Algemene gegevens:
1. de titel is Blackboards
De regisseur is Samira Makhmalbaf.
Komt uit het jaar 2000.
Land van herkomst is Iran.
de hoofdrolspelers zijn:
Said Mohamadi => Said
Behnaz Jofari => Halaleh
Bahman Ghobadi => Reeboir
2. De film heb ik gezien in het filmhuis in Amersfoort. 3. Het grondgenre is drama Plot 1. In het onherbergzame noorden van Iran op de grens met Irak, trekt een groep werkloze leraren rond. Op hun rug dragen ze schoolborden. Ze zijn op zoek naar leerlingen in die ruige, door oorlogsgeweld geteisterde bergstreek. De analfabetische bergbewoners hebben weinig belangstelling. Daarom gebruiken ze de schoolborden voor andere dingen; als spalk voor een gebroken been en zelfs als bruidsschat. Van conflicten is geen sprake. Middelen 1. Het verhaal speelt zich af in Iran in de bergen. De bergstreek is kaal, koud, eenzaam en verlaten. Deze plek is voor mij het meest belangrijk en dit bepaalde ook de sfeer van de film. Dit is omdat het hele verhaal zich in de bergen afspeelt. 2. De belichting speelde wel een rol. Het was telkens als er geschoten werd mistig. Verder was er niets opvallends aan de belichting. 3. De hoofdpersonen waren gekleed in wijde broeken en een hesje, de vrouwen waren in jurken en bijna iedereen had een hoofddoek op. De kleuren van de kleding waren schutkleuren dus zwart en beige / naturel. 4. Er werd wel gebruik gemaakt van muziek maar wel in de vorm van zang. Ik denk dat de muziek niet speciaal voor de film was gecomponeerd omdat het ‘gewoon’ traditionele muziek was. De muziek diende als achtergrond. 5.Er was geen sprake van speciale geluidseffecten. Personages
1. Said, hij was 1 van de leraren. Hij gebruikte zijn schoolbord als bruidsschat en trouwde met Halaleh. Toch scheidde hij weer van haar. Hij droeg de kleding zoals die in punt 3 is beschreven.
Reeboir, hij was ook leraar en leerde een jongetje die ook Reeboir heette lezen en schrijven. De oude Reeboir gaat dood.
2. Je kreeg op geen andere manieren info over de hoofdpersonen.
3. De leraren zoeken leerlingen in de bergen. Ze passen goed in de omgeving en in de tijd. Dit komt omdat zij ook een gekleurde huid hadden en de traditionele kleding aan hadden.
Thematiek en interpretatie
1. De belangrijkste thema’s zijn onderwijzen en vluchten
2. De regisseuse had wel een bepaalde bedoeling met de film namelijk de menselijke relaties in een door oorlog ontwrichte samenleving tonen. 3. Het is geen verfilming van een boek. Boeiende werking 1. Wat mij boeide in de film was de doorzettingskracht van de leraren om mensen te onderwijzen. 2. Het middel dat hiervoor gebruikt is, is het schoolbord. Wat mij niet zo boeide was dat de oude man niet kon pissen. (zo wordt het ook in de film gezegd) ik vond het niet belangrijk voor de film, het had voor mij geen enkele waarde en betekenis. Camerawerk en montage De scènes die me het meest zijn bijgebleven zijn: De scenes waarin geschoten werd, je kon zien dat de mensen toen bang waren. Ze renden hard. De camera stond toen op ooghoogte en dat maakte het wat realistischer omdat je het nu zelf ook een beetje meemaakte. De camera bewoog ook mee en schudde heel erg en daardoor was het af en toe heel vermoeiend en irritant om te kijken. Een andere scène die me is bijgebleven is het onderwijzen. De leraren probeerden het keer op keer. Ze liepen de mensen achterna en bleven het maar vragen. Ook hier was de camera op ooghoogte en bewoog. In de hele film zie je de beelden op ooghoogte en voor mij heeft dat als gevolg dat het realistisch wordt, dat je het zelf meemaakt. Het betrekt je bij de personen. De film vond ik ook een geheel en had ook naar mijn mening 1 verhaallijn. Het was niet zo dat het in allemaal stukjes aan elkaar geplakt was, tenminste zo kwam het niet over.
Recensie
Ik heb een recensie gevonden, hij zit achter het verslag.
1. Ik vind dat de regisseuse geslaagd is in het uitwerken van het hoofdthema omdat de hele film er over gaat en het heel duidelijk is.
2. De film vind ik geloofwaardig want we kennen allemaal de beelden van vluchtende mensen en die waren ook in deze film, het zag er werkelijk uit. Dat is een sterk punt. Een zwak punt vond ik dat de camera wel eens mee bewoog en dat maakte het heel erg vermoeiend om te kijken, het was vrij irritant.
Een zwak punt vond ik dat de acteurs niet echt konden acteren, ze legden er weinig gevoel in. Dat maakte het soms wel minder geloofwaardig.
3. De hoofdrolspelers vond ik niet geschikt voor hun hoofdrol omdat ze niet goed konden acteren. Ik vond het echt beginners en die moet je geen hoofdrol geven. Ze toonden weinig emoties en dat maakte ze minder geschikt. Toch pasten de acteurs wel bij het opgeroepen beeld omdat zij uit die omgeving kwamen. Ook om die reden paste de kleding er goed bij.
4. Er werd geen gebruik gemaakt van speciale effecten en dat vond ik wel jammer, het maakt een film toch net wat boeiender. De belichting was goed, het gaf de werkelijkheid goed aan. De muziek paste wel goed bij de film als was het geen mooie muziek. Het was jammer dat er geen gespeelde muziek was, er was alleen af en toe gezang van een persoon. Gespeelde muziek geen een film toch een bepaalde sfeer en dat miste ik wel een beetje.
5. Mijn eindoordeel is dat ik het geen goede film vind. Er zitten te weinig boeiende scènes in en dus is het best saai om te kijken. Dat de camera mee bewoog was voor mij heel storend en maakte het minder fijn om naar te kijken.
De omgeving en het verhaal passen goed bij elkaar, ze hebben de goede plekken uitgezocht en dat maakte de film ook ‘echter’. Het is wel een originele film want ik heb nog nooit een film gezien met dit thema. Het was jammer dat de acteurs niet goed konden acteren.
2. De film heb ik gezien in het filmhuis in Amersfoort. 3. Het grondgenre is drama Plot 1. In het onherbergzame noorden van Iran op de grens met Irak, trekt een groep werkloze leraren rond. Op hun rug dragen ze schoolborden. Ze zijn op zoek naar leerlingen in die ruige, door oorlogsgeweld geteisterde bergstreek. De analfabetische bergbewoners hebben weinig belangstelling. Daarom gebruiken ze de schoolborden voor andere dingen; als spalk voor een gebroken been en zelfs als bruidsschat. Van conflicten is geen sprake. Middelen 1. Het verhaal speelt zich af in Iran in de bergen. De bergstreek is kaal, koud, eenzaam en verlaten. Deze plek is voor mij het meest belangrijk en dit bepaalde ook de sfeer van de film. Dit is omdat het hele verhaal zich in de bergen afspeelt. 2. De belichting speelde wel een rol. Het was telkens als er geschoten werd mistig. Verder was er niets opvallends aan de belichting. 3. De hoofdpersonen waren gekleed in wijde broeken en een hesje, de vrouwen waren in jurken en bijna iedereen had een hoofddoek op. De kleuren van de kleding waren schutkleuren dus zwart en beige / naturel. 4. Er werd wel gebruik gemaakt van muziek maar wel in de vorm van zang. Ik denk dat de muziek niet speciaal voor de film was gecomponeerd omdat het ‘gewoon’ traditionele muziek was. De muziek diende als achtergrond. 5.Er was geen sprake van speciale geluidseffecten. Personages
2. De regisseuse had wel een bepaalde bedoeling met de film namelijk de menselijke relaties in een door oorlog ontwrichte samenleving tonen. 3. Het is geen verfilming van een boek. Boeiende werking 1. Wat mij boeide in de film was de doorzettingskracht van de leraren om mensen te onderwijzen. 2. Het middel dat hiervoor gebruikt is, is het schoolbord. Wat mij niet zo boeide was dat de oude man niet kon pissen. (zo wordt het ook in de film gezegd) ik vond het niet belangrijk voor de film, het had voor mij geen enkele waarde en betekenis. Camerawerk en montage De scènes die me het meest zijn bijgebleven zijn: De scenes waarin geschoten werd, je kon zien dat de mensen toen bang waren. Ze renden hard. De camera stond toen op ooghoogte en dat maakte het wat realistischer omdat je het nu zelf ook een beetje meemaakte. De camera bewoog ook mee en schudde heel erg en daardoor was het af en toe heel vermoeiend en irritant om te kijken. Een andere scène die me is bijgebleven is het onderwijzen. De leraren probeerden het keer op keer. Ze liepen de mensen achterna en bleven het maar vragen. Ook hier was de camera op ooghoogte en bewoog. In de hele film zie je de beelden op ooghoogte en voor mij heeft dat als gevolg dat het realistisch wordt, dat je het zelf meemaakt. Het betrekt je bij de personen. De film vond ik ook een geheel en had ook naar mijn mening 1 verhaallijn. Het was niet zo dat het in allemaal stukjes aan elkaar geplakt was, tenminste zo kwam het niet over.
REACTIES
1 seconde geleden