Oorspronkelijke titel: El coronel no tiene quien le escriba
Titel: de kolonel krijgt nooit post. Auteur: Gabriel Garcia Marquez
Vertaald uit het spaans door: Barber van de Pol
Oorspronkelijke uitgever: buenos aires editorual sudamericana
nederlandseUitgever: Meulenhoff Amsterdam
Eerste oorspronkelijke druk: 1969
Eerste Nederlandse druk: 1973
Gelezen: 9e druk 1987
Aantal bladzijden: 98
Genre: korte roman Info over de schrijver. De Columbiaanse schrijver en journalist Gabriel García Márquez werd in 1928 geboren te Aracataca. De jeugd van deze auteur wordt gekenmerkt door grote armoede. García Márquez werd grootgebracht door zijn grootouders en bezocht een Jezuïetenschool, waarna hij een rechtenstudie volgde aan de nationale universiteit van Bogota. Door zijn journalistieke werk en de politieke ontwikkelingen in eigen land verbleef García Márquez een groot deel van zijn leven in het buitenland. In de jaren vijftig bracht hij vele jaren in Europa door. Daarna vestigde hij zich in Mexico. Reeds tijdens zijn studietijd begon García Márquez te publiceren. In 1954 werd hij journalist bij El Espectador als buitenlandcorrespondent. Veel verhalen van García Márquez spelen zich af in het verzonnen plaatsje Macondo. Voor het eerst gebruikte hij deze plaats in het verhaal "Monólogo de Isabel". Zijn eerste belangrijke roman was "La hojarasca" uit 1955. In dit boek wordt de uitbuiting door Amerikanen van bananenboeren beschreven. Aan het begin van de zestiger jaren verschenen een aantal imposante boeken: "El coronel no tiene quien le escriba" (1961), "La mala hora (1962)" en "Los funerales de la Mamá Grande" (1962). Het werk dat de schrijver wereldberoemd maakte, "Cien años de soledad", verscheen in 1967. De Nederlandse vertaling verscheen in 1972. Wij kennen deze roman als "Honderd jaar eenzaamheid". Door het grote succes van dit boek kreeg de wereld oog voor de literaire wereld van Zuid-Amerika, waardoor ook andere auteurs uit dit gebied eindelijk de belangstelling kregen die zij verdienden. Andere belangrijke werken van Gabriel García Márquez zijn: "El otoño del patriarca" (1975, "De herfst van de patriarch"), "Crónica de una muerte anunciada" (1981, "Kroniek van een aangekondigde dood"), "El amor en los tiempos del cólera" (1985, "Liefde in tijden van cholera") en "El general en su laberinto" (1989, "De generaal in zijn labyrint"). In 1982 ontving Gabriel García Márquez de Nobelprijs voor literatuur.
De hoofdpersonen in het verhaal zijn:
De kolonel: hij wacht al 15 jaar lang op zijn pensioensbevestiging. Hij is de hoofdpersoon in het verhaal
Zijn vrouw: de vrouw van de kolonel. Ze lijdt aan astma. Don Sabas: de rijke peetoom van de overleden zoon
Augustin: de zoon van de kolonel en zijn vrouw. Hij was 9 maanden geleden omgekomen bij een hanengevecht. 7 maart 1922 geboren
De gebeurtenissen spelen zich af in Macondo, 1956-1957. Macondo is een door de schrijver bedacht stadje in Zuid-Amerika. Er verstrijkt in het boek ongeveer 4 maanden. (oktober tot januari) De verteltijd is 5 uur. Er is dus wel spraken van tijdsverdichting. Het boek wordt vanuit een auctoriaal perspectief. Het boek heet zo omdat de kolonel al 15 jaar op zijn uitkering wacht die per post komt, maar er is nooit post voor hem bij. Het is chronologisch verteld. Er zit alleen een terugblik in, waarin verteld wordt dat Augustin bij een hanengevecht is omgekomen. Het boek begint met de kolonel, die koffie aan het zetten is. De koffie is bijna op en ze hebben weinig geld om nieuwe te kopen. Je valt dus wel midden in het verhaal, maar het verhaal is toch goed te volgen. Het boek eindigt met: dat de kolonel de haan niet willen verkopen, voordat de hanengevechten zijn geweest. Zijn vrouw vraagt wat ze tot die tijd moeten eten en de kolonel antwoordt daarop: stront
Het hoogtepunt van het verhaal is, als ze op het einde besluiten de haan toch nog niet te verkopen voor de gevechten en dat ze daar zelf honger voor willen leiden. Korte samenvatting: Het boek gaat over een kolonel en zijn vrouw die honger leiden, want de kolonel wacht al 15 jaar op zijn uitkering. Ze wilden een andere advocaat (om zijn pensioensbevestiging te krijgen) nemen en naar lang aandringen van zijn vrouw doet hij dat. Ze hebben niet veel bezittingen. Hun belangrijkste bezitting is de haan van hun zoon (Augustin) die 9 maanden geleden bij een hanengevecht is omgekomen. Ze hebben beloofd dat ze hem niet zullen verkopen, voordat ze aan een hanengevecht hebben meegedaan. Ze kunnen met die haan veel prijzengeld winnen, maar het gevecht is pas in januari. Tot die tijd leiden ze armoede, want de kolonel heeft nog steeds geen uitkering gekregen. Hij gaat iedere vrijdag kijken of er post voor hem is, want zijn uitkering sturen ze per post, maar er zit nooit iets voor hem bij. Ze hebben steeds minder geld en de haan moet ook eten. Ze kiezen er dan voor om de haan hun eten te geven en ze leiden zelf honger. Later bieden zijn vrienden aan om voor hem de haan te voeden. Ze proberen ook om hun bezittingen te verkopen om aan geld te komen en zijn vrouw maakt kleding om die te verkopen. Don Sabbas (de rijke broer van de kolonel) wil de haan wel kopen, maar dat wilde de kolonel niet. Don Sabbas zei dat hij de haan wilde kopen om hen te helpen, maar in werkelijkheid wilde hij de haan zelf duurder te verkopen. 1. De verteltechniek en verhaaltoon is niet echt anders dan ik gewend ben. Het taalgebruik is makkelijk. 2. De thematiek is armoede, dus is de thematiek niet echt anders als bij ons. Hier heb je ook boeken over armoede. 3. Het verhaal gaat over het verschil tussen arm en rijk. De rijken vinden het normaal dat ze niets aan de armen geven. Ze hechten waarde aan het beetje eten dat ze hebben. Ik vind dat de armen wel wat aan de rijken kunnen geven. 4. Het verhaal geeft een beeld dat er veel verschil tussen arm en rijk is. De mensen zijn egoïstisch en geven niets aan de armen. De mensen krijgen daar geen uitkering als ze werkeloos zijn. Ook moeten ze lang wachten op hun pensioen. Ik denk dat het beeld wel een beetje representatief is. De mensen hoeven daar niet echt honger te lijden en ook niet zo lang te wachten op hun pensioen. 5. Ik ben nog nooit in zo`n land geweest, maar ik herken het groot verschil tussen arm en rijk. 6. In het verhaal komen alleen maar niet-westerlingen voor. Ze worden als gewone mensen beschreven. 7. Ik wist niet dat er zo`n groot verschil tussen arm en rijk is. 8. De auteur vindt dat je het leven moet waarderen, zolang het nog kan. 9. Cultuurverschillen die tot uiting komen, is het verschil tussen arm en rijk. 10. Ik denk dat het een letterlijke vertaling is. Het kan zo ook in een andere taal geschreven zijn. 11. ik vind de tekst goed geschreven. Ik heb geleerd dat er een groot verschil is tussen arm en rijk. Ik zou misschien meer van zulke verhalen willen lezen, want zo kom je meer te weten over andere culturen. 12. Het is niet echt een typisch cultuur gebonden boek. Er is in andere culturen ook een verschil tussen arm en rijk. Ik heb dit boek gekozen omdat het me wel een leuk boek leek, maar dat viel een beetje tegen. Ik heb geen recensies kunnen vinden. Daarom het ik meningen uit boekverslagen gepakt. Ik ben het gedeeltelijk wel met de recensies eens. Het boek gaat over hetzelfde. Er gebeurt niet veel in het boek. Soms is het wel wat langdradig. Het taalgebruik is makkelijk. Ik vind dat het boek wel wat saaie stukken heeft. Het verhaal is wel goed verzonnen, maar het gaat de hele tijd over hetzelfde. Het boek heeft een open einde. Dus aan het einde van het boek weet je nog niet hoe het afloopt. Je weet dus niet of hij nog een keer zijn pensioensbevestiging krijgt en of de haan de wedstrijd wint. Dat vind ik wel jammer.
Titel: de kolonel krijgt nooit post. Auteur: Gabriel Garcia Marquez
Vertaald uit het spaans door: Barber van de Pol
Oorspronkelijke uitgever: buenos aires editorual sudamericana
nederlandseUitgever: Meulenhoff Amsterdam
Eerste oorspronkelijke druk: 1969
Eerste Nederlandse druk: 1973
Gelezen: 9e druk 1987
Aantal bladzijden: 98
Genre: korte roman Info over de schrijver. De Columbiaanse schrijver en journalist Gabriel García Márquez werd in 1928 geboren te Aracataca. De jeugd van deze auteur wordt gekenmerkt door grote armoede. García Márquez werd grootgebracht door zijn grootouders en bezocht een Jezuïetenschool, waarna hij een rechtenstudie volgde aan de nationale universiteit van Bogota. Door zijn journalistieke werk en de politieke ontwikkelingen in eigen land verbleef García Márquez een groot deel van zijn leven in het buitenland. In de jaren vijftig bracht hij vele jaren in Europa door. Daarna vestigde hij zich in Mexico. Reeds tijdens zijn studietijd begon García Márquez te publiceren. In 1954 werd hij journalist bij El Espectador als buitenlandcorrespondent. Veel verhalen van García Márquez spelen zich af in het verzonnen plaatsje Macondo. Voor het eerst gebruikte hij deze plaats in het verhaal "Monólogo de Isabel". Zijn eerste belangrijke roman was "La hojarasca" uit 1955. In dit boek wordt de uitbuiting door Amerikanen van bananenboeren beschreven. Aan het begin van de zestiger jaren verschenen een aantal imposante boeken: "El coronel no tiene quien le escriba" (1961), "La mala hora (1962)" en "Los funerales de la Mamá Grande" (1962). Het werk dat de schrijver wereldberoemd maakte, "Cien años de soledad", verscheen in 1967. De Nederlandse vertaling verscheen in 1972. Wij kennen deze roman als "Honderd jaar eenzaamheid". Door het grote succes van dit boek kreeg de wereld oog voor de literaire wereld van Zuid-Amerika, waardoor ook andere auteurs uit dit gebied eindelijk de belangstelling kregen die zij verdienden. Andere belangrijke werken van Gabriel García Márquez zijn: "El otoño del patriarca" (1975, "De herfst van de patriarch"), "Crónica de una muerte anunciada" (1981, "Kroniek van een aangekondigde dood"), "El amor en los tiempos del cólera" (1985, "Liefde in tijden van cholera") en "El general en su laberinto" (1989, "De generaal in zijn labyrint"). In 1982 ontving Gabriel García Márquez de Nobelprijs voor literatuur.
Zijn vrouw: de vrouw van de kolonel. Ze lijdt aan astma. Don Sabas: de rijke peetoom van de overleden zoon
Augustin: de zoon van de kolonel en zijn vrouw. Hij was 9 maanden geleden omgekomen bij een hanengevecht. 7 maart 1922 geboren
De gebeurtenissen spelen zich af in Macondo, 1956-1957. Macondo is een door de schrijver bedacht stadje in Zuid-Amerika. Er verstrijkt in het boek ongeveer 4 maanden. (oktober tot januari) De verteltijd is 5 uur. Er is dus wel spraken van tijdsverdichting. Het boek wordt vanuit een auctoriaal perspectief. Het boek heet zo omdat de kolonel al 15 jaar op zijn uitkering wacht die per post komt, maar er is nooit post voor hem bij. Het is chronologisch verteld. Er zit alleen een terugblik in, waarin verteld wordt dat Augustin bij een hanengevecht is omgekomen. Het boek begint met de kolonel, die koffie aan het zetten is. De koffie is bijna op en ze hebben weinig geld om nieuwe te kopen. Je valt dus wel midden in het verhaal, maar het verhaal is toch goed te volgen. Het boek eindigt met: dat de kolonel de haan niet willen verkopen, voordat de hanengevechten zijn geweest. Zijn vrouw vraagt wat ze tot die tijd moeten eten en de kolonel antwoordt daarop: stront
Het hoogtepunt van het verhaal is, als ze op het einde besluiten de haan toch nog niet te verkopen voor de gevechten en dat ze daar zelf honger voor willen leiden. Korte samenvatting: Het boek gaat over een kolonel en zijn vrouw die honger leiden, want de kolonel wacht al 15 jaar op zijn uitkering. Ze wilden een andere advocaat (om zijn pensioensbevestiging te krijgen) nemen en naar lang aandringen van zijn vrouw doet hij dat. Ze hebben niet veel bezittingen. Hun belangrijkste bezitting is de haan van hun zoon (Augustin) die 9 maanden geleden bij een hanengevecht is omgekomen. Ze hebben beloofd dat ze hem niet zullen verkopen, voordat ze aan een hanengevecht hebben meegedaan. Ze kunnen met die haan veel prijzengeld winnen, maar het gevecht is pas in januari. Tot die tijd leiden ze armoede, want de kolonel heeft nog steeds geen uitkering gekregen. Hij gaat iedere vrijdag kijken of er post voor hem is, want zijn uitkering sturen ze per post, maar er zit nooit iets voor hem bij. Ze hebben steeds minder geld en de haan moet ook eten. Ze kiezen er dan voor om de haan hun eten te geven en ze leiden zelf honger. Later bieden zijn vrienden aan om voor hem de haan te voeden. Ze proberen ook om hun bezittingen te verkopen om aan geld te komen en zijn vrouw maakt kleding om die te verkopen. Don Sabbas (de rijke broer van de kolonel) wil de haan wel kopen, maar dat wilde de kolonel niet. Don Sabbas zei dat hij de haan wilde kopen om hen te helpen, maar in werkelijkheid wilde hij de haan zelf duurder te verkopen. 1. De verteltechniek en verhaaltoon is niet echt anders dan ik gewend ben. Het taalgebruik is makkelijk. 2. De thematiek is armoede, dus is de thematiek niet echt anders als bij ons. Hier heb je ook boeken over armoede. 3. Het verhaal gaat over het verschil tussen arm en rijk. De rijken vinden het normaal dat ze niets aan de armen geven. Ze hechten waarde aan het beetje eten dat ze hebben. Ik vind dat de armen wel wat aan de rijken kunnen geven. 4. Het verhaal geeft een beeld dat er veel verschil tussen arm en rijk is. De mensen zijn egoïstisch en geven niets aan de armen. De mensen krijgen daar geen uitkering als ze werkeloos zijn. Ook moeten ze lang wachten op hun pensioen. Ik denk dat het beeld wel een beetje representatief is. De mensen hoeven daar niet echt honger te lijden en ook niet zo lang te wachten op hun pensioen. 5. Ik ben nog nooit in zo`n land geweest, maar ik herken het groot verschil tussen arm en rijk. 6. In het verhaal komen alleen maar niet-westerlingen voor. Ze worden als gewone mensen beschreven. 7. Ik wist niet dat er zo`n groot verschil tussen arm en rijk is. 8. De auteur vindt dat je het leven moet waarderen, zolang het nog kan. 9. Cultuurverschillen die tot uiting komen, is het verschil tussen arm en rijk. 10. Ik denk dat het een letterlijke vertaling is. Het kan zo ook in een andere taal geschreven zijn. 11. ik vind de tekst goed geschreven. Ik heb geleerd dat er een groot verschil is tussen arm en rijk. Ik zou misschien meer van zulke verhalen willen lezen, want zo kom je meer te weten over andere culturen. 12. Het is niet echt een typisch cultuur gebonden boek. Er is in andere culturen ook een verschil tussen arm en rijk. Ik heb dit boek gekozen omdat het me wel een leuk boek leek, maar dat viel een beetje tegen. Ik heb geen recensies kunnen vinden. Daarom het ik meningen uit boekverslagen gepakt. Ik ben het gedeeltelijk wel met de recensies eens. Het boek gaat over hetzelfde. Er gebeurt niet veel in het boek. Soms is het wel wat langdradig. Het taalgebruik is makkelijk. Ik vind dat het boek wel wat saaie stukken heeft. Het verhaal is wel goed verzonnen, maar het gaat de hele tijd over hetzelfde. Het boek heeft een open einde. Dus aan het einde van het boek weet je nog niet hoe het afloopt. Je weet dus niet of hij nog een keer zijn pensioensbevestiging krijgt en of de haan de wedstrijd wint. Dat vind ik wel jammer.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden