Trijntje Oosterhuis concert

Trijntje Oosterhuis 12 Maart 2004 ben ik samen met een vriendin naar Trijntje Oosterhuis geweest. Zij gaf een concert in de Stadsschouwburg in Sittard. Het concert van Trijntje Oosterhuis is onderdeel van een theatertour. In deze shows brengt ze nieuwe nummers, maar ook enkele nummers van haar tijd met Total Touch. Trijntje Oosterhuis speelde in deze show met een kleine band. Zijzelf zei hierover dat ze nu een show deed waarbij de band niet zo groot was, zodat het toch een beetje een intiemere sfeer opleverde. Hier nu eerst de band waarmee ze op theatertour is. Dit is de band samen met Trijntje Oosterhuis. De Bandleden
Dit is Hans Eijkenaar. Hij bespeelde de drums. Hij trad al eerder met andere bands op, namelijk met Anouk, Michiel Borstlap en Rene Froger. Dit is Aram Kersbergen. Hij bespeelde de basgitaar. Hij trad al eerder op met Kane, Laura Fygi, Metropole orkest en Esther Hart. Dit is Ronald Kool. Hij deed de toetsen. Dit hield in piano en keyboard, af en toe tegelijkertijd. Hij heeft al gespeeld met Kane, Valencia, E-Life en Rene Froger. Dit is Arnold van Dongen. Hij bespeelde elektrische en akoestische gitaar. Bands waarmee hij eerder speelde zijn Total Touch, Leoni Janssen en Ilse Delange. Een concert heeft natuurlijk niet alleen een zangeres en een band nodig, maar ook heel veel technici. Deze zie je hieronder. Door al deze mensen wordt de Theatertour van Trijntje Oosterhuis mogelijk gemaakt: Van links naar rechts: Tijs Tacken (tourmanager), Barak Koren (systeem-engineer), Hans Eijkenaar (drums), Ronald Kool (piano), Iwan van Gaal (backliner), Arjan van Houtum (Transport), Pinkel (podiumlicht &
www.trijntje.nl) en Jeroen Veenman (ass. licht) Midden: Armando Borsato (P.A. Trijntje), Sander Nagel (podiumgeluid), Paul Pouwer (zaalgeluid). Voor: Arnold van Dongen (gitaar - deel I), Leonardo Amuedo (gitaar - deel II), Trijntje, Aram Kersbergen (bas en contrabas) Vorm 1) Het tempo van de show verschilde de hele tijd. De show begon met een rustig nummer en eindigde ook met een rustig nummer. Daar tussenin waren er momenten met hele rustige liedjes, maar ook waren er nummers waarbij de hele zaal stond en meedanste of klapte. In totaal waren er denk ik toch wel wat meer rustige nummers. De melodie werd gezongen door Trijntje Oosterhuis. Er waren geen achtergrondzangers of –zangeressen. Ook waren er stukken waarbij een instrument een solo kreeg, dus waarbij dat instrument de melodie kreeg. Er was binnen de nummers voor gezorgd dat ieder instrument een solo kreeg. Het ritme werd meestal aangegeven door de basgitaar samen met de drums. Het ritme verschilde voor ieder liedje. Er waren swingende en rustige nummers. Er was heel veel verschil in dynamiek bij de liedjes. Met haar stem maakte Trijntje Oosterhuis deze dynamiek. De rustige nummers zong ze zachter en de wat meer swingende nummers zong ze wat harder. Bij de rustige nummers had ze ook middenin ergens vaak uitschieters waardoor ze een soort climax in het nummer creëerde. Hierboven zie je Trijntje Oosterhuis samen met de band tijdens één van de concerten van haar theatertour. Er waren verschillende instrumenten. Er werd piano en keyboard gespeeld door Ronald Kool. Hij bespeelde deze instrumenten soms zelfs samen. Verder waren er drums gespeeld door is Hans Eijkenaar, Elektrische gitaar werd gespeeld door Aram Kersbergen en tenslotte werden akoestische en elektrische gitaar gespeeld door Arnold van Dongen. In de theatertour promoot Trijntje Oosterhuis haar nieuwe cd “Strange Fruit”. Strange fruit
1. Good morning heartache
2. Am I blue
3. God bless the child
4. All of me
5. Don’t explain
6. Billie’s blues
7. Strange fruit
8. What a little moonlight can do
9. I love you Porgy
10. They can’t take that away from me
11. The man I love
12. Summertime
13. I’ve got rhythm
2) De muziek is instrumentaal en vocaal. Er waren allemaal verschillende stukken waarbij de zang en de instrumenten verschillende rollen speelden. Er waren liedjes die voornamelijk om de zang gingen, maar er waren ook liedjes waarbij de instrumenten een belangrijke rol speelden. Ieder instrument kreeg een solo en daarbij werd dan voor die persoon aandacht gevraagd en geklapt. Er was verder ook een lied waarbij de instrumenten en de zang heel bijzonder was. De show was ongeveer afgelopen, maar als toegift zong Trijntje Oosterhuis nog een liedje waarbij ze begeleid werd door een akoestische gitaar. Dit was het lied “A Thousand Days”. Hierbij werd gemaakt van microfoon of andere apparatuur gebruikt. Dit maakte het heel bijzonder, want de
zaal moest ontzettend stil

zijn om het echt goed te kunnen horen, hoewel Trijntje Oosterhuis zelf
een erg krachtige stem heeft die je goed kunt horen was. Hierboven zie je hoe dit liedje werd uitgevoerd. Het was ook best wel gewaagd aangezien je bij dit liedje toch iedere noot heel goed hoorde en ook precies hoorde of er een valse noot werd gezongen, maar dit kwam naar mijn mening niet in dit liedje voor. Ook was de dynamiek in dit liedje erg belangrijk. Trijntje Oosterhuis zong het liedje zonder microfoon, maar moest toch sommige stukken wat harder zingen en dan moest ze dus gewoon harder zingen en andere stukken zachter zodat je toch ook nog het gevoel in het liedje hoorde dat zij erbij had. Dit liedje vond ik het mooiste liedje uit de show. Hierboven zie je de repetitie van “A thousand days”. 3) Er was veel afwisseling in de liedjes die werden gezongen. Ieder lied bestond uit een aantal coupletten en refreinen. De refreinen werden meestal herhaald, maar de coupletten waren steeds anders. Ook werd er af en toe wel iets aan de refreinen verandert. Dat was dan in de tekst of/en de melodie. Er werden geen liedjes meerstemmig gezongen. Alleen Trijntje Oosterhuis zong. De mensen van de band hadden geen microfoon dus konden ook geen andere stemmen zingen. Er was daarbij ook geen achtergrondkoor, dus alles was uitsluitend éénstemmig. Linksboven zie je een solo van de basgitaar, daarnaast elektrische gitaar en onder Trijntje Oosterhuis. Er was heel veel tussenspel bij de liedjes. Dit had verschillende redenen. Er waren heel veel stukken waarbij de verschillende instrumenten een solo kregen. Deze instrumenten kregen dit natuurlijk allemaal apart dus er waren al minstens zes stukken voor een tussenspel, omdat er zes verschillende instrumenten waren. Verder waren ook stukken waarbij alleen werd gezongen en er dus geen begeleiding was. Dit waren meestal maar kleine stukjes, aangezien Trijntje Oosterhuis toch al ieder liedje helemaal alleen zong. De momenten dat er tussenspel was waren ook vaker zodat Trijntje kon drinken of dat er van instrument kon worden gewisseld door de band. Ook in het repertoire zat veel afwisseling. Er waren hele rustige liedjes waarbij de hele zaal stil was, maar er waren ook nummers waarbij iedereen meeklapte en meedanste. Vorm
4) De muziekstukken van Trijntje Oosterhuis gingen bijna altijd wel ergens over. De meeste liedjes van Trijntje Oosterhuis gaan over de liefde. Hieraan wordt de achtergrondmuziek altijd aangepast. Meestal werd daar niet de elektrische gitaar, maar de akoestische gitaar voor gebruikt en verder meestal de piano, drums en basgitaar. Hierdoor kregen de liedjes toch wel vaker een intiemere sfeer en drukte de muziek ook echt de gevoelens uit in klank. Trijntje Oosterhuis zorgde ook met haar stem voor heel veel dynamiek in het liedje. Ze drukte met haar stem de gevoelens in de liedjes uit en daardoor kun je je goed inleven in de nummers die werden gezongen en beleef je het zelf ook een beetje mee. De nummers die werden gezongen gingen vaak over dingen die je in het dagelijks leven meemaakt, die dus erg herkenbaar zijn voor iedereen. Hierdoor kun je boodschappen denk ik ook makkelijker overbrengen en mensen er makkelijker mee overtuigen. Aangezien er ook veel liedjes waren waarvan Trijntje Oosterhuis de gebeurtenissen in het liedje zelf had beleefd kon ze ook haar eigen gevoel er bij het zingen in laten mee doen. Verder zijn er nog wel meer gevoelens dan liefde die er in de liedjes van Trijntje Oosterhuis worden bezongen. Dit zijn onder andere blijdschap, boosheid, waardering voor alles wat leeft en geloven. Dit is niet alleen maar het geloven in god, maar bijvoorbeeld ook het geloven in jezelf. Er waren ook enkele nummers waarbij er een solo was voor één van de instrumenten. Dit zorgde ook voor bepaalde gevoelens. Wanneer er een pianosolo was, was het meestal een erg gevoelig nummer. De zachte klanken van de piano zorgden dan voor extra sfeer. Verder werd het liedje “A thousand days” alleen maar uitgevoerd met akoestische gitaar en zang. Het liedje had een beetje een trieste tekst en aangezien er alleen maar een akoestische gitaar en zang werd gebruikt werd dit nog beter naar voren gebracht. De hele zaal moest stil zijn om het goed te kunnen horen. De hele zaal was dus stil en je hoorde alleen maar het liedje door de hele zaal klinken. Ik denk dat dit liedje op heel veel mensen toch wel een grote indruk heeft gemaakt. Het liedje werd ook veel intiemer gebracht dan de rest van de liedjes. De twee mensen die het liedje brachten zaten naast elkaar vooraan op het podium, dicht bij het publiek. Het publiek kon dus Trijntje Oosterhuis en de gitarist veel beter zien en zag ook hun gezichtsuitdrukkingen en lichaamsbewegingen beter. Hierdoor zag je ook de gevoelens die het bij de twee muziekanten opriep. 5) De kunstenaar heeft deze muziek gemaakt met als doel uiting van gevoelens en om gewoon met plezier naar te luisteren. Er waren nummers waarin een echte boodschap zat die de componist wilde overbrengen, maar er waren ook nummers die niet echt ergens over gingen. Deze waren dus bedoelt voor puur luisterplezier. 6) De componist heeft niet echt één boodschap willen overbrengen. De liedjes gingen meer over zijn meningen en belevenissen van dingen. Hierin speelde zijn meningen en belevenissen met betrekking tot de liefde de belangrijkste rol in de liedjes. Functie De muziek van Trijntje Oosterhuis heeft meerdere functies. Ten eerste was de muziek er als uiting van de persoonlijke gevoelens en gedachten van de componist. Er zitten vooral veel liedjes bij die over liefde gaan en hierbij wordt er vaak een mening gegeven over de liefde. Voorbeelden hiervan zijn: “Don’t say that you love me”, It’s you I need en “In this together”. In sommige liedjes zitten stukken waarbij een situatie is weergegeven die door de componist zelf is meegemaakt. Ook zijn er daarbij liedjes met situaties die door Trijntje Oosterhuis zijn meegemaakt (dit antwoord staat niet in het boek). Voorbeelden hiervan zijn “This goodbye” en “A thousand days”. Er zijn ook enkele liedjes die ook wel als amusement bedoeld zijn. Dit zijn de liedjes met een wat sneller ritme. In deze liedjes zit ook wel vaker een boodschap over hoe Trijntje Oosterhuis ergens over denkt, maar hierbij is dan toch ook wel belangrijk dat je erop kunt dansen en je kan uitleven. Ten slotte waren er ook nog liedjes waarbij het ging om puur luisterplezier, om van te genieten zonder verdere bijbedoelingen. Deze liedjes gaan dan ook puur om op te dansen en om gewoon naar te luisteren zonder dat er een diepere betekenis achter de liedjes schuil gaat. Het concert waar wij naar toe zijn geweest was onderdeel van een theatertour. Deze tour is om haar nieuwste cd “Strange Fruit” te promoten. De meeste nummers die Trijntje Oosterhuis bracht komen dan ook van deze cd. Toch zong ze ook heel veel nummers van haar eerste cd’s, maar aangezien zij met een kleinere band zong dan normaal klonken ook deze nummers erg anders. Deze nummers waren nog uit de tijd dat ze met Total Touch zong. Deze nummers waren eerst dus met een hele grote band en nu maar met een klein bandje wat het ook weer een heel ander gevoel gaf. Boordeling Ik vond het concert van Trijntje Oosterhuis echt helemaal te gek!! De band was supergaaf en ook zij heeft een geweldige stem. De liedjes die ze speelden waren ook ontzettend mooi. Wat echt bij Trijntje Oosterhuis opvalt is dat ze helemaal nooit vals zingt! Ik vond de nummers live zelfs nog mooier dan op cd. Dit komt mede door de band. Er waren vaak zo’n ontzettend goede solo’s in de liedjes die het ook nog eens een stuk mooier maakten. Trijntje Oosterhuis zingt haar liedjes iedere keer met zoveel gevoel dat je gewoon in de tekst gaat geloven. Wanneer ze een rustig nummer zong was de zaal stil(op de mensen die meezongen na) en wanneer ze een wat sneller nummer zong danste de hele zaal tussen de stoelen en klapte iedereen in de zaal mee. Wat hierbij ook leuk was, was dat Trijntje Oosterhuis iedere keer tegen de mensen zei dat ze mee moesten klappen of met de vingers knippen. Ook spoorde ze de mensen aan om te gaan staan en mee te zingen. Er was bij de show ook nog heel veel aandacht voor alles om de zang heen. Er was heel veel aandacht voor de band. Ieder bandlid kreeg aparte aandacht. Ze kregen allemaal apart een solo. Tijdens deze solo vroeg Trijntje Oosterhuis het publiek om te klappen voor het bandlid. Dit vond ik wel goed, want hierdoor kreeg niet alleen de zangeres aandacht, maar ook de rest van de bandleden. Wat ik deze keer ook bijzonder vond was dat ik op het balkon in de stadsschouwburg zat. Dit gaf je een hele andere kijk op de voorstelling. We konden veel beter uitkijken over het podium en je zag echt alles in één beeld bij elkaar. Ook fijn was dat je met minder mensen boven zat waardoor je beter op het podium uitkeek. Er zijn boven namelijk een stuk minder rijen waar je overheen moet kijken en daarom was dit eigenlijk wel leuker. Er was ook veel gedaan aan lichteffecten. Deze schenen vaak tegen het plafond en ik denk dat veel mensen die onder zaten dit niet hebben gezien. Wij zaten er heel dicht bij en dit was toch ook wel erg mooi om eens op deze manier te zien. Doordat wij boven zaten kon je jammer genoeg niet zo veel zien van bijv. de gezichtsuitdrukkingen van de band en van Trijntje Oosterhuis. Dit vond ik wel weer een beetje jammer, want dit is toch ook meestal best belangrijk bij het beleven van de muziek. Er was bij het concert niet echt iets apart gedaan met betrekking tot kleding en
make-up. Trijntje Oosterhuis had wel moderne kleding aan en ook wel wat make-up, maar dit had geen bijzondere betekenis voor de show. Er werd binnen de show ook niet gewisseld van kleding door Trijntje Oosterhuis of de band. Wat verder erg mooi en bijzonder in de show was, was de toegift. Deze gaf Trijntje Oosterhuis samen met één van de bandleden. Dit was met Leonardo Amuedo op de akoestische gitaar. Dit liedje heette “A thousand days”. Ze deden dit liedje zonder geluidsapparatuur. Trijntje Oosterhuis zong zonder microfoon en er werd ook niks van apparatuur gebruikt bij de gitaar. Dit vond ik het mooiste liedje van de avond. In de tekst hoorde je echt goed het gevoel wat Trijntje Oosterhuis ermee probeerde over te brengen. De hele zaal was echt muisstil bij dit liedje. Natuurlijk was dit ook een beetje, omdat er geen geluidsapparatuur werd gebruikt en het dus iets moeilijker te horen was. Het verbaasde me wel heel erg hoe goed het eigenlijk toch wel te horen was. Het was natuurlijk wel iets zachter dan met microfoon en toch kon je nog goed uithalen en andere effecten horen die Trijntje Oosterhuis met haar stem maakte. Over de liedjes die in de show gezongen werden vertelde Trijntje Oosterhuis eerst zelf wat. Ze praatte alle liedjes wel een beetje aan elkaar. In deze tijd hadden de bandleden wat tijd om van instrument te wisselen of om wat te drinken en kon iedereen even op adem komen. Er was dus ook ontzettend veel gedaan aan de verschillende lichteffecten en versieringen in de zaal. Hierboven zie je allemaal verschillende foto’s waarbij je goed ziet hoeveel verschillende lichteffecten er in de show waren. Op de achtergrond en tegen het plafond zie je een soort Chinese lampen hangen. Meestal scheen het licht van de zijkanten, maar ook af en toe door de lampen(wat je vooral kunt zien bij de tweede en de vierde foto). Verder waren er dus natuurlijk de verschillende kleuren. Hierboven maar een paar van die kleuren, er waren er nog veel meer. Er was ook een liedje waarbij ze op de achtergrond een soort sterrenlucht hadden gemaakt. Dit was ontzettend mooi, maar hier was jammer genoeg geen foto van te vinden. Ik vond het concert van Trijntje Oosterhuis dus al met al ontzettend goed. Deze avond is zeker voor herhaling vatbaar!! Toegangsbewijs