Eerste Wereldoorlog: brief

Brief geschiedenis

Lieve Mies,

Wees alstublieft niet boos dat ik zo lang heb gewacht om jou te antwoorden. Ik mag blij zijn dat ik vandaag de dag nog leef, dit heb ik aan God te danken. Na de vele zinloze aanvallen waarbij duizenden soldaten om het leven komen, zit ik hier toch nog, in de loopgraven te vechten tegen de Duitsers, voor de overwinning. Jij vraagt jou zeker af waarom ik heb gekozen om het leger te dienen.

Vol enthousiasme ben ik naar het front vertrokken. Ik wilde zoals ik al zei, meehelpen aan de overwinning van Frankrijk, meehelpen om Elzas-Lotharingen terug te veroveren van die vervloekte Duitsers. Maar ik wilde vooral meehelpen, omdat mijn liefde voor mijn vaderland groot is. Helaas, lieve Mies, is er van die enthousiasme niet veel meer over. Mijn vertrouwen in de legerleiding heb ik niet meer. Ze verzorgen ons slecht en hebben bij de aanvallen (die niet zinvol waren) veel mannen verloren.


Het leven hier in de loopgraven is in een paar woorden omschreven: gevaarlijk, smerig en vermoeiend.De beesten die hier rondlopen zijn ronduit vies. De ratten eten ons brood op en zij kauwen op alles wat eetbaar en oneetbaar is, niets is veilig. Sommige ratten zijn zo groot als volwassen katten. Hoe meer doden na een aanval, des te meer ratten er verschijnen in de loopgraven. Maar toch kunnen de ratten handig zijn, voor elke rattenstaart die we inleveren krijgen we premie. De luizen zijn onmogelijk om van af te komen. Als je jezelf ontluisd hebt, heeft een kameraad ze in overvloed waardoor jij ze ook weer krijgt.

Met Kerstmis verlangde ik erg naar jou Mies. Wat was het fijn voor de oorlog. Alle dagen bij elkaar zijn. Toch is hier met Kerstmis iets verwonderlijks gebeurd. De Duitse en Schotse soldaten waren uit hun loopgraven gekomen en hadden zich overal langs het front verbroederd. Ik heb mijn verrekijker gegrepen en voorzichtig over de borstwering gekeken, en ik zag dat onze soldaten sigaretten, schnaps en chocolade ruilden met de vijand. De mannen die wij enkele uren probeerden dood te schieten, schudden we toen de hand en klopten we op hun schouder.

Mijn verlof nadert al, ik verheug me erop om jou weer te zien, en om weer bij jou in een normaal bed te slapen. Na maanden of op de grond of op stro te hebben geslapen. De nachten zijn erg lang, je krijgt weinig slaap, door het kabaal. Je hoort de beesten om je heen lopen en bommen ontploffen. Soms als ik in een luisterpost zit hoor ik graafgeluiden van de vijand. Ik ben dan bang dat de boel op zal worden geblazen en ik onder de grond beland.
Zoals het er nu uitziet zal het nog lang duren voordat de oorlog zal eindigen. Eerst winnen wij een stuk land, daarna pakken de Duitsers het terug, en ga zo maar door. We moeten gauw hulp krijgen om deze oorlog te winnen. Anders zullen de Duitsers ons te pakken krijgen.

Ik verlang naar huis, ik verlang naar jou, Mies, ik houd van jou, veel kussen Philip Tot gauw.