Moby

Thank you, thank you, thank you.

Dinsdagavond vijf december, op Sinterklaasavond, een vriendin en ik naar een concert van Moby geweest. Met het openbaar vervoer zijn wij naar de Ahoy in Rotterdam gegaan na aardig wat keren de weg en reis schema te hebben gevraagd. Daar aangekomen hebben we eerst, lijkend op een toegewijde fans, een shirt gekocht met hierop de naam van onze ‘idool’. Na een half uur ons te hebben vermaakt door te praten over de verwachtingen van het concert en het aangezicht van een aantal andere fans begon het concert met een voorprogramma van een groep uit Mexico. De artiesten waren niet om aan te zien en de muziek was ookal niet optimaal. Het geluid van gillende elektrische gitaren werd afgewisseld door een geschreeuw van de zanger die, naar mijn mening, die titel niet verdiende. Een half uur later konden wij onszelf geruststellen met de gedachte dat het voorprogramma wel snel tot zijn einde zou komen. Tot onze teleurstelling verdubbelde zij hun tijd van optreden en stonden we nog een half uur recht voor het podium te wachten tot Moby op zou komen. De opening van zijn optreden was geweldig. Moby opende met een ‘oude klassieker’ van zijn lijst, namelijk met het nummer ‘go’. Na even elkaar aan te hebben gekeken waren we het er over eens dat het feest nu eindelijk kon gaan beginnen. Na volledig uit ons dak te zijn gegaan op een aantal nummers begon Moby een verhaal tegen ons allemaal. Hij vertelde over zijn dank voor het feit dat wij hier in Nederland allemaal het vak Engels op onze school hebben gevolgd zodat hij ons gewoon in zijn moedertaal kon aanspreken. Na elk nummer dat hij speelde liep hij nog eenmaal naar de microfoon en bedankte ons voor onze toewijding voor zijn muziek met een ‘thank you, thank you, thank you’ Nummer na nummer stonden wij te springen op zijn gecomponeerde stukken en de tijd vloog voorbij. Om elf uur, ongeveer een half uur voordat er een einde kwam aan het festijn, gingen wij terug naar het station om de laatste treinaansluiting te halen naar Abcoude.

Het concert had een vrolijke sfeer. Na het teleurstellende voorprogramma maakte Moby, met zijn twee gospel zangers en violisten op de achtergrond, heel wat goed. Hij zorgde ervoor dat iedereen intens genoot van zijn muziek en hier geen schaamte voor had. Dit lukte hem onder andere door zijn eigen schaamteloze gedrag op het podium. Hij huppelde, met de meest rare capriolen tussendoor, van de ene naar de andere hoek van het podium en betrok het publiek totaal in zijn optreden. Ik zelf kreeg een gelukkig gevoel over mij heen. Om op een concert van een geweldige musicus te zijn met een goede vriend gaf het gevoel dat gelukkig zijn vanzelfsprekend was. Ik kon daar mezelf zijn en kon tegelijkertijd mijn blijdschap overbrengen naar Claudia die hetzelfde deed met haar geluk.

Als ik nog een kans kreeg zou ik zeker nog een keer naar een concert van Moby gaan. De sfeer en uitstraling die deze man uitte was inspirerend en zeker iets om nog een keer mee te maken. Ook was alles erom heen, zoals de heen en terug reis, om nog een keer over te doen. Wel weet ik dat ik een volgende keer de artiesten van het voorprogramma zo veel mogelijk ontwijk en ervoor zorg dat ik de volgende dag niet vroeg op hoef om bijvoorbeeld naar school te moeten.