje dat het een dramatische film was. Dat zag je ook aan de affiche omdat ze er erg zielig of tenminste, heel diepzinnig kijkt.
De meeste indruk die op mij is gemaakt, is Coco zelf. Ik heb nog nooit van mijn leven zo een karakter en persoon gezien. Ze is echt heel apart en ik denk dat er weinig mensen zijn zoals haar op deze wereld. Er zullen vast wel mensen zijn zoals haar, maar ik geloof niet dat die er veel zijn. Ik vond in de film het aller aller-leukste dat zij en Boy gingen dansen in de casino. Ik vond het zo schattig die twee samen. Ik had toen echt gewild om in haar plaats te zijn. Ze keek zo gelukkig, zo vredig dat iedereen wel in haar plaats wilde zijn denk ik. Ze dansten samen ook zo soepel, het leek of ze allebei aan het zweven waren. Hun liefde voor elkaar was gewoon te zien aan de blik die ze hadden als ze naar elkaar keken. Ze keken elkaar heel diep in de ogen aan en ze waren allebei echt verliefd. Het was daarom ook erg duidelijk dat Boy met die Engelse wilde trouwen omdat ze rijk was. Ik weet zeker dat daar geen andere reden achter zit. Zoals ik het nu vertel, lijkt het alsof de hele film over een liefdesverhaal gaat, alsof de thema van de film over liefde gaat. Dat is eigenlijk niet zo, maar die stukjes hebben ze zo goed geacteerd dat je dan even vergeet dat de film ging over het doel die Coco had.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden