Liefde in tijden van cholera door Gabriel Garcia Márquez

Beschrijvingsopdracht Liefde in tijden van cholera – Gabriel García Márquez 1. De auteur van Liefde in tijden van cholera is Gabriel García Márquez. De oorspronkelijke titel van het boek is El amor en los tiempos del cólera. Het is vertaald uit het Spaans door Mariolein Sabarte Belacortu. Het boek is uitgegeven door Meulenhoff in Amsterdam (1e druk 1986). 2. Het boek heeft geen motto of ondertitel. De titel is te verklaren doordat het verhaal zich grotendeels afspeelt in de 19e en het begin van de 20e eeuw. In die tijd was cholera een veelvoorkomende volksziekte die zeer besmettelijk was en vele slachtoffers eiste door de toen nog onwetendheid over de oorzaak en de bestrijding. 3. Het boek is niet opgebouwd uit genummerde of benoemde hoofdstukken, maar er zijn wel een soort van hoofdstukken. 4. Korte samenvatting van de inhoud: Florentino Ariza is de zoon van Tránsito Ariza. Florentino Ariza ontwikkelt zich tot een uiterst bekwame assistent op het telegraafkantoor in zijn stad op het Zuid-Amerikaanse vasteland die in het Caribische gebied gelegen is. Wanneer hij op een dag een postwissel weg moet brengen in de oude wijk van de stad bij de vrouwloze Lorenza Daza, ontmoet hij het schoolmeisje Fermina Daza en hij wordt getroffen door de vonk van de eeuwige liefde. Hij besluit haar iedere morgen als zij naar school gaat te observeren vanuit een parkbankje. Florentino heeft zicht ontwikkeld als een jongeman die erg gegrepen is door de kunst van de poëzie. Na een aantal maanden besluit hij haar een liefdesbrief te geven. Dit vormt het begin van een correspondentie en wanneer zij bijna de school heeft doorlopen, doet hij haar een aanzoek. Dit aanzoek wordt geaccepteerd; de gouvernante Escolástica wordt in het complot betrokken. Alles verloopt voorspoedig. Dan komt haar vader erachter, deze probeert de verloving te verbieden, wat hem niet lukt en besluit Fermina mee op reis te nemen om haar Florentino te laten vergeten. Wanneer Fermina terugkomt van haar expeditie, besluit haar vader haar als volwassen vrouw te behandelen. Wanneer zij Florentino echter ziet, beseft zij dat haar liefde voor hem enkel medelijden voor zijn melancholische personage is. Zij vertelt hem dit; hij besluit haar echter terug te winnen door naam en fortuin te maken. Zij trouwt, onder lichte dwang, met de vooraanstaande chirurg Juvenal Urbino. Zij voelt wel liefde voor hem, maar voelt zich tegelijkertijd diep ongelukkig. Ze beseft dat hij haar enkel om prestige beminde, en niet uit liefde. Florentino Ariza vult zijn tijd met een niet te stuiten carrière bij de CRM, en met allerlei affaires. Hij leert de geheimen der liefde, maar Fermina blijft in zijn hart. Na zo’n 50 jaar, wanneer Florentino het niet meer verwacht, sterft dokter Urbino en Florentino doet Fermina opnieuw een aanzoek. Zij voelt zich hierdoor gegriefd, in een huis dat nog in de rouw is. Florentino begint weer een correspondentie met Fermina. Deze is echter niet meer als die van vroeger: ze is wijs, ervaren en vriendschappelijk. Na een toevallig bezoek, begint hij haar ook te bezoeken en de band groeit als een hechte vriendschap. Als Fermina Daza zich bijzonder droevig voelt, vraagt Florentino haar mee op reis, waar ze mee instemt. Daar blijkt de liefde weer de kop op te steken. Florentino, eigenaar van het rivierschip, laat alle passagiers van boord en de choleravlag hijsen. Alleen de bemanning en zij tweeën varen nu op en neer. Tot de dood hen scheidt. Het verhaal speelt zich af over een periode van meer dan 50 jaar: in de 19e en het begin van de 20e eeuw. De belangrijkste gebeurtenissen spelen zich af in de stadjes Arjona, Sotavento en Las Ánimas. Deze steden zijn niet al te groot en een gerucht doet er snel de ronde. 5. Aan het begin van het boek, dacht ik echt: ‘waar ben ik aan begonnen’ en keek ik telkens op welke bladzijde ik was en hoeveel ik er dus nog moest. Ik moest nog een boek lezen dat goed bij mijn thema passen en ik had de keuze uit dit boek van Márquez of het boek Rode rozen en tortilla’s. Ik wilde wel de uitdaging aan om het niet zoveel gelezen boek van Márquez te lezen en het was uiteindelijk best te doen. In het begin had ik heel erg moeite met de eindeloos lange zinnen en de vele beschrijvingen die er niet echt toe deden. Later ging het lezen steeds makkelijker en sneller (evengoed heb ik er wel drie weken overgedaan). De gebeurtenissen in het verhaal waren soms wel frappant, maar toch wel leuk om over te lezen. Het taalgebruik was soms een beetje moeilijk, omdat er ook woorden uit het Spaans in voorkwamen, niet al deze woorden werden in de woordenlijst achter in het boek vertaald. Over het algemeen was het wel te doen en kon je de moeilijke woorden wel ‘raden’. 6. Mijn eindoordeel: dit boek paste zeker goed bij mijn thema voor mijn literatuurpresentatie. Het boek was wel lang, maar je had zeker niet het idee dat je meer dan een halve eeuw door de tijd reisde in het boek, wat wel het geval was. Dat leek in mijn ogen veel korter. Het boek was best te doen, je moet er alleen wel even de tijd voor nemen. Ik was wel benieuwd tijdens het lezen van het boek of Florentino Ariza en Fermina Daza uiteindelijk toch bij elkaar zouden komen. Gelukkig was dit wel het geval. Ik heb het boek ook echt beleefd alsof ik er zelf bij was, alsof je in een film rondloopt tussen de koetsen en de paarden. Dit vond ik wel echt een belevenis. 7. – 8. Het thema van het verhaal is duidelijk de liefde, maar vooral de onbeantwoorde liefde. Het verhaal is geschreven in de alwetende vertelsituatie en dus niet uit het perspectief van één persoon. 9. Gegevens over de auteur: Gabriel García Márquez is op 6 maart geboren in Aracataca, een stad in het noorden van Colombia. Zijn ouders leefden in armoede, en hij werd overgelaten aan de zorgen van zijn grootouders. In "Honderd jaar eenzaamheid" is het ook de grootmoeder die zich bezighoudt met het opvoeden van alle kinderen in haar huis. En net als in het boek werd ook zijn grootmoeder langzaamaan blind. Op school was hij gekend als een verlegen jongetje dat zich bezighield met het schrijven van gedichten en het tekenen van cartoons. Hij was zo serieus en onsportief, dat zijn vrienden hem "de oude man" noemden. In 1946 gaat hij naar de universiteit van Bogotá om er rechten te studeren. Rond die tijd ontmoette hij zijn toekomstige vrouw, Mercedes Barcha Pardo, zij was 13. Wanneer ze haar lagere school had beëindigd, trouwden ze. Gabriel García Márquez verloor alle interesse in zijn studies. Hij ging niet meer naar de lessen, maar liep op straat rond, en verdeed zijn tijd met het lezen van poëzie. Zijn leven kreeg een andere wending na het lezen van Kafka's "Metamorfose". Dit boek liet een heel diepe indruk op hem na en hij besefte dat literatuur niet volgens de regels moet verlopen en dat je geen traditioneel plot moet volgen. Hij begon onmiddellijk alles te lezen wat hij maar te pakken kon krijgen. Zo begon hij ook zelf te schrijven. Hij schreef enkele jaren onder andere voor een aantal kranten. In de jaren 50 was hij lid van een schrijversgroepje: "el grupo de Barranquilla". Onder hun invloed begon hij ook andere werken te lezen, zoals Hemingway, Joyce, Woolf, Faulkner en Sophocles. Deze laatste twee schrijvers werden zelfs zijn grootste invloeden. In de werken van Faulkner vond hij veel inspiratie voor het neerschrijven van zijn jeugdjaren, en het beschrijven van de stad Macondo. Faulkner beschrijft zijn jeugd als een soort mythe, en hij creëert een eigen dorp waarin alles plaatsheeft. In "Honderd jaar eenzaamheid" doet Márquez net hetzelfde. Bij Sophokles vond hij het idee om zijn verhaal te baseren op de maatschappij, en op machtsmisbruik. In 1982 ontvangt Márquez de Nobelprijs voor literatuur.