Algemene Gegevens:
Allereerst noem ik de gegevens, voor zover ik die weet, van het origineel. Hierna zal ik de vertaling behandelen.
Auteur : Gabriel García Márquez
Titel : El coronel no tiene quien le escriba
Jaar : 1961
Vertaling : Auteur : Barber van de Pol
Titel : De kolonel krijgt nooit post
Jaar : 1986
Het verhaal is een korte roman, is niet opgedragen, geen motto en heeft geen proloog of epiloog. Het boek is ingedeeld in 7 hoofdstukken, die aansluiten op elkaar, in chronologische volgorde. De fysieke omvang is 20 cm hoog, 12 cm breed en 97 pagina’s dik. Handeling: Het verhaal gaat over een oude man, de kolonel genaamd, die wacht op de verklaring dat hij een pensioen krijgt. Iedere vrijdag gaat hij naar het postkantoor om te kijken of er post voor hem is, niet dus. Het enige waar hij nog plezier aan heeft is zijn haan. Het hoofdthema in dit verhaal is hoop. De kolonel hoopt dat hij nog verder kan leven, hoopt op eten en geld. Wanneer een bepaalde handeling een dermate grote rol speelt in het boek noem je die handeling een motief. In dit boek is het eten geven van de haan een motief, hij doet het zo vaak en het is belangrijk. Ruimte: Ruimte speelt een hele belangrijke rol in dit boek. Het speelt zich af in een fictief
Zuid-Amerikaans stadje, wat de schrijver in dit boek Macondo noemt. Wanneer het niet in Macondo zich zou hebben afgespeeld is het veel moeilijker te begrijpen waarom er bepaalde handelingen gedaan worden. Aangezien het boek 3 maanden beschrijft is het moeilijk een beeld te geven hoe het er in de zomer zal uitzien. Wel is mij duidelijk geworden dat het in deze maanden behoorlijk regent, en dat het niet al te warm is voor Zuid-Amerikaans begrip. Tevens spelen de weersomstandigheden een rol, het is namelijk zo dat de vrouw van de kolonel astma heeft doordat het oktober is: de maand van de regen en het vieze weer. Tijd: Het is moeilijk exact te zeggen wanneer het verhaal zich heeft afgespeeld, maar er is een indicatie aan te geven. Ik denk dat het tussen de 1950-1960 zich heeft afgespeeld. Ik denk dit omdat men praat over luchtpost, dus er moeten toen vliegtuigen hebben bestaan, maar het kan ook niet later zijn geweest dan 1961, het jaar waarin het boek in is geschreven. De verteltijd is ongeveer 5 uur, de vertelde tijd is 3 maanden: september, oktober en november. Het boek is chronologisch opgebouwd omdat er geen flash-backs in zitten en alles komt netjes na elkaar. In dit boek is wel sprake van tijdverdichting anders kan je moeilijk 3 maanden in 97 bladzijdes beschrijven. Je treft in dit boek geen andere verhaal draden aan. Het boek heeft een gesloten einde, alhoewel het leven van de personen wel verder gaat is het eind van het verhaal toch netjes afgerond. Personages: Het boek telt 3 personages, de kolonel zelf, zijn vrouw en don Sebas. Kolonel: Dit is de hoofdpersoon, hij is degene die zo een hoop heeft op zijn pensioen en gaat daarom ook iedere vrijdag naar het postkantoor kijken of die veelbeloofde pensioensverklaring al is aangekomen. Je maakt hem vanaf het begin tot aan het eind van het boek mee, je ziet tevens ook zijn karaktereigenschappen. Dit maakt hem tot een round-character. Vrouw: De kolonel heeft een vrouw, je komt van haar niet zoveel te weten alleen dat zij het niet altijd eens is met haar man, en dat ze astma heeft. Omdat je haar niet van het begin tot het eind meemaakt noem je dat een flat-character. Don Sebas: Dit is een familielid van de kolonel, het is niet duidelijk of het de oom of de broer is, in ieder geval maak je hem wel van het begin tot het eind mee. Don Sebas zit breder bij kas dan de Kolonel, alleen is hij zo egoïstisch dat hij niks aan zijn familielid wil geven. Perspectief en andere zaken: Het boek heeft een verteller, die alles weet van de hoofdpersonen en die weet ook precies wat er komen gaat, dit noem je in de literatuur een auctoriale schrijfstijl (de alwetende verteller). Het boek bevat geen bijzondere passages (visioenen, stemmen van God en dergelijke) Nuttig is te vermelden dat wanneer je een goed boek wil lezen en je zit in tijdnood, dit boek echt een aanrader is. Eigen mening: Dit boek ligt goed in mijn smaak, het boek heeft geen lastige verhaaldraden en heeft tevens geen saaie stukken. Aardig is te vermelden dat het boek goed wegleest en dat het verhaal ook goed verzonnen is. Kortom een aanrader.
Titel : El coronel no tiene quien le escriba
Jaar : 1961
Vertaling : Auteur : Barber van de Pol
Titel : De kolonel krijgt nooit post
Jaar : 1986
Het verhaal is een korte roman, is niet opgedragen, geen motto en heeft geen proloog of epiloog. Het boek is ingedeeld in 7 hoofdstukken, die aansluiten op elkaar, in chronologische volgorde. De fysieke omvang is 20 cm hoog, 12 cm breed en 97 pagina’s dik. Handeling: Het verhaal gaat over een oude man, de kolonel genaamd, die wacht op de verklaring dat hij een pensioen krijgt. Iedere vrijdag gaat hij naar het postkantoor om te kijken of er post voor hem is, niet dus. Het enige waar hij nog plezier aan heeft is zijn haan. Het hoofdthema in dit verhaal is hoop. De kolonel hoopt dat hij nog verder kan leven, hoopt op eten en geld. Wanneer een bepaalde handeling een dermate grote rol speelt in het boek noem je die handeling een motief. In dit boek is het eten geven van de haan een motief, hij doet het zo vaak en het is belangrijk. Ruimte: Ruimte speelt een hele belangrijke rol in dit boek. Het speelt zich af in een fictief
Zuid-Amerikaans stadje, wat de schrijver in dit boek Macondo noemt. Wanneer het niet in Macondo zich zou hebben afgespeeld is het veel moeilijker te begrijpen waarom er bepaalde handelingen gedaan worden. Aangezien het boek 3 maanden beschrijft is het moeilijk een beeld te geven hoe het er in de zomer zal uitzien. Wel is mij duidelijk geworden dat het in deze maanden behoorlijk regent, en dat het niet al te warm is voor Zuid-Amerikaans begrip. Tevens spelen de weersomstandigheden een rol, het is namelijk zo dat de vrouw van de kolonel astma heeft doordat het oktober is: de maand van de regen en het vieze weer. Tijd: Het is moeilijk exact te zeggen wanneer het verhaal zich heeft afgespeeld, maar er is een indicatie aan te geven. Ik denk dat het tussen de 1950-1960 zich heeft afgespeeld. Ik denk dit omdat men praat over luchtpost, dus er moeten toen vliegtuigen hebben bestaan, maar het kan ook niet later zijn geweest dan 1961, het jaar waarin het boek in is geschreven. De verteltijd is ongeveer 5 uur, de vertelde tijd is 3 maanden: september, oktober en november. Het boek is chronologisch opgebouwd omdat er geen flash-backs in zitten en alles komt netjes na elkaar. In dit boek is wel sprake van tijdverdichting anders kan je moeilijk 3 maanden in 97 bladzijdes beschrijven. Je treft in dit boek geen andere verhaal draden aan. Het boek heeft een gesloten einde, alhoewel het leven van de personen wel verder gaat is het eind van het verhaal toch netjes afgerond. Personages: Het boek telt 3 personages, de kolonel zelf, zijn vrouw en don Sebas. Kolonel: Dit is de hoofdpersoon, hij is degene die zo een hoop heeft op zijn pensioen en gaat daarom ook iedere vrijdag naar het postkantoor kijken of die veelbeloofde pensioensverklaring al is aangekomen. Je maakt hem vanaf het begin tot aan het eind van het boek mee, je ziet tevens ook zijn karaktereigenschappen. Dit maakt hem tot een round-character. Vrouw: De kolonel heeft een vrouw, je komt van haar niet zoveel te weten alleen dat zij het niet altijd eens is met haar man, en dat ze astma heeft. Omdat je haar niet van het begin tot het eind meemaakt noem je dat een flat-character. Don Sebas: Dit is een familielid van de kolonel, het is niet duidelijk of het de oom of de broer is, in ieder geval maak je hem wel van het begin tot het eind mee. Don Sebas zit breder bij kas dan de Kolonel, alleen is hij zo egoïstisch dat hij niks aan zijn familielid wil geven. Perspectief en andere zaken: Het boek heeft een verteller, die alles weet van de hoofdpersonen en die weet ook precies wat er komen gaat, dit noem je in de literatuur een auctoriale schrijfstijl (de alwetende verteller). Het boek bevat geen bijzondere passages (visioenen, stemmen van God en dergelijke) Nuttig is te vermelden dat wanneer je een goed boek wil lezen en je zit in tijdnood, dit boek echt een aanrader is. Eigen mening: Dit boek ligt goed in mijn smaak, het boek heeft geen lastige verhaaldraden en heeft tevens geen saaie stukken. Aardig is te vermelden dat het boek goed wegleest en dat het verhaal ook goed verzonnen is. Kortom een aanrader.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden