Monoloog aan Menelaos

Mijn geliefde Menelaos, Ik schrijf je deze brief met grote angst voor het geen dat zal komen en tranen in mijn ogen . Neem me mee, neem me mee naar mijn vaderland. Ik wil terug, ik verlang naar een leven in Griekenland. Terug naar waar ik geboren ben, mijn ziel is daar. Ik wil weer bij je terug zijn, en ik weet dat jij dat ook wilt. Ik mis je, we kunnen het samen zo goed hebben. Die 10 jaar dat we uit elkaar waren moeten we inhalen. Dood mij niet, heb medelijden met me. Alsjeblieft laat me leven! Doe het jezelf en mij niet aan, ik houd van je, Paris betekent niets meer voor me, jij bent, ook na 10 jaar, de ware voor me. Ik ben jarenlang als pion gebruikt tussen het Griekse en het Trojaanse volk. Ik kan er niets aan doen dat ik de mooiste vrouw van Griekenland ben. Zeus zadelde de Trojaanse prins op met de keus: wie krijgt ‘de appel voor de mooiste’? De keuze was tussen Hera die hem macht zou geven, Pallas Athena die hem grote wijsheid zou schenken. Maar de dwaas koos Aphrodite, die hem de mooiste vrouw van Griekenland gaf, ik dus. Paris nam me mee naar Troje, jij vocht om me terug te krijgen samen met vele Griekse koningen en soldaten. Je bent dapper. Tien jaar lang werd in Troje gestreden. Er vielen veel slachtoffers. Vele mensen offerden zich op om die gruwelijke oorlog te winnen. Het geen waar men levens voor heeft opgeofferd kun je niet doden. Ik kon niet uit de burcht ontsnappen, hoe kan ik moederziel alleen ontkomen aan zovele wachters. Jaren lang leefde ik bij Paris, op het begin walgde ik van hem. Na zo’n lange tijd kon ik niet meer bedenken ooit bij jou terug te komen. Ik moest me wel overgeven aan hem. Hij zorgde goed voor me. Hij stond open voor wat ik te zeggen had, hij was er voor me. Dat kan ik niet van jou zeggen, tien jaar lang liet je me alleen. En ik stond machteloos in de strijd. Nu zijn we weer bij elkaar, en het zou waanzin zijn als je me nu doodt. Waarom zou je het geen waarvoor je zo lang hebt gestreden in een enkel moment doden? Paris is de veroorzaker, ik was en ben nog steeds machteloos in deze situatie. Je zou zwak zijn als je uit pure woede mijn leven beëindigt. Je hoort je vrouw niet te doden, denk eens aan al die tijd die we vroeger met zo veel plezier hebben door gebracht en je verantwoordelijkheid als vader zijnde. Denk aan onze lieve mooie dochter Hermione.Het volk waar jij de koning van bent zal het niet accepteren dat jij de koningin vermoordt. Het zou onrechtvaardig zijn dat ik gedood wordt omdat de mooiste vrouw ben, was ik maar gewoon en niet zo mooi dan zou ik veel gelukkiger zijn. Ik ben onschuldig, ik wil om vergiffenis vragen, ook voor het geen dat ik niet gedaan heb. Vergeef me, neem me mee. Als je me doodt zul je nog ongelukkiger zijn dan dat je nu bent. Verdriet, pijn en vooral schuldgevoel zullen je teisteren. Laat me leven, ik doe alles om mee terug te gaan, ik wil zelfs je dienares of slaaf worden! Heb medelijden met deze vrouw, die een leven leidt waar ze amper iets over te zeggen heeft. Laat me niet alleen. Dood niet de onschuldige! Denk aan je verantwoordelijkheid als vader, ik smeek je, laat me leven, alsjeblieft……… Helena; voor altijd de jouwe.