Vlaams Blok
Er is tien jaar voorbijgegaan sinds de doorbraak van het Vlaams Blok. In deze tien jaar werd het blok gemeden, bestreden en verbannen uit iedere regering. Het enige resultaat was dat de desbetreffende partij iedere verkiezing won en vandaag de derde grootste is geworden in Vlaanderen. Vele partijen ondergaan de druk van het blok al lachend. Wie echter een antwoord zoekt op het Blok, zal het anders moeten aanpakken. De partij verdedigt een radicaal rechtse maatschappijvisie met het anti-vreemdelingenstandpunt als blikvanger. Hoe daarop reageren? Ten eerste kunnen de sociale problemen die de partij succesvol gebruikt, niet langer worden weggewuifd. De protestacties tegen het Blok zouden beter wijken voor het besef dat alleen een realistisch beleid op termijn de aantrekkingskracht kan verminderen van de zogenaamde oplossingen die de partij aanbiedt. Op de tweede plaats is er het Vlaams-nationalisme. Hiervoor geldt dezelfde redenering: de afkeer van het Blok maakt dat echte problemen vaak niet onder ogen worden gezien. Slotsom is dat men het Vlaams Blok niet langer de pap in de mond zou mogen geven door automatisch fanatiek in te roeien tegen alles wat de partij aan de orde stelt; evenmin door het bestaan van het Blok bij iedere gelegenheid tot het belangrijkste drama van Vlaanderen uit te roepen. We zouden beter streven naar een land zonder taboes en voor alle inwoners.
Er is tien jaar voorbijgegaan sinds de doorbraak van het Vlaams Blok. In deze tien jaar werd het blok gemeden, bestreden en verbannen uit iedere regering. Het enige resultaat was dat de desbetreffende partij iedere verkiezing won en vandaag de derde grootste is geworden in Vlaanderen. Vele partijen ondergaan de druk van het blok al lachend. Wie echter een antwoord zoekt op het Blok, zal het anders moeten aanpakken. De partij verdedigt een radicaal rechtse maatschappijvisie met het anti-vreemdelingenstandpunt als blikvanger. Hoe daarop reageren? Ten eerste kunnen de sociale problemen die de partij succesvol gebruikt, niet langer worden weggewuifd. De protestacties tegen het Blok zouden beter wijken voor het besef dat alleen een realistisch beleid op termijn de aantrekkingskracht kan verminderen van de zogenaamde oplossingen die de partij aanbiedt. Op de tweede plaats is er het Vlaams-nationalisme. Hiervoor geldt dezelfde redenering: de afkeer van het Blok maakt dat echte problemen vaak niet onder ogen worden gezien. Slotsom is dat men het Vlaams Blok niet langer de pap in de mond zou mogen geven door automatisch fanatiek in te roeien tegen alles wat de partij aan de orde stelt; evenmin door het bestaan van het Blok bij iedere gelegenheid tot het belangrijkste drama van Vlaanderen uit te roepen. We zouden beter streven naar een land zonder taboes en voor alle inwoners.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden