Is een zombie nog een mens?

Een zombie is een overleden mens dat weer tot leven is geroepen. Hierin zijn twee grote stromingen in: zombies zijn of overleden mensen die tot leven zijn geroepen om een meester te gehoorzamen, of mensen die overlijden aan een zombievirus en onmiddelijk herrijzen. Dit virus wordt het meest verspreid door zombies die mensen bijten, en zo de infectie verspreiden. De overledene, nu een zombie, heeft geen eigen bewustzijn meer. Het 'leeft' voor één doel, zijn meester gehoorzamen of de infectie verder verspreiden. Het heeft het lichaam van een mens, maar is dit al lang niet meer.

De belangrijkste gelijkenis tussen deze twee versies is dat het gaat om overleden, ontzielde mensen.

Plato schrijft dat de ziel de morele en intellectuele zelf is, en dat dit dus gescheiden is van de zintuigelijke ervaringen van het lichaam. Lichaam en ziel zijn wel één, maar het lichaam kan niet zonder ziel. De ziel is de essentie van de persoon en het lichaam is een soort machine die het bestuurd. Plato schrijft dat wanneer je overlijdt, je ziel gescheiden wordt van je lichaam en dat je ziel opstijgt naar de zielenwereld. Je lichaam is overleden, leeg achtergelaten en onbelangrijk.

Dat lege, achtergelaten lichaam dat weer begint te bewegen als zombie, heeft geen ziel meer, en dat is te zien door een aantal verschillen, fysieke verschillen daarbuiten gelaten.

De drie delen van de ziel die Plato beschrijft zijn rede, eer en lust. Hij legt dit uit door de allegorie van de wagenmenner; de rede moet de lust en de eer in bedwang houden en op het rechte pad houden. Hiervoor heeft een ziel dus alle drie die delen nodig.

Zombies zijn hun rede, hun ratio kwijt. Ze maken geen eigen keuzes en hebben maar één doel: meer mensen infecteren. Ze reageren op instinct en niet door te redeneren, het enige waar ze op reageren zijn impulsen vanuit hun zintuigen. Ze denken niet na over de beste, meest efficiënte manier om zoveel mogelijk mensen te infecteren. Ze zien, horen of ruiken een mens en gaan er op af, zonder tactiek of plan.

Mensen, daarintegen, zullen vaak (hoe kort ook) eerst nadenken voordat ze aan iets beginnen, en zijn ook op zoek naar de beste en efficiëntste manier om iets te doen.

Ook zijn zombies hun eergevoel kwijt; het maakt een zombie niet meer uit hoe hij er bij loopt, of dat hij wel in een eerlijke strijd gewonnen heeft van een mens. 

Zombies zijn ook in hun algeheel gevoelens kwijt.

Een zombie voelt geen verdriet als een zombie in zijn buurt vernietigd wordt door een mens, en voelt geen angst als ditzelfde mens op hem afkomt met een kettingzaag, terwijl mensen verdriet voelen als iemand overlijdt, en angst voelen bij het zien van een zombie. Evenmin voelt de zombie vreugde als hij zijn prooi vangt. Het enige wat een zombie voelt komt vanuit zijn zintuigen: een zombie rent niet weg van een kettingzaag vanuit angst, maar omdat het een heel hard geluid maakt en omdat het pijn doet als hij er mee aangeraakt wordt. 

Het enige wat een zombie nog wel heeft is lust. Deze lust is anders dan de menselijke lust; een mens heeft misschien honger, of is eenzaam en heeft lust naar wat 'gezelschap'. Een zombie heeft alleen een lust, een drang om zoveel mensen te infecteren, en om zichzelf veilig te houden. Deze drang naar veiligheid verschilt ook van die van de mens. Waar een mens een groep gewapende mensen ziet en denkt, daar moet ik niet heen, dat is gevaarlijk, loopt een zombie er gewoon recht op af en brengt hij zichzelf alleen in veiligheid als hij daar ernstig gewond raakt.

Een zombie, een lichaam zonder ziel, wat volgens Plato niet kan, kan dus geen mens meer worden genoemd. Het ontzielde lichaam kan geen rede meer gebruiken, heeft geen eergevoel of emoties meer, en heeft alleen nog lust in de meest basale en lichamelijke vorm. Lichaam en ziel zijn één, en alleen een menselijk lichaam is niet genoeg om tot mens gerekend te worden. Een zombie heeft een gebrek aan de eigenschappen van de menselijke zien. Een zombie is ooit mens geweest, maar is dat nu niet meer.