Doelenconcert

Algemene gegevens: • Titel: Colours of music • Naam uitvoerenden: - Hans Leenders (dirigent) - Norman Perryman (schilder) - Kees van Kooten (verteller) - Ronald Ent (slagwerker) - Chris Leenders (slagwerker) - Wilbert Grootenboer (slagwerker) - Gerard Vermeulen (slagwerker) - Martin Baai (slagwerker) • Datum van uitvoering: Vrijdag 13 februari 2004, aanvang 20.15 • Plaats van uitvoering: De Doelen te Rotterdam, Grote Zaal • Orkest opgericht: 1918 • Land herkomst orkest: Nederland, Rotterdam • Grondgenre opvoering: Oosters klassiek Het programma: Aanvang: 20.15

1. Componist: Yuzo Toyama (*1931) Naam: Yugen (1965) Vier laatste delen uit het ballet geïnspireerd op het Noh-stuk ‘Hageromo.’ 2. Componist: Theo Loevendie (*1930) Naam: De nachtegaal (1974-79/1981) Naar een sprookje van Hans Christian Andersen
Versie voor verteller en orkest. Pauze
3. Componist: John (Towner) Williams (*1932) Titelsong uit Seven Years in Tibet (1997) 4. Tõru Takemitsu (1930-1996) Naam: From Me Flows What You Call Time (1990) Voor vijf slagwerkers en orkest | A breath of air | Premonition | Plateau | Curved horizon | The wind blows | Premonition | Mirage | Waving wind horse | The promised land | Life’s joys and sorrows | A prayer | Einde: 22.15 De ambiance: De Grote Zaal van de Doelen, waarin het concert werd opgevoerd, was schitterend. Mooie lichteffecten, een mooie akoestiek. Wel vond ik dat het orkest vergeleken met de tweede galerij erg laag stond, maar voor de rest zou ik geen kritiek kunnen leveren. De hal van het gebouw was ook schitterend, hele mooie kroonluchters, een goede indeling en inrichting en erg ruim. Ook de garderobe was erg luxe, je werd er zelfs bediend, al vond ik wel dat de vrouwen achter die balie aan het einde van het concert een beetje vrolijker mochten kijken, maar ja, die wilden ook naar bed natuurlijk. De uitvoering: De kwaliteit van de uitvoering was erg goed, wel vond ik dat er af en toe grote stiltes vielen, dat werd ook al gezegd bij de inleiding. De stiltes waren soms erg lang, dat vond ik niet zo mooi. Wat wel erg leuk was, waren de slagwerkers die aan het begin van het stuk van Takemitsu onder de tweede galerij vandaan kwamen lopen richting het podium. Dat vond ik erg leuk om te zien, evenals de belletjes die boven aan het plafond hingen en bediend konden worden met 4-kleurige linten. Ik kon eigenlijk geen van alle stukken, wel had ik de film Seven Years in Tibet ooit een keer gezien, maar daarvan kon ik de titelsong niet meer herinneren. Ik had nog nooit een dergelijk concert bijgewoond, wel had ik begrepen dat het niet altijd de lichten gedoofd werden bij een concert. Bij dit concert werden de lichten die op het publiek gericht waren gedoofd en scheen er alleen licht op het orkest. Voor de rest kon ik niks bijzonders ontdekken. Het doel van het concert: Het doel van het concert is denk ik dat de dirigent een vrij onbekend stuk wilde spelen. Takemitsu was niet zo bekend in Nederland werd er in de inleiding gezegd. Ik verwacht dat de dirigent die reden had om het stuk op te voeren. Natuurlijk wil de dirigent ook het stuk zo mooi mogelijk opvoeren voor het publiek. De boeiende werking: Een boeiende werking heb ik niet echt kunnen ontdekken, wel vond ik het eerste stuk (Yugen) het mooist, het klonk het volst. Bij de andere stukken had ik het idee dat maar het halve orkest gespeeld had, dat vond ik een beetje jammer. Qua organisatie zou ik niks weten te veranderen, ik weet niks van een organisatie van een concert af. Recensie: Al met al vond ik het wel een mooi concert, al zou ik zelf niet gauw naar een dergelijk concert gaan. Het was meer omdat ik aan het aantal culturele activiteiten moest komen voor het vak CKV. Als ik wist dat iemand veel van klassieke muziek hield en graag naar een concert wilde, had ik hem/ haar verteld dat hij/ zij ook eens een concert moest bezoeken met een oosterse tint, dan had ik de optie; ‘The Colours of Music’ aan hem/ haar voorgelegd.