The Night Of The Proms
Night of the Proms is een spectaculair feest, gebouwd rond de magische mix van klassieke muziek en de mooiste popklassiekers. In de voorbije jaren is het evenement uitgegroeid tot één van de meest succesvolle muziekevenementen in Nederland en België.
Night of the Proms werd telkens door meer dan 100.000 muziekliefhebbers bezocht en raakte keer op keer binnen enkele uren uitverkocht.
Het enthousiaste orkest Il Novecento onder leiding van Robert Groslot, het koor Fine Fleur, een uitmuntend klassiek artiest, internationale popsterren, een verrassingsgast, de speciaal samengestelde "Electric Band" van John Miles, een bekende presentator, de schitterende klank- en lichtshow en bovenal het trouwe publiek, zijn de vaste optredens en maken van elke Night of the Proms een onvergetelijke ervaring.
Il Novecento
Il Novecento is een symfonieorkest dat bestaat uit de instrumenten violen, trompetten, trombones, dwarsfluiten, hobo’s hoorns, fagotten, slagwerk, . Ze spelen zowel popmuziek als klassieke muziek. De klassieke muziek bestaat uit werken uit de laatste 3 eeuwen. Met de Night of the Proms hebben ze een bezetting van 72 muzikanten. Robert Groslot is al sinds 1991 dirigent van dit orkest. Ze begeleiden niet alleen de Night of the Proms, maar ook hebben ze Luciano Pavarotti, Andrea Bocelli en de IJslandse zangeres Björk begeleid toen ze een Europese tournee hadden.
De opening werd gespeeld met het liedje Also Sprach Zarathustra door Il Novecento. Dit is een bekende openingsmelodie.
Il Novecento speelt afwisselend met andere muzikanten, zangers en zangeressen nog meer muziek.
La Gazza Ladra is geschreven door Gioachino Rossini. Het is een mooie melodie en met veel gevoel geschreven.
Guillaume Tell is ook gecomponeerd door Gioachino Rossini. Dit is een opera, dat in 1829 in Parijs in première ging. Ook dit vond ik mooie muziek, terwijl ik normaal gesproken niet zo van opera houdt.
Colonel Bogey Mars is geschreven door Kenneth J. Alford. Dit is een bekende militaire mars, die werd gebruikt in de Oorlogsfilm Bridge On The River Kwai.
Gold und Silber, dit werk is geschreven door Franz Lehar. Dit is een niet zo’n bekende operette. Ik vond dit een leuke wals om naar te luisteren.
The Planets: Mars, dit werd geschreven door Gustav Holst in 1916. Hij componeerde een symfonische suite bestaande uit zeven delen. Hier komen alle planeten aan bod, behalve Pluto want deze planeet werd pas later ontdekt. Het deel Mars werd als enige uitgevoerd door het orkest. Dit vond ik een mooi muzikaal werk.
Tenslotte de Ouverture 1812, geschreven door Pyotr Il’yich Tsjaikovski. Hier wordt de Frans-Russische oorlog uitgedrukt. Dit is goed te merken aan de spanningen die worden gespeeld. Bijvoorbeeld van heel zachtjes (piano of pianissimo) waarna meteen hard (forte of fortissimo) wordt gespeeld. Dat maakt dit muziekstuk spannend.
Fine Fleur
Fine Fleur is een gemengd jongerenkoor, dat in 1995 is opgericht voor de Night of the Proms. De jongeren die hier in zingen, hebben een zangopleiding of ze kunnen goed zingen. Fine Fleur zingt onder leiding van dirigent Edwig Abrath. Hij is docent aan het Conservatorium te Antwerpen en leraar aan de muziekacademies in Wuustwezel en Turnhout.
Fine Fleur werkt samen met orkesten als I Fiamminghi, Il Novecento, Metropole Orkest, Concertband Hever en met solisten als Andrea Bocelli, Helmut Lotti, John Miles, Joe Cocker, Mark King, Dani Klein, Rodger Hodgson, Al Jarreau, Brian Ferry, Boudewijn De Groot, Deborah Harry, Lisa Stansfield, groepen als Toto, Simple Minds, Wet Wet Wet, Meatloaf en vele anderen.
Bij de Night of the Proms zongen ze meerdere werken met de andere zangers/zangeressen en met Il Novecento.
Fine Fleur is een koor dat bij de Night of the Proms dient als sfeermaker, achtergrondkoor voor de popnummers en natuurlijk de vertolking van klassieke koorwerken.
Ze zongen Carmina Burana en het werd gespeeld door Il Novecento. Carmina Burana is gecomponeerd door Carl Orff. De teksten in de Carmina Burana gaan over de ontluikende natuur in de lente, kritiek op kerk en overheid en de heerlijkheid van het ongebonden leven vol geneugten als drank, dobbelspel en liefde. Ik vond het een mooi stukje muziek. Ik heb dit stuk zelf met de harmonie gespeeld. Dat klinkt heel anders dan dat het gespeeld is met andere bezettingen van instrumenten, zoals violen.
Ook zongen zij Barcarolle, geschreven door Jacques Offenbach. De barcarolle is een Italiaans melodisch gondellied met een wiegelende begeleiding in een doorgaans 6/8 maat. Verder wordt de barcarolle in een rustig tempo gespeeld. De Barcarolle van J. Offenbach is de bekendste. Ik vind het een mooie rustige melodie.
Land Of Hope And Glory, gecomponeerd Edward William Elgar, werd als allerlaatste gespeeld en gezongen. Dit is het volkslied van Engeland.
David Garrett
David Garrett is op jonge leeftijd begonnen met het spelen van viool. Dit kwam vooral door de invloed van zijn vader. David Garrett gaf op tienjarige leeftijd zijn eerste concertoptreden in de Musikhalle Hamburg met Gerd Albrecht en het Hamburgs Filharmonisch Staatsorkest. Sindsdien heeft hij in alle grote steden van Europa en Japan opgetreden met de grootste internationale orkesten onder leiding van beroemde dirigenten.
Hij speelt op een hele oude viool, namelijk de San Lorenzo Stradivarius uit 1718. Deze viool heeft hij gekregen van een vioolverzamelaar door bemiddeling van de Duitse President. Die kreeg hij omdat hij bij hem een concert had gegeven op 12 jarige leeftijd.
Hij is nu 21 jaar en woont al 2 jaar in New York, waar hij les krijgt van de wereldberoemde violist Itzhak Perlman.
Hij speelde samen met Il Novecento het Viool Concerto van Ludwig van Beethoven. Ik vond het prachtig hoe hij dat speelde. Je zag dat hij het met veel gevoel speelde. Ook speelde hij Csardas en Danse Macabre, ook twee hele mooie stukken die hij heel erg mooi speelde.
Simple Minds
De Simple Minds bestaan uit Jim Kerr (zang) en Charlie Burchill (gitaar). In 1978 richtten Jim Kerr en Charlie Burchill in Glasgow met een groep vrienden de Simple Minds op. De groep is eigenlijk ontstaan uit de oude punkformatie Johnny and the Self-Abusers. Simple Minds begon met ambitieuze rockmuziek, maar dan met duidelijke invloeden van Roxy Music en David Bowie. De definitieve doorbraak beleefde de groep met het album New Gold Dream. Singles als Promise You A Miracle en Someone, Somewhere In Summertime zorgden voor hits in eigen land, in de rest van Europa en vervolgens ook in de Verenigde Staten. Dit werd nog eens versterkt door de Amerikaanse tournee met The Pretenders en door de soundtrack Don't You Forget About Me van de populaire film The Breakfastclub. Onlangs verscheen de cd Neonlight met covers van musici die de groep hebben geïnspireerd, zoals David Bowie, Van Morrison en Echo and the Bunnyman. De Simple Minds kregen op 27 februari 2002 een Edison uitgereikt.
De Simple Minds traden als laatste groep op. De liedjes die ze zongen, namelijk Don’t You, Belfast Child en Alive And Kicking, kon ik niet, maar ik vond ze wel leuk en mooi om naar te luisteren.
Foreigner
De band bestaat uit Dennis Elliot (drummer), Al Greenwood (toetsen), Ed Gagliardi (bas), Lou Gramm (zanger) en Mick Jones (gitaar en piano).
Ze werden in 1976 opgericht met de bedoeling rock, progressieve rock en R&B te spelen. In 1977 kwam hun 1ste debuutalbum “Foreigner” uit, dat is nu al 25 jaar geleden. Ze hebben nu 10 albums uitgebracht, waarvan het 2e, “Double Vision”, het best verkocht rock ’n’ roll album in 1978 is. Er zijn in totaal 30 miljoen albums verkocht.
Lou Gramm en Mick Jones waren op de Night of the Proms aanwezig, ze speelde Cold As Ice en I Want To Know What Love Is. Twee hele mooie liedjes, waarbij het publiek enthousiast meedeed.
John Miles
John Miles is geboren in 1949 in het Engelse plaatsje Jarrow. Hij zat al op vijfjarige leeftijd achter de piano en staat niet zo heel veel later achter de gitaar. Zijn eerste semi-profgroep is The Influence, waar hij tijdens een studie aan de kunstacademie mee in zee gaat. De groep bezwijkt aan onderlinge ruzies en Miles treedt alleen op, in clubs. Bob Marshall, later bassist/medecomponist in The John Miles Band, haalt hem over mee te gaan naar Londen. De band beataat uit Barry Black op drums en na "Rebel" Gary Moberley op piano. Producer Alan Parsons produceert de eerste single, ‘Highfly’, een aardige hit in Engeland. Door Dan komt de grote hit ‘Music’, een jaar later volgt de elpee "Rebel", waarbij Miles gitarist, componist en zanger is. "Stranger In The City", onder produktionele leiding van Rupert Holmes, is een zwakkere opvolger, waarmee ook de Amerikaanse markt veroverd wordt.
John Miles was samen met zijn Elektric Band bij de 18e editie van de Night of the Proms. Zelf speelt hij piano en zingt. De Electric Band bestaat uit een gitarist, bassist, drummer en percussionist. Ook zijn er drie meiden die als achtergrondzangeressen dienen.
Ze begonnen met het liedje “Music”. Dat begint met een hele rustige melodie. Daarin beschrijft hij zijn grote liefde, de muziek: "Music was my first love, and it will be my last. Music of the future, music of the past".
Het rustige stuk wordt afgewisseld met een wilder stukje.
Ook zong hij samen met Michael McDonald een duet, dat speciaal is geschreven voor de Night of the Proms. Dit duet wordt ieder jaar gezongen door twee artiesten die aanwezig zijn bij dit evenement.
Michael McDonald
Michael McDonald zijn baritonstem één van de meest herkenbare stemgeluiden uit de recente popgeschiedenis. Michael McDonald begint zijn muzikale loopbaan op het einde van de jaren zestig in zijn geboortestad St.-Louis in de Verenigde Staten. In 1972 maakt hij met Steely Dan, de groep van Walter Becker en Donald Fagen, een tournee doorheen de Verenigde Staten en Europa. In 1975 wordt Michael McDonald geïntroduceerd bij de Doobie Brothers. Onder zijn invloed evolueert de groep van boogie-rock naar jazz-achtige blanke soulmuziek. Michael McDonald ambieert echter een solo-carrière en verlaat begin 1982 de Doobie Brothers. Hij brengt enkele succesvolle albums uit, scoort een hele reeks hits en ontvangt drie Grammy’s. Net als andere grote popartiesten heeft Michael McDonald een emotioneel stemgeluid en slaagt hij erin een hartstochtelijk, bijna religieus geloof in de kracht van romantiek en ware liefde over te brengen op zijn publiek.
Door zijn fantastische muziek stond Michael McDonald hoog op het verlanglijstje van Jan en Jan, de organisatoren van de Night of the Proms. Zij zijn ervan overtuigd dat de hits “Ya Mo B There”, “Sweet Freedom” (uit de film “Running Scared) en “What a Fool Believes” (een nummer van de Doobie Brothers) begeleid door koor en orkest in het Antwerps Sportpaleis een onuitwisbare indruk zullen nalaten.
Deze liedjes klonken mij bekend in de oren. Ik weet niet waarvan, want ik had nog nooit van de naam Michael McDonald gehoord.
The Pointer Sisters
The Pointer hadden op het eind van de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig in de hoogste regionen van de internationale muzieklijsten hits als “Fire”, “Happiness”, “He’s So Shy”, het sensuele “Slow Hand”, “Should I Do It”, “Automatic”, “Jump (For My Love)”, “I’m So Excited”, het uptempo “Neutron Dance” (gebruikt in de film Beverley Hills Cop) en het uitdagende “Dare Me”. De groep was al van in de jaren zeventig actief als rhythm & blueskwartet en bestond uit de Amerikaanse zussen Ruth, Bonnie, Anita en June Pointer. Toen Bonnie in 1977 koos voor een solocarrière, leek het er even op dat de band zou ophouden te bestaan. Een nieuwe platenfirma, de keuze voor een andere muzikale richting en een hit met “Fire”, een song van Bruce Springsteen, leidden in 1979 echter tot de grote doorbraak van het resterende trio. De jaren daarop hadden The Pointer Sisters de ene hit na de andere aaneen en genoot het publiek wereldwijd van de veelzijdige mix van pop, country, rhythm & blues en soul van de zingende zussen.
Ze zongen “Fire” en “I’m So Excited”, twee swingende liedjes en het publiek zong enthousiast mee.
De verrassing…Twarres
Twarres betaat uit Miriam Timmer en Johan van der Veen. Dit duo uit het Nederlandse Friesland begon in 1998 met het bezoeken van allerhande talentenjachten. Naar aanleiding van hun deelname aan de Friese soundmix-award werd het mooie "wer bisto" opgenomen. Omdat de twee geen noot muziek konden lezen, werd het Frysk Jeugdorkest gevraagd om hen te begeleiden.
Het nummer werd geselecteerd voor "Liet 99", het Friese songfestival, en kaapte er de publieksprijs en 2de prijs van de jury weg. Op 17 mei 1999 werd het nummer voorgesteld aan de pers, maar toch moest de groep wachten tot het najaar van 2000 toen het een nummer-één-hit werd in Nederland. Ondertussen was er een contract getekend met platengigant EMI en is Twarres niet meer weg te slaan van de Nederlandse televisie. Ook Vlaanderen valt voor deze Hollandse groep.
Wat het duo Twarres maakt is eigen. Het resultaat van dat proces is de zojuist bij EMI uitgebrachte cd Stream. Dit is een mooie verzameling van liedjes met gevoelige, diepe en directe teksten. Tweestemmig gezongen natuurlijk - het handelsmerk sinds de hitsingle Wêr Bisto. Intiem, twee zangstemmen met diepgang, die versterkt worden door de toevoeging van accordeon en viool. Het folkliedje Children is een nummer dat Mirjam heeft geschreven met producer Peter van Asten (die de hele plaat geproduceerd heeft) en arrangeur Edwin Schimscheimer. Met Keltische fluiten, piano, akoestische gitaar is een bijzondere sfeer gecreëerd van rust, hoop en doorzettingsvermogen, die zo typisch is voor de muziek van Twarres.
Twarres zong de liedjes Wêr Bisto en I Couldn’t Laugh. Waarbij het publiek weer meezong.
Mijn mening
Dit was de eerste keer dat ik naar de Night of the Proms ging. Toen ik het programma had gezien dacht ik: ik ken hier niemand van, dus ik laat maar me verrassen. Toen John Miles na de opening het podium op kwam en het liedje Music begon te spelen en zingen, herkende ik dat, maar ik had nog nooit van hem gehoord. De liederen van Michael McDonalds, Pointer Sisters en Foreigner klonken me bekend in de oren. Dat had ik helemaal niet verwacht. Sommige liedjes van Il Novecento, David Garrett en Fine Fleur kende ik ook. Carmina Burana herkende ik, omdat ik het zelf met de harmonie heb gespeeld. De liedjes van de Simple Minds herkende ik niet. De verrassing, Twarres, vond ik ook leuk, die hits kende ik natuurlijk.
Ik vond het een hele leuke avond en vond de muziek die er werd gespeeld heel erg mooi om naar te luisteren. De sfeer in het Sportpaleis was schitterend, een happening samen met 16.000 mensen. Iedereen zong mee en vaak genoeg begon men op de tribunes te dansen en te swingen.
In ieder geval is de Night of the Proms voor herhaling vatbaar en ook een aanrader voor muziekliefhebbers.
Night of the Proms 2002
7.2
ADVERTENTIE
Zeker slagen in 50 dagen! 🎓
Examenleerlingen opgelet: over 50 dagen is het zo ver! Wil jij ook slim leren, zeker slagen? Ontdek alle tips, tests, trucs en tools van Examenbundel en sleep dat diploma binnen. Wil je zeker weten dat je niks mist? Meld je dan snel aan en ontvang alle tips in je mail!
Ik wil slagen!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden